Ουκρανία, τόσο μακριά τόσο κοντά...

Μπορεί η Ουκρανία να βρίσκεται μακριά από την Ελλάδα, όμως η κατάσταση που βρίσκεται η χώρα τον τελευταίο καιρό μπορεί να συσχετιστεί με τη μελλοντική κατάληξη της Ελλάδος. Μία κατάληξη που γίνεται όλο και πιο εφικτή καθώς η χώρα μας συνεχίζει τη πορεία της με την ακροδεξιά πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. 

Η Ουκρανία όπως και η Ελλάδα, πέρασε από μία μεγάλη περίοδο κρίσης, η οποία ίσα που έφτανε στη χώρα μας. Εξάλλου κι εμείς είχαμε (κι έχουμε) προβλήματα, αρκετά για να μας αποσπούν τη προσοχή από τις διεθνείς εξελίξεις. Αν όμως παρατηρήσουμε καλύτερα την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Ουκρανία πριν το ξέσπασμα, θα προβληματιστούμε όταν συνειδητοποιήσουμε τις ομοιότητες που θα βρούμε με την Ελλάδα του σήμερα.

Στην Ουκρανία υπήρχε ένα σάπιο καθεστώς. Η κυβέρνησή της ήταν πιόνι της Ρωσίας. Οι διαμάχες με το φυσικό αέριο αλλά και τα πολιτικά σκάνδαλα είχαν κουράσει αρκετά τον λαό. Από την άλλη η Δύση έταζε οικονομική βοήθεια μέσω του Δ.Ν.Τ. Πιθανότατα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ουκρανίας να μην είχαν δώσει σαφή εικόνα της ελληνικής κατάντιας αλλιώς δε θα σκεφτόντουσαν οι Ουκρανοί την οικονομική λύση μέσω του Δ.Ν.Τ. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, όταν μία χώρα περνάει μία κρίση είτε αυτή είναι πολιτική είτε κοινωνική είτε οικονομική, η ακροδεξιά λειτουργεί ως δούρειος ίππος για τα διεθνή συμφέροντα. Γι' ατό λοιπόν και η Δύση στράφηκε σ' αυτήν. Δεν είναι τυχαίο πως στις αρχές του μήνα η Μέρκελ συναντήθηκε με ηγέτες της αντιπολίτευσης κι αμέσως την επόμενη μέρα οι συγκρούσεις κλιμακώθηκαν με συνέπεια να πέσουν νεκροί οι πρώτοι Ουκρανοί. Δε πιστεύω πως οι δυτικοί δε σκέφτηκαν ότι μαζί με την ακροδεξιά στους δρόμους βγήκαν κι όλοι οι νεοναζί με όπλα. Γι' αυτήν την περίπτωση τα προπαγανδιστικά κανάλια, τους βαφτίζουν αμέσως ως εθνικιστές ή ακόμα και φιλοευρωπαϊκούς (όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας). Έτσι κρύβουν την πραγματική κατάσταση για να μπορούν να συνεχίσουν την εκμετάλλευση της κατάστασης, υμνώντας παράλληλα την αλλαγή αλλά και τον θρίαμβο της δημοκρατίας. 

Στην περίπτωση όμως της Ουκρανίας, το παιχνίδι έχει ξεφύγει. Οι νεοναζί έχουν πάρει την εξουσία στα χέρια τους με το έτσι θέλω και ήδη έχουν εφαρμόσει τους πρώτους ντροπιαστικούς νόμους. Από την άλλη η Κριμαία κάνει τα πάντα για να αποσχιστεί από το ναζιστικό μόρφωμα που προκάλεσαν οι δυτικοί. Κι εκεί που περιμένεις πως η Δύση θα δείξει σαστισμένη με την τροπή των πραγμάτων, την βλέπεις να εξακολουθεί να υποστηρίζει τους νεοναζιστές. Με τη στάση της αυτή αποδεικνύει πως ο εφιάλτης γίνεται πραγματικότητα. 

Ο εφιάλτης γίνεται ακόμα πιο τρομακτικός αν δούμε την κατάσταση στην Ελλάδα και διαπιστώσουμε πως τα τελευταία χρόνια έχουμε κυβερνήσεις-πιόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα η κυβέρνηση του Σαμαρά γίνεται όλο και πιο ακροδεξιά, κι όσο παρατηρεί πως ο κόσμος πλέον το αντιλαμβάνεται, τόσο εκείνη μειώνει τα δημοκρατικά δικαιώματα της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Κι από την άλλη έχουμε και την Χρυσή Αυγή, η οποία βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια κάτω από την ανοχή του Σαμαρά και των φασιστοειδών πολιτικών του. Αργά "μάθαμε" για τα στρατιωτικά τους γυμνάσια αλλά και για το οπλοστάσιο τους. 

Γιατί άραγε έκαναν και κάνουν ακόμα όλες αυτές τις στρατιωτικές ασκήσεις; 

Για τι προετοιμάζονται; 

Μήπως η άνοδος των Ουκρανών νεοναζιστών στην εξουσία να είναι μόνο η αρχή; 

Μήπως παίρνουν κι άλλοι σειρά; 

Πόσο μάλιστα στην Ελλάδα που η Αριστερά εξακολουθεί να κοιμάται όρθια...