Πέρασε κι αυτό...

Επισήμως σήμερα η τελευταία μέρα του καλοκαιριού. Ίσως του πιο γρήγορου καλοκαιριού των τελευταίων χρόνων. Με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές του. Με τις εκπλήξεις του. Με τις περιπετειές του.
Ενός καλοκαιριού με ανασφάλεια για το αύριο. Ενός καλοκαιριού που προσπαθούσε να μας βοηθήσει να κρύψουμε τις φοβίες μας και την μιζέρια μας για όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας.
Όμως εμένα δε με ρίχνει η ιδέα του ότι το καλοκαίρι φεύγει. Ίσως ο χαρακτήρας μου να προτιμάει το δροσερό αεράκι και την συννεφιά.
Στο καλό καλοκαιρί...