Την ημέρα που γιόρταζα τα εικοστά μου γενέθλια, κυριεύθηκα από την χαρά της αλλαγή του πρώτου δεκαδικού μου ηλικιακού αριθμού. Το δύο αντικατέστησε το ένα και μεμιάς ένιωσα πως ωρίμασα αφήνοντας πίσω μου τα εφηβικά βάρη και τις παιδικές ανασφάλειες. Όταν όμως έγινα εικοσιένα με 'πνιξε το πρώτο άγχος της δικής μου δεκαετίας, έχοντας ήδη προβληματιστεί με το παράπονο ενός γνωστού μου, ο οποίος όταν έγινε τριάντα άρχισε να κλαίει για τα χρόνια που άφησε πίσω του χωρίς να τα ζήσει όπως εκείνος ήθελε.
Στο ζωή μας λοιπόν ακολουθούμε δύο δεκαετίες, την προσωπική μας η οποία συμβαδίζει με την χρονολογία γέννησής μας και την κοινή δεκαετία που μετράμε όλοι μαζί. Το '20 λοιπόν είναι μια νέα δεκαετία για όλους μας και για μένα ένας ενδιάμεσος απολογισμός των προσωπικών μου δεκαετιών. Οι προσδοκίες αρκετές αλλά κι η επίγνωση των συνθηκών είναι πιο βάσιμη κάτι που με προστατεύει από τις αιθεροβάμονες τάσεις μου.
Σε μια λοιπόν νέα κοινή δεκαετία όπου ο κόσμος οδεύει ολοταχώς σε μια ανθρωπιστική και οικολογική καταστροφή είναι καλό να πολεμήσουμε για το ήθος, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη προσδοκώντας σε μικρές καθημερινές νίκες που θα ευφραίνουν τόσο τη δική μας όσο και των κοντινών μας προσώπων την καρδιά.
Καλή χρονιά να χουμε λοιπόν και καλή αρχή στη νέα δεκαετία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου