Όσο κι αν έχει προχωρήσει ο μιθριδατισμός στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, μετά από τα αμέτρητα τρομοκρατικά χτυπήματα τόσο στο έδαφος της Ευρώπης όσο και -κυρίως- εκτός των συνόρων της, όσο κι αν έχουν στομώσει τα ανακλαστικά τους μπροστά στον τρόμο, που τον θεωρούν περίπου αναπόφευκτο σημείο των καιρών, όταν έρχεται ένα χτύπημα όπως αυτό της Παρασκευής στο Σινά με τους εκατοντάδες νεκρούς παθαίνουν μέγα σοκ. Κανείς δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μπροστά σ’ ένα τέτοιο μακελειό, μπροστά στη μαζική δολοφονία, με βόμβες και οπλοπολυβόλα, ανυποψίαστων ανθρώπων που πήγαν να προσευχηθούν στο τζαμί της γειτονιάς τους, σε μια μικρή αιγυπτιακή πόλη.
Αυτή η βία τρομάζει τις ευρωπαϊκές χώρες αλλά προκαλεί κι έναν... αμυντικό κυνισμό. Έναν κυνισμό που, στο όνομα της δικής τους ασφάλειας -ή έστω της υπόσχεσης για ασφάλεια- ρίχνει τις αναστολές τους έναντι π.χ. των αυταρχικών καθεστώτων των άλλων. Δύσκολα θα βρει κανείς σήμερα Ευρωπαίους πολίτες και πολιτικούς που να γίνονται έξαλλοι με την προσπάθεια των κυβερνήσεών τους να διατηρούν καλές σχέσεις με τον Πρόεδρο -μετά από πραξικόπημα, υπενθυμίζεται- της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι και να τον στηρίζουν όσο μπορούν. Για όσο διάστημα φαίνεται ότι ο Αλ Σίσι μπορεί να κρατά κλειστό το καπάκι πάνω από τη χύτρα της Αιγύπτου, που βράζει, οι δημοκρατικές ευαισθησίες της Δύσης πάνε περίπατο. Ο φόβος ότι μπορεί να αποσταθεροποιηθεί η Αίγυπτος με τον μεγάλο και νεαρό πληθυσμό και με τους εξίσου μεγάλους πυρήνες ισλαμιστών τρομοκρατών -όπως αυτός που πιθανότατα έκανε το μακελειό στο Σινά- είναι πολύ μεγάλος.
Γι' αυτό και η Ευρώπη προτιμά να έχει έναν συνομιλητή στις βόρειες ακτές της Αφρικής ο οποίος να ελέγχει τη χώρα του, έστω με... στιβαρό χέρι, και να κάνει μπίζνες μαζί του, ώστε να ενισχύεται και η οικονομία της Αιγύπτου, παρά άλλη μια κυβέρνηση τύπου Λιβύης, που δεν ελέγχει όχι απλώς ούτε τη μισή χώρα αλλά ούτε τον περίβολο των υπουργείων της.
Πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου