Κυριακή 5 Απριλίου 2015

Το σφαγείο του παραλόγου...


Η παραπάνω φωτογραφία δίνει μία γερή γροθιά στο στομάχι μας. Τόσο δυνατή που αναδιπλωνόμαστε και σωριασμένοι στο πάτωμα σε εμβρυακή στάση, αναλογιζόμαστε τον κόσμο στον οποίο ζούμε. 
Πολλές φορές μας περνάει απαρατήρητη μία είδηση για 147 θύματα σε μία σχολή αλλά είναι διαφορετικό όταν βλέπουμε τα κορμιά τους σωριασμένα στο προαύλιο χώρο της σχολής. Έπειτα είναι τρομερή η υποκρισία των μέσων μαζικής ενημέρωσης τα οποία έκαναν πολύωρες και πολυήμερες αναφορές κι αναλύσεις για τα θύματα της συντριβής του αεροπλάνου που μας απασχόλησε την προηγούμενη βδομάδα, ενώ για την φρικαλεότητα στην Κένυα δεν ανέφεραν σχεδόν τίποτα. 
Κι ενώ βρισκόμαστε σε μία γιορτινή περίοδο τόσο οι καθολικοί όσο και οι ορθόδοξοι χριστιανοί, τιμώντας τη θυσία του Χριστού για την ανθρωπότητα, την ίδια ακριβώς στιγμή αδιαφορούμε για τους μάρτυρες ενός φανατισμού, που όλο και περισσότερο περικυκλώνει την Ευρώπη. Η ενοχική σιωπή της Δύσης, η οποία είναι συνυπεύθυνη για την κατρακύλα των περιοχών αυτών (Μέση Ανατολή, Αφρική), οδηγεί τον ευρωπαϊκό λαό στην απόλυτη κι απότομη καταστροφή. 
Η συγκεκριμένη σφαγή είναι το απόλυτο παράδειγμα μίσους της θρησκείας και του προσηλυτισμού απέναντι στη γνώση και την πρόοδο. Δε θα κατηγορήσω συγκεκριμένα τους μουσουλμάνους ή τους χριστιανούς. Εξάλλου και οι δυο πλευρές ανταγωνίζονται στις απάνθρωπες τακτικές τους η μία με έργα παρελθοντικά και η άλλη με τωρινά. Αυτή τη φορά κατηγορώ αυτούς που τυφλώνονται από το μίσος και τον φανατισμό μα περισσότερο κατηγορώ και καταριέμαι αυτούς που τους οπλίζουν το χέρι. Η σφαγή αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία στο χώρο που διαπράχτηκε, σε μία σχολή. Σε μία σχολή μιας φτωχής και ρημαγμένης χώρας όπου αρκετοί νέοι κάνουν περισσότερη προσπάθεια σε σχέση με μας τους πολιτισμένους κι ανεπτυγμένους Ευρωπαίους, για να μορφωθούν και να στήσουν βάσεις για την προσωπική τους πρόοδο αλλά δυστυχώς μία χατζάρα ή μία σφαίρα τους κόβει αυτήν την διαδρομή προς τη γνώση, στερώντας από τον τόπο την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. 
Η απάθεια της Ευρώπης είναι πλέον συνυπεύθυνη. Θα είναι αργά όταν επικρατήσει το απόλυτο κακό του φανατισμού γύρω από τα εδάφη της. Κι αφού η Ευρώπη θα έχει φάει ήδη τα παιδιά της μέσω της γερμανικής πολιτικής λιτότητας, το έδαφός της θα είναι μία καμμένη γη εύκολα προσπελάσιμη στον φανατισμό και το μίσος.
Σας βάζω δύσκολα σήμερα Κυριακή των Βαΐων. Ας απολαύσουμε λοιπόν για μία ακόμη φορά ως αγνό ποίμνιο, την κατάνυξη ενός ακόμη Πάσχα (Περάσματος)...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου