Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Η έξοδος της Ιστορίας μας...


Σίγουρα για τους περισσοτέρους απ' όσους δεν το έχουν ζήσει, να είναι ένα γραφικό γεγονός που διοργανώνει κάθε τόπος για να τιμήσει το παρελθόν του. Όμως όσοι βρεθήκαμε το Σάββατο (10.04.14) στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, ζήσαμε ένα ιδιαίτερο κι αρκετά συγκινητικό γεγονός. 
Ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σ' επαφή με το παρελθόν ενός τόπου κι ένιωσα περήφανος για ένα ιστορικό γεγονός που έλαβε χώρα εκεί. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως η πόλη αυτή είναι διεθνώς γνωστή ως Ιερή Πόλη μιας και η έξοδος του Μεσολογγίου είναι μοναδική στην παγκόσμια ιστορία. 
Λίγο πριν από την παρέλαση κι ενώ ήμασταν συγκεντρωμένοι έξω από τον ναό του Άγιου Σπυρίδωνα, ακούγαμε λεπτομέρειες της πολιορκίας. Πέρα από τις γνωστές πληροφορίες που έχουμε πάρει από την προπαγανδιστική ιστορία του σχολείου, υπήρξαν κι άλλες στιγμές περισσότερο σημαντικές. Για παράδειγμα, εμείς μάθαμε τις άθλιες συνθήκες και τις τάσεις κανιβαλισμού των κατοίκων που τους θέριζε η πείνα αλλά και την σφαγή που ακολούθησε, ή τουλάχιστον εκεί επικεντρώθηκε η μνήμη μας ενισχύοντας έτσι τις τάσεις εθνικισμού και μίσους προς τους Τούρκους. 
Επιμένοντας στις συγκεκριμένες λεπτομέρειες χάνουμε την αλήθεια η οποία σίγουρα μας κάνει περισσότερο περήφανους για την έξοδο του Μεσολογγίου. Η ηρωική αντίσταση των κατοίκων είχε αναγνωριστεί ακόμα και στους πολιορκητές. Οι ίδιοι μάλιστα πρότειναν στους κατοίκους να παραδοθούν και να αποχωρήσουν από τη πόλη χωρίς να τους πειράξουν διότι είχαν σεβαστεί το πάθος τους. Οι ίδιοι όμως αρνήθηκαν και τις τρεις φορές και η αλήθεια είναι πως αν δεν τους θέριζε η πείνα, το Μεσολόγγι δεν θα έπεφτε ποτέ. Όταν όμως η απάνθρωπη κατάσταση με την έλλειψη φαγητού και νερού έγινε αφόρητη, αποφασίστηκε από τους κατοίκους να φυγαδευτούν τα γυναικόπαιδα και οι γέροι και να μείνουν στην πόλη μόνο οι άνδρες για να την υπερασπιστούν μέχρι τελικής πτώσης. Εκείνο το βράδυ ανοίχτηκε μία πύλη και ο κόσμος άρχισε να βγαίνει αθόρυβα. Η επιχείρηση θα πετύχαινε αν δεν εμφανιζόταν για μία ακόμη φορά ένας προδότης. Κι ενώ οι πολιορκημένοι έφευγαν χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι οι Τούρκοι, ένας φώναξε να γυρίσουν πίσω διότι ήρθαν τα καράβια. Ο πανικός που προκλήθηκε έγινε αντιληπτός στους πολιορκητές. Η μόνη λύση ήταν η έξοδος. Η ηρωική έξοδος. Οι κάτοικοι του Μεσολογγίου δεν ήθελαν να αφήσουν την πόλη τους αλλά ήξεραν πως δεν μπορούσαν να αντισταθούν άλλο. Έτσι όρμησαν στον εχθρό. Όσοι έμειναν πίσω στη πόλη κλείστηκαν στα σπίτια τους κι ανατινάζονταν όταν συνειδητοποιούσαν πως είχαν μαζευτεί αρκετοί Τούρκοι έξω από την πόρτα τους. Την μεγαλύτερη έκρηξη την προκάλεσε ο Καψάλης. Ήταν τόσο μεγάλη που ακούστηκε ως την Ζάκυνθο. Από εκείνη τη στιγμή το Μεσολόγγι έμεινε για πάντα απόρθητο στην Ιστορία. 
Στην 30λεπτη πένθιμη παρέλαση, σκεφτόμουν την κατάσταση που επικρατούσε μέσα στη πόλη, την απόγνωση αλλά παράλληλα και τον ηρωισμό αυτόν των ανθρώπων που δεν είχαν τίποτα παραπάνω να χάσουν πέρα από την αξιοπρέπειά τους και την ελευθερία τους. Προτίμησαν λοιπόν να τα διασώσουν όλα αυτά με αντίτιμο έναν ένδοξο θάνατο. Ένιωσα περήφανος γι' αυτούς τους ανθρώπους. Μου έδιναν δύναμη στο δύσκολο πένθιμο βηματισμό μου.  Η σιωπηλή αυτή πορεία ήταν ένας δίαυλος με το παρελθόν.
Ποιος θα πέθαινε σήμερα για τον τόπο του; Ποιος θα θυσιαζόταν την πατρίδα του. Ειδικά στις μέρες μας που έχουμε αρκετούς προδότες κι εχθρούς της χώρας σε κυβερνητικές θέσεις; Το χειροκρότημα που ακουγόταν από τον κόσμο με επανέφεραν στην πραγματικότητα.
Φτάνοντας στο νεκροταφείο της πόλης σταθήκαμε πίσω από το μνημείων των ηρώων και παρακολουθούσαμε τα σωματεία που τίμησαν με την παρουσία τους την πένθιμη επέτειο. Χιλιάδες άνθρωποι παρέλασαν μοιρασμένοι σε πέντε μπάντες των εκατό πενήντα μουσικών η καθεμία, οι οποίοι έδιναν το ρυθμό στο βηματισμό. Τρεις ώρες παρέλαση. Η μεγαλύτερη που έχω ζήσει μέχρι σήμερα. Η έκρηξη που προκλήθηκε στο τέλος της εκδήλωσης προσπάθησε να μας περάσει μία μικρή γεύση από την αστραπιαία φυγή των κατοίκων από την επίγεια ζωή στην αιώνια αθανασία. 
Η ελληνική ιστορία είναι πλούσια σε ένδοξες στιγμές στις οποίες μπορούμε να επικεντρωθούμε. Στιγμές με πραγματικές θυσίες και με ήρωες τον λαό. Στιγμές που συγκινούν ακόμα και σήμερα διότι σε κάθε δύσκολη εποχή έχουμε ανάγκη από μία ηρωική έξοδο. Μία έξοδο που δεν θα τη βρούμε από πρόσωπα, όπως έκανε ο Σαμαράς με την έξοδό μας στις διεθνείς αγορές αλλά από μία έξοδο που θα φέρει ο ίδιος ο λαός. Μία έξοδο που θα μας κάνει πάλι περήφανους και θα φέρει στον τόπο μας την διεθνή αναγνώριση. 
Η πένθιμη εκδήλωση της εξόδου του Μεσολογγίου με άγγιξε αρκετά, τόσο που θα την ξαναζήσω και του χρόνου.

Υ.Γ.: Γυναικεία τσάντα της παρέας έμεινε ανέγγιχτη για δύο ώρες σε παγκάκι του παραθαλάσσιου χωριού Μοναστηράκι, έξω από την Ναύπακτο. Απλά ήθελα να μνημονεύσω το ήθος των κατοίκων του συγκεκριμένου χωριού.

2 σχόλια: