Σε μια νέα εποχή εσωστρέφειας...

Ο χρόνος περνάει, οι καιροί αλλάζουν κι η εμπειρία μου δείχνει πως το μέλλον που έρχεται γίνεται όλο και πιο δυσοίωνο. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο πως η νέα χρονιά μπήκε με συγκρατημένη απαισιοδοξία.

Δεν υπάρχουν πια οι πολυτέλειες για τις ευχές που ανταλλάσσαμε στο παρελθόν. Η μόνη ευχή που μπορώ να δώσω είναι στο να καταφέρουμε να παραμείνουμε άνθρωποι ως το τέλος κι αυτού του έτους.

Με κάθε τίμημα;

Φυσικά με κάθε τίμημα.

Διότι για να παραμείνω άνθρωπος θα πρέπει να αποτραβηχτώ από το υπόλοιπο σύνολο. 

Εξάλλου, δεν έχω πια εμπιστοσύνη στους ανθρώπους παρά μόνο στα πολύ κοντινά μου πρόσωπα. 

Δεν έχω πια κουράγιο και διάθεση για τις ανασφάλειες και τις ματαιοδοξίες τρίτων προσώπων. 

Ήρθε ο καιρός να κοιτάξω και να προστατεύσω τον εαυτό μου.

Ήρθε ο καιρός για μια εποικοδομητική εσωστρέφεια. 

Και μετά βλέπουμε...

Η ομιχλώδης υπομονή της αισιοδοξίας...

 

Η εισχώρησή μου σε ένα ακόμη δυστοπικό έτος περιορίζει αρκετά το αίσθημα αισιοδοξίας για μια πολυπόθητη ανανέωση. Ένα συναίσθημα που κάποτε κυριαρχούσε εντός μου σε κάθε αλλαγή του έτους, δίνοντάς μου την ψευδαίσθηση πως κάθε νέο έτος είναι και μια αφορμή να αλλάξω και να βελτιώσω κάθε τι που με περιβάλλει με με δυσαρεστεί. 

Όμως ζούμε πλέον στην εποχή της αμφιβολίας και της στασιμότητας που γεννά τέρατα. Κι εμείς βρισκόμαστε σε μια επίμονη και διαρκή προσπάθεια να διατηρήσουμε την ανθρώπινη υπόστασή μας. Μια προσπάθεια που είναι αρκετή για να μας στερήσει τη διάθεση για άλλες εποικοδομητικές δράσεις και δημιουργίες. 

Παρόλα αυτά, η διατήρηση της ανθρωπιάς μας είναι από τη φύση της επαναστατική κι είμαι βέβαιος πως θα ανθίσει και θα ευοδώσει καρπούς όταν κάποια στιγμή κατατροπωθούν τα τέρατα που μας περιβάλλουν και μας εξουσιάζουν. 

Η συγκρατημένη αυτή αισιοδοξία που με κρατάει ακόμη όρθιο κι επίμονα αντιδραστικό απέναντι σε κάθε άδικο κι ανήθικο που συμβαίνει γύρω μου, στηρίζεται στη πεποίθησή μου πως η ιστορία κάνει κύκλους. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να διανύουμε ένα επικίνδυνο σκοτάδι που μας έχει στερήσει όνειρα κι ελευθερία, αλλά σύντομα θα επανέλθει ξανά το φως. Αυτό δε θα συμβεί επειδή οι εξουσιαστές θα το επιτρέψουν αλλά επειδή η κοινή ανάγκη θα το επιφέρει. Κι όπως φαίνεται το τέλος όλο και ζυγώνει. Το αισθάνεσαι στην αγανάκτηση που υπάρχει δίπλα σου, στην οργή που εκδηλώνεται μέσα σε συζητήσεις αλλά και στο δηλητηριώδη χείμαρρο που ξεχειλίζει από τους τηλεοπτικούς μας βόθρους. Το τέλος βρυχάται γιατί έχει πια ξεγυμνωθεί. 

Είναι βέβαιο πως μέσα σ' αυτό το έτος θα αλλάξουν πολλά και θα γίνουμε μάρτυρες σημαντικών γεγονότων. Γι' αυτό το λόγο διατηρώ μια συγκρατημένη αισιοδοξία και μ' αυτήν θα επιδιώξω να πορευτώ στο ομιχλώδες μονοπάτι του 2022. Ελπίζω να συναντήσω αρκετούς από σας μέσα σ' αυτό. 

Καλή μας στράτα λοιπόν...

Νέα χρονιά, νέα δεκαετία, νέες προσδοκίες

Την ημέρα που γιόρταζα τα εικοστά μου γενέθλια, κυριεύθηκα από την χαρά της αλλαγή του πρώτου δεκαδικού μου ηλικιακού αριθμού. Το δύο αντικατέστησε το ένα και μεμιάς ένιωσα πως ωρίμασα αφήνοντας πίσω μου τα εφηβικά βάρη και τις παιδικές ανασφάλειες. Όταν όμως έγινα εικοσιένα με 'πνιξε το πρώτο άγχος της δικής μου δεκαετίας, έχοντας ήδη προβληματιστεί με το παράπονο ενός γνωστού μου, ο οποίος όταν έγινε τριάντα άρχισε να κλαίει για τα χρόνια που άφησε πίσω του χωρίς να τα ζήσει όπως εκείνος ήθελε.

Στο ζωή μας λοιπόν ακολουθούμε δύο δεκαετίες, την προσωπική μας η οποία συμβαδίζει με την χρονολογία γέννησής μας και την κοινή δεκαετία που μετράμε όλοι μαζί. Το '20 λοιπόν είναι μια νέα δεκαετία για όλους μας και για μένα ένας ενδιάμεσος απολογισμός των προσωπικών μου δεκαετιών. Οι προσδοκίες αρκετές αλλά κι η επίγνωση των συνθηκών είναι πιο βάσιμη κάτι που με προστατεύει από τις αιθεροβάμονες τάσεις μου. 

Σε μια λοιπόν νέα κοινή δεκαετία όπου ο κόσμος οδεύει ολοταχώς σε μια ανθρωπιστική και οικολογική καταστροφή είναι καλό να πολεμήσουμε για το ήθος, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη προσδοκώντας σε μικρές καθημερινές νίκες που θα ευφραίνουν τόσο τη δική μας όσο και των κοντινών μας προσώπων την καρδιά. 

Καλή χρονιά να χουμε λοιπόν και καλή αρχή στη νέα δεκαετία...

Για ένα νέο έτος γεμάτο στοχασμούς κι αποφάσεις

Ο χρόνος κυλάει τελικά σαν νερό. Όταν μου το λεγαν πριν από μερικά χρόνια δε μπορούσα να το κατανοήσω αλλά τώρα διανύοντας την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου μπορώ να το πω κι εγώ με σιγουριά. Τώρα επιβεβαιώνονται οι στίχοι του αγαπημένου μας τραγουδοποιού Νίκο Παπάζογλου, "...πέρασε η μισή ζωή δίχως να καταλάβω".

Ο χρόνος δε γερνάει μόνο αλλά κι αγχώνει. Βρισκόμαστε συνήθως στην τσίτα με τη σκέψη αν θα τα προλάβουμε όλα. Και δεν αναφέρομαι στις ρούτινες της καθημερινότητας αλλά στα σχέδια και στα όνειρά μας.

Κι αν για κάποιους η κάθε πρωτοχρονιά είναι μια νέα αρχή, για μένα είναι απλώς μία μέρα που κάθομαι κάτω κι αναλύω το δρόμο που έχω πάρει, τον τρόπο ζωής που έχω επιλέξει και τις αποφάσεις που έχουν καθορίσει την πορεία μου. Κι εκεί κρίνω που έκανα λάθος και που όχι. Κι αφού όλα μες στο μυαλό μου μπουν σε μία τάξη, συνεχίζω ό,τι μέχρι χθες έκανα.

Αυτή η χρονιά όμως μπήκε με μία ιδιαίτερη αύρα. Δε ξέρω αν υπερτερεί η αισιοδοξία αλλά σίγουρα επικρατεί ένας έντονος κι εποικοδομητικός σκεπτικισμός. Φυσικά αυτό θα φανεί με τον καιρό. Το βέβαιο είναι πως δε θα αφήσω μέρα να περάσει χαμένη. 

Εύχομαι λοιπόν από τη μεριά μου μία όμορφη και δημιουργική χρονιά!

Νοέμβρης και ουτοπιστές των ορέων

του Γιώργου Σταματόπουλου

Αρχαία ατμόσφαιρα γιορτής κουβαλάει ο Νοέμβρης· γιορτή είναι το πανηγύρι της ελιάς (λιομάζωμα), γιορτή και η σπορά των δημητριακών, αλλά γιορτή και οι προετοιμασίες των κτηνοτρόφων να κατηφορίσουν προς τα χειμαδιά.
Ακατανόητες βέβαια τέτοιες γιορτές για τα δεδομένα του εικοστού πρώτου αιώνα, περιφρονητέες θα έλεγα, μια και οι πλείστοι αγνοούμε τι σημαίνουν -λίγοι γνωρίζουν τι διάολο σημαίνει η λέξη χειμαδιά λ.χ., ή πώς γίνεται η σπορά ή πού ευδοκιμούν αυτά τα ευλογημένα δέντρα και πώς καλλιεργούνται· και γιατί να νοιάζονται να μάθουν εξάλλου, απορροφημένοι από το κινητό τους και το θέατρο της πολιτικής που τους νανουρίζει «χαρούμενα» και ξεδιάντροπα;
Ας δυναμώνει το κρύο, ας εκφυλίζεται σε αγγαρεία η πραγματικότητα -το πάθος της γιορτής ξεσηκώνει την ανάγκη, μακριά από αστικές προκαταλήψεις και εκχυδαϊσμένες μορφές καταναλωτικού συντηρητισμού.
Δύστροποι φαντάζουν στα μάτια των αστών όσοι συμμετέχουν (λίγοι) σ’ αυτές τις γιορτές, ναι, όχι όμως δύστοποι· τουναντίον -θωπεύοντας τη γη και τα ζώα τους αγγέλλουν την ουτοπία των ορέων ή απολαμβάνουν (ναι, απολαμβάνουν) να ζουν στα όρη της ουτοπίας (τους). Εκάς η ξεπεσμένη πολιτική, οι κεντροαριστεροδεξιοί, οι σκέτοι αριστεροδεξιοί και το κακό συναπάντημα -δεν χωράνε στην ατμόσφαιρα της γιορτής.
Οχι, η γιορτή αποδέχεται τους πάντες, αυτοί οι ίδιοι δεν αντέχουν την εορταστική, γνήσια χοϊκότητα των ανθρώπων της υπαίθρου, ξεβράζονται από μόνοι τους με άλλα λόγια.
Πώς μπορούμε να ζήσουμε όλοι ημείς του άστεως σε τέτοιες κορυφές; Πώς να αντέξουν τα χαλασμένα πνευμόνια μας στην πληρότητα οξυγόνου των κορυφών αυτών της μικρής χώρας;
Απλώς, δεν μπορούμε έτσι μαλθακοί και μεταλλαγμένοι από την «κουλτούρα» του εξαστισμού και από την απώλεια κάθε επαφής με τις γεωργικές εργασίες και την ίδια τη Φύση -η μόνη συνάντηση μαζί της είναι το δίχως άλλο τουριστική- άλλο βέβαια ο τουρισμός και τελείως διαφορετικό το βίωμα, εάν θέλουμε ποτέ να συνεννοηθούμε. Και να διάκειται κανείς ευνοϊκά απέναντι στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, δέχεται τέτοιο βομβαρδισμό αρνητικών πληροφοριών από την τηλοψία και τις εφημερίδες ώστε χάνει κάθε ενδιαφέρον να μάθει τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι «περίεργοι» της υπαίθρου χώρας.
Ο Νοέμβρης θυμίζει ότι έρχεται ο χειμώνας, η ψύχρα του αντανακλά την προαιώνια αλλαγή των εποχών, τη γονιμότητα της γης, τη λαχτάρα της προσμονής των καρπών -του εισοδήματος· πώς θα ζήσουν οι οικογένειες; Πώς θα σπουδάσουν τα παιδιά και πώς θα αγοράσουν οι ηλικιωμένοι τα φάρμακά τους;
Ελα ντε. Δεν κάνουν όλοι ψευδείς δηλώσεις για να αποκομίσουν κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις, όπως με χυδαίο τρόπο διασπείρουν τα κυρίαρχα μίντια στην επικοινωνιοσφαίρα, δεν είναι όλοι φυγόπονοι και τζαναμπέτηδες, ψευταράκοι ή κουτοπόνηροι.
Οι περισσότεροι φτωχοί αγροτοκτηνοτρόφοι είναι ειλικρινείς και αποδεικνύεται αυτό από τον λιτό, έως απελπισίας, τρόπο ζωής τους.
Βεβαίως πολλοί (και φίλοι) έχουν αρνητική γνώμη για τους ουτοπιστές των ορέων και ελέγχουν την εντιμότητα ή ειλικρίνειά τους. Αυτά γίνονται από λίγους -και αυτοί κρίνονται από τις τοπικές κοινωνίες.
Ολοι πιεζόμαστε από τον μήνα Νοέμβριο, ούτως ή άλλως...

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Καλή μας Χρονιά!

Κάποτε έκλεινα και ξεκινούσα τις χρονιές με φωτογραφίες από τις χώρες που επέλεγα να κάνω πρωτοχρονιά. Τα τελευταία όμως χρόνια προτιμώ να ανοίγω τα νέα χρονικά κεφάλαια στο νησί μου. Παρ' όλα αυτά συνεχίζω την φωτογραφική αυτή συνήθεια, επιλέγοντας μία όμορφη εικόνα από τα μέρη που επισκέφθηκα τελευταία. 

Η παραπάνω φωτογραφία με την παλιά πόλη του Μπέργκαμο, τυλιγμένη στα σύννεφα την λάτρεψα διότι μπορεί να ερμηνευθεί διπλά. Ή βαίνουμε σε ένα χρονικό τοπίο πιο ομιχλώδες, αχαρτογράφητο κι επικίνδυνο ή ευελπιστούμε στο δικό μας "1917", στην πολυπόθητη εξέγερση ενάντια στην φεουδαρχική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού των Βρυξελλών και του Βερολίνου, που ίσως μας εκτοξεύσει πάνω από τα σύννεφα!

Δε ξέρω ποιο από τα δυο θα επικρατήσει, μιας κι ο απολογισμός γίνεται πάντα στο τέλος. Παρ' όλα αυτά, θα επιμείνω ενάντια στα αμφιλεγόμενα δεδομένα και θα ευχηθώ σε όλους μας υγεία, αγάπη, δημιουργικότητα, πολλά βιβλία, πολλές ταινίες, πολύ μουσική, πολλά ταξίδια και πολλά χαμόγελα. 

Την αγάπη μου!

Καλή Χρονιά να έχουμε!  

Οδεύοντας σε ένα δίσεκτο έτος...

Το 2015 μπήκε στις ζωές μας ορμητικά κι ελπιδοφόρα. Ήταν η πρώτη φορά που όλοι μας ευχόμασταν μία καλή χρονιά και το εννοούσαμε πραγματικά. Είχαμε ανάγκη από μία αλλαγή που θα μας ξεκολλούσε από τον βούρκο της χρόνιας λιτότητας. 

Ένα χρόνο μετά, διαπιστώνουμε πως ζήσαμε ένα έτος γεμάτο εικόνες, εντάσεις, αξιοπρέπεια, ανατροπές, ήττες, απογοητεύσεις και στιγμές...

Το μόνο που κρατάω από τη χρονιά που έφυγε είναι οι στιγμές. Πατώντας πλέον γερά στο 2016, διαπιστώνω πως η προηγούμενη χρονιά ήταν πλούσια σε στιγμές που με άλλαξαν αρκετά. Στιγμές από το προσωπικό μου περιβάλλον αλλά και από το ευρύτερο, οι οποίες με επηρέασαν. Τα ταξίδια, οι φίλοι, τα "χαστούκια", οι συζητήσεις και οι ιδιαίτεροι δημιουργικοί προβληματισμοί με αξιόλογους ανθρώπους. 

Το κυριότερο μάθημα που πήρα από το 2015 είναι πως δε πρέπει να βασίζω τις ελπίδες μου σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό μου. Κανένας δε θα παλέψει για τα δικά μου δικαιώματα. Κανένας δε θα θυσιαστεί ανιδιοτελώς για το κοινό καλό. Όσοι σφάζονταν όλα αυτά τα χρόνια στις τηλεοράσεις, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από πιόνια εξωτερικών παραγόντων, μιας και η χώρα μας έχει μετατραπεί σε αποικία των βορειοευρωπαίων. Οι εκλογές δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία διαδικασία που εξυπηρετεί το υπάρχον διεφθαρμένο σύστημα. 

Η καθημερινή εσωτερική πάλη θα μας οδηγήσει στις ισορροπίες που αναζητούμε και στη ψυχική διάθεση στο να κάνουμε όνειρα και σχέδια. Τα όνειρα και τα σχέδια είναι τα καλύτερα όπλα ενάντια στη μιζέρια και στην εθνική μας κατάθλιψη. Οπότε οι φετινές μου ευχές επικεντρώνονται σ' αυτούς τους τομείς. 

Στο να ονειρευτούμε! 

Η ουτοπία είναι πιο κοντά απ' όσο νομίζουμε! 

Βρίσκεται μες στο μυαλό μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το ξεκλειδώσουμε για να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας...

Κι αφού ως λαός είμαστε πρωταγωνιστές στην αντίφαση, ας ελπίσουμε πως σ' ένα δίσεκτο έτος θα έρθει η αλλαγή! 

Σ' ένα δίσεκτο έτος που ήρθε μουδιασμένο χωρίς τυμπανοκρουσίες και βεγγαλικά. 

Καλή Χρονιά λοιπόν!

Επιτέλους μια νέα και καλή χρονιά!

Την προηγούμενη χρονιά ανακάλυψα πως η μετάβαση από την μία χρονιά στην άλλη γίνεται πιο ομαλή όταν την περνάς σε μία άλλη χώρα. Το έζησα πέρσι στο Λονδίνο. Το έζησα και φέτος στο Βουκουρέστι. Μόνο που αυτή τη φορά η αλλαγή ήταν πιο έντονη, πιο συγκινητική, πιο όμορφη μα πάνω απ' όλα ιστορική.
Το ταξίδι των 3.800 χιλιομέτρων άρχισε με τις καλύτερες προσδοκίες. Έχοντας φτάσει έξω από την Θεσσαλονίκη με το πούλμαν, άκουγα από το ραδιόφωνο την τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή. Το χαστούκι ακούστηκε δυνατά καθώς μπαίναμε στο νομό Σερρών ενώ μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα άκουγα σχολιασμούς για τα ευχάριστα νέα των επερχόμενων εκλογών από τη ραδιοφωνική συχνότητα της ertopen. Ήταν άκρως συγκινητικό που η ertopen ήταν η μόνη ελληνική συχνότητα που έφτανε λίγα χιλιόμετρα μετά τα σύνορα, κρατώντας μου έτσι πολιτική συντροφιά μέχρι να φτάσουμε στο Σαντάνσκι.
Φεύγοντας λοιπόν από την Ελλάδα, εγκατέλειπα μία χώρα που καταστρέφεται δύο χρόνια τώρα.
Φεύγοντας από την Ελλάδα άφηνα ένα παρακράτος που έχει προκαλέσει τον τρόμο στους συμπολίτες μου κι έχει γκρεμίσει το κέντρο της Αθήνας σε κάθε διαδήλωση και πορεία, παρερμηνεύοντας έτσι τον αγώνα μας για δικαιοσύνη.
Φεύγοντας από την Ελλάδα έσβησα όλη τη μιζέρια που μας είχαν προκαλέσει αποφάσεις οι οποίες οδήγησαν σε λουκέτα, αυτοκτονίες και μεταναστεύσεις νέων σε άλλες χώρες.
Αφήνοντας όλα αυτά πίσω μου, απόλαυσα το ταξίδι μου σε δύο ιδιαίτερες χώρες, επιδιώκοντας την ανανέωση και την συγκρότηση της συνείδησής μου για να επιστρέψω πίσω σε μία χώρα έτοιμη να γυρίσει σελίδα και να βροντοφωνάξει το πολυπόθητο "Όχι" στην Μέρκελ και στον Σόιμπλε, οι οποίοι χρόνια τώρα επιδιώκουν να γερμανοποιήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εκεί στα βορειοανατολικά Βαλκάνια γέμισα τα πνευμόνια μου με παγωμένο αέρα, έτοιμος να φωνάξω μαζί με τους συνομήλικούς μου το "Όχι" που ολόκληρος ο ευρωπαϊκός νότος περιμένει να ακούσει για να σηκώσει κι αυτός το ανάστημά του απέναντι στην Γερμανία.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν αυτών των επτά ημερών στην βουλγαρική και την ρουμανική ύπαιθρο ένιωσα ξανά υπερήφανος που ανήκω σε μία μικρή χώρα, η οποία θα είναι η πρώτη που θα ξεκινήσει την αντίσταση απέναντι στην λιτότητα και την υποδούλωση που αυτά τα χρόνια προκάλεσε ο Σαμαράς με το επιτελείο του.
Τι πιο όμορφο λοιπόν που ξεκινάει το νέο έτος με μία ευχή η οποία αποκτά ουσιώδη αξία.
Καλή χρονιά λοιπόν σε όλους μας!

Καλός κόκκινος μήνας...

Μπορεί για κάποιους το κόκκινο του Δεκεμβρίου να συμβολίζει τις χριστουγεννιάτικες μέρες που κάνουν την εμφάνισή τους από τέλη Νοέμβρη, όμως για μερικούς ο μήνας αυτός συμβολίζει μία σκοτεινή περίοδο της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας. Πάνε 70 χρόνια που η Αθήνα έζησε τα γνωστά σε όλους μας "δεκεμβριανά".

Αν κι έχουν περάσει εφτά δεκαετίες, η συγκεκριμένη περίοδος κρύβει αρκετές πτυχές, οι οποίες δε διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία την ώρα που σε ψαγμένα βιβλιοπωλεία μπορεί ο καθένας βρει μία πλούσια βιβλιογραφία εκείνης της περιόδου. Δυστυχώς όμως η άγνοια απωθεί τους ανθρώπους να αναζητήσουν κάτω από τη σκόνη του χρόνου τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, στο Κουκάκι, στο Δουργούτι, στον Νέο Κόσμο και στον λόφο του Φιλοπάππου αλλά και σε άλλα σημεία της πρωτεύουσας, τον Δεκέμβριο του 1944. 

Μετά από εβδομήντα χρόνια οφείλουμε να γνωρίζουμε τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Οφείλουμε να μάθουμε τους πρωταγωνιστές των γεγονότων και τον ρόλο τους στις εξελίξεις, διότι έχουν βαφτιστεί στα σχολικά βιβλία ως ήρωες και πατριώτες, ενώ στη πραγματικότητα ξεπούλησαν τη χώρα και τον λαό της στους Βρετανούς για να κερδίσουν την εξουσία, προσπαθώντας με ύπουλους τρόπους να σβήσουν το δίκαιο αίτημα της λαοκρατίας. 

Η προδοσία του Παπανδρέου και του Ράλλη, ξεχάστηκε με το τέλος του εμφυλίου πολέμου και στα περίεργα πολιτικά χρόνια που ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες. Η στάση τους πέρασε στη λήθη των Νεοελλήνων με αποτέλεσμα σήμερα τον Γεώργιο Παπανδρέου να τον συνδυάζουμε μόνο με την ανύψωση της ελληνικής σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. 

Αυτό με φοβίζει πολύ διότι η περίοδος που μας χωρίζει με εκείνα τα χρόνια δεν είναι μεγάλη. Κάποιοι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου είναι ακόμη ζωντανοί. Όμως η Ιστορία είναι παραποιημένη. Κι εκεί είναι που έρχονται στο μυαλό μου τα γελοία λόγια του μπουμπούκου, ο οποίος είχε πει κάποτε με περηφάνια πως στο μέλλον θα υπάρχει μία λεωφόρος στο όνομα του Στουρνάρα η οποία θα καταλήγει στην κεντρική πλατεία του Αντώνη Σαμαρά κι ο ίδιος ευελπιστεί να υπάρχει μία πάροδος στο όνομά του, ως σωτήρες αυτού του τόπου. Μπορεί τώρα να μας ακούγονται αστεία αλλά η ίδια η Ιστορία έτσι όπως αξιοποιείται, γίνεται γελοία. Δε θα είναι απίθανο λοιπόν στο μέλλον να υπάρχουν αυτοί οι δρόμοι διότι οι νέες γενιές δε θα γνωρίζουν την προδοσία και τη φασιστική φύση των σημερινών πολιτικών προσώπων, διότι το ίδιο το σύστημα θα τους έχει κατοχυρώσει ως ηρωικούς κυβερνήτες της χώρας σε μία δύσκολη περίοδο. 

Είναι χρέος μας λοιπόν να βυθιστούμε στην Ιστορία για να μάθουμε τα λάθη του παρελθόντος μας, τα οποία θα μας κάνουν πιο δυνατούς για τις δυσκολίες που θα βρούμε μπροστά μας τον επόμενο καιρό. 

Ας αφιερώσουμε λοιπόν αυτόν τον μήνα στα Δεκεμβριανά του 1944. 

Ας κάνουμε μία αρχή με χρώμα κόκκινο!

Ας κλείσουμε αυτή τη χρονιά με αισιοδοξία...

Καλό φθινοπωρινό μήνα

Έχουν τρελαθεί οι εποχές πια. Πότε μπήκε το φθινόπωρο και πότε φτάσαμε στον τελευταίο του μήνα δε το κατάλαβα. Τουλάχιστον ο καιρός και το μουντό κλίμα ταιριάζουν με την ημερομηνία. Τα καλοκαιρινά κρύφτηκαν ενώ στο κρεβάτι μας πλακώνει πλέον το πάπλωμα. 

Ο Νοέμβρης μπήκε Σάββατο. Είναι όμορφο να υποδέχεσαι το νέο μήνα χαλαρός στο σπιτάκι σου με καφέ και μουσική κι όχι σε μία καθημερινή που τρέχεις αγχωμένος για να βγάλεις το 8ωρό σου. Κι επειδή το καλό από την αρχή φαίνεται, είμαι βέβαιος πως αυτός ο μήνας θα κυλήσει καλά κι ευχάριστα. Μακάρι να ισχύσει αυτό για όλους μας. Το έχουμε ανάγκη σε μία περίοδο που η ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά πέφτει θορυβωδώς και οι κάτοικοι του Κομπάνι μας δείχνουν το πως πολεμούν οι αληθινοί ήρωες. 

Φέτος ο Νοέμβρης θα έχει για μένα λίγη δροσιά από το Βαρδάρη αφού κάποιες μέρες θα τις περάσω σε μία αγαπημένη μου ελληνική πόλη, την Θεσσαλονίκη. Την Πέμπτη (6/11) θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση του βιβλίου μου στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία. Σας περιμένω όλους εκεί. 

Καλό μήνα σε όλους μας!

Καλό αυθαίρετο μήνα

Πάει κι ο Σεπτέμβριος. Ένας ακόμα χρόνος βιάζεται να φύγει. Λες κι έχει καταλάβει πως μαζί μ' αυτόν θα φύγει κάθε φασισταριό που διοικεί αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο.
Καλό αυθαίρετο μήνα λοιπόν παίδες.
Γιατί αυθαίρετο; Διότι ο νέος μήνας ξεκινά με τον καταυλισμό των Ρομά στο Νομισματοκοπείο. Εν μέρει η κατεδάφιση είναι νόμιμη. Όμως ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται παντού κι όχι μόνο στις αδύναμες κοινωνικές κατηγορίες. Κι όταν αναφέρομαι αδύναμες δεν εννοώ πως οι Ρομά είναι ακίνδυνοι, αλλά είναι αβοήθητοι απέναντι στην αυθαιρεσία του κράτους. Πολύ ευχαρίστως να κατεδαφιστούν τα αυθαίρετα αλλά μαζί με τον καταυλισμό πρέπει να κατεδαφιστούν και οι βίλες των πλουσίων που έχουν χτιστεί πάνω στη θάλασσα. Φυσικά αυτοί έχουν το άσυλο των πολιτικών λαμόγιων. Αδικία.
Παρ' όλο που η κίνηση του κράτους ήταν εν μέρει ορθή, η Βούλτεψη δε δίστασε να φανερώσει τη φασιστική στάση της κυβέρνησης, λέγοντας ξεδιάντροπα πως οι τσιγγάνοι είναι πολίτες β' κατηγορίας, οι οποίοι πρέπει να εκδιωχθούν σε υψόμετρο 700 μέτρα και 25 χιλιόμετρα μακριά από κατοικημένη περιοχή. Δε χρειάζεται να σχολιάσω κάτι παραπάνω για τα λόγια αυτής της γυναίκας. Δυστυχώς το θράσος αυτών των πολιτικών προσώπων είναι αντιστρόφως ανάλογο των ικανοτήτων τους.
Ευτυχώς όμως δε θα μείνουν για πολύ στη θέση αυτή. Οι παραιτήσεις των τριών γενικών γραμματέων της κυβέρνησης, πυκνώνουν τον καπνό των πρόωρων εκλογών. Αναμένουμε λοιπόν την επισημοποίηση αυτής της προεκλογικής περιόδου που μέρες τώρα εξελίσσεται στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Καλό μας μήνα λοιπόν...

Καλό μήνα!

Ο Αύγουστος ήταν ένας ιδιαίτερα θερμός μήνας. Η ειδησιογραφία ήταν γεμάτη σφαγές. Κι εκεί που σταματούσε το αίμα να ρέει σε έναν τόπο, ξεκινούσε να κυλάει σε έναν άλλον. Από τα αθώα θύματα της Λωρίδας της Γάζας στους αποκεφαλισμούς των χριστιανών στο χαλιφάτο του Β.Ιράκ την ώρα που το ψυχροπολεμικό κλίμα στην Ουκρανία παρέμενε σε διαρκή ένταση.
Την ίδια στιγμή κι ενώ τα μέτωπα πλήθαιναν γύρω μας, στην Ελλάδα ο τρελαντώνης προσπαθούσε να "βαφτίσει" το μνημείο της Αμφίπολης, ως τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μπας και σώσει το κουφάρι του από την επερχόμενη εκλογική καταστροφή. Είναι όμως ντροπή να παραποιείται η ιστορία ενός τόπου για ένα ατομικό συμφέρον. Την ίδια ώρα που το δημιούργημά τους, ο ΕΝΦΙΑ εκτός του ότι ξεφτιλίζει τον κυβερνητικό κορμό, έγινε ταυτόχρονα και η ταφόπλακα της ακροδεξιάς κυβέρνησης.
Με όλα τα παραπάνω γεγονότα που προσπάθησα να περάσω συνοπτικά, κύλησε ο Αύγουστος. Ούτε ήρεμος ήταν ούτε αδιάφορος όπως ήταν συνήθως άλλες χρονιές. Η έντασή του πέρασε επιτυχώς και στον νέο μήνα που μπήκε σήμερα.
Και στην νέα εποχή. Μία νέα εποχή που εκτός κυριολεκτικά, την επιζητούμε και μεταφορικά.
Οι μέρες τους είναι μετρημένες.
Κάθε μήνας που έρχεται, διώχνει αυτούς τους αλήτες όλο και πιο μακριά από τις αποφάσεις της ζωής μας και των ονείρων μας.
Δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω από το να ευχηθώ καλό μήνα και καλή δύναμη.
Εξάλλου η νέα χρονιά ξεκινάει από σήμερα!

Δεν θα ευχηθώ αυτή τη φορά "καλό μήνα"...

Πραγματικά με τι διάθεση μπορώ να σας ευχηθώ καλά μπάνια και καλές διακοπές όταν όλα γύρω μας είναι τόσο σκατά; Πείτε με γραφικό. Πείτε με και μίζερο. Δε θα θυμώσω και δε θα κρατήσω κακία σε κανέναν σας. Απλά συγχωρείστε με που δεν ανήκω στην πλειοψηφία του κόσμου που έχει επιλέξει την αδιαφορία διότι δεν αντέχει άλλο δυσάρεστες ειδήσεις και προτιμάει να στρουθοκαμηλίζει σε παραλίες και μπαρ. 

Δεν φτάνω στο άλλο άκρο. Προσπαθώ να ισορροπήσω την καθημερινότητά μου με την επικαιρότητα και τις εξελίξεις που με αφορούν και με αγγίζουν. Θα δροσιστώ σε μία παραλία, θα απολαύσω το καφεδάκι μου, θα παρακολουθήσω μία προβολή σε έναν από τους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας αλλά θα κατέβω και στην πορεία συμπαράστασης για την Παλαιστίνη. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω πέρα από το να γράφω στο ιστολόγιο για να εκφράσω την οργή μου για τη σφαγή των παιδιών και των αμάχων. 

Ποιο δολοφονικό (εβραϊκό) μυαλό προτείνει εκεχειρία κι αμέσως ρίχνει βόμβες σε ανθρώπους που βγήκαν δειλά από τα σπίτια τους για να προμηθευτούν πρώτες ύλες από μία κεντρική αγορά της Λωρίδας της Γάζας; 

Με ποιο σκεπτικό διαμέλισαν παιδάκια που βγήκαν να παίξουν σε μία παιδική χαρά. 

Ποιος είναι ο αλήτης ελεύθερος σκοπευτής που έγραψε στο διαδίκτυο πως ήδη έχει "καθαρίσει" με το σνάιπερ του δεκατρία (αν δεν κάνω λάθος) μωρά. 

Πως νιώθουν αυτοί που κατέστρεψαν τον τελευταίο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, μαθαίνοντας πως με την πράξη τους αυτή αφαίρεσαν τη ζωή ενός νεογέννητου που ενώ βγήκε ζωντανό από το σώμα της νεκρής του μάνας απεβίωσε μέσα στη θερμοκοιτίδα επειδή είχε κοπεί το ρεύμα. Όλοι το παρακολουθούσαμε που σάλευε μέσα σ' αυτήν και βουρκώναμε στη σκέψη πως σ' αυτήν την επίγεια κόλαση μπορούν να συμβούν θαύματα. Θαύματα τα οποία δυστυχώς δολοφονούνται από αιμοβόρους εγκληματίες. 

Για μένα πλέον ο ισραηλινός στρατός είναι καθαρά δολοφονικός. Ούτε αποτελεσματικός, ούτε ηρωικός, όπως κάποιοι θέλουν να τον χαρακτηρίζουν. Σκέτο δολοφονικός. Δεν άντεξε ούτε λίγα λεπτά εκεχειρίας και ξεκίνησε πάλι τις σφαγές. Από το πρωί μετράμε πάνω από 40 νεκρούς και τουλάχιστον 200 τραυματίες. Συνολικά όλες αυτές τις μέρες έχασαν τη ζωή τους 1.400 Παλαιστίνιοι και 64 Ισραηλινοί. 

Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο αυτό το μέτωπο. Στο Ιράκ έχουμε 1.600 νεκρούς με σφαγές και εικόνες μεσαιωνικές. Στην Ουκρανία ο νέος Ψυχρός Πόλεμος μαίνεται, με πυρά και νεκρούς στο εσωτερικό και με διπλωματικό πόλεμο στο διεθνή στίβο μεταξύ της Ρωσίας και των Η.Π.Α.-Ε.Ε. 

Κι ενώ το αίμα ρέει άφθονο στη γειτονιά μας, εμείς νομιμοποιούμε το δουλεμπόριο και τους πυροβολισμούς αρκεί ο στόχος να είναι μελαψός και με ασιατική καταγωγή. Παρακολουθήσαμε μουδιασμένοι από το άκουσμα της απόφασης, τον αλήτη Κούγια για πανηγυρίζει για την αθώωση των δουλεμπόρων. Μαζί μ' αυτόν την ικανοποίησή του έδειξε και ο ξεφτιλισμένος Γεωργιάδης. Θέλει ο φασίστας να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει.

Κι ενώ το κράτος οπλίζει το χέρι του κάθε φασίστα, η κυβέρνηση συνεχίζει το ξεπούλημα της χώρας και την τσιμεντοποίηση των αιγιαλών και των δασών μας. Φυσικά όλα αυτά προσπαθούν να τα κρύψουν πίσω από θεατρικές αντιδράσεις όσον αφορά την ηρωϊκή "χρεοκοπία" της Αργεντινής. 

Και μέσα σ' όλα αυτά υπήρξε μικρή προσέλευση ανθρώπων στην χθεσινή πορεία για την Παλαιστίνη. Πως γίνεται όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να ξεχειλίζουν από οργή και νεκρά παιδάκια και στην πορεία να μην εμφανίζονται έστω οι μισοί;

Λυπάμαι αν σας χαλάω την καλοκαιρινή σας διάθεση αλλά αυτή τη φορά δε θα σας ευχηθώ καλό μήνα. 

Καλή αφύπνιση φίλοι μου. 

Ήδη έχετε αργήσει πολύ, να ξυπνήσετε. 

Δεν έχουμε άλλο χρόνο.

Καλό κι εκρηκτικό μήνα!

Κι εκεί που λες μπήκε επίσημα το καλοκαίρι και ήρθε η στιγμή να κανονίσω τα μπάνια μου και τις διακοπές μου, ξυπνάς κι βρίσκεις μέτωπα παντού. 

Η Μέση Ανατολή όχι απλά φλέγεται αλλά ανατινάζεται σε πολλά σημεία, θέτοντας σε κίνδυνο όλη τη γύρω γειτονιά. Για πρώτη φορά οι τζιχαντιστές δημιούργησαν δικό τους χαλιφάτο και το πανηγυρίζουν κρεμώντας τα κεφάλια των αντιφρονούντων στις δημόσιες λάμπες. Είναι περίεργη η εικόνα να παρακολουθείς την ίδρυση ενός νέου κράτους παίρνοντας εκτάσεις από τα εδάφη δύο άλλων (Συρία και Ιράκ) προκαλώντας έτσι την πρόωρη ίδρυση του Κουρδικού κράτους για να χει το Ισραήλ έναν συνεργάτη στη καρδιά των μουσουλμάνων. 

Από την άλλη στο Ισραήλ βρέθηκαν τα άψυχα σώματα των τριών εφήβων κι αμέσως ξεκίνησε ο βομβαρδισμός στη Λωρίδα της Γάζας. Πολύ μου βρωμάει η συγκεκριμένη κατάσταση διότι οι Παλαιστίνιοι ποτέ δεν είχαν απαγάγει νεαρούς. Μπορεί να ανατινάζονταν μέσα σε μπαρ και χώρους με αρκετό κόσμο αλλά ποτέ δεν απήγαγαν παιδιά. Πολύ φοβάμαι πως είναι προβοκάτσια των Ισραηλινών οι οποίοι δεν είδαν με καλό μάτι την συμφιλίωση της Φατάχ με την Χαμάς. 

Κι ενώ στην Μέση Ανατολή χάνονται ζωές, στην Γαλλία συλλαμβάνουν τον Νικολά Σαρκοζί κι εμείς αναρωτιόμαστε πότε θα χτυπήσει η αστυνομία την πόρτα του Βενιζέλου (εδώ γελάμε). Εδώ όμως η αστυνομία ετοιμάζεται για τις νέες φυλακές τύπου Γ, καταφέρνοντας έτσι να γίνουν ακόμα πιο αντιπαθητική στον ελληνικό λαό.  

Ανοίγοντας όμως την τηλεόραση προβληματίζομαι με τις γεωγραφικές μου γνώσεις. Πιθανότατα η Ελλάδα να βρίσκεται πολύ μακριά από αυτά τα σημεία των εξελίξεων (πιθανότατα να βρίσκεται κοντά στην Νέα Ζηλανδία ή ανάμεσα στα Νησιά Γκαλαπάγκος και Νησί του Πάσχα) διότι οι περισσότεροι εδώ ασχολούνται με το αν έπρεπε ο Γκέκας να χτυπήσει το πέναλτι ή όχι...

Καλό μήνα λοιπόν!

Καλό ποδοσφαιρικό μήνα...

Κι εκεί που έλεγα πως μπήκε το καλοκαίρι και καλό είναι να χαλαρώσουμε και να δούμε λίγη μπάλα μετά από έναν έντονο εκλογικό μήνα, ήρθε ο "αγαπητός" μας συνομιλητής Μπαλτάκος να δώσει συνέντευξη στην συστημική εφημερίδα του Βήματος, αναφερόμενος σε μία "Νέα Βάρκιζα" που θα υποστεί η Αριστερά. Μπορείς να ηρεμήσεις μετά από τέτοιες αναφορές-μαλακίες;
Ο ανιστόρητος Μπαλτάκος καλό είναι να μελετήσει τα ντοκουμέντα της εποχής που δείχνουν τα αίτια της Βάρκιζας. Ο ΕΑΜ ποτέ δεν ηττήθηκε. Ούτε η Δεξιά νίκησε τότε. Ας όψεται πως οι δεξιοί εκείνης της εποχής ήταν πουλημένα τομάρια, όπως και οι σημερινοί συνεχιστές τους. Το αφεντικό έχει αλλάξει μόνο. Τότε ήταν οι αντιπαθείς Άγγλοι ενώ σήμερα έχουμε την Μέρκελ και το Δ.Ν.Τ. Η ιστορία Μπαλτάκο κάνει κύκλους. Τα γεγονότα είναι τα ίδια. Τα πρόσωπα αλλάζουν. Σε λίγες δεκαετίες το όνομά σου θα κοσμεί τη λίστα των δοσίλογων και προδοτών του έθνους. Μη φοβάσαι δε θα είσαι μόνος ούτε πρώτος στη λίστα διότι θα υπάρχουν αρκετά ονόματα πιο τρανταχτά από το δικό σου.
Ο ίδιος παρόλο που έφαγε το κεφάλι του για τις πεποιθήσεις του εξακολουθεί να υποστηρίζει τα πιστεύω του. Αυτό φέρεις κάποιας υποτυπώδους εκτίμησης διότι οι φίλοι του εξακολουθούν να το παίζουν δημοκρατικοί. Μπορεί να είναι επικίνδυνος κι εχθρός της δημοκρατίας όμως τιμάει τα παντελόνια που φοράει. Αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Το ότι επιμένει λοιπόν στη συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με την Χρυσή Αυγή, προδίδει τα κρυφά σχέδια της καθεστωτικής κυβέρνησης που ανεχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια και φυσικά αποδεικνύει πως δεν είναι τυχαία η μεγάλη συσσώρευση φασιστόμουτρων στην κυβερνητική ομάδα και στον πολιτικό κύκλο του τρελαντώνη.
Οι συντηρητικές και σκοταδιστικές του απόψεις φαίνονται επίσης στη στάση που κρατάει απέναντι στην ελληνορθόδοξη εκκλησία την οποία θεωρεί συνεχιστή της "βυζαντινής μας παράδοσης". Μάλλον ξεχνάει (ή πολύ καλά γνωρίζει αλλά το κρύβει) τις πολύ καλές σχέσεις που είχε η ορθόδοξη εκκλησία μας με τους Οθωμανούς, τους Γερμανούς και τους χουντικούς. Ίδια καλή σχέση που έχει εκείνος και το ακροδεξιό κόμμα του στις σημερινές κατοχικές δυνάμεις.
Δεν τα κατάφερα, όσο και να προσπάθησα να ξεκινήσω ευχάριστα τη πρωτομηνιά. Τουλάχιστον ξεκινάμε δυναμικά τον πρώτο μήνα μιας σύντομης περιόδου που μετράει αντίστροφα στο να πέσει αυτό το καθεστώς που ξεπούλησε και προσπαθεί μέχρι τη τελευταία στιγμή (με το μακροπρόθεσμο) να ξεπουλήσει τη χώρα μου.
Καλό είναι λοιπόν να μην έχουμε το μυαλό μας μόνο στην μπάλα αλλά και στο παρασκήνιο μου είναι έντονο πλέον αυτές τις μέρες.
Καλό μήνα λοιπόν.

Καλό εκλογικό μήνα!

Η συγκεκριμένη πρωτομηνιά έχει χάσει πια το νόημά της. Το σύστημα αλλά και η νοοτροπία μας, την έχουν μετατρέψει σε μία μέρα αργίας. Μόνο που κάποτε είχε άλλη ερμηνεία, κυρίως στα μυαλό των παππούδων μας. Υπάρχουν αρκετοί σήμερα που φωνάζουν πως η μέρα είναι απεργία κι όχι αργία. Και μόνο που το επισημαίνουν, αποδεικνύουν την κατάρρευση αυτής της ιδέας.
Αν όμως κοιτάξουμε το παρελθόν και το συγκρίνουμε με το παρόν θα διαπιστώσουμε πως η κατάρρευση αυτή ήταν σταδιακή. Οι νίκες από τους αγώνες του παρελθόντος έχουν ξεχαστεί και το Κεφάλαιο έχει πάρει πίσω όλα τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα και θυσίες. Οπότε για ποιο λόγο να διαδηλώσουμε σήμερα;
Οι σημερινές πορείες που πραγματοποιούνται προς τιμή των αγώνων του Σικάγο το 1886 ή των φοιτητικών διαδηλώσεων στη Βαστίλη το 1968, μου θυμίζουν την περιφορά του επιτάφιου που πραγματοποιείται κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Όπως το νεκρό σώμα του Ιησού διασχίζει τους δρόμους της κάθε ενορίας, έτσι και οι σημερινοί διαδηλωτές κάθε πρωτομαγιά σηκώνουν με τα πλακάτ τους το φάντασμα του αριστερού αγώνα. Η νοοτροπία τους δείχνει μία ηττοπάθεια που δεν μου αρέσει καθόλου. Οι ίδιοι είναι κολλημένοι με το παρελθόν διότι ξέρουν πως είναι ανάξιοι για να συνεχίσουν τον αγώνα του παρόντος για να έχουν τα παιδιά μας ένα καλύτερο μέλλον. Οι λόγοι είναι πολλοί. Φταίει που οι γονείς μας ήταν η γενιά που τα βρήκε όλα έτοιμα. Φταίμε κι εμείς που ενώ είμαστε η γενιά που ενώ τα χάνει όλα δεν κάνει κάτι για να τα διεκδικήσει ξανά.
Δεν την δέχομαι τη σημερινή στάση που κρατάει η Αριστερά. Από την μια ειρωνευόμαστε τους εθνικιστές που προσκολλούνται σε δόξες του παρελθόντος για να κρύψουν τη κατάντια του σήμερα ενώ από την άλλη το ίδιο κάνει και η Αριστερά με τις σημερινές εκδηλώσεις.
Είναι υποχρέωση πλέον η Αριστερά να αποκολληθεί από το παρελθόν. Πρέπει να αφήσει πίσω της το σύνδρομο της Βάρκιζας. Οφείλει να ανοίξει τα μάτια της και να ασχοληθεί με τα σημερινά προβλήματα.
Ήρθε ο καιρός να χαράξουμε νέες ημερομηνίες. Οι συγκυρίες είναι κατάλληλες.
Καλό μήνα!

Καλό μήνα...

Υπήρχαν πολλοί λόγοι που μ' έκαναν να περιμένω πως και πως να ρθει ο Απρίλης. Πρώτα απ' όλα είναι οι μέρες του Πάσχα που θα τις περάσω στον τόπο μου και θα ξεκουραστώ. Από την άλλη περιμένω, όπως κι εκατομμύρια κόσμος, την τέταρτη σεζόν του Game of Thrones η οποία ξεκινάει από την ερχόμενη βδομάδα. Και τέλος υλοποιείται ένα ακόμη όνειρό μου το οποίο θα το παρουσιάσω τις επόμενες μέρες. 

Οπότε για μένα, ο Απρίλιος είναι καλοδεχούμενος. Εκεί όμως που για μένα αυτός ο μήνας φέρνει χαμόγελα, για την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία ξεκίνησε στραβά. Από το πρωί μάλιστα μας ζάλισε το ελικόπτερο της αστυνομίας πάνω από τα κεφάλια μας. Για μία ακόμη φορά απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις στη πόλη. Πιο τρομακτική όμως από την απαγόρευση είναι η συνήθεια των Ελλήνων σ' αυτές τις εντολές. Όμως ο φόβος δε σταματάει εκεί διότι τα προβλήματα διογκώνονται με το νέο μνημόνιο που έρχεται με πρόσθετα μέτρα που θα επιδιώξουν να καλύψουν ένα δημοσιονομικό κενό των 6 δις. Για να φτάσουμε όμως στη νέο γονάτισμα, χρειάστηκε ένα ακόμα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα το οποίο πέρασε από τα Μ.Μ.Ε. ως γρίνια του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. με προτάσεις μομφής. Η κοροϊδία και η αυθάδεια των ακροδεξιών πολιτικών μας έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια. Φράσεις όπως αυτή του Βενιζέλου προς τον Απόστολο Κακλαμάνη ή του Γεωργιάδη προς τους φαρμακοποιούς, θα ακούγονταν ως πρωταπριλιάτικο αστείο λίγα χρόνια πριν. Ο καιρός και οι συνήθειες αλλάζουν τρομακτικά... 

Όπως καταλαβαίνουμε από τον Απρίλιο μύρισε καλοκαίρι κι όπως φαίνεται από τον καιρό θα είναι αρκετά καυτό...

Καλό μήνα!

Σας στέλνω τους χαιρετισμούς μου και τις ευχές μου από τις Βρυξέλλες. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε σύντομα από κοντά!

Καλό μήνα και καλή δύναμη στις ραγδαίες εγχώριες και διεθνείς εξελίξεις. 

Καλό μήνα με έναν πολιτικό διαγωνισμό!

Καλημέρα παίδες. Ξυπνώντας σήμερα κι έχοντας δει χθες βράδυ μία αριστουργηματική σλαβική ταινία, σηκώθηκα από το κρεβάτι με μία ιδέα να στριφογυρνάει στο μυαλό μου. Πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε και με άλλο μάτι την πτώση της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Σαμαρά με την οποία έχουμε μπλέξει. 

Όπως έχουμε παρατηρήσει κάθε μέρα έχουμε να ασχοληθούμε με τις προκλητικές δηλώσεις των βουλευτών της ή με τις απάνθρωπες αποφάσεις των υπουργών της. Δε προλαβαίνουμε να πιάσουμε κάποιον στο στόμα μας κι αμέσως εμφανίζεται κάποιος άλλος. Αυτός ο άτιμος ανταγωνισμός των μπουμπουκιών του Αντωνάκη πρέπει να βραβεύεται. 

Όπως έχουμε παρατηρήσει, σε αρκετές καπιταλιστικές χώρες κάθε επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της και απαιτεί από τους υπαλλήλους της να δουλεύουν σκληρά για να παράγουν έργο βοηθάει να γεμίζουν οι τσέπες του αφεντικού με χρήματα, προσφέρει ένα βραβείο κάθε μήνα, κι αυτό είναι το γνωστό βραβείο του υπαλλήλου του μήνα. Θα μπορούσαμε άνετα να το ορίσουμε αυτό και στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Αν ανατρέξουμε στους προηγούμενους μήνες, ξεκινώντας από το καλοκαίρι, θα δούμε πως οι μάχες που δίνουν μεταξύ τους οι υποψήφιοι είναι σκληρές κι εντυπωσιακές. Ξεκινάω από το καλοκαίρι διότι από την μέρα που οι ακροδεξιοί έκλεισαν την ΕΡΤ αποκάλυψαν παράλληλα και το πραγματικό τους πρόσωπο. Το φασιστικό

Έτσι πρώτος νικητής του διαγωνισμού θεωρείται ο Κεδίκογλου για τον ιστορικό του τηλεοπτικό λόγο για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Από τότε μέχρι σήμερα η παρουσία του είναι διακριτική. Κάτι σαν τον Άρη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο οποίος σήκωσε το πρώτο πρωτάθλημα της Ελλάδος κι έπειτα τίποτα.

Ο Ιούλιος είχε το πρώτο μεγάλο ντέρμπι. Η μάχη για τον τίτλο έγινε μεταξύ του Παπουτσή που επιλέχθηκε ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στην Παγκόσμια Τράπεζα (με μηδέν βιογραφικό) και του Σαμαρά που δήλωσε κατά λάθος μπροστά στη κάμερα, το πόσο μαλάκας είναι. Νομίζω πως νικητής βγαίνει ο Σαμαράς.

Ο Αύγουστος είναι μία νεκρή περίοδος. Όλοι έχουμε ανάγκη τις διακοπές και την ξεκούραση. Όμως οι εξελίξεις τρέχουν. Αυτή τη φορά νικητής βγήκε ο Κασιδιάρης. Μπορεί να ανήκει στην Χρυσή Αυγή αλλά για μένα είναι κι αυτός μέλος της Νέας Δημοκρατίας (κάποτε ο Μπουμπούκος, ο Βορίδης κι ο Πλεύρης άνηκαν στο ΛΑΟΣ). Ο Κασιδιάρης δε βγήκε νικητής με την αξία του αλλά με τη δημοσκόπηση νεοναζιστών από άλλες χώρες που τον χαρακτήριζαν ως Αφρικανό κτλ. Κατά τ' άλλα είναι εκπρόσωπος της Άριας Φυλής.

Τον Σεπτέμβριο βγήκε για δεύτερη φορά νικητής ο Σαμαράς διότι κατάφερε να μας δουλέψει όλους παίζοντάς το νικητής απέναντι στον νεοναζισμό. Λίγους μήνες μετά τη φυλάκιση ορισμένων νεοναζί, ο φόβος στη κοινωνία παραμένει υψηλός. Λυπάμαι Αντώνη αλλά σε όλους φάνηκε γελοία η εικόνα ενός ακροδεξιού να φυλακίζει έναν νεοναζί. Σίγουρα όμως είναι το ίδιο σκηνικό που θα ζήσουμε σε λίγο καιρό όταν οι Ευρωπαίοι εταίροι σου θα σε δώσουν ως λεία στον ελληνικό λαό για να σε κατασπαράξει και να ξεθυμάνει,όταν θα ξεπουλήσεις όλη την Ελλάδα. Μέχρι τότε συνέχισε ακάθεκτος το έργο σου.

Το πανηγύρι με τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής συνεχίστηκε και τον μήνα Οκτώβρη. Ο Σαμαράς εξακολουθεί να κρατάει τη δόξα στα χέρια του. Εγώ όμως θα δώσω το βραβείο σε δύο άλλα μπουμπούκια που τσακώνονταν τότε μεταξύ τους σαν κατίνες. Τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Μπράβο σας παιδιά.

Το Νοέμβριο ο Σαμαράς απέδειξε στη κάμερα του μέγκα παπαγάλου του Πρετεντέρη πως είναι ψυχασθενής με τη συνέντευξη που του έδωσε. Οπότε μέχρι στιγμής έχουμε και λέμε, ο Σαμαράς είναι μαλάκας και ψυχασθενής κι όλα αυτά με δικά του λόγια. Όσο και να μη το θέλω, το βραβείο θα το ξαναδώσω στον πρωθυπουργό για τη συνέντευξή του αυτή και μόνο. Πολύ εύκολα παίρνει ο μπαγάσας τους τίτλους.

Ο Δεκέμβριος ανήκει πανηγυρικά στον συνταξιούχο Λιάπη. Ο Μισέλ κατάφερε με τις μαλακίες του αλλά και με τις ηλίθιες δηλώσεις του να μας πείσει πως είναι κρίμα που δεν έχουμε κι άλλους μαϊντανούς σαν αυτόν στη Βουλή για να γελάμε περισσότερο. Όμως τα πράγματα είναι σοβαρά. Δε χρειάζεται να βάζουμε μαλάκες στη Βουλή για να γελάμε. Ο ρόλος αυτού του θεσμού είναι άλλος, ανεξαρτήτως του ότι κάποιοι τον έχουν σπιλώσει. Τύποι σαν τον Λιάπη πρέπει να βρίσκονται σε τσίρκο και λούνα πάρκ. Μέχρι εκεί φτάνει η χάρη τους.

Και μπήκε το 2014. Ο Γενάρης είχε την μεγαλύτερη μάχη της ιστορίας. Ξεκίνησε με τον Μπουμπούκο, ο οποίος ζήλεψε τη δόξα του Σαμαρά, ο οποίος ήδη κατέχει τρεις τίτλους και ξεκίνησε τον δικό του αγώνα για να τον ξεπεράσει. Κι εκεί που άρχισε δυναμικά με ηλίθιες δηλώσεις και απάνθρωπες αποφάσεις και πάνω απ' όλα με υπεροπτικές συμπεριφορές μπροστά σε ανθρώπους, εμφανίστηκε ένα άλλο μπουμπούκι, ο Βαρβιτσιώτης για να του κλέψει τη δόξα. Είναι κρίμα διότι και οι δύο αξίζουν το τίτλο της ηλιθιότητας. Όμως δε θέλω να χαριστώ όπως έκανα σε Βενιζέλο Κουβέλη (αυτοί έχουν μάθει να τα μοιράζονται όλα όπως την εξουσία και την ξεφτίλα οπότε δεν τους ενόχλησε η μοιρασιά και με το βραβείο). Εγώ θα ήθελα να δώσω το βραβείο στον Μπουμπούκο αλλά δε ξέρω αν συμφωνείτε κι εσείς. Οπότε το αφήνω πάνω σας.

Κι αναμένουμε το νικητή αυτού του μήνα. Ακούω προβλέψεις....

Καλή Χρονιά!

Ήδη έχουν περάσει οι δυο πρώτες μέρες αυτής της χρονιάς. Μίας νέας χρονιάς που  εκπέμπει ένα ιδιαίτερο τόνο αισιοδοξίας, πολύ πριν μπει στην καθημερινότητά μας, εκπέμπει ένα ιδιαίτερο τόνο αισιοδοξίας.

Είμαι σίγουρος πως οι υπόλοιπες 363 μέρες αυτής της χρονιάς θα είναι αρκετά δυναμικές διότι ο κόμπος έχει φτάσει πια στο χτένι. Όλα τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν κυριεύσει τον κόσμο όπως η αγωνία για τα χαράτσια, η μελαγχολία της εργασιακής ανασφάλειας, η μοναξιά της κοινωνικής εγκατάλειψης και η εκκωφαντική σιωπή μπροστά στην οικονομική δολοφονία ενός λαού από την ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά, θα μετατραπούν σύντομα σε οργή και κοινωνική έκρηξη που θα φέρει επιτέλους την αλλαγή που όλοι περιμένουμε. 

Το 2014 για μένα έχει την αύρα της αποφασιστικότητας και της τόλμης ενός λαού που τα βρήκε δύσκολα και γονάτισε τόσα χρόνια. Όμως όλες αυτές οι δυσκολίες βοήθησαν στο να ξυπνήσουν αρκετοί συμπολίτες μου και να στραφούν στην αυτογνωσία και στην αλληλεγγύη. Αυτά τα δύο στοιχεία θα βοηθήσουν στην τελική αφύπνιση της υπόλοιπης κοινωνίας μας. Σ' αυτούς τους ανθρώπους στηρίζω τις ελπίδες μου για την αλλαγή που έρχεται και είναι πλέον κοντά!

Για όλους εμάς λοιπόν που πασχίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον αλλά και για όλους τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου που πασχίζουν μέσα σ' αυτό το απάνθρωπο σύστημα, εύχομαι καλή χρονιά με υγεία! 

Καλή δύναμη σε όλους μας!