Καλό μήνα με έναν πολιτικό διαγωνισμό!

Καλημέρα παίδες. Ξυπνώντας σήμερα κι έχοντας δει χθες βράδυ μία αριστουργηματική σλαβική ταινία, σηκώθηκα από το κρεβάτι με μία ιδέα να στριφογυρνάει στο μυαλό μου. Πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε και με άλλο μάτι την πτώση της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Σαμαρά με την οποία έχουμε μπλέξει. 

Όπως έχουμε παρατηρήσει κάθε μέρα έχουμε να ασχοληθούμε με τις προκλητικές δηλώσεις των βουλευτών της ή με τις απάνθρωπες αποφάσεις των υπουργών της. Δε προλαβαίνουμε να πιάσουμε κάποιον στο στόμα μας κι αμέσως εμφανίζεται κάποιος άλλος. Αυτός ο άτιμος ανταγωνισμός των μπουμπουκιών του Αντωνάκη πρέπει να βραβεύεται. 

Όπως έχουμε παρατηρήσει, σε αρκετές καπιταλιστικές χώρες κάθε επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της και απαιτεί από τους υπαλλήλους της να δουλεύουν σκληρά για να παράγουν έργο βοηθάει να γεμίζουν οι τσέπες του αφεντικού με χρήματα, προσφέρει ένα βραβείο κάθε μήνα, κι αυτό είναι το γνωστό βραβείο του υπαλλήλου του μήνα. Θα μπορούσαμε άνετα να το ορίσουμε αυτό και στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Αν ανατρέξουμε στους προηγούμενους μήνες, ξεκινώντας από το καλοκαίρι, θα δούμε πως οι μάχες που δίνουν μεταξύ τους οι υποψήφιοι είναι σκληρές κι εντυπωσιακές. Ξεκινάω από το καλοκαίρι διότι από την μέρα που οι ακροδεξιοί έκλεισαν την ΕΡΤ αποκάλυψαν παράλληλα και το πραγματικό τους πρόσωπο. Το φασιστικό

Έτσι πρώτος νικητής του διαγωνισμού θεωρείται ο Κεδίκογλου για τον ιστορικό του τηλεοπτικό λόγο για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Από τότε μέχρι σήμερα η παρουσία του είναι διακριτική. Κάτι σαν τον Άρη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο οποίος σήκωσε το πρώτο πρωτάθλημα της Ελλάδος κι έπειτα τίποτα.

Ο Ιούλιος είχε το πρώτο μεγάλο ντέρμπι. Η μάχη για τον τίτλο έγινε μεταξύ του Παπουτσή που επιλέχθηκε ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στην Παγκόσμια Τράπεζα (με μηδέν βιογραφικό) και του Σαμαρά που δήλωσε κατά λάθος μπροστά στη κάμερα, το πόσο μαλάκας είναι. Νομίζω πως νικητής βγαίνει ο Σαμαράς.

Ο Αύγουστος είναι μία νεκρή περίοδος. Όλοι έχουμε ανάγκη τις διακοπές και την ξεκούραση. Όμως οι εξελίξεις τρέχουν. Αυτή τη φορά νικητής βγήκε ο Κασιδιάρης. Μπορεί να ανήκει στην Χρυσή Αυγή αλλά για μένα είναι κι αυτός μέλος της Νέας Δημοκρατίας (κάποτε ο Μπουμπούκος, ο Βορίδης κι ο Πλεύρης άνηκαν στο ΛΑΟΣ). Ο Κασιδιάρης δε βγήκε νικητής με την αξία του αλλά με τη δημοσκόπηση νεοναζιστών από άλλες χώρες που τον χαρακτήριζαν ως Αφρικανό κτλ. Κατά τ' άλλα είναι εκπρόσωπος της Άριας Φυλής.

Τον Σεπτέμβριο βγήκε για δεύτερη φορά νικητής ο Σαμαράς διότι κατάφερε να μας δουλέψει όλους παίζοντάς το νικητής απέναντι στον νεοναζισμό. Λίγους μήνες μετά τη φυλάκιση ορισμένων νεοναζί, ο φόβος στη κοινωνία παραμένει υψηλός. Λυπάμαι Αντώνη αλλά σε όλους φάνηκε γελοία η εικόνα ενός ακροδεξιού να φυλακίζει έναν νεοναζί. Σίγουρα όμως είναι το ίδιο σκηνικό που θα ζήσουμε σε λίγο καιρό όταν οι Ευρωπαίοι εταίροι σου θα σε δώσουν ως λεία στον ελληνικό λαό για να σε κατασπαράξει και να ξεθυμάνει,όταν θα ξεπουλήσεις όλη την Ελλάδα. Μέχρι τότε συνέχισε ακάθεκτος το έργο σου.

Το πανηγύρι με τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής συνεχίστηκε και τον μήνα Οκτώβρη. Ο Σαμαράς εξακολουθεί να κρατάει τη δόξα στα χέρια του. Εγώ όμως θα δώσω το βραβείο σε δύο άλλα μπουμπούκια που τσακώνονταν τότε μεταξύ τους σαν κατίνες. Τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Μπράβο σας παιδιά.

Το Νοέμβριο ο Σαμαράς απέδειξε στη κάμερα του μέγκα παπαγάλου του Πρετεντέρη πως είναι ψυχασθενής με τη συνέντευξη που του έδωσε. Οπότε μέχρι στιγμής έχουμε και λέμε, ο Σαμαράς είναι μαλάκας και ψυχασθενής κι όλα αυτά με δικά του λόγια. Όσο και να μη το θέλω, το βραβείο θα το ξαναδώσω στον πρωθυπουργό για τη συνέντευξή του αυτή και μόνο. Πολύ εύκολα παίρνει ο μπαγάσας τους τίτλους.

Ο Δεκέμβριος ανήκει πανηγυρικά στον συνταξιούχο Λιάπη. Ο Μισέλ κατάφερε με τις μαλακίες του αλλά και με τις ηλίθιες δηλώσεις του να μας πείσει πως είναι κρίμα που δεν έχουμε κι άλλους μαϊντανούς σαν αυτόν στη Βουλή για να γελάμε περισσότερο. Όμως τα πράγματα είναι σοβαρά. Δε χρειάζεται να βάζουμε μαλάκες στη Βουλή για να γελάμε. Ο ρόλος αυτού του θεσμού είναι άλλος, ανεξαρτήτως του ότι κάποιοι τον έχουν σπιλώσει. Τύποι σαν τον Λιάπη πρέπει να βρίσκονται σε τσίρκο και λούνα πάρκ. Μέχρι εκεί φτάνει η χάρη τους.

Και μπήκε το 2014. Ο Γενάρης είχε την μεγαλύτερη μάχη της ιστορίας. Ξεκίνησε με τον Μπουμπούκο, ο οποίος ζήλεψε τη δόξα του Σαμαρά, ο οποίος ήδη κατέχει τρεις τίτλους και ξεκίνησε τον δικό του αγώνα για να τον ξεπεράσει. Κι εκεί που άρχισε δυναμικά με ηλίθιες δηλώσεις και απάνθρωπες αποφάσεις και πάνω απ' όλα με υπεροπτικές συμπεριφορές μπροστά σε ανθρώπους, εμφανίστηκε ένα άλλο μπουμπούκι, ο Βαρβιτσιώτης για να του κλέψει τη δόξα. Είναι κρίμα διότι και οι δύο αξίζουν το τίτλο της ηλιθιότητας. Όμως δε θέλω να χαριστώ όπως έκανα σε Βενιζέλο Κουβέλη (αυτοί έχουν μάθει να τα μοιράζονται όλα όπως την εξουσία και την ξεφτίλα οπότε δεν τους ενόχλησε η μοιρασιά και με το βραβείο). Εγώ θα ήθελα να δώσω το βραβείο στον Μπουμπούκο αλλά δε ξέρω αν συμφωνείτε κι εσείς. Οπότε το αφήνω πάνω σας.

Κι αναμένουμε το νικητή αυτού του μήνα. Ακούω προβλέψεις....