Το τριήμερο του Πάσχα που ήμουν στην Χίο διαπίστωσα ότι ο αριθμός των ποδηλατών στο νησί αυξήθηκε. Και κάθε φορά που πάω βλέπω όλο και περισσότερους. Στο στέκι μου εκεί μίλησα και φίλους ποδηλάτες και μου λέγανε τα καλά της ποδηλασίας και το πόσο κάλο θα μου κάνει τόσο στην εγχείριση στο πόδι όσο και στην κάκωση στο γόνατό μου. Έτσι επέστρεψα στην Αθήνα και αποφάσισα να κάνω μια έρευνα αγοράς σε καταστήματα ποδηλάτων. Κάποια στιγμή άφησα το θέμα. Όμως βράδυ Σαββάτου καθώς καθόμουν στην στάση του τραμ στο Σύνταγμα μετά από την προβολή της εξαιρετικής νέας ταινίας του Κάουφμαν είδα καμιά εικοσαριά ποδηλάτες να περνάνε από την λεωφόρο Αμαλίας. Μία η ώρα τα μεσάνυχτα και ενώ εγώ ήμουν ψόφιος έτοιμος να κοιμηθώ εκεί όρθιος εκείνοι είχαν τόση ζωντάνια και ενεργητικότητα που με ξεσήκωσαν. Σαν να μου άπλωναν το χέρι και να μου έλεγαν έλα μαζί μας. Μα δεν έχω αγοράσει ακόμα ποδήλατο. Και τι κάνεις τόσο καιρό. Έτσι άρχισα και πάλι να ψάχνω για ποδήλατο. Επιτέλους βρήκα αυτό που θέλω και μου ταιριάζει. Το θέμα είναι αν αξίζει στην Αθήνα τελικά να οδηγάς ποδήλατο. Αν ο Αθηναίος έχει τον σεβασμό που έχουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι προς τους ποδηλάτες. Θα θελα να μάθαινα εντυπώσεις και απόψεις που έχουν οι Αθηναίοι ποδηλάτες και να με πείσουν όπως με πείσανε οι Χιώτες ώστε να βάλω το χέρι μου στην τσέπη και να αγοράσω ένα αξιόλογο ποδήλατο. Θα ανήκει όμως σε μια αξιόλογη πόλη;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου