Πέρασε μία βδομάδα ακριβώς που έπιασα στα χέρια μου το πρώτο αντίτυπο των βιβλίων μου. Η στιγμή ήταν περίεργη και θα θελα να μαι ειλικρινής. Μη περιμένετε να σας πω πως πετούσα στα ουράνια, πως χοροπηδούσα και τραγουδούσα. Αντιθέτως ένα νοσταλγικό αίσθημα με περικύκλωσε. Όλοι αυτοί οι μήνες που χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το βιβλίο, πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου. Η ιδέα, η υλοποίηση, η εύρεση εκδοτικού οίκου, το συμβόλαιο, οι οικονομίες που έκανα για να πληρώσω τα έξοδα της πρώτης έκδοσης, οι θυσίες... Ένιωσα ένα σωρό συναισθήματα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο.
Όμως αν μένουμε σε μία στιγμή χάνουμε την ουσία της πορείας. Το βιβλίο πλέον έχει βρει το δρόμο του, δε με χρειάζεται πια...
Το πρώτο βήμα έγινε και για να αποκτήσει σημασία, θα χρειαστεί να κάνω ένα ακόμα...
Οπότε μία βδομάδα χαράς και ικανοποίησης ολοκληρώνεται με μία ομαλή προσγείωση στην καθημερινότητα.
Πόσο πιο όμορφη γίνεται η προσγείωση αυτή με την μουσική των Azure Ray, έτσι για να ξεκινήσουμε ευχάριστα μία νέα πορεία...
Αυτό που λες οτι "αν μένουμε σε μια στιγμή χάνουμε την ουσία της πορείας" είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και το επόμενο βήμα που λες παρακάτω είναι νομίζω οχι μόνο απόδειξη της συνέχειας αλλά ταυτόχρονα και δείγμα τόσο ομαλούς προσγείωσης όσο και αποτίμησης όσων κάναμε και όσων θέλουμε με τον ορίζοντα του παρακατω. Το τραγούδι πολύ όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειράζει, Γιώργο, και μια ανάπαυλα χαράς. Μικρή, όμως. Και κρυφή. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαίρη
Το λέει εξάλλου και ο εθνικός μας ύμνος. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς να το δεις και κάπως έτσι: Τα βιβλία είναι σαν τα παιδιά...Τα μεγαλώνεις, δίνοντας αναμφισβήτητα τον καλύτερο εαυτό σου και έπειτα τα αφήνεις ΕΛΕΥΘΕΡΑ να ανοίξουν τα φτερά τους, ελπίζοντας πάντα το ταξίδι τους να τα οδηγήσει σε θάλασσες μοναδικές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκης Παπ.
Έτσι είναι ξάδελφε. Κι όσο περισσότερη εμπιστοσύνη τους έχεις τόσο πιο ελεύθερα τα αφήνεις να κάνουν το ταξίδι τους. Αλλά σ' αυτή τη πρώτη φορά πιο πολύ νιώθω σαν "μαμά Χριστίνα". Χαχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι όμως πια πως έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου και έχει ριζώσει για τα καλά στη συνείδησή σου πως η '' Μαμά Χριστίνα'' έκανε αυτό ακριβώς...Και το αποτέλεσμα είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ για εσένα και ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ για τη Μάρω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκης Παπ.
Πράγματι. Τώρα μαζεύουμε τα σπασμένα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ κατά τον ποιητή τώρα αρχίζετε το ταξίδι...Και να θυμάσαι ΠΑΝΤΑ, πως η πιο ωραία θάλασσα, είναι αυτή, που ακόμα δεν έχεις ταξιδέψει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκης Παπ.