Ανήσυχο Βελιγράδι

Πριν αναφερθώ στο ιστολόγιό μου για το Βελιγράδι ως πόλη, προτιμώ να το παρουσιάσω ως μία καλλιτεχνική οντότητα. Μία πόλη που τώρα ησυχάζει από τις σειρήνες και τους βομβαρδισμούς. Μία πόλη που τώρα αναζητάει μία ταυτότητα στον παγκόσμιο χάρτη.

Η κεντρική οδός του πρίγκιπα Μιχαήλ είναι γεμάτη γκαλερί ενώ τα στενά της σφύζουν από καφετέριες με άποψη. Το ίδιο και οι τοίχοι της πόλης.

Ξεκινάω το βίντεο με ένα γκράφιτι που συναντά κανείς μόλις περάσει την πρώτη γέφυρα του ποταμού Σάββα και βρεθεί στην παλιά πόλη. Με μεγάλα γράμματα σου λέει "Το Βελιγράδι μου" έχοντας από πίσω φόντο τα χαρακτηριστικά κτίρια του καθεστώτος (βρίσκονται στο Νέο Βελιγράδι). Πριν περάσουμε όμως την γέφυρα συναντήσαμε μία υπαίθρια φωτογραφική έκθεση με θέμα το Βελιγράδι, ενώ ένα ποταμόπλοιο είχε μετατραπεί σε μπαρ με το όνομα "Αθήνα". Δυστυχώς ένα διπλανό του δεν είχε την ίδια τύχη. Η γέφυρά του σε οδηγεί στην υποβρύχια είσοδο του.

Πάνω από την γέφυρα μου τράβηξε την προσοχή ένα τεράστιο γκράφιτι στο τυφλό τοίχο ενός κτιρίου. Από πίσω δεσπόζει το καμπαναριό του καθολικού ναού της πόλης.

Ένα άλλο ιδιαίτερο γκράφιτι, ένα στόμα που για δόντια έχει πολυκατοικίες και ως τροφή το δέντρο. Πόσο όμορφη σύλληψη και πόσο πολύ μοιάζει με το πρόβλημα της Αθήνας. Παντού τσιμέντο δυστυχώς.

Συνεχίζουμε στις γκαλερί της οδού Πρίγκιπα Μιχαήλ. Ενδιαφέρουσες τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Καθώς πηγαίνουμε προς τον ναό του Αγίου Σάββα απολαμβάνουμε τους ζωγραφιστούς τυφλούς τοίχους των γύρω κτιρίων. Τίποτα δεν αφήνουν άθικτο οι Σέρβοι. Κατά την γνώμη μου καλά κάνουν βλέποντας την αισθητική βελτίωση της πόλης τους.

Στη διαδρομή μου τράβηξαν την προσοχή και οι ζωγραφιστές πεζοδρομήσεις δίνοντάς τους έναν πιο παιχνιδιάρικο τόνο. Οι πεζόδρομοι-ζέβρες βρίσκονται κοντά στο "Σουπερμαρκετ", έναν πολυχώρο στο υπόγειο μιας παλιά πολυκατοικίας. Περίεργος φωτισμός με πολλές λάμπες να κρέμονται από το ταβάνι ενώ ο χώρος προσφέρεται για φαγητό, καφέ, ποτό, ψώνια και... κομμωτήριο.

Τελευταία στάση στο θέμα της τέχνης ήταν το "Σπίτι του Τίτο", ένα μουσείο νοσταλγός του καθεστώτος. Το ενδιαφέρον της έκθεσης ήταν η πανκ σκηνή εκείνη την εποχή. Μουσικά συγκροτήματα όπως οι Idoli δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Τόσο τα βίντεοκλιπ τους όσο και τα τραγούδια τους ήταν πρωτοποριακά και μοντέρνα (α ρε καημένη Ελλάδα που μεγαλουργούσες με τον Δάκη και την Πωλίνα).

Κι εκεί που νομίζεις πως τα χεις δει όλα σε κάθε στενό σου ξεπετάγεται μια εικαστική νότα.

Αυτή η πόλη παραμένει ανήσυχη. Και αυτό βοηθάει στο να δίνει καλλιτεχνικές εμπνεύσεις και δημιουργικότητα στους νέους.

Το βίντεο κλείνει στο θρυλικό "Μαρακανά" της Ευρώπης. Το γήπεδο του Ερυθρό Αστέρα, με το θρυλικό γκράφιτι στα εκδοτήρια των εισιτηρίων.