Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Θέλω να κοιμηθώ...

Θέλω να κοιμηθώ. Να αφήσω το σώμα μου ελεύθερο σε μία πλαγιά μακριά από πόλεις και θορύβους και να κοιμηθώ βαθιά. Πολύ βαθιά. Να ξυπνήσω και να μαι πέντε χρονών. Να έχει συννεφιά, να ξυπνάω και να τρέχω στη παλιά σόμπα που είχαμε στο καθιστικό. Να βλέπω τη φωτιά μέσα από το μικρό τζαμάκι και να "χάνομαι". Να με γαληνεύει η ζεστασιά της φλόγας και το παιχνίδι της. Να καθρεφτίζεται αυτό το φως στα δύο παιδικά μου μάτια. Να αφήνομαι σε καταστάσεις που δε μπορώ να προσδιορίσω. Και τότε να ρχεται η μητέρα μου. Να με σηκώνει και να με βάζει στα πόδια της. Μόλις κατάφερε να μου πλέξει μία μάλλινη μπλούζα με μία χελώνα πάνω. Έχω τρελαθεί από τη χαρά μου. Είμαι ακόμα σε μία ηλικία που δε με συγκινούν οι μάρκες, αλλά τα αυθεντικά δώρα με τα έντονα χρώματα. Μία καφετιά μπλούζα με μία πράσινη χελώνα πάνω είναι ότι πρέπει. Δε θέλω να την βγάλω από πάνω μου. Είναι πολύ ζεστή. Και πως να μην είναι αφού είναι χειροποίητη από την μητέρα μου. Τρέχω στο σπίτι με την μπλούζα αυτή, σέρνομαι στο πάτωμα, κρύβομαι κάτω από το τραπέζι, περιμένω τον παππού για να τον τρομάξω με την χελώνα στην κοιλιά μου. Δεν έχω σκοτούρες, δε με νοιάζει ο Ψυχρός Πόλεμος που ακόμα υπάρχει ενώ η έλλειψη του πατέρα μου καλύπτεται με τα δώρα που μου φέρνει κάθε φορά που γυρνάει από ένα μπάρκο. Όμως αυτή η στιγμή είναι υπέροχη, είναι μαγική. Η μουνταμάρα της συννεφιάς και του έντονου αέρα έξω και γω να νιώθω μέσα σε τέσσερις τοίχους ασφαλής με την μητέρα μου να με καμαρώνει και τη φωτιά να μας ζεσταίνει. Γαληνεύω... Όπως είμαι ξαπλώνω στο πάτωμα και χαλαρώνω... Η μητέρα μου με κοιτάει ακόμα. Τα μάτια της είναι υγρά και νοσταλγικά, σαν να με βλέπουν τελευταία φορά σ' αυτήν την ηλικία. Σε μία ηλικία που είμαι ο δικός της Γιώργος και που σύντομα θα βγάλω φτερά να πετάξω κάπου μακριά. Η αγάπη της φαίνεται με την ελευθερία που μου χει δώσει στο άνοιγμα των φτερών μου. Με κοιτάει και με απολαμβάνει σε αυτές τις μοναδικές στιγμές που είμαι στο πάτωμα και λαγοκοιμάμαι. Αρχίζω να βλέπω θολά. Το τρέξιμό μου, η χοντρή μάλλινη μπλούζα και το παίξιμο της φωτιάς με κοιμίζουν. Τότε ξυπνάω πάλι στο γρασίδι. Είμαι στη σημερινή ηλικία. Θέλω πάλι να κοιμηθώ και να γυρίσω στη στιγμή που έζησα. Στιγμές που δε θα ξαναζήσω, στιγμές που δε μπορώ να ξαναζήσω. Έτσι καταλαβαίνω πόσο σημαντική είναι η κάθε στιγμή... Πόσο μοναδική είναι η κάθε στιγμή... Απόλαυσε τις στιγμές της ζωής...

13 σχόλια:

  1. ΣΕ ΕΝΙΩΣΑ .. ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΒΟΛΤΑ ΜΑΣ.. ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΧΑΡΕΣ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΥΠΕΣ.. ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ.. ΚΑΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ, ΝΙΩΘΟΥΜΕ, ΠΟΝΑΜΕ, ΓΕΛΑΜΕ, ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ, ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ.. ΚΑΘΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΛΑΕΙ... ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ.. ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ!! ΑΡΙΕΤΤΑ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ξερα πως θα σ' αρέσει Αριέττα μου... Και γω εύχομαι σε σένα να συνεχίσεις την δημιουργικότητά σου στην όμορφή μας Χίο. Ανθρώπους σαν εσένα τους έχει ανάγκη ο τόπος μας.
    Σας ευχαριστώ όλους σας για τα καλά σας λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε διαβάζω από τότε που έγραφες στην Lifo... Συνέχισε Τζόρτζ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αναμνησεις μιας ηλικιας τρυφερης και ασπυλης..εικονες χαραγμενες στο μυαλό με ανεξίτιλα χρώματα και μέσα σε όλα αυτά ο ενήλικος εαυτός μας που όταν χάνεται μέσα στους λαβύρινθους της "ωριμης" ΄πλέον σκέψης του προσπαθεί να βρεί το δρόμο να ξαναγυρίσει για λίγο σε εκείνα τα χρόνια. Ας ζήσουμε τις στιγμές γιατι η ζωή πράγματι είναι μικρή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργο είσαι υπέροχος άνθρωπος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. makari na ginomoun paidi pali estw kai gia ligo...
    na trexw anemelo xwris skotoures kai egnoies...
    na xw mono kalosini mesa mou giati den exw gnwrisei akoma tin kakia...
    na xw na dwsw polu agapi giati kaneis den tin pire makria...
    na niwthw gemati apo anthrwpous giati den ekana lathos epiloges kai tous exasa....
    makari...
    omws megalwsa pia kai prepei na poreutw me osa mou xoun meinei...
    isws prepei na vrw kai to paidi pou ethapsa mesa mou...
    opws kai na xei....
    wraia anartisei... polu esthandiki....
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σου εύχομαι μέσα από τη ψυχή μου να βρείς το παιδί που έθαψες μέσα σου... Ίσως σε επισκέπτεται και σένα στον ύπνο σου όπως και σε μένα... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια εσένα και στους παραπάνω φίλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. http://www.youtube.com/watch?v=1akz-xeRtU4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εξαιρετικό βίντεο. Από τα καλύτερα του Πιλάβιου... Δείχνει πολύ πετυχημένα τις μικρές χαρές της ζωής που μας βοηθάνε να ζούμε καλύτερα και ομορφότερα. Το συγκεκριμένο βίντεο μου θυμίζει λίγο την Αμελί... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. makari kai sta epomena xronia ths zwhs sou na yparxei panta ayto to paidi!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή