Η βιομηχανία της ευτυχίας

του Θανάση Γιαλκέτση

Το ακόλουθο άρθρο του γνωστού Βρετανού κριτικού της λογοτεχνίας και της κουλτούρας Τέρι Ιγκλετον δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Guardian

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που όλοι θέλουμε είναι η ευτυχία. Το μοναδικό πρόβλημα είναι σε τι έγκειται το να είναι κανείς ευτυχής, ένα πρόβλημα για το οποίο ποτέ δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν οι ηθικοί στοχαστές.
Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα καθαρά υποκειμενικό ή μπορεί κατά κάποιον τρόπο να μετρηθεί; Μπορούμε να είμαστε ευτυχείς χωρίς να το γνωρίζουμε; Θα μπορούσε κάποιος να είναι εντελώς δυστυχισμένος κι ωστόσο να παραμένει πεισμένος ότι βρίσκεται σε έκσταση;
Στις μέρες μας η έννοια της ευτυχίας έχει μετατοπιστεί από την ιδιωτική σφαίρα στη δημόσια.
Οπως αναφέρει ο Ουίλιαμ Ντέιβις στη σαγηνευτική έρευνά του «The Happiness Industry», ένας αυξανόμενος αριθμός επιχειρήσεων απασχολεί υπαλλήλους της ευτυχίας, όπως η Google που δημιούργησε τη μορφή του «jolly good fellow».
Με τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσε ίσως η Τράπεζα της Αγγλίας να εξετάσει την πιθανότητα να προσλάβει έναν ταχυδακτυλουργό.
Ειδικοί σύμβουλοι της ευτυχίας δίνουν συμβουλές σε όποιον υποχρεώθηκε σε έξωση από την κατοικία του για το πώς πρέπει να συνεχίσει τη ζωή του.
Πριν από δύο χρόνια, η British Airways δοκίμασε μια «κουβέρτα της ευτυχίας», το χρώμα της οποίας από κόκκινο γινόταν μπλε μόλις ο επιβάτης χαλάρωνε, έτσι ώστε το επίπεδο ικανοποίησής του να μπορεί να γίνει ορατό από τους συνεπιβάτες του.
Ενα νέο ναρκωτικό, το Wellbutrin, υπόσχεται ότι θα απαλύνει τα συμπτώματα κατάθλιψης που εμφανίζονται μετά την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.
Το πένθος είναι ένας κίνδυνος για την ψυχική μας ευημερία. Αν πάρουμε υπόψη μας την αξιοσημείωτη διάδοση της ψυχικής δυσθυμίας σε όλο τον κόσμο, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το ότι η έννοια της ευτυχίας έχει μετατοπιστεί στη δημόσια σφαίρα.
Περίπου το ένα τρίτο των ενήλικων Αμερικανών και σχεδόν το μισό των Αγγλων θεωρούν ότι μερικές φορές βρίσκονται σε μια κατάσταση κατάθλιψης.
Οπως και να ’ναι, περισσότερα από πενήντα χρόνια μετά την ανακάλυψη των αντικαταθλιπτικών, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί αληθινά να πει πώς λειτουργούν.
Η λεγόμενη λιτότητα συνέβαλε στη διάδοση των ψυχικών ασθενειών. Εθνη με πολύ μεγάλες ανισότητες, όπως η Αγγλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν αρκετά μεγαλύτερα προβλήματα ψυχικής υγείας σε σχέση με πιο εξισωτικές χώρες όπως η Σουηδία.
Εκτιμάται ότι ασθένειες, όπως η αποχή από την εργασία ή η «απλή παρουσία» (το να πηγαίνεις στον τόπο της εργασίας μόνον για να είσαι φυσικά παρών) κοστίζουν στην αμερικανική οικονομία περί τα 550 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Η ευτυχία είναι θαυμάσια για τις επιχειρήσεις.
Ενας χαρούμενος εργαζόμενος είναι πιο παραγωγικός κατά 12%. Η επιστήμη των ανθρώπινων συναισθημάτων είναι επομένως μια από τις μορφές γνώσης της χειραγώγησης που βρίσκεται σε πολύ μεγάλη ανάπτυξη.
Οπως είναι και η έρευνα αγοράς για τις πωλήσεις, που τώρα κάνει εκτεταμένη χρήση προγραμμάτων ηλεκτρονικής σάρωσης προσώπων, με σκοπό να καταγράψει τη συγκινησιακή κατάσταση των καταναλωτών.
Οι νευροεπιστήμονες που ερευνούν τα πιο φωτεινά μάτια δηλώνουν ότι είναι πολύ κοντά στην ανακάλυψη ενός «αγοραστικού κινήτρου» στον εγκέφαλο.
Η ψυχολογία είναι ένας κομψός τρόπος για να αποσπούμε την προσοχή από τα κοινωνικά προβλήματα. Μετά την οικονομική κατάρρευση του 2008, ορισμένοι ψυχολόγοι συμπέραναν ότι το πρόβλημα δεν ήταν οι τράπεζες αλλά ο εγκέφαλος. Η Wall Street βρέθηκε να είναι θλιμμένη εξαιτίας του εσφαλμένου τύπου νευροχημικών ουσιών. Υπήρχε υπερβολική τεστοστερόνη στους χρηματιστές και πολλοί τραπεζίτες έπαιρναν κοκαΐνη. Συνεπώς, αναπτύχθηκε ένα ναρκωτικό βασιζόμενο σε μια μελέτη του εγκεφάλου των χρηματιστών, που υπόσχεται καλύτερη διαδικασία λήψης των αποφάσεων.
Αυτό που μετράει στον ναρκισσιστικό κόσμο του ύστερου καπιταλισμού δεν είναι εκείνο που σκέφτεσαι ή που κάνεις, αλλά το πώς αισθάνεσαι.
Αυτό που προκύπτει από την ανάλυση του Ντέιβις είναι ότι σε έναν βαθμό σήμερα ο καπιταλισμός έχει ενσωματώσει την κριτική που του ασκείται.
Ολα εκείνα που στο παρελθόν το σύστημα συνήθιζε να τα αντιμετωπίζει με καχυποψία -συναισθήματα, φιλία, δημιουργικότητα, ηθική υπευθυνότητα- τα έχει ήδη επιλέξει με σκοπό να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του.
Ενας συγγραφέας έφτασε να υποστηρίξει ότι θα έπρεπε να δίνονται δωρεάν ορισμένα προϊόντα, έτσι ώστε να μπορεί να δημιουργείται ένας πιο στενός δεσμός με τον καταναλωτή.
Ορισμένοι επιχειρηματίες άρχισαν να διευρύνουν τις μισθολογικές αυξήσεις στα στελέχη τους με μορφή δώρου, με την ελπίδα να προκαλέσουν ευγνωμοσύνη και επομένως μεγαλύτερη προσπάθεια. 
Φαίνεται να μην υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αξιοποιηθεί ως εργαλείο.
Ωστόσο, το αίσθημα της ευτυχίας έγκειται στο γεγονός ότι αυτή είναι αυτοσκοπός και όχι ένα μέσο για την εξουσία, τον πλούτο και την κοινωνική καταξίωση.
Για όλη την παράδοση της ηθικής σκέψης που κινείται από τον Αριστοτέλη και τον Θωμά τον Ακινάτη ώς τον Χέγκελ και τον Μαρξ, η ανθρώπινη αυτοπραγμάτωση πηγάζει από την πρακτική της αρετής.
Το πώς είναι κανείς ευτυχισμένος είναι το κύριο πρόβλημα που θέτει η ηθική, αλλά το «Γιατί είναι κανείς ευτυχισμένος;» δεν είναι ένα ερώτημα που η ηθική μπορεί να απαντήσει.
Η ίδια παράδοση σκέψης αρνείται να διαχωρίσει την ευτυχία από τις υλικές περιστάσεις στις οποίες βρίσκεται κανείς.
Οι άνθρωποι μπορούν να ευημερήσουν μόνον σε συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες.
Η ευτυχία συνδέεται με τη δραστηριότητά μας και δεν είναι μια ιδιωτική ψυχική κατάσταση. 
Είμαστε πρακτικοί δρώντες και όχι περιφερόμενες συνειδησιακές καταστάσεις.
Ενας δούλος που τον ξυλοφορτώνουν τακτικά μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι μακάρια ικανοποιημένος, αλλά αυτό συμβαίνει πιθανόν επειδή δεν γνωρίζει άλλη κατάσταση.
Με αυτή την έννοια, η ευτυχία δεν είναι μια εντελώς υποκειμενική υπόθεση. Μπορεί να πιστεύει κανείς ότι είναι ευτυχισμένος και να είναι θύμα μιας αυταπάτης.
Δεν είναι σε κάθε περίπτωση κάτι αντικειμενικό, με την έννοια ότι δεν υπάρχει κάποια ουσία στον εγκέφαλο, όπως φαίνεται να φαντάζονται ορισμένοι νευροεπιστήμονες.
Αυτό που ξεχνάμε είναι το γεγονός ότι οι «νοητικές διεργασίες» συνδέονται με τις δράσεις των ανθρώπινων υπάρξεων, που εγγράφονται σε κοινωνικές σχέσεις, καθοδηγούμενες από σκοπούς και προθέσεις που χρήζουν ερμηνείας.
Για τους ερευνητές της αγοράς και για τους ψυχολόγους των επιχειρήσεων, η ευτυχία έγκειται στο να αισθανόμαστε καλά.
Φαίνεται όμως ότι εκατομμύρια άτομα δεν αισθάνονται καθόλου καλά και είναι απίθανο να πειστούν να χρησιμοποιούν τεχνολογίες νοητικού ελέγχου που θα τα οδηγούν να εργάζονται σκληρότερα και να καταναλώνουν περισσότερο.
Δεν μπορείς να είσαι αληθινά ευτυχισμένος αν είσαι θύμα αδικίας ή εκμετάλλευσης, πράγμα που οι τεχνικοί της χαράς τείνουν να παραγνωρίζουν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όταν ο Αριστοτέλης μιλάει για επιστήμη της ευημερίας, της δίνει το όνομα της πολιτικής.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Το πρόσωπο της Σελήνης

της Φιόρη-Αναστασία Μεταλληνού

«…καθένας από τους ταξιδιώτες γύρισε στα πλευρικά παράθυρα και στον κάτω φακό, για να παρατηρήσει το άπειρο διάστημα που διέσχιζαν. Όλη η έκταση της ουράνιας σφαίρας πλημμύριζε από άστρα και αστερισμούς μιας θαυμαστής διαύγειας, που θα ξετρέλαινε τον κάθε αστρονόμο. Από τη μια ο Ήλιος με δίσκο εξαίσιο και καταπληκτικό, χωρίς φωτεινό στεφάνι στο μαύρο φόντο του ουρανού, κι απ’ την άλλη η Σελήνη που ανταπόδινε σ’ αυτόν το φως και με ανταύγεια, σαν να ήταν ακίνητη στο μέσο του κόσμου των άστρων. Και κάποτε μια δυνατή κηλίδα, που φαινόταν σαν να τρυπούσε το στερέωμα και που ήταν τριγυρισμένη από μια λεπτή ασημένια κορδέλα από φως. Ήταν η Γη. Αλλού πάλι φαίνονταν συγκροτήματα από σύννεφα που έμοιαζαν με νιφάδες χιονιού και, σαν απέραντο δαχτυλίδι, που σχηματίζονταν από μια φλογερή σκόνη αστεριών, πρόβαλε ο Γαλαξίας…»

 (Jules Verne, "Γύρω από τη Σελήνη") 

Είναι 11:30 το βράδυ και οι επισκέπτες μας έχουν σχεδόν ολοκληρώσει την επίσκεψή τους στο Αστεροσκοπείο. Οι τελευταίοι από αυτούς μας αποχαιρετούν καθώς βγαίνουν από το θόλο του τηλεσκοπίου και ξεκινούν την κατάβαση από τον λόφο της Πνύκας. Είναι η πιο ήσυχη στιγμή της βραδιάς. Από τον ανοιχτό θόλο λάμπει η Σελήνη ανάμεσα στους απλανείς και ανεβαίνω στην σκάλα του παρατηρητή να την αντικρύσω για μια ακόμη φορά, από το διοπτρικό τηλεσκόπιο, ηλικίας άνω των 115 ετών.
Αισθάνομαι ήρωας μυθιστορήματος του Ιουλίου Βέρν και έχω μεταφερθεί μέσα στην άτρακτο που περιφέρεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Ο προσοφθάλμιος του τηλεσκοπίου έχει μεταμορφωθεί σε φινιστρίνι του διαστημικού οχήματος, όπου κρατήρες και θάλασσες της σεληνιακής επιφάνειας απλώνονται μπροστά στα μάτια μου, με λαμπρές κορυφές και σκοτεινά βάθη.
Και ανατρέχω στους παρατηρητές του δορυφόρου μας και τις ώρες που έχουν ξοδέψει για την χαρτογράφησή του, ξεκινώντας από τον σπουδαίο Γαλιλαίο, ο οποίος για πρώτη φορά το 1610 έστρεψε το τηλεσκόπιό του στον ουρανό, μέχρι τους χαρτογράφους του 19ου και αρχών του 20ουαι.:Beer, Maedler, Lohrmann, Neisson, Wilkins. Και αναλογίζομαι τον Ιούλιο Σμιτ (Julius Schmidt) νεαρό, ενθουσιώδη και επίμονο αστρονόμο να χαρτογραφεί τη Σελήνη, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αι. στην Αθήνα, που διετέλεσε διευθυντής του Αστεροσκοπείου για 26 χρόνια, από το 1858 ως το 1884.
Για την χαρτογράφηση της Σελήνης χρησιμοποίησε παρατηρήσεις από το τηλεσκόπιο Ploessl, το οποίο στεγάζεται στο κτίριο Σίνα, το πρώτο κτίριο του Αστεροσκοπείου, χτισμένο με δωρεά του βαρόνου Γεωργίου Σίνα στο λόφο των Νυμφών, στο Θησείο και το οποίο συμπληρώνει φέτος 170 χρόνια λειτουργίας του.
Η ορατότητα και η καταλληλότητα του αττικού ουρανού, εκείνη την εποχή, βοήθησαν αποφασιστικά τον γερμανό αστρονόμο να ολοκληρώσει το μνημειώδες έργο του. Ο περίφημος χάρτης περιέχει περί τους 32.000 σχηματισμούς και πρόκειται για τον πληρέστερο σεληνιακό χάρτη που έχει ποτέ σχεδιαστεί από ανθρώπινο χέρι. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο Ιούλιος Σμιτ χρησιμοποίησε παρατηρήσεις 34 ετών για την χαρτογράφηση της Σελήνης.
Μόνο ο Ενδυμίωνας* θα μπορούσε με τόση λεπτομέρεια να απεικονίσει το σώμα της αγαπημένης του Σελήνης έχοντας ξοδέψει αμέτρητα βράδια μαζί της.
Ο Ιούλιος Βερν, ενημερωμένος καθώς φαίνεται για τις επιστημονικές εξελίξεις της εποχής του, αναφέρεται στον περίφημο χάρτη του Σμιτ στο δέκατο κεφάλαιο του μυθιστορήματός του «Γύρω από τη Σελήνη».
Ο χάρτης εξεδόθη στο Βερολίνο το 1878, ως τόμος τριακοσίων σελίδων με μετρήσεις των διαστάσεων κρατήρων και ορέων της επιφάνειας της σελήνης. Σήμερα μόνο κάποια θραύσματα του πρωταρχικού χάρτη σώζονται σε αρχείο στο Βερολίνο που έχει συγκεντρωμένα χειρόγραφα του Ιουλίου Σμιτ. Υπάρχει όμως αντίγραφο, ολόκληρου χάρτη το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο Γεωαστροφυσικής, στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου στο Θησείο. Έχει διάσταση 2 x 2 μέτρα και αποτελείται από 25 τμήματα, που αντιπροσωπεύουν την σεληνιακή επιφάνεια, την ορατή βεβαίως από τη Γη.
Αν ανατρέξουμε στον Αριστοτέλη και στο έργο του "περί ουρανού" θα διαπιστώσουμε ότι αναφέρεται στο γεγονός ότι από την γη βλέπουμε πάντα το ίδιο πρόσωπο της σελήνης (τῆς δὲ σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι τὸ καλούμενον πρόσωπον). Η παρατήρηση αυτή οφείλεται στην λεγόμενη "σύγχρονη" περιστροφή της σελήνης: Ο χρόνος που χρειάζεται για μια περιστροφή γύρω από τον άξονά της είναι ίσος με τον χρόνο που χρειάζεται για μια πλήρη περιφορά της γύρω από την γη. Ως αποτέλεσμα εμφανίζει προς τη γη πάντα την ίδια της πλευρά.
Κάθε πανσέληνο , έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε φωτισμένο ολόκληρο το πρόσωπο της Σελήνης, καθώς για μια ακόμα φορά θα μας αποκαλύψει.
Οι επισκέπτες του μουσείου Γεωαστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου στο λόφο των Νυμφών έχουν επίσης την ευκαιρία να θαυμάσουν τον χάρτη του Ιουλίου Σμιτ, μεταξύ των υπολοίπων εκθεμάτων, κατά τις επισκέψεις και ξεναγήσεις τους στο Αστεροσκοπείο, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

* Ο μύθος του Ενδυμίωνα και της Σελήνης αποτελεί από τους προσφιλέστερους της Ελληνικής μυθολογίας, καθώς συμβολίζει τον αιώνιο έρωτα και την αθάνατη ομορφιά. O Ενδυμίων ήταν μυθικός βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας (ή, κατά άλλη εκδοχή, βοσκός από την Καρία) με απαράμιλλη ομορφιά. Η Σελήνη τον ερωτεύτηκε. Τον επισκέπτονταν κάθε βράδυ την ώρα που κοιμόταν. Ανησυχώντας όμως πως σαν θνητός θα γεράσει και θα πεθάνει, παρακάλεσε τον Δία όσο κοιμάται να μένει αγέραστος και αθάνατος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διάβασε περισσότερο, ζήσε περισσότερο

Η ανάγνωση βιβλίων όχι μόνο κάνει καλό στο μυαλό και στον ίδιο τον εγκέφαλο απομακρύνοντας την πιθανότητα εκδήλωσης άνοιας αλλά συνδέεται και με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.
Οι άνθρωποι που διαβάζουν ένα βιβλίο έστω και για μισή ώρα κάθε μέρα (συνολικά 3,5 ώρες την εβδομάδα) μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά περίπου 20%, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Το όφελος από την ανάγνωση εφημερίδων και περιοδικών είναι πολύ μικρότερο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Επιδημιολογίας Μπέκα Λέβι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Γιέιλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ιατρικής «Social Science and Medicine», ανέλυσαν στοιχεία για 3.635 ανθρώπους, συσχετίζοντας τις αναγνωστικές συνήθειες καθενός με τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του σε βάθος 12 ετών. 
Διαπιστώθηκε ότι όσοι διάβαζαν περίπου 3,5 ώρες την εβδομάδα ήταν κατά μέσο όρο 17% λιγότερο πιθανό να πεθάνουν πρόωρα από οποιαδήποτε αιτία, ενώ για όσους διάβαζαν πάνω από 3,5 ώρες εβδομαδιαίως η πιθανότητα ήταν 23% μικρότερη.
Στη διάρκεια της 12ετούς μελέτης πέθαναν το 27% των αναγνωστών βιβλίων και το 33% όσων δεν διάβαζαν καθόλου βιβλία. Όσα περισσότερα βιβλία διάβαζε κάποιος τόσο μειωνόταν ο κίνδυνος θανάτου του.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η ανάγνωση βιβλίων βοηθά στον ύπνο, στην ψυχική διάθεση, στην καθυστέρηση της νόσου Αλτσχάιμερ κ.ά.
Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τη Λέβι, δείχνει ότι «η ανάγνωση βιβλίων ακόμη και για μισή ώρα καθημερινά προσφέρει σημαντικό πλεονέκτημα επιβίωσης σε σχέση με όσους δεν διαβάζουν καθόλου. Και αυτό το πλεονέκτημα για τους αναγνώστες των βιβλίων ισχύει άσχετα με το εισόδημα, τη μόρφωση, την εξυπνάδα, το φύλο, την ηλικία, την οικογενειακή κατάσταση ή άλλες παραμέτρους».
Οι ερευνητές επισήμαναν ότι τα βιβλία προάγουν το λεγόμενο βαθύ και αφοσιωμένο διάβασμα -περισσότερο από τις εφημερίδες, τα περιοδικά ή τις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα- πράγμα που ωφελεί περισσότερο τον νου και τον εγκέφαλο.
Επιπλέον, το λεξιλόγιο, η λογική, η συγκέντρωση και η κριτική σκέψη ευνοούνται από τα βιβλία, ιδιότητες που επίσης συμβάλλουν στο πλεονέκτημα επιβίωσης που χαρίζει η ανάγνωσή τους.
Η έρευνα δεν έκανε διάκριση για το είδος των βιβλίων, όμως οι περισσότεροι συμμετέχοντες διάβαζαν λογοτεχνία.
Μελλοντική έρευνα θα μελετήσει τις ωφέλειες των βιβλίων σε μεγαλύτερο βάθος, αναζητώντας απαντήσεις στο κατά πόσο τα ηλεκτρονικά βιβλία έχουν το ίδιο όφελος με τα παραδοσιακά έντυπα, αν κάποιο είδος βιβλίων είναι σαφώς πιο «υγιεινό» κ.ά.
Οι ερευνητές επεσήμαναν επίσης ότι ο μέσος άνθρωπος που συμμετείχε στη μελέτη αφιέρωνε 3,9 ώρες την εβδομάδα στα βιβλία και 6,1 ώρες σε εφημερίδες και περιοδικά. Όπως είπαν, αν αυτή η τάση αντιστρεφόταν υπέρ των βιβλίων, θα υπήρχε μεγαλύτερο όφελος για την υγεία.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Πότε η επιστήμη άφησε το χέρι της φιλοσοφίας;

της Κυριακής Μπεϊόγλου

«Ετσι θα ήθελα να γίνει: η αγάπη και όχι η διάνοια να επιζήσει» 

 Πολ Καρλ Φεγεράμπεντ 

Το 2010, ο Στίβεν Χόκινγκ, ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς φυσικούς της εποχής μας, μιλώντας για το βιβλίο του «Το Μεγάλο Σχέδιο» (εκδόσεις Κάτοπτρο), με απόλυτο και σκληρό τρόπο είπε ότι η φιλοσοφία της επιστήμης έχει πεθάνει.
Δεν βρήκε τον τρόπο να συμβαδίσει με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και τις επιπτώσεις της στον άνθρωπο.
Ο Χόκινγκ περίμενε πολύ περισσότερα από τους φιλοσόφους.
Πρόσφατα ο πρόεδρος Ομπάμα επισκέφτηκε τη Χιροσίμα.
Ηταν η πρώτη φορά που πάτησε το χώμα της Αμερικανός πρόεδρος μετά την ολοκληρωτική ισοπέδωσή της από την ατομική βόμβα. Ενα ταξίδι-προσκύνημα.
Ο Ομπάμα έδωσε ίσως καλύτερα από κάθε άλλον το μήνυμα: «Η επιστήμη μάς επιτρέπει να επικοινωνούμε πέρα απ’ τους ωκεανούς και να πετάμε στα σύννεφα, να γιατρεύουμε επιδημίες και να καταλαβαίνουμε καλύτερα τη θέση μας στο Σύμπαν. Αλλά η ίδια επιστήμη μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε ανίκητη δολοφονική μηχανή. Η Χιροσίμα μάς το θυμίζει αυτό. Οι σύγχρονοι πόλεμοι μας διδάσκουν αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Η επιστημονική εξέλιξη κάνει περισσότερο από ποτέ αναγκαία την ανθρωπιστική και φιλοσοφική εξέλιξη».
Υπάρχει λοιπόν αδυναμία ώστε να αξιολογήσουμε και να ελέγξουμε τα επιστημονικά επιτεύγματα και τις εφαρμογές τους;
Θα μπορούσε να διατυπωθεί μια εναλλακτική πρόταση από τους φιλοσόφους;
Μια νέα σύγχρονη ματιά όπως ήταν αυτή του Τόμας Κουν στο βιβλίο του «Δομή των επιστημονικών επαναστάσεων» (εκδόσεις Σύγχρονα Θέματα), το 1962;
Πότε η επιστήμη άφησε το χέρι της φιλοσοφίας;
Αυτό που περιγράφει ο Ομπάμα ίσως είναι το κεντρικό θέμα συζήτησης σε όλο τον κόσμο.
Η ανθρωπιστική και φιλοσοφική επιστήμη δεν έχει συντονιστεί με την ολοένα αυξανόμενη, ταχεία ανάπτυξη των τεχνολογικών επιτευγμάτων που μπορούν να δώσουν υπέρτερες δυνάμεις σ’ έναν άνθρωπο ή μια ομάδα για να καταστρέψουν αδιάκριτα άλλους ανθρώπους.
Η ραγδαία αύξηση της ηλεκτρονικής επανάστασης επέτρεψε στον τρομοκράτη πριν από λίγες μέρες στη Γαλλία να μεταδώσει ζωντανά τη δολοφονία μιας γυναίκας μπροστά στα μάτια του τρίχρονου παιδιού της.
Και τον απάνθρωπο κομπασμό του επίσης.
Οι «χαμένες ψυχές» που παρακολουθούν στο διαδίκτυο όλη την αρρωστημένη ιδεολογία της τρομοκρατίας είναι οι εν δυνάμει επόμενοι που θα χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία για απάνθρωπους σκοπούς.
Μέχρι αυτό να σταματήσει απλά θα είμαστε θεατές στο επόμενο Παρίσι, τις Βρυξέλλες ή το Ορλάντο.
Ποιο είναι το βήμα που πρέπει να γίνει από την ηθική αλλά και την κοινωνική φιλοσοφία για να μπορούμε να ελέγξουμε αυτό που πάει να μας καταστρέψει;
Τον ίδιο τον άνθρωπο που απειλεί να εξαφανίσει το είδος του;
Ποιος και πώς θα προστατέψει την ανθρωπότητα από τον εαυτό της;
Ο Πολ Φεγεράμπεντ, Αυστριακός φιλόσοφος της επιστήμης, γνωστός για την εργασία του ως καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, θα μπορούσε να «απαντήσει» πως δεν υπάρχει καμία περιγραφή επιστημονικής μεθόδου τόσο ευρεία ώστε να μπορεί να συμπεριλάβει όλες τις προσεγγίσεις και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται από επιστήμονες.
Οι φιλόσοφοι της επιστήμης δεν έχουν την ταχεία ενημέρωση των τεχνολογικών εξελίξεων.
Στην αυτοβιογραφία του εστίασε όλο το νόημα της ζωής του στην αγάπη: «Ετσι θα ήθελα να γίνει: η αγάπη και όχι η διάνοια να επιζήσει», λέει ο Φεγεράμπεντ.
Οι φιλόσοφοι πάντα άνοιγαν τον δρόμο. Κι αν ο Διαφωτισμός έχει πεθάνει ίσως θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν νέο.
Βέβαια, χρειάζονται και ηγέτες με ανοιχτά αυτιά στη φωνή της φιλοσοφίας και της λογικής.
Ηγέτες που δεν ρίχνουν ατομικές βόμβες, δεν ανατινάζουν γέφυρες που ενώνουν, δεν χτίζουν τοίχους ανάμεσα στους λαούς και δεν προσβάλλουν με ρατσιστικά σχόλια τους συνανθρώπους τους.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Ξανά στους ωκεανούς η «Καλυψώ» του Κουστό

Όλοι όσοι αγαπούν τα ντοκιμαντέρ, ειδικά αυτά που αναφέρονται στη θαλασσα και στα θαύματα που αυτή κρύβει στα βάθη της, θυμούνται το «Καλυψώ», το θρυλικό ωκεανογραφικό σκάφος του Ζακ-Υβ Κουστό, με το οποίο «όργωσε» τους ωκεανούς.
Από το 1950 και για περισσότερα από 40 χρόνια, η «Καλυψώ» υπήρξε ο πιστός του σύντροφος του Γάλλου ωκεανογράφου, αλλά και η βάση του, από την οποία γύριζε ταινίες για τα βάθη των ωκεανών. Μεταξύ αυτών και ο «Σιωπηλός κόσμος» που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1956.
Το πλοίο σάπιζε εγκαταλειμμένο από το 2007 σε ένα γαλλικό λιμάνι, αλλά όπως ανακοίνωσε το Ίδρυμα Κουστό, εργάζονται ώστε «να βγάλουμε το πλοίο από το Κονκαρνό της Βρετάνης σε τρεις μήνες. Ο στόχος μας είναι να το αποκαταστήσουμε πλήρως και να αρμενίζει ξανά για να γίνει ο πρεσβευτής των ωκεανών, όπως το επιθυμούσε ο κυβερνήτης του».
«Εκτιμούμε ότι θα χρειαστούν 12-18 μήνες μέχρι να γίνει αξιόπλοο το Καλυψώ» αναφέρει η ανακοίνωση, ενώ έγινε γνωστό ότι το ίδρυμα έχει έρθει σε επαφή με εταιρείες που θα μπορούσαν να αναλάβουν το έργο.
Τον Ιανουάριο του 1996, ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του Κουστό, το πλοίο βυθίστηκε στο λιμάνι της Σιγκαπούρης. Ανασύρθηκε από τη θάλασσα και μεταφέρθηκε αρχικά στη Μασσαλία και κατόπιν, το 2007, στο Κονκαρνό, προκειμένου να συντηρηθεί. Η αποκατάστασή του ωκεανογραφικού ωστόσο καθυστέρησε λόγω της οικονομική διαμάχης μεταξύ του ναυπηγείου Πιριού —που είχε αναλάβει το έργο— και του Ιδρύματος Κουστό. Μάλιστα, το ναυπηγείο απειλούσε ότι θα πουλούσε την «Καλυψώ» σε δημοπρασία.
«Τελικά, το Ίδρυμα Κουστό κατάφερε να φέρει στο ίδιο τραπέζι γενναιόδωρους μαικήνες», αναφέρει στον ιστότοπό του.
Και σύμφωνα με την Φρανσίν Κουστώ, δεύτερη σύζυγο του εξερευνητή και πρόεδρο του Ιδρύματος: «Όταν επιστρέψει η “Καλυψώ” στη Μεσόγειο θα πλέει με τις δικές της μηχανές, όπως το επιθυμούσε ο κυβερνήτης Κουστό».

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Τα ιερά λείψανα και ο χωρισμός κράτους-Εκκλησίας

της Σίας Αναγνωστοπούλου

Εγώ ειμί η Αλήθεια. Με αυτή την ευαγγελική ρήση τίθενται ρητά τα όρια ανάμεσα στον κοσμικό και τον θρησκευτικό χώρο. Αν ο θρησκευτικός χώρος ορίζεται από τη μία και μοναδική Αλήθεια, η οποία δεν επιδέχεται καμιά διαπραγμάτευση, καμιά συζήτηση, ο κοσμικός χώρος ορίζεται από πολλές και συγκρουόμενες θεωρήσεις, από πολλά και διαφορετικά συμφέροντα, από πολλές και αντίπαλες ιδεολογίες. Αν ο θρησκευτικός χώρος ορίζει ποίμνιο, στη βάση της πίστης και της υποταγής στον Θεό, ο κοσμικός χώρος ορίζει ομάδες-τάξεις, ορίζει πολίτες που διαπραγματεύονται, διαλέγονται, συγκρούονται με την κοσμική εξουσία, στη βάση συμφερόντων, ιδεολογιών, πολιτικών. Σε αυτά τα μείζονα θέματα απάντησε ο Διαφωτισμός και τα εμπέδωσαν οι επαναστάσεις, τουλάχιστον στην Ευρώπη — της Ελλάδας συμπεριλαμβανόμενης. Τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας, και εν μέσω επειγόντων προβλημάτων, ανέκυψε και το «ζήτημα των λειψάνων», ή καλύτερα το πώς διακρίνεται το ποίμνιο από το σώμα των πολιτών.
Αναμφισβήτητα, οι πιστοί μπορούν να προσκυνούν τα λείψανα της αγίας Βαρβάρας ή οποιουδήποτε αγίου, όταν ορίζονται ως ποίμνιο, μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, γιατί στον δικό της χώρο ορίζεται επί της γης το ποίμνιο. Η Εκκλησία και οι λειτουργοί της ορίζουν τους κανόνες και τους τρόπους συλλογικής έκφρασης (προσκύνημα λειψάνων, εικόνων κλπ.) του θρησκευτικού αισθήματος του ποιμνίου, μέσα στους χώρους που βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία της. Η πολιτεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναμιγνύεται σε αυτούς. Όταν όμως γίνεται περιφορά λειψάνων σε νοσοκομεία ή άλλους δημόσιους χώρους, που βρίσκονται στη δικαιοδοσία της πολιτείας, τα πράγματα αλλάζουν. Στον δημόσιο χώρο το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών του, και στο νοσοκομείο ειδικότερα να εξασφαλίσει τους πλέον ορθολογικούς όρους ίασης των ασθενών-πολιτών. Ο κάθε ασθενής διαχειρίζεται τον πόνο του με τους ιδιωτικούς τρόπους που του υπαγορεύει η πίστη ή η απιστία του — με προσευχή, με τάματα, με ό,τι κρίνει ο καθένας καλύτερο. Στο νοσοκομείο όμως απαιτεί από το κράτος να έχει τους καλύτερα εξοπλισμένους επιστημονικά γιατρούς, το καλύτερο νοσηλευτικό προσωπικό, τις καλύτερες δυνατές συνθήκες νοσηλείας. Οι ασθενείς στο νοσοκομείο δεν συγκροτούν ποίμνιο, είναι πολίτες. Η περιφορά λειψάνων στο νοσοκομείο ή σε οποιονδήποτε δημόσιο χώρο με τη συμβολή του κράτους, συνιστά ανοίκεια (για να μην πω ανατριχιαστικά μεσαιωνική) πράξη ταύτισης ποιμνίου-πολιτών, και μάλιστα σε έναν χώρο όπου ο ορθολογισμός, και όχι η πίστη, πρέπει να κυριαρχεί — κι αυτό οφείλει να το εξασφαλίζει το κράτος. (Το γεγονός μάλιστα ότι δεν πρόκειται για οποιοδήποτε δημόσιο ίδρυμα, αλλά για νοσοκομείο, με ανθρώπους ασθενείς, και ειδικά καρκινοπαθείς, βαραίνει πολύ θλιβερά την κατάσταση — δεν χρειάζεται να επιμείνω σ’ αυτό). Αν ο γιατρός κάνει τον σταυρό του πριν χειρουργήσει, είναι δικό του θέμα. Στο νοσοκομείο όμως έχει προσληφθεί με βάση τα πτυχία και την ικανότητά του, όχι την πίστη του.
Γιατί όμως ξέσπασε αυτή η άγρια κόντρα, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, είπε τα αυτονόητα; Ξέσπασε γιατί στη χώρα μας δεν έγιναν ποτέ σαφή τα όρια ποιμνίου-πολιτών. Γιατί για να γίνουν σαφή πρέπει να πραγματοποιηθεί ο χωρισμός κράτους-Εκκλησίας· και σε αυτό το θέμα τα ιδεολογήματα, οι μισοειπωμένες «αλήθειες» της Ιστορίας μας, οι στρεβλώσεις περί του πώς συγκροτήθηκε το έθνος-κράτος περισσεύουν. Για την Αριστερά το ζήτημα χωρισμού κράτους-Εκκλησίας αποτελεί ένα από τα κορυφαία στοιχεία συγκρότησης της ταυτότητάς της. Ο χωρισμός δεν συνιστά, βέβαια, εχθρική πράξη απέναντι στην Εκκλησία, ούτε απέναντι στην ελληνικότητα των Ελλήνων. Καταρχάς, αποτελεί διάβημα προς την επανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου, ένα διάβημα που έμεινε ημιτελές από τον 19ο αιώνα και ευνόησε τις πάσης φύσεως πελατειακές και αδιαφανείς σχέσεις. Δεύτερον, σε μια εποχή όπου η Αριστερά παλεύει να ορίσει και να κινητοποιήσει το συλλογικό, πολιτικό υποκείμενο αντίστασης απέναντι στις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη, σεβόμενη τα θρησκευτικά αισθήματα των πολιτών και τους χώρους έκφρασής τους, να λειτουργήσει ως δύναμη διαπαιδαγώγησης και χειραφέτησης των πολιτών και όχι ως συν-εκφραστής, μαζί με την Εκκλησία, της θρησκευτικότητάς τους. Η θρησκεία μπορεί να αποτελεί ένα από τα στοιχεία ταυτότητας αυτού του υποκειμένου αντίστασης, δεν μπορεί όμως το συλλογικό, πολιτικό υποκείμενο να συνορίζεται εξ αδιαιρέτου από την Εκκλησία και το κράτος. Η θρησκεία δεν είναι φορέας –είναι ένα από τα στοιχεία— της ελληνικότητας των Ελλήνων. Και σ’ αυτό πρέπει η Αριστερά να είναι ξεκάθαρη. Αν το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού κατόρθωσε να μετατρέψει το πολιτικό σώμα σε κοινότητα-ποίμνιο, με βάση πολιτισμικά ή/και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, η μάχη της Αριστεράς είναι ακριβώς για το αντίθετο.

Πηγή: https://enthemata.wordpress.com/2015/05/16/iera/

Η τεχνολογία στην υπηρεσία των γλυπτών

του Νίκου Βατόπουλου

Σε εξέλιξη είναι το πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων για την αποκατάσταση 100 υπαίθριων γλυπτών στο κέντρο και σε γειτονιές της πόλης. Ηδη, έχουν ξεκινήσει τα έργα σε 36 γλυπτά, η αρχή μιας ευρείας παρέμβασης για την αναβάθμιση του δημοσίου χώρου, χρηματοδοτούμενης από το ΕΣΠΑ-Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττική (συμβατικού προϋπολογισμού 732.649,50 ευρώ).
Η ισχύς αυτού του έργου εξηγεί την άμεση παρέμβαση του δήμου για τον καθαρισμό του αγάλματος του Παλαμά και λοιπών γλυπτών στο Πνευματικό Κέντρο, όπως και τις ορατές παρεμβάσεις στην περιοχή του Συντάγματος (σιντριβάνια και γλυπτά στην οδό Ερμού, μαρμάρινες γλάστρες στην πλατεία κ.λπ.). «Το έργο, που βρίσκεται σε εξέλιξη, προβλέπει τον καθαρισμό από συνθήματα και γκράφιτι, καθώς και την αντιμετώπιση φθορών και βλαβών με επιστημονικές μεθόδους και προσωπικό με υψηλή εξειδίκευση σε αντίστοιχα έργα συντήρησης και αποκατάστασης μνημείων και έργων τέχνης», δήλωσε στην «Κ» ο αντιδήμαρχος Αστικής Υποδομής, Γιώργος Αποστολόπουλος. 
Στο πρόγραμμα έχουν ενταχθεί γλυπτά μεγάλης καλλιτεχνικής και συμβολικής αξίας (Ξυλοθραύστης, Δισκοβόλος, Κολοκοτρώνης, Κάνινγκ, Παλαμάς, Ηπειρος στην Τοσίτσα, Σεφέρης στη Ζαλοκώστα, Βενιζέλος στο Πάρκο Ελευθερίας, Καποδίστριας, Εϋνάρδος και Σολωμός στον Εθνικό Κήπο, Κανάρης στην Κυψέλη κ.ά.), όπως και πολλά ακόμη, που είναι όμως και αυτά σημαντικά για τη νοηματοδότηση του αστικού χώρου. Στη λίστα των 100 γλυπτών περιλαμβάνονται, ακόμη, ενδεικτικά, οι προτομές της Μελίνας Μερκούρη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη, η «Μητέρα» στο μαιευτήριο Ελενα, το σιντριβάνι της πλατείας Αμερικής, η «Εθνική Συμφιλίωση» στην Κλαυθμώνος, ο «Θησέας» στην Απ. Παύλου, το άγαλμα του Τρούμαν, ο Μυριβήλης στο Παγκράτι, η Μαρία Κάλλας στη Μιχαλακοπούλου, ο Σικελιανός στη Ρηγίλλης, ο Μακρυγιάννης στη Δ. Αρεοπαγίτου, ο Καβάφης στην πλ. Αιγύπτου, ο Περικλής στο Δημαρχείο και πολλά ακόμη.
Η επεξεργασία του προγράμματος προέρχεται από το Τμήμα Γλυπτών και Μνημείων της Διεύθυνσης Κοινοχρήστων Χώρων, στο οποίο προΐσταται η κ. Κατερίνα Τσατούχα, που συνυπογράφει την έκθεση μαζί με τον Αλέξανδρο Πουλούδη και τη Σοφία Ντιντιούμη.
Ο Δήμος Αθηναίων με δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό ανέθεσε το έργο σε εργοληπτική εταιρεία που πληρούσε τους όρους του διαγωνισμού και προβλέπεται ότι ώς το τέλος του 2015 και τα 100 γλυπτά θα έχουν αποκατασταθεί. Ολα θα προστατεύονται με αντιγκράφιτι υλικό, ενώ προβλέπεται και χρόνος συντήρησης. «Καθώς τα συγκεκριμένα έργα -τα οποία χρονολογούνται από τον 19ο αι. έως σήμερα- έχουν καταπονηθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια από συνεχείς βανδαλισμούς, αλλά και από την ατμοσφαιρική ρύπανση, αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή για τον δήμαρχο Αθηναίων και την Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής του Δήμου Αθηναίων (ΕΑΤΑ) είναι να επανέλθουν στην κατάσταση που πρέπει να είναι», σχολιάζει ο κ. Αλέξης Γαληνός, διευθύνων σύμβουλος της ΕΑΤΑ.
Ο δήμος επεμβαίνει σε γλυπτά πάνω στα οποία έχει αρμοδιότητα ώστε να μπορεί να τα εντάσσει στα δικά του προγράμματα. Γι’ αυτό και ορισμένα σημαντικά γλυπτά του Ζαππείου, τα οποία διαχειρίζονται τα Ολυμπιακά Κληροδοτήματα, δεν είναι εύκολο να περιληφθούν. Ο δήμος έχει περί τα 270 υπαίθρια γλυπτά (σε όλες τις βαθμίδες της ποιότητας) και έναν μικρότερο αριθμό σε αποθήκες. «Μείζον ζήτημα είναι να αντιμετωπίσουμε το θέμα της προστασίας, μακροπρόθεσμα και αποτελεσματικά», λέει ο κ. Ανδρέας Βαρελάς, αντιδήμαρχος Διαχείρισης Απορριμμάτων. Από τον Μάιο θα ενταχθούν περίπου 400 άνδρες και γυναίκες της Δημοτικής Αστυνομίας στην υπηρεσία του δήμου και αυτό πρέπει να είναι μία ευκαιρία για την προστασία του δημόσιου χώρου. «Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά το θέμα της φύλαξης και της προστασίας», λέει ο κ. Ανδρέας Βαρελάς. «Θα πρέπει να εξετάσουμε την επιλογή απομάκρυνσης ορισμένων ή προφύλαξής τους ακόμη και με κιγκλίδωμα. Θα μπορούσε επίσης να υπάρξει μία εργολαβία που για ένα μεγάλο διάστημα, π.χ. πέντε ετών, θα αναλάμβανε με συνεργεία και επί εβδομαδιαίας βάσεως τη συντήρηση των γλυπτών. Κάτι πρέπει να γίνει».

Πηγή: Καθημερινή

«Μορφώστε τους Ναζί»;

Ένα μεγάλο σφάλμα του αντιφασιστικού κινήματος είναι ότι αποδίδει τον ενστερνισμό ρατσιστικών ιδεολογημάτων και την υιοθέτηση ναζιστικών πρακτικών αποκλειστικά σε αίτια που σχετίζονται με το χαμηλό έως ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο των φορέων της ναζιστικής ιδεολογίας.
Αν και αυτό αληθεύει σε κάποιο βαθμό για τα ανεγκέφαλα ούγκανα που πυκνώνουν τις γραμμές των δολοφονικών ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής ή οι τερατώδεις ανορθογραφίες είναι ταυτισμένες στο μυαλό μας με τον μέσο οπαδό της συμμορίας, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι είναι μεγάλο λάθος η επίρριψη ευθυνών για την αποδοχή του ναζισμού αποκλειστικά στην έλλειψη μόρφωσης. 
Στα χρόνια του Χίτλερ δεν ήταν λίγοι οι "μορφωμένοι Γερμανοί" που ασπάστηκαν τη ναζιστική ιδεολογία ή προσέφεραν εθελοντικά τις γνώσεις τους για την υλοποίηση των επιστημονικών σκοπών του Γ' Ράιχ.
Έρευνες αποδεικνύουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό γιατρών, βιολόγων, ευγονιστών, επιστημονικών δημοσιογράφων, μηχανικών και άλλων, όχι μόνο δεν υποχρεώθηκαν να υλοποιήσουν τις επιταγές των Ναζί, αλλά οι περισσότεροι ακολούθησαν εθελοντικά τη γραμμή του κόμματος και μάλιστα με τέτοια προσήλωση που ξεπέρασε ακόμη και αυτή των κομματικών στελεχών.
Ο επιστημονικός δημοσιογράφος και πολιτικός επιστήμονας Wolfgang Goede αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα του περιοδικού Der Spiegel που δημοσιεύτηκε στις 10/3/2008 ότι «ο Γερμανικός φασισμός προσέφερε τεράστιες ευκαιρίες για σταδιοδρομία και δυνατότητες για απεριόριστη έρευνα σε πολλούς επιστήμονες. Δεν υπήρχαν νομικές δεσμεύσεις, σε μια ελεύθερη εργασία που απολάμβανε και μια γενναιόδωρη χρηματοδότηση, εάν τα έργα κάλυπταν τους δολοφονικούς στόχους της ναζιστικής ιδεολογίας. Οι πολυάριθμοι έξυπνοι και φιλόδοξοι άνθρωποι του χώρου ήξεραν πώς να επωφεληθούν από αυτή τη μοναδική ευκαιρία».
Η δρ. Susanne Heim, επικεφαλής της επτροπής ανεξάρτητων ιστορικών στα πλαίσια έρευνας που διεξήχθη το 2005 από τη Max Planck Society αναφορικά με τη συμμετοχή μεγάλου ποσοστού των γιατρών στην προπολεμική εξόντωση 250.000 ανθρώπων μέσω ιατρικών πειραμάτων (80.000 εκ των οποίων ήταν άτομα με ειδικές ανάγκες) σημειώνει: «Οι επιστήμονες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην πνευματική και ηθική διαφθορά (...) Δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτες τις ευκαιρίες αν τους υπόσχονται δυνατότητα για μεγαλύτερη επιρροή και επιτυχία.»
Δεν είναι όμως μόνο οι θετικοί επιστήμονες που στήριξαν με το έργο τους το άγος της ναζιστικής Γερμανίας. Ας θυμηθούμε πολύ πρόχειρα ότι και στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών, ακόμα και ο κορυφαίος Γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ είχε συνδεθεί στενά με το ναζιστικό κόμμα. Tο δε υπ' αριθμόν 2 στέλεχος του καθεστώτος, Γιόζεφ Γκαίμπελς, είχε σπουδάσει Λογοτεχνία και Φιλοσοφία σε 4 πανεπιστήμια και ήταν κάτοχος διδακτορικού διπλώματος με διατριβή πάνω στο γερμανικό ρομαντικό δράμα του 18ου αιώνα.
Αλλά και την καύση 20.000 "αντιγερμανικών" βιβλίων που έγινε στις 10 Μαΐου 1933 έξω από το πανεπιστήμιο Humboldt, ναζιστές φοιτητές την οργάνωσαν, μαζί με μέλη των SA. Τα παραδείγματα δεν σταματούν εδώ.
Γιατί εντέλει ο ναζισμός δεν είναι θέμα «μόρφωσης», όπως δεν είναι μόνο αποτέλεσμα οικονομικής εξαθλίωσης. Είναι πρωτίστως θέμα ηθικής ακεραιότητας.

ΥΓ: Στη φωτογραφία ο μορφωμένος ναζιστής γιατρός Γιόζεφ Μένγκελε, ο οποίος εργαζόταν στα στρατόπεδα εξόντωσης του Γ' Ράιχ υποβάλλοντας τους κρατουμένους σε φρικαλέα πειράματα ενόσω ήταν ακόμη ζωντανοί. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβανόταν η αναζήτηση των ορίων της ανθρώπινης αντοχής μέσω συνεχών μεταγγίσεων αίματος, απανωτών μεταμοσχεύσεων, πολλαπλών πειραματισμών σε ανθρώπινα όργανα, ακρωτηριασμών, έκθεσης των ανθρώπων-πειραματόζωων σε ακραίες συνθήκες κόπωσης, στέρησης και κλιματολογικών αλλαγών, ενώ τα πειραματικά πεδία στα οποία επιδιδόταν με ιδιαίτερο ζήλο και με κάθε δυνατό τρόπο ήταν οι έγκυες γυναίκες, τα δίδυμα αδέλφια, τα άτομα με εκ γενετής κινητικά προβλήματα και δυσπλασία κ.ο.κ. Πιθανώς χιλιάδες άνθρωποι να μην είχαν βρει φριχτό θάνατο, ούτε να ζούσαν το υπόλοιπο της ζωής τους με ανεπούλωτα ψυχοσωματικά τραύματα, αν ο Μένγκελε δεν είχε μορφωθεί τόσο πολύ και ήταν ένας από τους χιλιάδες ανώνυμους φρουρούς π.χ. του Άουσβιτς, που μόνη τους αρμοδιότητα ήταν να "υπακούουν εντολές ανωτέρων".

Πηγή: http://jungle-report.blogspot.gr/2014/09/morfwmenoi-nazi.html

Δεν είναι στραβός ο γιαλός...

Ένας μετά τον άλλον, ειδικοί επιστήμονες και φορείς με κύρος ενώνονται με τους απλούς ανθρώπους των τοπικών κοινωνιών, που πρώτοι άρχισαν να διαμαρτύρονται, ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου για τους αιγιαλούς.
Το περίεργο (;) είναι ότι η πολιτεία φαίνεται πως «αδυνατεί» να ακούσει τόσο τους πολίτες που διαμαρτύρονται υπερασπιζόμενοι τις παραλίες κάθε περιοχής, δηλαδή τον κοινό πλούτο όλων μας, ο οποίος βγαίνει στο σφυρί προς όφελος λίγων μεγάλων συμφερόντων που θα βγουν κερδισμένα, όσο και τους επιστήμονες, που ξετινάζουν -με τεκμηριωμένες ενστάσεις- την κυβερνητική «προχειρότητα».
Ποιος μπορεί να προσπεράσει ενστάσεις όπως αυτές της ειδικής επιτροπής που συγκρότησε το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), ότι «το νομοσχέδιο στερείται επαρκούς επιστημονικής τεκμηρίωσης, αφού αγνοεί τις σύγχρονες επιστημονικές απόψεις και τεχνολογίες» ή ότι «εισάγει καινοφανείς επιστημονικά έννοιες ,όπως η "τεκμαρκτή παραλία"» ή, ακόμη, ότι «η επεξεργασία του προτεινόμενου νομοθετικού πλαισίου διακρίνεται από προχειρότητα»;
Ποιος μπορεί να κάνει ότι δεν ακούει όταν επιστήμονες κύρους, νομικοί, μηχανικοί, χωροτάκτες, βιολόγοι και γεωλόγοι, καταγγέλλουν ότι το νομοσχέδιο αγνοεί ότι «η νομολογία του ΣτΕ είναι πάγια αντίθετη στην παραχώρηση ή την αλλοίωση μέσω έργων του αιγιαλού» και ότι «δεν προβλέπονται μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε περιοχές όπου σχεδιάζεται η ανάπτυξη θαλάσσιων πάρκων ή πλωτών προσβάσεων από τον αιγιαλό»;
Δηλαδή, με απλές κουβέντες, ώστε να μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα στοιχειώδες, έστω, λογικό πλαίσιο, σε μια χώρα που η κρίση την οδηγεί καθημερινά όλο και περισσότερο στον παραλογισμό, ποια κυβέρνηση μπορεί να αγνοεί τις απόψεις των ειδικών επιστημόνων και, επίσης, τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, και να επιμένει ότι έχει τη δυνατότητα να κυβερνά;
Αδυσώπητο και το επόμενο ερώτημα που προκύπτει άλλη μια φορά: σε ποιους δίνει λόγο αυτή η κυβέρνηση; Ποιος ερωτά όταν υποτίθεται ότι... αυτοβούλως «σχεδιάζει»; Γιατί επιμένει, όταν αποδεδειγμένα οι «συνταγές» της είναι φαρμακερές;
Προφανής, βέβαια, η απάντηση. Τις μόνες εξισώσεις που προσπαθεί να επιλύσει αυτή η κυβέρνηση είναι όσες έχουν ως παράγοντες τα συμφέροντα των αγορών από τη μια και τα συμφέροντα των δανειστών από την άλλη. Ολες τις άλλες τις βάζει σε κάποιο... συρτάρι.
Βέβαια, εξισώσεις χωρίς έναν τουλάχιστον «άγνωστο x» δεν υπάρχουν! Και αυτός ήταν και παραμένει τα όρια αντοχής και οι διαθέσεις ανατροπής του λαϊκού παράγοντα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν τόσο για την αξιωματική αντιπολίτευση όσο και για οποιονδήποτε άλλον αντιλαμβάνεται ότι υπό τις σημερινές συνθήκες η χώρα δεν έχει μέλλον.

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Στον καθηγητή Μανόλη Κορρέ το Διεθνές Βραβείο Feltrinelli

Με ένα από τα κορυφαία βραβεία, το Διεθνές Βραβείο Feltrinelli τιμήθηκε ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Μανόλης Κορρές για τη συνολική του προσφορά στον τομέα της αρχαιολογίας και των αναστηλώσεων.
Το Διεθνές Βραβείο Feltrinelli απονέμεται μια φορά ανά 5 χρόνια για κάθε ειδικότητα, από την Accademia Nazionale dei Lincei της Ρώμης ,σε προσωπικότητες που έχουν διακριθεί για τις εξαιρετικές τους επιδόσεις στην τέχνη, στη λογοτεχνία, στην ιστορία, στη φιλοσοφία, στην ιατρική και στα μαθηματικά.
Η Ακαδημία βράβευσε το Μανόλη Κορρέ για το συνολικό του έργο, το οποίο -όπως τονίστηκε κατά την απονομή- συνδυάζει «την αναστήλωση με πρωτότυπη αρχαιολογική και αρχιτεκτονική έρευνα». O Μανόλης Κορρές είναι ο πρώτος Έλληνας στον οποίο απονέμεται αυτό το βραβείο.

Πηγή: www.lifo.gr

Κι ύστερα νίκησαν οι μέλισσες!

Σωτηρία για τις μέλισσες και ταυτόχρονα πλήγμα για τις πωλήσεις του γερμανικού κολοσσού της Bayer και του ελβετικού ομίλου της Syngenta αποτελεί η απόφαση που έλαβε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να απαγορευτεί από τον προσεχή Δεκέμβριο και για 2 χρόνια η κυκλοφορία τριών επικίνδυνων φυτοφαρμάκων.
Πρόκειται για τρία νεονικοτινοειδή έχουν αποδειχθεί θανατηφόρα για τις μέλισσες, ο πληθυσμός των οποίων μειώνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια με προεκτάσεις και στη διατροφή μας, καθώς από τη γονιμοποίηση των φυτών μέσω μεταφοράς της γύρης εξαρτάται το 1/3 των καλλιεργειών που καταλήγουν στο πιάτο μας.
Η απόφαση της Κομισιόν στηρίχθηκε σε μελέτη που εξέδωσε τον περασμένο Ιανουάριο η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), σύμφωνα με την οποία η τοξικότητα των φυτοφαρμάκων αυτών είναι 7.000 φορές ισχυρότερη από εκείνη του DDT, του εντομοκτόνου που απαγορεύτηκε κατά τη δεκαετία του 1970.
Συνολικά 15 χώρες ψήφισαν υπέρ της πρότασης της Κομισιόν να απαγορευτούν τα τρία επικίνδυνα φυτοφάρμακα, 8 χώρες ψήφισαν κατά και 4, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, απείχαν της ψηφοφορίας. Εξηγώντας την ελληνική στάση, κύκλοι του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ισχυρίζονται αφενός ότι η μελέτη στην οποία στηρίχθηκε η Κομισιόν περιείχε ανεπαρκή στοιχεία, αφετέρου ότι στην Ελλάδα δεν παρατηρήθηκε αιφνίδια μείωση μελισσών, όπως σε άλλες χώρες, που να αποδίδεται στα τρία αυτά εντομοκτόνα. Ο άλλος παράγοντας που υπαγόρευσε την ελληνική στάση σχετίζεται με το είδος των καλλιεργειών που ευδοκιμούν στην Ελλάδα. «Τα νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα που τοποθετούνται στον επικαλυπτόμενο σπόρο του βαμβακιού και του καλαμποκιού, δύο βασικές ελληνικές καλλιέργειες, είναι λιγότερο βλαβερά από παλαιότερα χρησιμοποιούμενα ζιζανιοκτόνα, πιο εχθρικά στο περιβάλλον και πιο υψηλού κόστους», λέει στα «ΝΕΑ» ο γενικός γραμματέας του υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης Δημήτρης Μελάς. Ετσι, κατά τη χθεσινή ψηφοφορία η Ελλάδα επέλεξε απλώς να μετατοπίσει τη θέση της και να ψηφίσει αποχή, όταν στην προηγούμενη ψηφοφορία του Μαρτίου είχε αντιταχθεί στην πρόταση της Κομισιόν. Τα τρία εντομοκτόνα (Clothianidin, Thiamethoxam και Imidacloprid) κυκλοφορούν ευρέως στη χώρα μας.
Της απόφασης της Κομισιόν προηγήθηκε ψηφοφορία από τις 27 χώρες- μέλη χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί πλειοψηφία. Συγκεκριμένα κλήθηκαν να ψηφίσουν επί της έφεσης που κατέθεσε η Κομισιόν στην Επιτροπή Εφέσεων των Βρυξελλών ζητώντας να επανεξεταστεί η πρότασή της για απαγόρευση της χρήσης εντομοκτόνων που συνδέεται με τη μαζική εξόντωση μελισσών. Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση αρκετές χώρες από αυτές που διαθέτουν πολλές ψήφους (όπως η Γερμανία, και η Ιταλία) μετακινήθηκαν από τις αρχικές τους θέσεις. Βερολίνο και Ρώμη διαθέτουν από 29 ψήφους: έτσι η Γερμανία, που απείχε κατά την πρώτη ψηφοφορία τον περασμένο Μάρτιο, πέρασε στο στρατόπεδο της απαγόρευσης παρά την τεράστια πίεση του γερμανικού ομίλου Bayer ο οποίος διαθέτει στην αγορά, μαζί με τον ελβετικό όμιλο Syngenta, τα φυτοφάρμακα που θα απαγορευθούν. Εκτός της Γερμανίας, υπέρ ψήφισαν η Γαλλία, η Ολλανδία, η Σουηδία, το Βέλγιο, η Δανία, η Ισπανία, η Πολωνία, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο, η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Λετονία, η Σλοβενία και η Μάλτα. Αντίθετα, η Ιταλία, που τον Μάρτιο είχε ψηφίσει υπέρ της απαγόρευσης, χθες πέρασε στο στρατόπεδο των αντιπάλων της. Η αιτία, όπως μεταδίδουν τα ξένα πρακτορεία, είναι ότι δεν της δόθηκε η δυνατότητα να χρησιμοποιεί τα φυτοφάρμακα στις καλλιέργειες πριν από την ανθοφορία.
Εκτός από την Ιταλία, κατά της απόφασης της Κομισιόν τάχθηκαν επίσης η Βρετανία, η Ουγγαρία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Αυστρία, η Τσεχία και η Σλοβακία. Οσο για τις χώρες που απείχαν, εκτός της Ελλάδας ήταν η Λιθουανία, η Ιρλανδία και η Φινλανδία. Κατόπιν όλων αυτών, και παρ' ότι δεν συγκεντρώθηκε η ειδική πλειοψηφία που απαιτείται των 255 ψήφων, η Κομισιόν αποφάσισε πως η πρότασή της έχει αρκετούς νέους υποστηρικτές στην ψηφοφορία. Δεδομένου ότι συγκέντρωσε 180 ψήφους, έκρινε ότι μπορεί να προχωρήσει στην απαγόρευση των τριών εντομοκτόνων, έστω προσωρινά.
Η πρόταση για την αναστολή της χρήσης των εντομοκτόνων επί δύο χρόνια αφορά τέσσερις καλλιέργειες: του αραβοσίτου, της ελαιοκράμβης, του ηλιοτροπίου και του βαμβακιού, που τρέφουν τους πληθυσμούς των μελισσών

Πηγή: http://www.tanea.gr

Πότε θα σταματήσουν οι παπάδες να αντιμετωπίζουν την επιστήμη ως διάβολο;

Η άμεση αντίδραση των παπάδων μας στην τελευταία ανακάλυψη της επιστήμης δείχνει ότι διακατέχονται από δυο πράγματα: Από φόβο και μικρότητα.
Φόβο γιατί κάθε βήμα της επιστήμης προς την κατανόηση του κόσμου καθαρίζει το θολό τοπίο με το οποίο οι παπάδες βγάζουν το ψωμί τους.
Μικρότητα γιατί εκεί που περιμένεις το «μπράβο» στην επιστήμη από τους Πατέρες της εκκλησίας που υποτίθεται ότι έχουν αφιερωθεί στην πνευματική ζωή, βρίσκεις τους στυγνούς επαγγελματίες που «πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» να προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην χάσουν πελάτη από το κερδοφόρο τους επάγγελμα...
Κάθε καινούριο βήμα της επιστήμης για την κατανόηση του κόσμου είναι και ένας κίνδυνος να βγουν μερικά πρόβατα από το κοπάδι που οδηγούν οι παπάδες με αυτούς τους τεράστιους τίτλους, που ανάθεμα και αν έχουν σχέση με την ταπεινότητα την οποία πρεσβεύουν.
Υπάρχει κίνδυνος λοιπόν καθώς η επιστήμη προχωρά το πιστό πρόβατο να πει «Ρε σεις μήπως τα φιδάκια της Παναγίας στα πανηγύρια του Αυγούστου τα βάζουν μόνοι τους;», «Μήπως τα τάματα είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση;», «Μήπως δεν γίνονται θαύματα;», «Μήπως όλο αυτό είναι στημένο;».
Ακόμα και αν το πρόβατο δεν βγει από το κοπάδι και μόνο που του δημιουργείται η αμφιβολία είναι ένας κίνδυνος για την εκκλησία. Καλύτερα στην άγνοια, εδώ, με τα πρόσφορα, το λιβάνι και τα «ονόματα των ψυχών» που διαβάζει ο παπάς (σ.σ Ισως είναι ότι χειρότερο κάνει η εκκλησία στους πιστούς. Παίρνει χαρτζιλίκι για να διαβάσει ονόματα νεκρών. Χαρτζιλίκωνε λοιπόν για να σε ακούσουν οι νεκροί)
Δεν έχω δει τόσα χρόνια την αξιότιμη εκκλησία μας να κάνει κάποια αναφορά για την πρόοδο της επιστήμης από τους άμβωνες. Μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος για τα κεκτημένα της. Ή για παρεμβάσεις σε «πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα». Οικονομική κρίση. Από πού να πιαστείς; Μόνο από το Θεό(τους).
Η εποχή για επιστημονικές ανακαλύψεις δεν θα μπορούσε να είναι η καταλληλότερη. Αρκετοί στρέφονται προς την αόρατη δύναμη που θα τους σώσει. Η επιστήμη λέει: «Οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για τα πάντα. Εδώ και τώρα.»

http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2012/07/blog-post_6233.html

The Dark Side of the Moon

Κάποτε μας το τραγουδούσαν οι Pink Floyd. Ο διάσημος δίσκος τους The Dark side of the moon τελείωνε με τον εξής στίχο: I 'll see you on the dark side of the moon.

Μία περιοχή που τότε μόνο με την χρήση ναρκωτικών έφτανες και απολάμβανες.

Όμως η αλαζονεία της ανθρωπότητας είναι τόσο μεγάλη που δε τους έφτανε η φωτεινή πλευρά που απολαμβάνουμε συνήθως τα καλοκαιρινά βράδια του Αυγούστου, αλλά ήθελαν και την σκοτεινή πλευρά.

Για τους αλαζόνες μη ρομαντικούς ανθρώπους αυτού του πλανήτη παρουσιάζω μέσα από το ιστολόγιό μου την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.

Παγόβουνο μεγαλύτερο από την Χίο γεννιέται στην Ανταρκτική!

Μία ρωγμή μήκους 30 χιλιομέτρων που εμφανίστηκε σε έναν μεγάλο παγετώνα της Δυτικής Ανταρκτικής σηματοδοτεί τη γέννηση ενός παγόβουνου έκτασης... 900 τετραγωνικών χιλιομέτρων, λίγο μεγαλύτερο από το νησί της Χίου.

Στα μέσα Οκτωβρίου, ο δορυφόρος Terra της NASA εντόπισε τη ρωγμή του παγετώνα του Πάιν Άιλαντ, ένα γιγάντιο ποτάμι πάγου που αποστραγγίζει την Παγοκρηπίδα της Δυτικής Ανταρκτικής.

Η ρωγμή είχε τότε μήκος 30 χιλιόμετρα, πλάτος 80 μέτρα και βάθος 60 μέτρα.

Αναμένεται να επεκταθεί τελικά σε όλο το πλάτος του παγετώνα, οπότε ένα γιγάντιο κομμάτι πάγου θα κυλήσει στον Νότιο Ωκεανό, νότια της Λατινικής Αμερικής.

Δεν υπάρχουν πάντως ενδείξεις ότι η γέννηση του παγόβουνου σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή.

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/02/blog-post_9280.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FhyMBI+%28tromaktiko%29&fb_source=message

Χούντα στην πλατεία Συντάγματος | 29 Ιουνίου 2011

Τέλος του μήνα...

Φεύγει ο χρόνος σα νερό. Ούτε που το καταλαβαίνεις. Πότε έκανα όλα αυτά τα ταξίδια, πότε έζησα όλες αυτές τις εμπειρίες... Ανεξήγητο πράγμα ρε παιδί μου το πως περνάει ο χρόνος. Σαν χθες θυμάμαι που έλεγα πως ξεκίνησε ο Ιούνιος μαζί με τα μπάνια και το καλοκαιράκι και τώρα τον αποχαιρετάω με αυτήν την ανάρτηση.

Ας αποχαιρετήσουμε λοιπόν αυτόν τον μήνα με την δύση του ηλίου από τον "μακρινό" ορίζοντα του Άρη. Ναι καλά ακούσατε. Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα ηλιοβασίλεμα από τον πλανήτη Άρη... Ηλιοβασίλεμα από το μέλλον.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν όλοι μπροστά...

Το πολύτιμο κύτταρο

Για μία ακόμη φορά ο Γιώργος Αυγερόπουλος μας κράτησε το ενδιαφέρον και το μυαλό μας σε εγρήγορση. Αυτή τη φορά ασχολήθηκε με τα βλαστοκύτταρα και για το πόσο σημαντικά είναι τόσο για τη ζωή μας όσο και για της ζωές των συνανθρώπων μας. Αλλά δυστυχώς αυτό το θαύμα της φύσης κατάφερε να γίνει προϊόν κερδοσκοπικών επιχειρήσεων. Τις ιδιωτικές τράπεζες βλαστοκυττάρων. Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος αυτών των τραπεζών. Αυτό οφείλεται στο ότι οι Έλληνες είναι και εγωιστές και θύματα.

Πείθονται εύκολα από τις τράπεζες αυτές ότι προσφέροντας τα βλαστοκύτταρά τους θα έχουν ισόβια περίθαλψη ασθενειών που μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα πολύτιμα αυτά κύτταρα. Όμως όταν κάποιες έχει εκ γενετής μία ασθένεια δε μπορεί να θεραπευτεί από τα κύτταρά του τα οποία έχουν και αυτά την ασθένεια αυτή. Θα πρέπει να βρούν έναν δότη που να μπορεί να είναι συμβατός με τον ασθενή. Λόγω ανταγωνισμού οι τράπεζες αυτές δε συνεργάζονται ενώ τάζουν στους ανημέρωτους πελάτες πως όλα μπορούν να τα αντιμετωπίσουν οι ίδιες. Μεγάλο λάθος με θύμα τους ίδιους τους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι δρουν εν μέρη σωστά. Όταν έρχεται ένας γιατρός και σου ζητάει την αποθήκευση βλαστοκυττάρων σε μία ιδιωτική τράπεζα για την αντιμετώπιση μελλοντικών ασθενειών τόσο του παιδιού σου όσο και της οικογένειάς σου με ένα αντίτιμο των 1.500 με 2.500 ευρώ τότε σίγουρα θα πεις το ναι. Με την λογική όμως πως μόνο εσύ και η οικογένειά σου μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και κανείς άλλος, και με το ίδιο σκεπτικό και συ δε μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάποιου άλλου. Μεγάλο λάθος διότι όπως αναφέρω παραπάνω δε μπορείς να αντιμετωπίσεις ασθένειες με τα δικά σου βλαστοκύτταρα. Έτσι ο πανικός αλλά και ο εγωισμός υποχρεώνει τους ανθρώπους να καταφεύγουν σε ιδιωτικές τράπεζες ενώ στις δημόσιες προσφέρεις αυτό το αγαθό σε όλο τον κόσμο και από όλο τον κόσμο θα μπορέσεις να βρείς την λύση και την θεραπεία.

Εξάλλου ένα στέλεχος μιάς ιδιωτικής τράπεζας αναφέρει πως αν έμενε στο Βέλγιο θα πρόσφερε τα βλαστοκύτταρά του σε δημόσια τράπεζα γιατί όλοι αυτό κάνουν. Όμως στην Ελλάδα θα τα προσφέρει σε ιδιωτική διότι λίγοι τα προσφέρουν σε δημόσια. Είναι πολύ εγωιστικό σαν σκέψη να αποθηκεύεις κάτι άχρηστο για σένα στερώντας την σωτηρεία σε κάποιον συνάνθρωπο.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν κάποιες εκπομπές που μπορούν να σου ανοίξουν τα μάτια. Που μπορούν να σου εξηγήσουν ποιό είναι το σωστό προσφέροντάς σου και τις δύο λύσεις (ιδιωτικές και δημόσιες τράπεζες) και παρουσιάζοντάς σου απόψεις και εμπειρίες ασθενών καθώς και αναλύσεις ειδικών. Πολύ πετυχημένη η επιλογή στελεχών τόσο από ιδιωτικές όσο και δημόσιες τράπεζες που αναλύουν τα πλεονεκτήματα καθώς και τους λόγους του οποίους κάθε πολίτης θα σκεφτεί για να επιλέξει την τράπεζα. Συγχαρητήρια στον κ. Γιώργο Αυγερόπουλο για την σπουδαία δουλειά του.

Αξίζει να την δείτε την εκπομπή αυτή στο site του Εξάντα. Καλό είναι να ενημερωνόμαστε για το τι συμβαίνει γύρω μας. Εγώ το μόνο που μπορώ να σας προσφέρω είναι το link για να μπείτε όσοι πραγματικά ενδιαφέρεστε.

http://exandas.ert.gr/

Τι μάθαμε χθες...

Η πρώτη ιστορική αναφορά στη Micromeria acropolitana σημειώνεται από τον Αυστριακό βοτανολόγο Halacsy το 1908. Από τότε μέχρι σήμερα τα ίχνη της χάνονται. Ντύνεται με ένα πέπλο μυστηρίου και χαρακτηρίζεται «φυτό-φάντασμα». Μάλιστα, το 1998, ο καθηγητής Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αρτέμης Γιαννίτσαρος κάνει λόγο για «εξαφανισθέν είδος από την ελληνική και γενικά την παγκόσμια χλωρίδα». Και πιο πρόσφατα, το 2003, ο βοτανολόγος Θεοφάνης Κωνσταντινίδης σε άρθρο του στην «Καθημερινή» αναφέρεται στη «μυστηριώδη Micromeria acropolitana (Μικρομέρια της Ακρόπολης)», την οποία «εδώ και έναν αιώνα κανένας δεν έχει ξαναδεί ούτε στο βράχο της Ακρόπολης ούτε κάπου αλλού». Ή μήπως όχι;
Από το 2004 ο Γρηγόρης Τσούνης, καθώς γράφει το βιβλίο του «Γύρω από την Ακρόπολη», παρατηρεί και καταγράφει το πλούσιο οικοσύστημα της περιοχής. Και δύο χρόνια αργότερα, σε βόλτα μαζί με τον γιο του, «σκοντάφτουν» επάνω. «Μόλις το είδα από μακριά λέω «να μια μικρομέρια» - γιατί τα φύλλα του έχουν μικρά μέρη. Αλλά ποια μικρομέρια ακριβώς;». Μαζί του πάντα ο Λάμπρος. «Είναι ο κολλητός μου, που τρελαίνεται για ό,τι έχει να κάνει με το περιβάλλον. Θέλει να σπουδάσει βιολογία και είναι καλός φωτογράφος». Οι δυο τους κινούνται μεθοδικά. Σημειώνουν, μελετούν, φωτογραφίζουν. Και σερφάρουν στην ηλεκτρονική σελίδα του Ινστιτούτου Βοτανικής του Πανεπιστημίου της Βιέννης, όπου διακρίνουν όλα τα χαρακτηριστικά του είδους. «Εκεί σιγουρευόμαστε ότι έχουμε τη μικρομέρια στα χέρια μας. Αλλά δεν καθησυχάζουμε», λέει ο Γρ. Τσούνης. «Θέλουμε και την άποψη της ειδικού».
Το ραντεβού δίνεται στην Ακρόπολη. Η Δρ Κιτ Ταν από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης είναι πρόσωπο-κλειδί. Διεθνώς αναγνωρισμένη και συγγραφέας ενδελεχούς τόμου για τα ενδημικά φυτά της Πελοποννήσου. Τώρα μπροστά τους προβάλλει ένας μικρός πληθυσμός από 200 φυτά. Με ύψος 5 έως 20 εκ., με ανατολικό προσανατολισμό -για να «βλέπει» ήλιο- και σε ύψος 156 μέτρα. Ανθισμένος από Μάιο έως Ιούνιο και με μικρά ροζ άνθη. Πάνω σε πέτρες τειχών και σχισμές με λίγο χώμα. Κι όλα αυτά στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Ναι, είναι το πολυετές φυτό-«μύθος»: η Micromeria acropolitana Halacsy, της οικογένειας Labiatae. Οσο για την επιστήμονα; «Ο τρόπος που το προσεγγίζει είναι τρόπος προσευχής. Πώς ένας άνθρωπος προσεύχεται; Ετσι ακριβώς».

Χάρη στο ζήλο της βοτανολόγου δρος Κιτ Ταν και του Ελληνα φυσιοδίφη και βιολόγου Γρηγόρη Τσούνη λύθηκε έπειτα από 100 χρόνια ο γρίφος της εξαφάνισης της Micromeria acropolitana· το σπάνιο ενδημικό φυτό εντοπίστηκε εκ νέου στην Ακρόπολη!

Και οι τρεις πλέον κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Κρατούν για λόγους ασφαλείας «μυστικό» το ακριβές σημείο όπου φύεται η μικρομέρια. Τι απομένει; «Να επικοινωνήσουμε με τον υπουργό Πολιτισμού, να του παρουσιάσουμε το θέμα και να του πούμε πώς να ληφθούν μέτρα προστασίας του φυτού χωρίς δαπάνες». Το φυτό κινδυνεύει από την ανθρώπινη παρουσία, την τουριστική δραστηριότητα, την εκρίζωση και τον καθαρισμό του αρχαιολογικού χώρου. «Οπως δείχνουμε ενδιαφέρον για τα μνημεία του πολιτισμού μας, οφείλουμε να δείξουμε το ανάλογο ενδιαφέρον και για τους θησαυρούς της φυσικής μας κληρονομιάς».
Η μελέτη τους αδιάλειπτη και λεπτομερής. Γι' αυτό και η μαρτυρία τους αποτελεί μια προσφορά στην επιστήμη: «Το φυτό δεν είδαμε να το επισκέπτονται μέλισσες, σφήκες ή πεταλούδες. Κοντά του πολλές φορές συναντήσαμε μυρμηγκοφωλιές. Είδαμε μυρμήγκια να μεταφέρουν τους μαύρους μικρούς σπόρους της», όπως καταγράφουν. «Και φύεται συχνά πολύ κοντά ή μαζί με την πικραλίδα Picris sp. που την επισκέπτονται συχνά διάφορα είδη από πεταλούδες». Τα πρόσωπα πίσω από την είδηση δεν είναι τυχαία. «Κάθε φορά που βγαίνουμε στην ελληνική φύση συγκλονιζόμαστε από τη μοναδικότητά της». Το μυστικό; «Φτάνει να έχεις μάτια για να δεις τη φύση».

Η Μαστίχα της Χίου βοηθάει στην τόνωση της ανδρικής σεξουαλικότητας

«Η Μαστίχα της Χίου, φυσικό υποκατάστατο ψευδαργύρου για την τόνωση της ανδρικής σεξουαλικότητας και την καλή λειτουργία του προστάτη».

Με τον παραπάνω τίτλο ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά περιοδικά, το «Pharmaceutical Biology» (Φαρμακευτική Βιολογία), που εκδίδεται και κυκλοφορεί στην.. Αμερική, δημοσίευσε τον περ. μήνα (Ιανουάριο 2010) μελέτη-έρευνα των Θωμά Σαββίδη (αναπλ. Καθηγητή Βιολογίας Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης), Θάνου Ασκητή (Ψυχιάτρου- Σεξολόγου- Συγγραφέα) και Lilyana Yurukova (καθηγήτριας Φυτολογίας Βουλγαρίας).

Η επιστημονική αυτή έρευνα και τα αποτελέσματά της αναφέρονται στη δράση της Μαστίχας Χίου για την τόνωση της ανδρικής σεξουαλικότητας και φυσικά στην καλή λειτουργία του προστάτη, λόγω της περιεκτικότητάς της σε ψευδάργυρο, που ως γνωστόν λειτουργεί ρυθμιστικά στον ανθρώπινο οργανισμό.

Ο χιολάτρης κ. Θ. Σαββίδης, εδώ και πολλά χρόνια ασχολείται με τη μαστίχα της Χίου και όχι μόνο, έχοντας εκδώσει ένα από τα πρώτα βιβλία που αναφέρονται στο μοναδικό αυτό προϊόν μας, ενώ έχει στη διάθεσή του εξαιρετικές φωτογραφίες που απεικονίζουν τον μικρόκοσμο της μαστίχας, μέρος των οποίων έχουν εκτεθεί και στη Χίο. Συνεργάζεται επίσης με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Χίου και στις 25 Φεβρουαρίου θα δώσει διάλεξη αναφορικά με τη μεσογειακή διατροφή και τον αριούσιο οίνο.

Επίσημα, λοιπόν, και με επιστημονική σφραγίδα, η Μαστίχα θεωρείται ως αφροδισιακό φυσικό προϊόν, αν και οι έρευνες των μελετητών συνεχίζονται για ανάλογη δράση… και στις γυναίκες.

Βέβαια, για το ρόλο αυτό της μαστίχας υπήρχαν ήδη σχετικές αναφορές στους Περιηγητές από όπου δόθηκε και η αφορμή στον κ. Σαββίδη να ξεκινήσει την έρευνά του. Επίσης, ο ίδιος, ανακάλυψε σημαντικές καταγραφές σε ισλαμικό βιβλίο του 1414, βασισμένο στο Κοράνι, με τίτλο «Η Ιατρική του Προφήτη».

Ανάλογες είναι και οι έρευνες του γεννημένου στη Χίο κ. Θάνου Ασκητή, τον οποίο είχαμε τη χαρά να ακούσομε στο νησί μας, σε εκδηλώσεις για τη μαστίχα, που πραγματοποιήθηκαν πριν από λίγα χρόνια στον Εμπορειό.

Από το blog trelokouneli

Βρέθηκε η αχχίλειος πτέρνα των καρκινικών κυττάρων;

Ισραηλινοί επιστήμονες βρήκαν μία θεραπεία που κτυπά τα καρκινικά κύτταρα και δεν βλάπτει τα υγιή. "Βρήκαμε πράγματι την αχίλλειο πτέρνα των κυττάρων του καρκίνου", δήλωσε ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ Malka Cohen-Armon. Από τη στιγμή που μπορούμε να στοχεύσουμε τα καρκινικά κύτταρα χωρίς να σκοτώνουμε τα υγιή, μπορούμε να παράγουμε φάρμακα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πολύ λιγότερη ταλαιπωρία για τον ασθενή, προσθέτει ο καθηγητής. Η έρευνα πάνω στο συγκεκριμένο φάρμακο πρέπει ωστόσο να συνεχιστεί. Τα πρώτα σημάδια είναι όμως κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικα.

http://pliatsikonews.blogspot.com/