Αν καθίσω και σκεφτώ τις προηγούμενες χρονιές που είχαμε την ημερομηνία αυτή θα διαπιστώσω πως διανύαμε ιδιαίτερες χρονιές.
Το 1996 η Ελλάδα μόλις ηρεμούσε από το συμβάν των Ιμίων. Ένα μήνα πριν είχαμε έρθει πολύ κοντά σε μία πολεμική σύρραξη με τους Τούρκους. 16 χρόνια μετά ακόμα γιουχάρουμε τον Σημίτη για τον λόγο που είχε βγάλει τότε στη Βουλή.
Το 2000 ήταν το μιλένιουμ. Η χρονιά που ξεκινούσε μια νέα χιλιετηρίδα. Μία χρονιά που οι ελπίδες μας είχαν φτάσει στα πιο υψηλά επίπεδα.
Το 2004 ζήσαμε την χρυσή εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Την επιτυχία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Όλοι πιστεύαμε πως ο αιώνας αυτός είναι δικός μας μέχρι...
... που ήρθε το 2008. Οι πρώτες σκιές μιας οικονομικής κρίσης κάνουν εμφάνιση στον ορίζοντα της Ευρώπης. Νιώσαμε προς στιγμή τυχεροί που δε παίζαμε μέχρι τότε σημαντικό ρόλο στις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις. Που να ξέραμε πως...
... το 2012 θα μας έβρισκε στο ρόλο ενός πειραματόζωου της σχολής του Σικάγο.
Ένας αιώνας που ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για την Ελλάδα έχει μετατραπεί σε εφιάλτη χωρίς τέλος.
Ελπίζω την επόμενη φορά που θα χουμε τη συγκεκριμένη ημερομηνία τα πράγματα στη χώρα μας να είναι καλύτερα.
Να μπορούμε να κάνουμε πάλι όνειρα και σχέδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου