Δεν είναι καινούργιος αυτός ο αέρας που πνέει πάνω από την Ευρώπη. Εξάλλου κάθε χώρα είχε τους δικούς της λόγους για να θεωρεί την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταστροφική για τη χώρα της. Στην Ελλάδα έχουν μαζευτεί πολύ λόγοι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μετατρέποντας έτσι την αντιευρωπαϊκή πνοή σε θύελλα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεχώρισε ως ιδέα και δημιούργημα διότι ήταν η πρώτη ειρηνική προσπάθεια κατανόησης και επικοινωνίας των ευρωπαϊκών κρατών που είχαν πάντα ιμπεριαλιστικές τάσεις. Ήταν η πρώτη επίσημη ανακωχή των αιώνιων εχθρών της Γαλλίας και της Γερμανίας και μία άτυπη ένωση αυτών των κρατών. Μία ένωση που ακολούθησαν και τα κράτη-δορυφόροι τους πριν εισχωρήσουν στο κλαμπ κι άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα.
Την εποχή που η Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματοποιούσε τα πρώτα της βήματα, στην ανατολική πλευρά ορθωνόταν ένα τείχος που χώριζε τον δυτικό κόσμο από τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Για να μπορέσει ο δυτικός κόσμος να κερδίσει τις εντυπώσεις από τον αντίπαλο, δημιούργησε ένα κράτος πρόνοιας το οποίο στηρίχθηκε πάνω σε λαϊκούς αγώνες και κάλυπτε αρκετές ανάγκες των κοινωνικών στρωμάτων, κυρίως των κατώτερων.
Εκείνη τη περίοδο, η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένας παράδεισος για όλους τους ανθρώπους που είχαν "επιλέξει" ή τους έτυχε να ζήσουν στον δυτικό κόσμο. Μετά την πτώση όμως του Ανατολικού Μπλοκ, όλα άλλαξαν και στην Δύση. Δεν υπήρχε πλέον ανταγωνισμός με κανέναν ανατολικό αντίπαλο.
Η αλλαγή αυτή δεν ήταν εμφανής στην αρχή. Οι πολυεθνικές δεν είχαν εξαπλωθεί ακόμα ενώ η παγκοσμιοποίηση έδειχνε μόνο την καλή της πλευρά. Τότε ήταν ακόμα εφικτή η φορολόγηση ακόμα και στα υψηλά κοινωνικά στρώματα. Μία αντίστοιχη κίνηση σήμερα, που οι αγορές είναι πλέον ανοιχτές, θα οδηγούσε αρκετά κεφάλαια σε μαζική έξοδο προς άλλους φορολογικούς παραδείσους.
Στις μέρες μας η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καθαρά μία σκληρή καπιταλιστική ένωση που επιδιώκει να γίνει ανταγωνιστική στην διεθνής αγορά. Για να τα καταφέρει όμως, πρέπει να διώξει κάποια βαρίδια. Ένα απ' αυτά και ίσως το βασικότερο είναι τα έξοδα που γίνονται για την κοινωνική πρόνοια. Η αλλαγή γίνεται όμως σταδιακά για να μην είναι φανερή.
Εδώ και μία δεκαετία ζούμε τη νομισματική ένωση αρκετών μελών της Ε.Ε. Στην αρχή νιώσαμε άρχοντες που είχαμε στη τσέπη μας ένα ισχυρό νόμισμα. Ακόμα θυμάμαι τις πρώτες μέρες του 2002 που όλοι κοιτούσαμε έκπληκτοι τα νέα νομίσματα. Σήμερα όμως διαπιστώνουμε πως οι χώρες που είναι εξαρτημένες πλέον στην Ένωση δε μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες για την δικιά τους οικονομία ενώ παράλληλα ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός οδηγεί στην εξόντωση κάθε μη κερδοσκοπικής δραστηριότητας τους, όπως είναι και η πρόνοια.
Κι όλη αυτή η αλλαγή πραγματοποιείται με ανούσιες αντιδράσεις μιας και η Αριστερά της Ευρώπης (όπως τη γνωρίζουμε) έχει πεθάνει εδώ και καιρό. Όσοι την αντιπροσωπεύουν δεν μπορούν να δώσουν καμία απολύτως ρεαλιστική λύση διότι η Αριστερή ιδεολογία δε ταιριάζει στη σημερινή μορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μοντέλο αυτό πλέον ανήκει σε προσωπικότητες όπως η Μέρκελ που απαιτούν ανταγωνιστικότητα και μόνο.
Ο Σαμαράς έχει σχεδόν ολοκληρώσει το έργο των καπιταλιστών. Ισοπέδωσε τη χώρα του και την έχει προσφέρει σε καλύτερη τιμή (σχεδόν εξευτελιστική) σε ιδιώτες. Ήδη έχουν ιδιωτικοποιηθεί αρκετές υπηρεσίες με τελευταίες την Δ.Ε.Η. και την Υγεία (ανεξαρτήτως του ότι ο Γεωργιάδης εξακολουθεί και λέει μαλακίες οι οποίες διαψεύδονται μελλοντικά με δικές του υπογραφές). Κι αφού ολοκληρώθηκε το ξεπούλημα της χώρας μου, έπαψε να είναι χρήσιμος για τους υπολοίπους Ευρωπαίους εταίρους. Το μόνο που του μένει είναι να διοργανώσει βουλευτικές εκλογές, κλείνοντας έτσι το καταστροφικό του έργο. Το ξέρει εξάλλου κι ο ίδιος. Το διαπιστώνουμε στα λεγόμενά του. Κάποτε ήταν απόλυτος πως η κυβέρνηση θα κλείσει την τετραετία, τώρα λέει ότι απλά προσπαθεί να φτάσει μέχρι το 2015. Όμως είναι φανερό πως το φθινόπωρο του 2014 θα προκηρυχθούν οι εκλογές.
Όμως μετά τις εκλογές θα ζήσουμε μία νέα ουτοπία. Μετά την επερχόμενη πτώση της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Σαμαρά, οι μισθοί και οι συντάξεις θα παραμείνουν στα σημερινά άθλια επίπεδα, διότι μόνο έτσι θα βγάζει η χώρα μας πλεόνασμα, και πάνω σ' αυτό θα πατάνε οι μελλοντικές κυβερνήσεις για να προσφέρουν μικροαυξήσεις στους πολίτες (ψίχουλα δηλαδή). Η Υγεία και η Εκπαίδευση δε θα ξεκολλήσουν από τα σημερινά χαμηλά επίπεδα ενώ τα βασικά αγαθά (ηλεκτρισμός, νερό, συγκοινωνία) θα ακριβαίνουν συνέχεια διότι θα παραμένουν ιδιωτικά.
Με αυτή τη πορεία, η Ευρώπη ως ιδέα θα φαίνεται όλο και πιο αποτυχημένη στα μάτια μας ενώ παράλληλα θα θεωρούμε ορθή την αντιευρωπαϊκή στάση που κρατούν μέχρι σήμερα χώρες όπως η Σερβία και η Τουρκία. Η χώρα μου θα εξακολουθεί να ερημώνει μιας και αρκετοί νέοι θα φεύγουν για το εξωτερικό ενώ όσοι θα παραμένουμε εδώ θα εξακολουθούμε να ζούμε στη μιζέρια. Και ο αντιευρωπαϊκός αέρας θα θεριεύει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου