του Γιώργου Σταματόπουλου
Αρχαία ατμόσφαιρα γιορτής κουβαλάει ο Νοέμβρης· γιορτή είναι το πανηγύρι της ελιάς (λιομάζωμα), γιορτή και η σπορά των δημητριακών, αλλά γιορτή και οι προετοιμασίες των κτηνοτρόφων να κατηφορίσουν προς τα χειμαδιά.
Ακατανόητες βέβαια τέτοιες γιορτές για τα δεδομένα του εικοστού πρώτου αιώνα, περιφρονητέες θα έλεγα, μια και οι πλείστοι αγνοούμε τι σημαίνουν -λίγοι γνωρίζουν τι διάολο σημαίνει η λέξη χειμαδιά λ.χ., ή πώς γίνεται η σπορά ή πού ευδοκιμούν αυτά τα ευλογημένα δέντρα και πώς καλλιεργούνται· και γιατί να νοιάζονται να μάθουν εξάλλου, απορροφημένοι από το κινητό τους και το θέατρο της πολιτικής που τους νανουρίζει «χαρούμενα» και ξεδιάντροπα;
Ας δυναμώνει το κρύο, ας εκφυλίζεται σε αγγαρεία η πραγματικότητα -το πάθος της γιορτής ξεσηκώνει την ανάγκη, μακριά από αστικές προκαταλήψεις και εκχυδαϊσμένες μορφές καταναλωτικού συντηρητισμού.
Δύστροποι φαντάζουν στα μάτια των αστών όσοι συμμετέχουν (λίγοι) σ’ αυτές τις γιορτές, ναι, όχι όμως δύστοποι· τουναντίον -θωπεύοντας τη γη και τα ζώα τους αγγέλλουν την ουτοπία των ορέων ή απολαμβάνουν (ναι, απολαμβάνουν) να ζουν στα όρη της ουτοπίας (τους). Εκάς η ξεπεσμένη πολιτική, οι κεντροαριστεροδεξιοί, οι σκέτοι αριστεροδεξιοί και το κακό συναπάντημα -δεν χωράνε στην ατμόσφαιρα της γιορτής.
Οχι, η γιορτή αποδέχεται τους πάντες, αυτοί οι ίδιοι δεν αντέχουν την εορταστική, γνήσια χοϊκότητα των ανθρώπων της υπαίθρου, ξεβράζονται από μόνοι τους με άλλα λόγια.
Πώς μπορούμε να ζήσουμε όλοι ημείς του άστεως σε τέτοιες κορυφές; Πώς να αντέξουν τα χαλασμένα πνευμόνια μας στην πληρότητα οξυγόνου των κορυφών αυτών της μικρής χώρας;
Απλώς, δεν μπορούμε έτσι μαλθακοί και μεταλλαγμένοι από την «κουλτούρα» του εξαστισμού και από την απώλεια κάθε επαφής με τις γεωργικές εργασίες και την ίδια τη Φύση -η μόνη συνάντηση μαζί της είναι το δίχως άλλο τουριστική- άλλο βέβαια ο τουρισμός και τελείως διαφορετικό το βίωμα, εάν θέλουμε ποτέ να συνεννοηθούμε. Και να διάκειται κανείς ευνοϊκά απέναντι στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, δέχεται τέτοιο βομβαρδισμό αρνητικών πληροφοριών από την τηλοψία και τις εφημερίδες ώστε χάνει κάθε ενδιαφέρον να μάθει τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι «περίεργοι» της υπαίθρου χώρας.
Ο Νοέμβρης θυμίζει ότι έρχεται ο χειμώνας, η ψύχρα του αντανακλά την προαιώνια αλλαγή των εποχών, τη γονιμότητα της γης, τη λαχτάρα της προσμονής των καρπών -του εισοδήματος· πώς θα ζήσουν οι οικογένειες; Πώς θα σπουδάσουν τα παιδιά και πώς θα αγοράσουν οι ηλικιωμένοι τα φάρμακά τους;
Ελα ντε. Δεν κάνουν όλοι ψευδείς δηλώσεις για να αποκομίσουν κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις, όπως με χυδαίο τρόπο διασπείρουν τα κυρίαρχα μίντια στην επικοινωνιοσφαίρα, δεν είναι όλοι φυγόπονοι και τζαναμπέτηδες, ψευταράκοι ή κουτοπόνηροι.
Οι περισσότεροι φτωχοί αγροτοκτηνοτρόφοι είναι ειλικρινείς και αποδεικνύεται αυτό από τον λιτό, έως απελπισίας, τρόπο ζωής τους.
Βεβαίως πολλοί (και φίλοι) έχουν αρνητική γνώμη για τους ουτοπιστές των ορέων και ελέγχουν την εντιμότητα ή ειλικρίνειά τους. Αυτά γίνονται από λίγους -και αυτοί κρίνονται από τις τοπικές κοινωνίες.
Ολοι πιεζόμαστε από τον μήνα Νοέμβριο, ούτως ή άλλως...
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου