Μεγάλη εντύπωση μου έχει προκαλέσει η ύποπτη ηρεμία που επικρατεί από τις τάξεις των ακροδεξιών της Ελλάδος απέναντι στο συμβάν που πραγματοποιήθηκε στα διεθνή ύδατα με τα πλοία που είχαν προορισμό την Γάζα.
Οι τηλεαστέρες του ΛΑΟΣ έσπευσαν από τις μεσημεριανές εκπομπές τηλεπωλήσεων να μας διαφωτίσουν για το τι κρύβεται πίσω από τους ακτιβιστές και να καλέσουν την πολιτική ηγεσία να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να "συμμαχήσει" με το Ισραήλ κατά της Τουρκίας.
"Διατηρώ επιφυλάξεις γιατί πήραν το απόπλου από την κατεχόμενη Κύπρο" θα πει για τον στολίσκο της Ελευθερίας ο Άδωνις Γεωργιάδης λίγες ώρες μετά το ρεσάλτο και προτού ακόμη απελαθούν οι πρώτοι ακτιβιστές.
"Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τους δήθεν ακτιβιστές" θα συμπληρώσει την επομένη με την δική του εκπομπή ο Κυριάκος Βελόπουλος. Και θα εξηγήσει: "Θέλω να καταλάβουν κάτι οι Συνέλληνες που παρακολουθούν την εκπομπή. Θέλω να καταλάβουν τα αυτονόητα. Δεν μπορεί ξαφνικά οι Ισραηλινοί να τρελάθηκαν και να έστειλαν κάποιους επάνω για να σκοτώσουν κόσμο".
Επανερχόμενος στο θέμα, ο Γεωργιάδης θα κλείσει το μάτι στους τηλεθεατές του: "Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε ορισμένα - και κυρίως εκείνοι που πρέπει - την τεράστια γεωπολιτική ευκαιρία που ανοίγεται για την Ελλάδα λόγω της συγκρούσεως Τουρκίας-Ισραήλ. Δε θα πω περισσότερα, γιατί αυτά δεν είναι θέματα που πρέπει να λέγονται στην τηλεόραση". Ωστόσο δεν αντέχει και συνεχίζει: "Μιλάμε για τρομερή ευκαιρία. Και ο νοών νοείτω. Δε λέω περισσότερα αυτά δεν είναι να τα λέμε στην τηλεόραση. Αλλά, λέω, ας βάλουμε επιτέλους το μυαλό μας να δουλέψει."
Όλα αυτά τα βαθυστόχαστα δεν είναι βέβαια παρά επανάληψη του παμπάλαιου (και απλοϊκού) δόγματος ότι ο εχθρός του εχθρού είναι φίλος μου. Η υπόθεση των ακτιβιστών ήταν όμως και μία ευκαιρία για τα στελέχη της ακροδεξιάς να επαναλάβουν τον θαυμασμό τους για το Ισραήλ και την "αποτελεσματικότητά" του, την οποία οφείλουμε να έχουμε ως πρότυπο. "Το Ισραήλ" έλεγε μετά τις περσινές ευρωεκλογές ο Γιώργος Καρατζαφέρης, "είναι μία μικρότερη χώρα από εμάς και πολύ νεώτερη αλλά επειδή έχει πίστη σε αυτά τα οποία πιστεύει, θωρακίστηκε, έγινε ένας σκαντζόχοιρος και μπορεί να απειλεί με τα αγκάθια του όλο τον κόσμο. Εμείς γιατί να είμαστε υποδεέστεροι;" (Άλφα ένα, 13.07.09)
Τις ίδιες μέρες ο κ. Βελόπουλος διακήρυσσε την ανάγκη ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας: "Χρειαζόμαστε μια νέα στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, με αμοιβαία συμφέροντα, ώστε να απαντήσουμε στις γεωστρατηγικές προκλήσεις της Τουρκίας, αλλά και συγχρόνως να μας ακούν τα αφτιά των Αμερικανών που τώρα είναι κλειστά" (Αξία, 18.07.09)
Πως είναι δυνατόν να στρέφουν όλες τις ελπίδε τους στο Ισραήλ, εκείνοι που μέχρι πριν από λίγο κραύγαζαν ότι "ο Εβραίος μυρίζει αίμα";
Έχω από καιρό επισημάνει την περίεργη φιλοϊσραηλινή στροφή της ακροδεξιάς τόσο της ελληνικής (με το ΛΑ.Ο.Σ.) όσο και της ευρωπαϊκής η οποία μετατρέπει τα αντισημιτικά στερεότυπα σε αντιισλαμικά. Στην Ελλάδα σ' αυτό το θέμα υπάρχουν ακόμα μεγάλες αναστολές.
Κλείνω το κείμενο με μία δήλωση του πρώην υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής Δ. Ζαφειρόπουλου στη φιλοχουντική εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος" (5.6.10) όπου μεταφέρει την άποψή του πως δε θα υπάρξει σύγκρουση Τουρκίας Ισραήλ για να προσθέσει ένας οπαδός του: "Πολύ σωστά! Ποτέ μα ποτέ δεν βγαίνεις κερδισμένος συμμαχώντας με τον διάβολο, εν προκειμένω τα δύο πρόσωπά του, την Τουρκία και το Ισραήλ." Η ίδια η Χρυσή Αυγή έχει λύσει αλλιώς το δίλημμα: "Δεν υπάρχει ούτε θα γίνει σύγκρουση της Τουρκίας με το Ισραήλ..."
Από τον Ιό της Κυριακής 13.06.10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου