Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Νεοελληνική παραπαιδεία...



Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε έναν ακόμα κανιβαλισμό υπαρκτών προσώπων από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις εφημερίδες. Αναφέρομαι στα εκτρώματα των φοιτητών και των καθηγητών της Πάτρας.
Η αλήθεια είναι πως δεν ξαφνιάστηκα καθόλου, όταν είδα το βίντεο. Η εικόνα αυτή πλέον μου είναι τόσο οικεία. Αυτό οφείλεται στο ότι είδαν πολλά τα μάτια μου, ως φοιτητής στη σχολή καλών τεχνών και καλλιτεχνικών σπουδών του Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Ούτε εκεί δεν ξαφνιάστηκα. Πήγα προετοιμασμένος.
Από το πρώτο έτος τα αριστερά κόμματα αρχίζουν το παιδομάζωμα. Βρίσκουν τους πιο διορατικούς και συζητήσιμους νέους και τους εντάσσουν στους κύκλους τους. Όσους καταφέρνουν να πάρουν με το μέρος τους, τους αρχίζουν μία πλύση εγκεφάλου. Αν μπεις στην Πανσπουδαστική, αμέσως σου λένε πως τα μέλη του Δικτύου (τότε νεολαία συνασπισμού) και των ανεξαρτήτων, είναι κολλημένα μυαλά, ρουφιάνοι του συστήματος και των καθηγητών κι άλλα πολλά. Το ίδιο συνέβαινε αν έμπαινες στο Δίκτυο ή στους ανεξάρτητους. Η αντιπαλότητα λοιπόν ξεκινούσε από τις πρώτες κιόλας μέρες των φοιτητικών σου χρόνων.
Το πρώτο μάθημα προπαγάνδας ήταν πως όλοι είναι εχθροί σου. Καθηγητές, συμφοιτητές ακόμα και οι... γυναίκες των κυλικείων είναι πιόνια του συστήματος τα οποία πρέπει να πολεμήσεις για να επιβιώσεις.
- Μα ρε φίλε, εμείς δεν μπήκαμε στη σχολή για να πολεμήσουμε αλλά για να σπουδάσουμε.
- Μην σε απασχολεί αυτό, θα κανονίσουμε εμείς με τα μαθήματα σου...
Είναι γεγονός το ότι ως φοιτητές βγάζουμε σπυράκια όταν αντικρίζουμε ένα βιβλίο, αφού πρώτα έχουμε περάσει μία καταπιεστική περίοδο πανελλαδικών εξετάσεων. Αυτό εκμεταλλεύονται τα λεγόμενα κομματόσκυλα που έχουν διασυνδέσεις με τους καθηγητές των σχολών.
Από την άλλη οι ίδιοι οι καθηγητές (όχι όλοι), ανάλογα με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, ευνοούν ή δυσκολεύουν το έργο των φοιτητών (ενταγμένων ή μη, σε πολιτικά σχήματα). Αν είσαι δικός τους σου προσφέρουν την βάση απλόχερα. Αν είσαι καλύτερους του πέντε, σου χαρίζουν λίγες μονάδες παραπάνω. Αν είσαι "εχθρός" τότε σε τσακίζουν. Φτύνεις αίμα. Κι ενώ με άλλους καθηγητές στο ίδιο μάθημα θα 'παιρνες δέκα για τις αποδόσεις σου, εκείνοι σου δίνουν ένα πέντε λέγοντάς σου πως σου κάνουν και χάρη. Από μόνοι τους αρκετοί καθηγητές χάνουν τον σεβασμό και την εκτίμηση που πρέπει να χουν.
Έτσι πεθαίνει η αξιοκρατία στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Μ' αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η νοοτροπία του Νεοέλληνα που θα βγει μετά τις σπουδές του, έξω στην κοινωνία, θα βρει βύσμα για να περάσει καλά στο στρατό και στη συνέχεια θα επιδιώξει με τις γνωριμίες του μπαμπά ή τις πολιτικές φιλίες από τη σχολή να χωθεί κάπου για να βγάζει ένα αξιοπρεπέστατο εισόδημα.
Μ' αυτήν την τακτική όμως χάνονται αρκετές αξίες. Χάνεται ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπό μας. Χάνεται η αυτοπεποίθησή και η υπευθυνότητά μας, αφού όλα τα περιμένουμε από τους άλλους. Χάνεται η αξιοπρέπειά μας. Κι όλα αυτά για να χουμε μία εύκολη και βολική ζωή.
Οπότε χάνοντας όλα αυτά τα ήθη, είναι δύσκολο να φερθούμε πολιτισμένα. Το γεγονός που παρακολουθούσαμε όλοι εμβρόντητοι στις οθόνες με την κοπελίτσα να χτυπάει το χέρι της στο τραπέζι και να φωνάζει στα αυτιά του καθηγητή της, είναι ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει πως κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όλοι μας έχουμε ζήσει αντίστοιχα (και χειρότερα) σκηνικά στις σχολές μας. Και ποτέ δε μιλούσαμε. Κάποιες φορές το υπερασπιζόμασταν γιατί δε συμπαθούσαμε τον καθηγητή-θύμα κάποιου περιστατικού.
Όλα αυτά τα βλέπαμε δεκαετίες τώρα. Το ίδιο το σύστημα κατάφερε κι έσκαψε το τάφο του. Μέσα από κει προσπαθούσε να συλλέξει στρατιωτάκια, αγνοώντας πως αυτά θα πριόνιζαν σιγά σιγά με τις μαλακίες τους, τα θεμέλια του. Τόσα χρόνια έτριζε αλλά κάναμε τις πάπιες, σφυρίζοντας επιδεικτικά προσπαθώντας να κρύψουμε τον ενοχλητικό αυτό θόρυβο που ερχόταν απειλητικά κάτω από τα πόδια μας. Τώρα που τα θεμέλια έχουν σπάσει και ο ήχος είναι εκκωφαντικός, προσπαθούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στη σημερινή νεολαία.
Όχι αγαπητοί μου. Τις μαλακίες τις ξεκίνησαν οι γονείς μας και τις διογκώσαμε εμείς. Τα σημερινά παιδιά είναι γέννημα των δικών μας ηλιθιοτήτων.
Ας χαρούμε το δημιούργημά μας λοιπόν...



ΥΓ: Δεν αναφέρομαι στην ανάρτηση για τις παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ. Εκεί μέσα μπαίνει από μόνη της η "αφρόκρεμα" της νεολαίας, για να βρουν καμία γκόμενα και να γίνουν "πάρτυ άνιμαλς", στην Αράχοβα, στην Μύκονο και στο Μπάνσκο... Δεν θέλω να ασχολούμαι μ' αυτά τα ζώα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου