Πέρασε κι αυτό...

Επισήμως σήμερα η τελευταία μέρα του καλοκαιριού. Ίσως του πιο γρήγορου καλοκαιριού των τελευταίων χρόνων. Με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές του. Με τις εκπλήξεις του. Με τις περιπετειές του.
Ενός καλοκαιριού με ανασφάλεια για το αύριο. Ενός καλοκαιριού που προσπαθούσε να μας βοηθήσει να κρύψουμε τις φοβίες μας και την μιζέρια μας για όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας.
Όμως εμένα δε με ρίχνει η ιδέα του ότι το καλοκαίρι φεύγει. Ίσως ο χαρακτήρας μου να προτιμάει το δροσερό αεράκι και την συννεφιά.
Στο καλό καλοκαιρί...

Chet is back!

Παίζω σε κάθε συναυλία σαν να είναι η τελευταία μου. Δε μου έχει μείνει πολύς καιρός και είναι σημαντικό να δείξω στους μουσικούς με τους οποίους παίζω ότι δίνω όλα όσα έχω μέσα μου. Επίσης, ότι περιμένω από αυτούς να κάνουν το ίδιο...

Chet Baker 1929-1989

Το χωριό της Διδώ Σωτηρίου

Στα τούρκικα σημαίνει το σχεδόν όμορφο και το σχεδόν αγαπητό χωριό. Για μένα όμως είναι το πιο όμορφο χωριό της Τουρκίας. Χτισμένο στη πλαγιά ενός βουνού δίπλα στο χωριό Σελτσούκ σου θυμίζει την Μακρυνίτσα από χαμηλά.
Τα σοκάκια του σε οδηγούν προς το λιτό τζαμί, κάτω από το οποίο υπάρχει ένα παζάρι και παραδοσιακά καφενεία. Σε ένα από αυτά καθίσαμε να πιούμε τούρκικο καφέ με γεύση μαστίχα. Οι κάτοικοι του χωριού μαζεμένοι στα καφενεία παρακολουθούσαν στην τηλεόραση την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων στα σύνορα της Τουρκίας με το Ιρακ. Και ενώ η μία πλευρά της χώρας καίγεται η άλλη είναι ήρεμη και συνεχίζει την καθημερινότητά της με την παραγωγή κρασιού.
Ήταν μία υπέροχη απογευματινή ξεκούραση μετά το περπάτημα που ρίξαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου.

Για τις πιο δύσκολες μέρες που θα ρθουν...

Καλως τα παιδιά!

Ατυχήσαμε στο τέλος με την Ντόρτουμντ να πέφτει στο δρόμο μας. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Το ευρωπαϊκό ταξίδι του Ολυμπιακού που θα γεμίσει τα καθημερινά μας βράδια μόλις ξεκίνησε.
Καλή επιτυχία μας λοιπόν...

Όταν υπάρχει συνείδηση...

Δεκαέξι Γάλλοι "Κροίσοι" ζητούν από τον Σαρκοζί περισσότερη φορολόγηση. Όχι δεν είναι βλάκες ούτε κάνουν πλάκα. Πρόκειται για πλούσιους κληρονόμους και στελέχη που ανήκουν στην αφρόκρεμα του γαλλικού επιχειρηματικού κόσμου και ζητούν από την κυβέρνησή τους να τους επιβάλει υψηλότερη φορολογία προκειμένου να βγει η Γαλλία από την κρίση και να βελτιώσει τα δημόσια οικονομικά της.
Μεταξύ των εκείνων που εκδηλώνουν την προθυμία να σηκώσουν μεγαλύτερα φορολογικά βάρη συγκαταλέγεται η γηραιά κληρονόμος του οίκου καλλυντικών L'Oreal Λιλιάν Μπετανκούρ, ο επικεφαλής της πετρελαϊκής Total Κριστόφ ντε Μαρζερί, ο επικεφαλής της τράπεζας Societe Generale Φρεντερίκ Ουντεά, ο επικεφαλής της αεροπορικής Air France-KLM Ζαν-Σιρίλ Σπινετά και βεβαίως ο διευθύνων σύμβουλος της διαφημιστικής Publicis Μορίς Λεβί, ο οποίος από την περασμένη εβδομάδα με άρθρο του στην εφημερίδα Le Monde είχε ταχθεί υπέρ μιας «έκτακτης δημοσιονομικής εισφοράς των πλουσίων Γάλλων».
Ισως οι Γάλλοι «Κροίσοι» εμπνεύστηκαν την πρωτοβουλία τους από τους Ιταλούς «συναδέλφους» τους, οι οποίοι είχαν υποβάλει προ δύο εβδομάδων ανάλογο «αίτημα». Σ' αυτούς συμπεριλαμβάνονταν ο Μάρκο Τρονκέτι Προβέρα της Pirelli, ο Ντιέγκο Ντέλα Βάλε της Tod's, οι Στέφαν Λουτσίνι και Πάολο Σκαρόνι της Eni.
Το πιθανότερο, όμως, είναι Γάλλοι και Ιταλοί να εμπνεύστηκαν από το διασημότερο επενδυτή των καιρών μας, τον Αμερικανό Γουόρεν Μπάφετ, ο οποίος επανειλημμένως έχει εκφράσει τα παράπονά του στην κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα επειδή συνεχίζει την «άδικη φορολογική πολιτική» του προκατόχου του Τζορτζ Μπους, που «ευνοεί τους πλούσιους και τιμωρεί τους φτωχούς».
Η αρμόδια για τον Προϋπολογισμό υπουργός της Γαλλίας Βαλερί Πεκρές φέρεται πάντως διατεθειμένη να ενδώσει στις εκκλήσεις των πλούσιων συμπατριωτών της.
Στο «πακέτο» μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος, που θα ανακοινώσει εντός των ημερών, λέγεται ότι θα συμπεριλάβει την αύξηση της φορολόγησης όσων κερδίζουν πάνω από 1 εκατ. ευρώ ετησίως.
Οι δικοί μας εδώ όχι μόνο είναι εξαφανισμένοι αλλά ζημιώνουν και περισσότερο την χώρα με το να μη πληρώνουν τους φόρους που είναι υποχρεωμένοι να δώσουν.
Ο ελληνικός πατριωτισμός εμφανίζεται μόνο όταν κυνηγάμε και χτυπάμε αλλοδαπούς λες και κάνουμε έτσι καλό στη χώρα μας...

Αλάτσατα, το διάσημο χωριό της Ερυθραίας

Θυμάμαι στο σχολείο όταν μαθαίναμε δημοτικά τραγούδια και ποιήματα, ένα στίχο που έλεγε ρυθμικά "Στ' Αλάτσατα, είναι 'να βουνό...". Το όνομα μου φαινόταν περίεργο και πολλές φορές το πρόφερα στο τραγούδι μηχανικά χωρίς να αναρωτιέμαι για το που βρίσκεται και ποιά είναι η ιστορία του.
Όταν ξεκίνησα να πηγαίνω Σμύρνη, κάθε φορά που περνούσαμε με το πούλμαν έξω από τα χωριά της Ερυθραίας, ο ξεναγός μας έδειχνε το χωριό αυτό. "Αριστερά μας έχουμε το διάσημο χωριό Αλάτσατα, με τα παραδοσιακά σπίτια του, τα οποία οι Τούρκοι τα αποκαλούν χιώτικα, με την εκκλησία της Θεοτόκου. Μέσα στην εκκλησία βρίσκεται το μαρμάρινο τέμπλο που χει φτιάξει ο Χαλεπάς. Το χωριό απέχει 6 χιλιόμετρα από την θάλασσα όμως οι Τούρκοι έχουν ανοίξει κανάλια για να φέρουν την θάλασσα μέσα στο χωριό και να το κάνουν μία νέα Βενετία". Έχω ακούσει τόσες φορές τα λόγια αυτά που τα χω μάθει απέξω. Όπως και το χωριό. Τόσα χρόνια το ξέρω απ' έξω. Ποτέ δεν είχα μπεί μέσα.
Μέχρι που φέτος, και με ξεναγό μία φίλη από την Τουρκία μπήκαμε και μέσα. Όπως μάθαμε το χωριό αυτό είναι ένας διάσημος τούρκικος προορισμός όπως τα Αράχωβα εδώ στην Ελλάδα. Ανακαινισμένα παλιά κτίρια, καφετέριες κάτω από την σκιά λουλουδιών, ένα παζάρι σχεδόν μόνιμο και η εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου. Δυστυχώς ήταν κλειστή και δεν την είδαμε από μέσα. Όμως από ένα παράθυρο καταφέραμε να απολαύσουμε το πάνω μέρος του μαρμάρινου τέμπλου του και τα ισλαμικά σύμβολα στην θέση των παλιών αγιογραφιών. Οι καταστάσεις που επικρατούσαν εκείνα τα χρόνια αναγκαζαν τον κάθε λαό να καταπατάει τις θρησκίες και τις αρχές του άλλου λαού. Ήταν θέμα επιβιώσης. Έτσι και η εκκλησία άλλαξε πολύ και μετατράπηκε σε τζαμί.
Τα Αλάτσατα μας προσφέρανε μία ευχάριστη πρωινή βόλτα στη τριήμερη απόδρασή μας στην Τουρκία.
Αυτό το φωτογραφικό βίντεο είναι για τον φίλο μου τον Μάριο που τόσο καιρό μου παραπονιόταν ότι περνούσα συχνά απέναντι στην Σμύρνη και ποτέ δεν είχα επισκεφθεί τον τόπο καταγωγής του.

Διακοπές τέλος...

Η λέξη διακοπές προέρχεται από το ρήμα διακόπτω. Οπότε, όταν λέμε πως πάμε για διακοπές ή κάνουμε διακοπές, εννοούμε πως διακόπτουμε κάθε τι που κάνουμε στην καθημερινότητά μας. Μία καθημερινότητα που θέλουμε να αποφύγουμε για λίγες μέρες και να χαλαρώσουμε. Οι διακοπές είναι πετυχημένες όταν έχουμε καταφέρει να διακόψουμε τις καθημερινές μας συνήθειες. Να κόψουμε το ίντερνετ, να κόψουμε την τηλεόραση, να κόψουμε το πρωινό ξύπνημα κτλ.
Όμως και αυτές έχουν ένα τέλος. Δε χρησιμοποιώ την λέξη δυστυχώς διότι αν οι διακοπές ήταν ατελείωτες θα ήταν και βαρετές. Οι λίγες αυτές μέρες που ξεσκάμε γίνονται πολύτιμες. Οι αποστάσεις μεταξύ των μεγάλων διακοπών (Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρι) μας βάζουν σε ένα πρόγραμμα και μία οργάνωση για την πραγματοποίηση των σχεδίων μας καθώς και των ονείρων μας για τις επόμενες.
Οι διακοπές για το φετινό καλοκαίρι τελείωσαν.
Κάτω τα κεφάλια... Δουλειά τώρα!
Νέα σχέδια και όνειρα τρέχουν τώρα στο μυαλό μας...

Κουφαλίτσες!!!

Όσο εσείς θα κάνετε τις διακοπές σας, εμείς θα προστατεύουμε την δημοκρατία σας.
Και που 'στε...
Να μαζεύεστε σιγά σιγά Αθήνα διότι ο Σεπτέμβρης είναι κοντά και θα χουμε αρκετές δουλίτσες να μοιραστούμε. Εμείς και εσείς...
Ως τότε καλά μπανάκια...

Το βίντεο που έχει προκαλέσει σοκ στην Ευρώπη από τα επεισόδια της Αγγλίας

Αν μας ακούτε εκεί πάνω...

... προς Αγγλία μεριά!

Τα γεγονότα που ζει η ανθρωπότητα στις μέρες μας, τα είχε προβλέψει ο Ματιέ Κασοβίτς στην ταινία του "Το Μίσος" που γυρίστηκε το 1995.
Από τότε το καζάνι βράζει. Δυστυχώς καμία κυβέρνηση δεν άκουγε το απελπισμένο σφύριγμα της χύτρας. Η δικιά μου γενιά θα είναι ο ατμός που θα πεταχτεί βίαια και θα γεμίσει τον χώρο...

Et Dieu… créa Brigitte

Δε μπορείς να περιγράψεις με λόγια την διαχρονική ομορφιά αυτής της γυναίκας μέσα από την συγκεκριμένη ταινία που απόλαυσα χθες το βράδυ.
Μία όμορφη κοπέλα, κακομαθημένη και ψωνισμένη από την φήμη της στο ανδρικό κοινό μίας πόλης, παντρεύεται τον πιο αγνό και αθώο άνθρωπο, ο οποίος έχει πραγματικά συναισθήματα για κεινην. Πως μπορείς όμως να δαμάσεις ένα τόσο άγριο πλάσμα;
Μήπως τελικά αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να προσγειώνονται στη γη για να σταματήσουν να βασανίζουν αθώες ψυχές;...
Πολύ έξυπνη ήταν η ατάκα του μεγιστάνα στο τέλος της ταινίας. "Οι αστυνομικές αρχές είναι πολύ ανόητες για να ερευνήσουν μία ερωτική ιστορία..." .
Διαχρονικό και όμορφο.

Ας παίρνουν και άλλοι σειρά...

Ο επόμενος...

'Η καλύτερα πάμε στοίχημα με αποδόσεις. Ποιός θα είναι ο επόμενος καρχαρίας που θα φάει γιαούρτι. Περιμένω ονόματα και αποδόσεις...

Με ζαλίζει πολύ το ταξιδιάρικό μου μυαλό

Οπότε αποφάσισα σήμερα να σας ταξιδέψω και σας μαζί με την μαγική μουσική των Sigur Ros και με τις υπέροχες εικόνες του ντοκιμαντέρ Planet Earth.
Δυστυχώς η δική μου ζάλη δε θα με βοηθήσει να γράψω κάτι απόψε. Ευτυχώς οι εικόνες και η μουσική μιλάνε από μόνες τους...
Καλή βδομάδα σε όλους...

Καλό ταξίδι Hightower

Μας έκανες να γελάσουμε πολύ στα παιδικά μας χρόνια...
Σ' ευχαριστούμε!

Νέα Ολλανδία

Δε μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο αυτή τη χρονική περίοδο γίνανε αθώα τα ναρκωτικά. Μάλλον ο κύριος Γ.Α.Π. δεν έχει κάνει βόλτα στην Σοφοκλέους και στην Ευρυπίδου για να δει τις συνέπειες των χρήσεων αυτών. Δεν μπορεί να διανοηθεί για το πόσα όνειρα σβήνουν στα σοκάκια αυτής της απάνθρωπης χώρας. Κάποτε ακουγόταν η δικαιολογία πως ο πειρασμός της δοκιμασίας κάποιου ναρκωτικού οφειλόταν στην περιέργια και κυρίως στην παρανομία της πράξης. Μαλακίες. Αν θες να κάνεις, θα κάνεις. Και τώρα θα μπορείς να κάνεις με τις ευλογίες του κράτους.
Μία Νέα Ολλανδία ανατέλλει στα Νότια Βαλκάνια. Μετά τους αλκοολικούς Βρετανούς, θα δεχόμαστε και τον κάθε μαλάκα μπούλη που θέλει να δοκιμάσει ναρκωτικά άφοβα. Η Ελλάδα βαδίζει μπροστά.
Ζήτω το ΜΠΑΦΟΚ.

Μας δουλεύει τώρα;

Νάτος και ο Αύγουστος...

Όσο όμορφα ξεκίνησε ο μήνας από χθες το βράδυ στην Χίο, τόσο άσχημα συνεχίστηκε το πρωί που έφτασα Αθήνα.
Αλήτες ταξιτζίδης στέκονταν προκλητικά στο σημείο που ο κόσμος παλιά έκανε ουρά για να πάρει ένα ταξί. Υπήρχαν τρία τέσσερα ταξί χωρίς το καρούμπαλο πάνω. Απεργούσαν. Ένας επιβάτης τους προκάλεσε για την κατάντια που έχουν φέρει στη χώρα. Σαν πολιτισμένα όντα οι ταρίφες του επιτέθηκαν. Οι μπουνιές και οι κλωτσιές που έφαγε ο άνθρωπος μέχρι να ρθει ένας λιμενικός, ακούγονταν σε όλο το λιμάνι.
Τελικά αξίζει να ζεις σε αυτήν την χώρα που κουμάντο κάνουν οι αλήτες και τα ζώα; Δε ξέρω. Το μόνο που γνωρίζω είναι πως μπήκαμε ήδη στον τελευταίο καλοκαιρινό μήνα.
Οπότε καλό είναι να συνεχίσουμε τα μπανάκια μας και την χαλάρωσή μας διότι ο Σεπτέμβρης είναι κοντά...
Καλό μήνα λοιπόν...