Που πάμε;

Τα PSI που ποτέ δε καταλάβαμε τι είναι, έχουν γίνει παρελθόν. Όλα καλά μας λένε. Τα κεφάλια μέσα και ώρα για δουλειά. "Η δουλειά απελευθερώνει" έγραφαν κάποτε οι πύλες των στρατοπέδων συγκέντρωσης στη ναζιστική Γερμανία. Έτσι κι εμείς μετά το κούρεμα, μας δώσανε την ριγωτή στολή με το άστρο στη πλάτη, έτοιμοι για δουλειά.

Την ίδια στιγμή ο Παπανδρέου αναχωρεί από την ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ αφήνοντας νέα λαμόγια να πιουν όσο αίμα έχει απομείνει από τον Ελληνικό λαό. Κάποια κομματόσκυλα χθες κλαίγανε που τον άκουγαν συγκινημένο να λέει πως θυσιάστηκε για τον λαό. Άλλα λαμόγια με πατερίτσα γιαούρτωσαν τον έναν υποψήφιο για να δώσουν μετά χειραψία στον άλλον. Θα ανέβουν και αυτοί στην κρεμάλα μαζί με τους πολιτικούς προδότες. Όσο οι ψευτοσοσιαλιστές μαζί με τα κομματόσκυλά τους φαγώνονται και ο Νταλάρας εξακολουθεί να τρώει νεράτζια και γιαούρτια στη Δάφνη, ο Σόιμπλε σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής μας δίνει την άδεια να κάνουμε τοπικές εκλογές στην Ελλάδα αλλά παράλληλα απαιτεί να τηρηθεί η συμφωνία που έχουν υπογράψει Σαμαράς, Παπανδρέου και Καρατζαφέρης (ναι κύριε Φύρερ, οι υπογραφές δε σβήνονται ότι κι αν λέτε τώρα).

Σήμερα μαθαίνουμε πως χάσαμε έναν ακόμα αθόρυβο προστάτη της ελληνικής παράδοσης, την Δόμνα Σαμίου. Τα τραγούδια της θα μας θυμίζουν πως κάποτε υπήρξαν άνθρωποι που αγαπούσαν αυτόν τον τόπο.

Όμως σήμερα διαβάζοντας τις κυριακάτικες μου διαπίστωσα πως κάποιες προβλέψεις που είχα δημοσιεύσει δύο χρόνια πριν (εδώ κι εδώ)είναι πλέον πολύ κοντά να πραγματοποιηθούν. Ίσως τους επόμενους μήνες μιας και ο Έλι Καρμόν από το ινστιτούτο κατά της τρομοκρατίας αναφέρει πως "η πιο κατάλληλη περίοδος για την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν είναι από τον Απρίλιο ως τον Ιούνιο".

Κι ενώ ο κόσμος φοβάται για ένα νέο πυρηνικό ολοκαύτωμα, οι δικοί μας άρχοντες φοβούνται την 25η Μαρτίου...

Τελικά που πάμε;...