Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Η Ελλάδα των πολλών όψεων


Χθες βράδυ παραβρέθηκα έξω από το Ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή. Σίγουρα αρκετοί θα θεώρησαν το όλο σκηνικό που εκτυλίχθηκε ως γραφικό. Δεν θα τους κρίνω. Ξέρω πλέον πως στον χώρο της Αριστεράς, ο καθένας κρατάει την προσωπική του άποψη. Ένα φαινόμενο γνώριμο που οδηγεί σε διάσπαση και παράλληλα σε αποδυνάμωση του αριστερού χώρου. Αυτή η κατάληξη ευνοεί και χαροποιεί τόσο την Δεξιά (μαζί με την Ακροδεξιά και τον νεοναζισμό) όσο και την Ακροαριστερά. 
Η παραπάνω φωτογραφία, παρουσιάζει το πρώτο δελτίο ειδήσεων "του δρόμου". Από μόνη της δίνει τροφή για σκέψη και μεγάλη συζήτηση. Το θέμα είναι όμως πως κανείς δεν έχει πλέον την διάθεση για διάλογο. Παρ' όλα αυτά με τσιγκλάει στο να πω τη γνώμη μου για όλο αυτό που έζησα χθες.
Η ιδέα να στηθεί το τραπέζι του δελτίου με φόντο τους ματατζήδες και το κλειστό Ραδιομέγαρο, ήταν εξαιρετική. Οι απολυμένοι δημοσιογράφοι κατάφεραν να εκθέσουν για μία ακόμη φορά την φασιστική κυβέρνηση της Ελλάδος δείχνοντας σε ένα εκατομμύριο διακόσιους χιλιάδες τηλεθεατές απ' όλο το κόσμο την μαύρη αλήθεια της χώρας μου. Η απόφαση να στηθεί το "στούντιο" εκεί λειτούργησε κι ως μοχλός πίεσης, μιας κι έφερε την κυβέρνηση σε μία άκρως άβολη θέση. Φυσικά αναφέρομαι στους ματατζήδες. Η εντολή που τους δόθηκε να φυλάνε την πύλη τους ανάγκαζε να παραμείνουν στην θέση τους και να εκτίθενται στην κάμερα καθ' όλη τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων. Αυτό έδειξε πως η κυβέρνηση δεν νοιάστηκε για τα παιδιά της και τ' άφησε να "θυσιαστούν" τηλεοπτικά. Το ερώτημα που δημιουργείται όμως είναι αν οι ματατζήδες έχουν λίγη τσίπα μέσα τους για να νιώσουν το θίξιμο αυτό. 
Παρ' όλα αυτά ο λαός που μαζεύτηκε πάλι στην Μεσογείων, δεν συγκεντρώθηκε εκεί για να υπερασπιστεί τους απολυμένους. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πολλοί (περισσότερο εκνευρίζομαι όταν το ακούω αυτό από ανθρώπους του αριστερού χώρου) επιμένουν να πιστεύουν πως οι συγκεντρώσεις αυτές γίνονται υπέρ των απολυμένων. Ξέρουμε πολλοί καλά τον ρόλο προπαγάνδας που είχε η ΕΡΤ όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξεχνούμε όπως κάνει η πλειοψηφία των δεξιών ψηφοφόρων. Μαζευόμαστε στη Μεσογείων για να φωνάξουμε υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Συγκεντρωνόμαστε διότι απαιτούμε την διαφύλαξη όλου του ιστορικού αρχείου του Νεοελληνικού Κράτους. Απαιτούμαι να ακουστεί ξανά η ελληνική φωνή σε όλη τη γη και να συνεχίσει να συντροφεύει τους ναυτικούς στα μοναχικά τους ταξίδια. Κι  έπειτα μαζευομάστε εκεί διότι επιτέλους βρήκαμε το τόπο που μπορούμε να βροντοφωνάξουμε ενάντια στο σύστημα που μας έχει γονατίσει.
Δεν ξέρω για σας αλλά στην παραπάνω φωτογραφία παρατηρώ τρεις διαφορετικές πλευρές της νεοελληνικής κοινωνίας που βρίσκονται στοιβαγμένες στο ίδιο τσουβάλι που το κράτος ρίχνει όλα τα θύματά του. Πρώτα απ' όλα ο λαός που έχει αγκαλιάσει την απολυμένη δημοσιογράφο. Ένας λαός που έχει ξεβολευτεί από τον καναπέ κι απαιτεί μία ριζοσπαστική αλλαγή. Στη δεύτερη πλευρά ανήκει η απολυμένη δημοσιογράφος (και ο κάθε απολυμένος αυτής της χώρας) που διεκδικεί πάλι την επαγγελματική της θέση. Και τέλος είναι οι ματατζήδες που τους άφησε η κυβέρνηση να εκτεθούν στην κάμερα. Πιθανότατα να μην το συνειδητοποίησαν, αλλά ήταν κι αυτοί ένα μέρος των θυμάτων της σημερινής κατάστασης. 

4 σχόλια:

  1. Εύστοχο, αλλά ξέρεις που έχω τα ερωτηματικά μου; αρχικά, εφόσον το θέμα αφορά τη Δημοκρατία γιατί το σημείο συγκέντρωσης δεν είναι αλλού, έπειτα μιας και το σημείο συγκέντρωσης θα φανεί σε πολλούς ρηχή τοποθέτηση, αναρωτιέμαι τι κάνουμε όλοι μας σα στάση ζωής!! Δεν διαφωνώ στις συγκεντρώσεις, να γίνουν ΚΑΙ συγκεντρώσεις.. να στηριχθούν όλοι οι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως ιδιωτικού η δημόσιου τομέα,όμως πιστεύω πραγματικά πως οι συγκεντρώσεις είναι και θα είναι αδιέξοδες αν η νοοτροπία δεν κάνει το "κλικ" της. Δυστυχώς όσες φορές έχω δώσει παρουσία σε συγκεντρώσεις, ενώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, πάντα μένω με την πικρία της νοοτροπίας μας και της παιδείας μας.
    τη Δημοκρατία για να τη διεκδικήσουμε θα είναι καλό πρώτα να την κατανοήσουμε, μεγάλες πληγές αυτές οι έννοιες..

    Ιωάννα Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την ίδια απογοήτευση έχω κι εγώ Ιωάννα μου, ειδικά όταν βλέπω τα "βρώμικα" μαζεμένα στις συγκεντρώσεις λες και βρίσκομαι έξω από το γήπεδο. Από κει και πέρα δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τόπος. Το μέρος το ορίζει ο καθένας ανάλογα το πως θέλει να εκφραστεί. Κάποτε ήταν η εμποροπανήγυρις του Συντάγματος. Μετά ήταν η μαχητική χαλυβουργική. Τώρα είναι η ΕΡΤ. Μόνο που στην ΕΡΤ δεν ζήσαμε μία ομαδική απόλυση αλλά ένα ύπουλο χτύπημα στην δημοκρατία. Κι επειδή αρκετοί θα με πουν γραφικό σ' αυτό, εγώ θα τους ζητήσω να σταματήσουν να συσχετίζουν την ΕΡΤ μόνο με το προπαγανδιστικό ρόλο υπέρ των κυβερνήσεων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γιώργος παπαδόπουλος8 Νοεμβρίου 2013 στις 6:58 μ.μ.

    Φίλε γιώργο σε γενικές γραμμές συμφωνώ με το κείμενό σου μια μικρή ενστασούλα έχω μόνο, υπάρχει ακροαριστερά ελπίζω πως όχι, πιστεύω οτι είναι και αυτό ένα εφεύρημα των Σοσιαλακροδεξιόληστών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ως ακροαριστερά αναφέρομαι στα χουλιγκάνια που το παίζουν αναρχικοί κι αντιεξουσιαστές ενώ στη πραγματικότητα είναι αλήτες που θέλουν να προκαλούν επεισόδια σε πορείες κι άλλες εκδηλώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή