Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Έχεις δίκιο...


Πρώτα απ' όλα θέλω να καλωσορίσω τον φίλο aa που έγινε αναγνώστης μου σήμερα. Διάβασα το σχόλιο σου και μου άρεσε πάρα πολύ. Έχω ξαναδει πρώτη προβολή Αλμοδόβαρ αλλά ήταν η Κακή Εκπαίδευση η οποία δε μ' άρεσε καθόλου. Όσο για την ευχή σου διαπίστωσα πως πέτυχε. Την διάβασα αφότου γύρισα από το Σούνιο. Από το πουθένα μου ήρθε πρόταση να πάω βόλτα με αμάξι μακριά και επέλεξα το Σούνιο μιας και δεν είχα πάει ποτέ. Ντροπή μου θα μου πείτε αλλά δυστυχώς δεν έχω στην Αθήνα αμάξι αλλιώς θα ήμουν κάθε μέρα εκεί. Ήταν υπέροχα. Ηρέμησα. Έβλεπα την θάλασσα να ανοίγεται μπροστά μου και να ταξιδεύει το μυαλό μου μακριά. Αυτό είχα ανάγκη. Να φύγω για λίγο. Τελικά έχουν δίκιο ορισμένοι που λένε πως αυτοί οι τόποι σε γεμίζουν ενέργεια. Έκατσα απέναντι από τον ναό. Άφησα για λίγο την θάλασσα και περιεργαζόμουν το μάρμαρο που αιώνες τώρα έχει φαγωθεί από την αλμύρα. Πήγα κοντά μετά και διάβαζα τα ονόματα που έχουν χαραχθεί στα μάρμαρα από τους περιηγητές και όσους επισκέπτονταν τον τόπο αυτό. Έβλεπα τα γκρουπάκια των τουριστών, τα κορίτσια που έβγαιναν φωτογραφίες έτοιμες να τις περάσουν στο facebook. Είδα κάτι καινούργιο. Και μου δωσε δύναμη για να περάσει αυτή η βδομάδα και να πάω σε λίγες μέρες στο νησί μου να ηρεμήσω. Τελικά η Αθήνα σε πεθαίνει και σε γερνάει γρήγορα, σε απομονώνει και σε περιορίζει. Αρχίζω να σκέφτομαι σοβαρά να αφήσω την ζωή εδώ και να γυρίσω στο νησί ή όπου αλλού με βγάλει το δρόμος αρκεί να ξαναζήσω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου