Χθες ανέλυσα τα εσωτερικά θέματα της Ελλάδος τον τελευταίο καιρό, μέσα από τη δικιά μου οπτική γωνία (η οποία μπορεί να είναι και λάθος). Όμως τι συμβαίνει στο διεθνή χώρο; Τι ρόλο παίζει η χώρα μας σ' αυτόν; Μήπως είμαστε πλέον το πιόνι ενός μεγάλου πολέμου που είναι πολύ κοντά και ακόμα κανένας δεν το έχει πάρει είδηση;
Πολλές φορές από δω μέσα έχω γράψει πως κάτι μαγειρεύεται στην Μέση Ανατολή. Όλες οι χώρες εκεί παίρνουν θέσεις μάχης ενώ διάφορα γεγονόταν που συμβαίνουν οδηγούν την κατάσταση όλο και πιο κοντά στον πόλεμο.
Η αρχή έγινε πριν δύο χρόνια με την εισβολή των Ρώσων στην Γεωργία. Η ιδέα ενός μεγάλου πολέμου (που πλέον είναι πιο σίγουρος από ποτέ) ήταν ακόμα μακρινή. Οι Ρώσοι υποχώρησαν αλλά η κατάσταση είναι ακόμα και σήμερα πολύ επικίνδυνη και η ειρήνη κρέμεται από μία κλωστή.
Η Τουρκία συνεχίζει τις στρατιωτικές εισβολές της στο Βόρειο Ιράκ με την δικαιολογία ότι προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να κυνηγήσει τους Κούρδους. Μία κίνηση που ενοχλεί τους Αμερικανούς μιάς και μία μεγάλη πλέον δύναμη (όπως είναι η Τουρκία) εισβάλει στα δικά της χωράφια.
Η σχέση της Τουρκίας με την Αμερική έχει πέσει πολύ και εκεί φαίνεται η μαγκιά των Τούρκων. Οι Τούρκοι ενώ βρίσκονταν στο Δ.Ν.Τ. βγήκαν από μόνοι τους, ξεπέρασαν την κρίση μόνοι τους και τώρα βρίσκονται στις μεγάλες δυνάμεις (έλαβαν μέρος στο G20 του Τορόντο). Επίσης στον πόλεμο του Ιράκ αρνήθηκαν να προσφέρουν βοήθεια και εδάφη στους Αμερικάνους για τις επιχειρήσεις τους. Αντιθέτως η Ελλάδα τα πρόσφερε όλα.
Μόνη της η Τουρκία πέτυχε πολλά. Οπότε αποφάσισε να τους γράψει όλους. Γι' αυτό το λόγο είχε αυτόν τον αλαζονικό αέρα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την οποία όχι μόνο "απαιτούσε" να μπεί αλλά έθετε και δικούς της όρους. Το ότι οι Γερμανοί αποφάσισαν να μείνει έξω με τον φόβο μη χάσουν την υπεροχή στην Ευρωβουλή δε σημαίνει πως η Τουρκία έχασε. Απλά φάνηκε η δύναμή της και τον προβληματισμό που δημιουργεί στις παραδοσιακές δυνάμεις.
Στη συνέχεια έχουμε το Ισραήλ, το τσιράκι των Αμερικανών στην Μέση Ανατολή. Ένα κρατίδιο τέρας που ακόμα ποτίζει τη περιοχή αυτή με το αίμα Παλαιστινίων και Λιβανέζων χωρίς να αντιδράει κανείς. Μία περιοχή με χρόνια εμπόλεμη κατάσταση που δε την έχει σταματήσει κανείς.
Τέλος έχουμε και το Ιραν. Μία χώρα φανατική η οποία αποκτά δύναμη από μόνη της αρχίζοντας να παίζει σημαντικό ρόλο στη περιοχή αυτή κάτι το οποίο χαλάει τα σχέδια των Αμερικανών μιάς και βρίσκεται στο κέντρο του άξονα επιρροής τους (η Τεχεράνη βρίσκεται στη μέση μεταξύ Βαγδάτης και Καμπούλ).
Ποιές είναι οι κινήσεις που μας έχουν φέρει πολύ κοντά στον μεγάλο πόλεμο που θα ξεσπάσει εκεί...
Η Αμερική καταδικάζει και κατηγορεί το Ιράν για την χρήση ουρανίου και την κατασκευή πυρινικών κεφαλών (κάτι το οποίο έκανε και με το Ιράκ).
Το Ιράν απαντάει με αντιαμερικανικές δηλώσεις και εν μέρη παρουσιάζεται ετοιμοπόλεμο σε κάθε εισβολή. Παράλληλα το Ιράν κατηγορεί το Ισραήλ για την βιαιότητες του στους Παλαιστίνιους και το χρίζει εχθρό του. Πραγματοποιούνται οι πρώτες κινήσεις στην σκακιέρα.
Λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην Κασπία θάλασσα το Ιράν αποφασίζει να θέσει όλο το βόρειο τμήμα του σε κατάσταση πολέμου. Όλοι είναι έτοιμοι εκεί πάνω.
Παράλληλα η Τουρκία πλέον ελεύθερη να κάνει ότι θέλει στις γύρω περιοχές (μιάς και έχει απογαλακτιστεί από την Αμερική) υπογράφει ενεργιακή συμφωνία με το Ιράν (και την Βραζιλία η οποία όμως πέφτει πολύ μακριά οπότε δε μας νοιάζει αυτή τη στιγμή). Οπότε το Ιράν αποκτά έναν σύμμαχο.
Για να έχεις όμως έναν σύμμαχο πρέπει να χετε και τους ίδιους εχθρούς. Εύκολο. Στο καραβάνι για τον αποκλεισμό της Γάζας οι Ισραηλινοί επιτέθηκαν μόνο στο Τουρκικό πλοίο. Τυχαίο;
Ξαφνικά ξυπνάμε ένα πρωί και βρίσκουμε τις δύο χώρες με το όπλο παρα πόδας. Η Τουρκία καλεί τον πρέσβη της από το Ισραήλ πίσω, οι Ισραηλινοί καλούν τους ομογενείς τους από την Τουρκία πίσω. Κάτι άσχημο μου μυρίζεται... Φυσικά η κατάσταση ηρέμησε προς το παρόν όμως αυτό που η Τουρκία ήθελε να κάνει το πέτυχε. Βρήκε έναν σοβαρό λόγο να εναντιωθεί με το Ισραήλ και να χει και την διεθνή γνώμη με το μέρος της. Οπότε έχουμε δύο άξονες οι οποίοι ο ένας είναι κάθετος στον άλλον. Έχουμε τον άξονα Τουρκία - Ιράν και τον άξονα αμερικανοκρατούμενου Ιράκ με αμερικανοκρατούμενου Αφγανιστάν μαζί με το τσιράκι Ισραήλ στα δυτικά.
Ο ένας χαλάει το παιχνίδι του άλλου. Η αλήθεια είναι πως αν η Αμερική δεν είχε σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό της θα είχε κάνει τον πόλεμο εδώ και πολύ καιρό. Όμως την βλέπουμε να κάνει βόλτες (όπως ο γερασμένος και φαφούτης καρχαρίας γύρω από το θύμα του για να το τρομοκρατήσει). Η Αμερική αν ξεκινήσει νέο πόλεμο τώρα θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.
[Εδώ θα κάνω μία παρένθεση να σας πω μία ιστορία για να καταλάβετε πως η πραγματική ιστορία κάνει κύκλους. Όταν η Αθήνα στην αρχαία Ελλάδα θεωρούταν υπερδύναμη δε τα έβαζε κανείς μαζί της. Όμως η δημοκρατία στην πόλη αυτή άρχισε να εξασθενεί οπότε και η δύναμή της άρχισε να πέφτει. Οι Συρακούσες ξεσηκώνονται. Οι Αθηναίοι σκεπτόντουσαν τι να κάνουν. Αν μείνουν τα καράβια τους εδώ οι Συρακούσοι ναι μεν ξεσηκωμένοι αλλά και φοβισμένοι για τη δύναμη της Αθήνας, δε θα έκαναν κάτι παραπάνω. Αν όμως οι Αθηναίοι πηγαίνανε και χάνανε τότε και οι υπόλοιπες αποικίες θα ξεσηκώνονταν. Η απόφαση τελικά φάνηκε καταστροφική. Οι Αθηναίοι πήγαν στη Σικελία ηττήθηκαν και ξεκίνησε η κατακόρυφη πτώση της δύναμής τους].
Με αυτή την ιστορία που περιέγραψα προηγουμένως οι Αμερικάνοι είναι στο στάδιο της σκέψης. Ξέρουν την πιθανή αποτυχία τους και γι' αυτό κοιτάνε να αποδεκατίσουν πρώτα τους υποψήφιους που γλυκοκοιτάζουν τη θέση της παγκόσμιας υπερδύναμης. Γι' αυτό το λόγο χτυπήσανε το ευρώ μέσα από την Ελλαδίτσα μιάς και ανέβηκε μία φιλοαμερικάνικη κυβέρνηση η οποία παραδόθηκε εύκολα στην Αμερική (χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκαμε στο Δ.Ν.Τ.). Η Ευρώπη αρχίζει να πέφτει σιγά σιγά. Όταν φτάσει σε σημείο που να μην είναι επικίνδυνη για τις Ηνωμένες Πολιτείες τότε ίσως ξεκινήσει ο πόλεμος.
Αυτή τη στιγμή που γράφω το κείμενο δύο μεγάλα αεροπλανοφόρα κινούνται στον Περσικό κόλπο. Τα πιόνια στήνονται έτοιμα για μάχη. Πλέον περιμένουν όλοι την αφορμή.
Όσο για την Ελλάδα; Αυτή τη στιγμή είναι η 51η πρώτη πολιτεία της Αμερικής. Άρα οι Αμερικάνοι έχουν ένα τσιράκι ακόμα στον πόλεμο αυτό. Έχουν επιπλέον έδαφος που θα τους βοηθήσει στον ανεφοδιασμό. Ίσως να στείλουμε και φαντάρους στην πρώτη γραμμή. Δε θα μου φανεί παράλογη η αποστολή "ειρηνευτικής" δύναμης εκεί κάτω. Όσο περισσότεροι οι νεκροί τόσο θα μειώνεται και η ανεργία. Όσο κυνικό κι αν ακούγεται έτσι γίνεται. Οι ανθρωποι είναι αριθμοί, είναι στατιστικές, είναι αναλώσιμοι...
Το κείμενο αποφάσισα να το γράψω όταν είδα πως ένας αξιόλογος φίλος έγραψε μετά από καιρό στο μπλόγκ του (κρατάει την ανωνυμία του οπότε θα του τη κρατήσω και γω απο δω) έγραψε την άποψη του για την κατάσταση εκεί κάτω η οποία είναι κοινή με την δικιά μου. Χαίρομαι όταν βλέπω πως άνθρωποι αξιόλογοι και μέσα στα πράγματα σκέφτονται το ίδιο με μένα (ή το αντίστροφο, σκέφτομαι εγώ το ίδιο με αυτούς). Οι απόψεις ταυτίζονται και έτσι γίνονται πιο ρεαλιστικές και πιο εφικτές (άλλο να το λέει ένας και άλλο αρκετοί).
Αξίζει να διαβάσετε και την δικιά του άποψη στο ιστολόγιό του: http://timouradi.blogspot.com/
Μας αγχωσες πρωι-πρωι.Πρεπει να βρω τη μπελαμανα να παω να ετοιμαστω για την επιστρατευση δηλαδη,ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως τα ζητηματα της γεωπολιτικης ειναι περιπλοκα. Σαν ελληνες πρεπει να νιωθουμε ικανοποιημενοι για την ενταση στις σχεσεις ΗΠΑ-Τουρκιας και Ισραηλ-Τουρκιας. Δυστυχως ομως στη φαση που ειμαστε(υποθηκευμενοι διεθνως),δεν μπορουμε να υψωσουμε τη φωνη μας στα εθνικα μας θεματα.
Οι τουρκοι για μενα ειναι υποδειγμα κρατους με σοβαρη εξωτερικη πολιτικη.Υπερασπιζονται εντεχνα τα συμφεροντα τους και αυτο γιατι ο πατριωτισμος ειναι διαχυτος μεσα στο λαο(δεν καινε συχνα εκει τις τουρκικες σημαιες οπως κανουμε εδω,ουτε τους νοιαζει αποκλειστικα η παρτη τους). Ειναι σιγουρα η Τουρκια τοποθετημενη σε στρατηγικης σημασιας σημειο και εχει μεγαλο πληθυσμο(κατι που τους επιτρεπει να παιξουν το ρολο της περιφερειακης υπερδυναμης),ομως εχουν πολλα σοβαρα προβληματα(με μεγαλυτερο ολων το κουρδικο).
Το Ισραηλ επισης ειναι μια χωρα με σοβαρη εξωτερικη πολιτικη.Ισραηλινα κεφάλαια ελεγχουν τα ΜΜΕ και τις πολυεθνικες της Αμερικης.Ισραηλινα κεφαλαια χρηματοδοτουν τις προεκλογικες εκστρατειες των εκαστοτε αμερικανων υποψηφιων προεδρων και συνεπως,το ισραηλινο λομπι κυβερνα την Αμερικη λογω της οικονομικής του δύναμης και καθοδηγει την αμερικανικη εξωτερικη πολιτικη προς το συμφερον του.
Το Ιραν ειναι μια θεοκρατικη σκοταδιστικη χωρα οπου επικρατουν αρκετα παραξενα εθιμα(πχ λιθοβολουν τις γυναικες αν βγουν μετα τη δυση του ηλιου),αλλά ειναι πυλωνας αντιστασης του αμερικανοσιωνισμου.
Το Ιραν δεν ειναι ομως ουτε Αφγανισταν,ουτε Ιρακ.Ειναι πιο φανατικοι και πιο ισχυροι στρατιωτικα.Οποτε,μελλοντικος πολεμος στην περιοχη θα προκαλεσει σοβαρους κινδυνους για την παγκοσμια ασφαλεια.Το Ιρακ ειναι νωπο.Οποτε οι αμερικανοι(για να μειωσουν τις αντιδρασεις της διεθνους κοινης γνωμης,αλλά και για να προετοιμαστουν καλυτερα),θα καθυστερησουν την επιθεση στο Ιρακ,ειναι ομως μαθηματικα βεβαιο οτι καποια στιγμη θα την προκαλεσουν.
Τελος,η Ελλαδα εχει να αντιμετωπισει τρεις κινδυνους:
1)Τουρκια(casus belli,κατοχη Κυπρου,Θρακη,υφαλοκρηπιδα,πετρελαια Αιγαιου,παραβιασεις)
2)Σκοπια(αλυτρωτισμος)
3)ανεξελεγκτη λαθρομεταναστευση.
Πάχος.