Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Μία μουσική άφιξη στο νησί μου...

Συνδιάζοντας τον καλό καιρό που επικρατούσε και την ηρεμία της θάλασσας γύρω από το νησί καθώς και την μουσική νότα ενός γνωστού ισπανικού κομματιού, σου δίνεται η εντύπωση πως πηγαίνω στο νησί μου μία ζεστή μέρα του καλοκαιριού. Η αλήθεια όμως είναι πως η λήψη έγινε πριν δύο σχεδόν βδομάδες που πέταξα για Χίο για να περάσω τις γιορτές με τους δικούς μου.

Η Χίος ώς το πέμπτο μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου και λόγω του ιδιαίτερου σχήματος της, είναι πολύ αναγνωρίσιμη τόσο σε χάρτες όσο και σε αεροφωτογραφίες ή ακόμα και λήψεις μέσα από αεροπλάνο (όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση). Ταξιδεύω σπάνια με αεροπλάνο όποτε είναι να επισκεφθώ το νησί μου οπότε είπα να απολαύσω την εικόνα αυτή και να την μεταφέρω και σε σας.

Πρώτη εικόνα στο βίντεο είναι οι δυτικές ακτές της Χίου ενώ στο βάθος δεσπόζει η ψηλότερη κορφή του νησιού, το Πεληναίο. Όσοι γνωρίζουν το σχήμα του νησιού μπορούν να καταλάβουν πόσο καθαρά φαίνεται από αυτή τη μακρινή λήψη.

Σε λίγο φτάνουμε στο σημείο να πετάμε πάνω από το νότιο τμήμα του νησιού. Αρχίζουν να εμφανίζονται σιγά σιγά τα Μαστιχοχώρια. Πρώτα βλέπουμε τα Μεστά και στη συνέχεια Ολύμπους, Βέσσα και Αρμόλια στο βάθος, με τελευταίο την Καλαμωτή.

Το αεροπλάνο αλλάζει κατεύθυνση όταν φτάσει πάνω από το Εμπορειό (Μαύρα Βόλια) και Κώμη. Δύο πολύ γνωστές και μεγάλες παραλίες του νησιού. Πάνω από τα νερά του στενού μεταξύ της Χίου και της Τουρκίας το αεροπλάνο παίρνει την ευθεία που θα το οδηγήσει στο αεροδρόμειο.

Τώρα έχουμε την Χίο στα αριστερά μας. Βλέπουμε τα Νένητα, ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του νησιού. Συνέχεια έχει ο Καταράκτης, ένα παραθαλάσσιο χωριό με πολύ όμορφες ψαροταβέρνες. Και τέλος βλέπουμε στο βάθος την Καλιμασιά και την πολύ γνωστή για το νεανικό κοινό παραλία της Αγιάς Φωτιάς.

Αρχίζουμε να μειώνουμε το ύψος όταν φτάσουμε πάνω από τα Θυμιανά. Βλέπουμε πεντακάθαρα το μεγάλο ναό με την κόκκινη θυμιανούσικη πέτρα να κάνει αισθητή την παρουσία του στο κεντρικό σημείο του χωριού.

Πλέον πετάμε πάνω από τα αρχοντικά σπίτια της φημισμένης περιοχής του Κάμπου με τα εσπεριδοειδή. Είμαστε τόσο χαμηλά που μπορούμε να διακρίνουμε τα αυτοκίνητα και τις σιλουέτες των ανθρώπων που κυκλοφορούν στα σοκάκια.

Ξέρω πως σε λίγα λεπτά θα πατήσει η ρόδα του αεροπλάνου στο νησί με μεγάλη ορμή...

Έφτασα....

11 σχόλια:

  1. ayto to nisi mpories na to agapiseis kai na to katalaveis an gnoriseis enan ntopio!!! disvato.apomakro..se diskoleyei na ftaseis se mia paralia...alla otan ta ktafereis axizei to theama...etsi einai k oi anthropoi omos ekei..diskoloi periergoi!!! akatanoitoi thelei agwna gia na meineis kai na deis ti ontos krivete pisw apo ayto!!!
    k etsi alloi feygoyn alloi menoyn...k i istoria epanalamvanete!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως πάντα περιγραφικότατος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aisxos! Ntroph! Akou ekei para8alassio xwrio me omorfes psarotavernes... 8a eprepe na ntrepesai neare gia tous ftwxous xarakthrismous kai ta ligosta sou logia gia to pleon kosmopolitiko mastixoxwri ths Xiou, ton Katarrakth.. Anamenw amesh dior8wsh h estw mia dhmosia sugnwmh apo tous apantaxou Katarraktousous!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πρώτα απ' όλα σας ευχαριστώ για τα σχόλια... Πρέπει να σας πω πως σπάσατε το ρεκόρ των τριών πιο γρήγορων σχολίων που έχω λάβει ποτέ για μία ανάρτησή μου. και θα απαντήσω σε έναν έναν... Στον πρώτο ανώνυμο φίλο θα θελα να του πω πως δεν είναι τόσο περιέργος ο κόσμος της Χίου. Αλλά είναι από τους λίγους σε όλη την Ελλάδα που έχουν έναν έντονο τοπικισμό και μία μεγάλη περηφάνεια για τον τόπο τους χωρίς όμως αυτό να γίνεται ενοχλητικό (π.χ. ως παράδειγμα έχουμε την άποψη του πολύ καλού μου φίλου Herbal). Ευχαριστώ τον δεύτερο φίλο αναγνώστη για τα καλά του λόγια...
    Και πάω σε σένα φίλε Μάριε. Ζητάω χίλια συγνώμη για τους φτωχούς μου χαρακτηρισμούς στο πολύ όμορφο χωριό σου τον Καταρράκτη. Δεν ήθελα να το εμπλουτίσω παραπάνω διότι θα χρειαζόμουν και δεύτερη ανάρτηση. Έκτος από αυτά που είπα για το χωριό σου θα θελα να επισημάνω πως πραγματοποιεί τα καλύτερα καλοκαιρινά πάρτυ στην αυλή του σπιτιού σου... Είχα αναρτήσει φωτογραφικό υλικό στο blog τον Σεπτέμβρη για το πάρτυ σου. Υπόσχομαι όμως στους απανταχού Καταρρουκτούσους πως Καθαρά Δευτέρα που θα βρίσκομαι στο νησί θα επισκεφθώ το χωριό και με την βοήθεια του Μάριου θα αφιερώσω μία ανάρτηση μόνο για το χωριό σας...
    Ελπίζω να δεχτείτε την συγνώμη μου και να απολαύσατε το βίντεό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αλλά ρε μάγκα μου ούτε Καρδαμυλούσης να σουν δε θα κανες έτσι...Χαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΕΝΤΑΞΕΙ!ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΤΩΡΑ;..ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΧΑΛΙΟΥ,ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ "ΒΡΕΘΩ" ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ;..

    ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ,ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕΣ,ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και έχεις απόλυτο δίκιο... Πέρασα υπέροχα για μία ακόμα φορά στο νησί μου... Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. http://www.youtube.com/watch?v=nzao6Rk_kC0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραίο τραγουδάκι αλλά δε νομίζω να ταιριάζει με την ανάρτηση μου φίλε ανώνυμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. 7.11 η πιο ελληνική στιγμή της δημιουργίας σας αγαπητέ μου, ένα ανεπαίσθητο και ειλικρινέστατο "Ώπα".

    Θα διατηρήσω την ανωνυμία μου για ακόμη μια φορά.
    Δική σας.
    Δ. [όπως Δυστυχία]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα σεβαστώ την ανωνυμία σας αγαπητή μου. Όντως τελικά ακούγεται έντονα το Ώπα... Είναι το παιδικό ξάφνιασμα που διαπιστώνει την πραγματική ταχύτητα του αεροπλάνου μόνο όταν ακουμπάει στο έδαφος.

    Δ. [όπως Δημιουργικότητα]

    ΑπάντησηΔιαγραφή