Καλό μήνα

Ο μήνας ξεκίνησε με άλλον αέρα. Μία νέα φωνή ακούστηκε στο Κοινοβούλιο χθες. Νιώσαμε επιτέλους πως ένας άνθρωπος σαν εμάς βρίσκεται εκεί μέσα πλέον και μπορεί να πει όσα εμείς λέγαμε τόσο καιρό απ' έξω.

Αναφέρομαι στην ηθοποιό Άννα Βαγενά. Ο χθεσινός της λόγος με άγγιξε. Μίλησε με μεγάλη ειλικρίνεια. Θα μπορούσε φυσικά να πει κι άλλα πολλά αλλά νέα ακόμα σ' αυτόν τον ρόλο περιορίστηκε σε μία πολύ αληθινή και λιτή δήλωση από το βήμα.

Η ειρωνεία της κατάστασης ήταν πως κάποιοι εκεί μέσα χειροκρότησαν. Γιατί; Μου φαίνεται ανόητο ένας θιγμένος να χειροκροτεί αυτόν που του τα χώνει. Φυσικά η πλειοψηφία των βουλευτών απλά ακούγανε. Θα 'βαζα στοίχημα πως από το ένα τους αυτί μπήκαν το λόγια αυτά κι από το άλλο βγήκαν.

Όμως ένιωσα πως είδα φως πίσω από μια μικρή χαραμάδα ενός μαύρου τοίχου. Τέτοιους ανθρώπους θέλουμε στη Βουλή. Άνθρωποι που έχουν πρώτα απ' όλα δουλέψει. Ξέρουν πως είναι να βγάζεις τίμια λίγα λεφτά και να αρκείσαι σ' αυτά. Ανθρώπους που ζουν στο κέντρο (η Άννα Βαγενά ζει στο Μεταξουργείο) και ξέρουν τα προβλήματα αυτής της πόλης αλλά και της κάθε ελληνικής πόλης και όχι σε επαύλεις στα προάστια. Ανθρώπους που δε χρησιμοποιούν ούτε ακατανόητες ορολογίες ούτε ξύλινο λόγο για να γλείψουν αυτιά.

Θέλω απλούς ανθρώπους να παίρνουν ανθρώπινες αποφάσεις για τα κοινά και για το μέλλον μας.

Μακάρι στις επόμενες εκλογές η Βουλή να γεμίσει με ανθρώπους όπως η Άννα Βαγενά.

Και οι εκλογές είναι κοντά...

Καλό μήνα σε όλους...