Για τα πανηγύρια...

Τον τελευταίο καιρό βρίσκω αρκετά θέματα τα οποία με στέλνουν όλο και πιο μακριά από όλους όσους εκφράζουν την αριστερά ή "αγωνίζονται" γι΄αυτήν. Ένας παράγοντας είναι το βιβλίο του Ραφαηλίδη που διαβάζω αυτόν τον καιρό. Ο Ραφαηλίδης αν και δηλωμένος αριστερός δεν διστάζει να αναφέρει πως υπεύθυνοι για την κατάντια της αριστεράς δεν είναι μόνο οι δεξιοί και η Αμερική αλλά και το ίδιο το κόμμα το οποίο με ανώριμες και τελείως βλακώδεις κινήσεις κατάφερε και έφερε την Αριστερά στη κατάσταση που είναι τώρα. Μία κατάσταση που δε λέει να σταματήσει μιάς και σήμερα το Κ.Κ.Ε. βρίσκεται σε έναν πολιτικό σκοταδισμό ενώ στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. φαγώνονται μεταξύ τους κυνηγώντας δυστυχώς το συμφέρον. Ποτέ δε θα προκόψει αυτός ο τόπος.

Παρατηρούμε για μία ακόμη φορά τους ανεγκέφαλους του ΠΑΜΕ να κλείνουν με το έτσι θέλω τα λιμάνια. Ακόμα και δίκιο να χουν, που και εκεί κάποιο συμφέρον κυνηγάνε, το συμφέρον του εργάτη, και καλά κάνουν γι΄αυτο. Όμως ρε παλικάρια αν είστε μάγκες αποκλείστε τους ίδιους τους πολιτικούς στα γραφεία τους ή στα σπίτια τους. Τι ηλιθιότητες είναι αυτές. Με το έτσι θέλω κάποια άβουλα πλάσματα με κοτσίδες και κοντάρια του ΠΑΜΕ κλείνουν την είσοδο των επιβατών στα πλοία. Αυτή είναι η ιδεολογία τους;...

Να σας πω για την ιδεολογία που κυνηγάνε και προσπαθούν να πείσουν και μας πως είναι σωστή. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα τώρα που έχουμε Μουντιάλ. Την ομάδα της Βόρειας Κορέας, της μόνης χώρας με πραγματικό αριστερό καθεστώς. Οι παίκτες είναι εγκλωβισμένοι στα δωμάτια του ξενοδοχείου. Έχουν όλοι ίδιο λουκ (ίσως μας θύμιζει καθεστώς Τσαουσέσκου και Αλβανίας). Δε μιλάνε με τον υπόλοιπο κόσμο. Τέσσερις από αυτούς "δραπέτευσαν" μέσα από την ίδια τους την ομάδα να ζητήσουν πολιτικό άσυλο. Στην χώρα τους το παιχνίδι δε το βλέπουν ζωντανά αλλά μετά από ώρες. Το μάτς με την Βραζιλία το παρουσιάσανε με νίκη της Β.Κορέας με 1-0. Όλοι είδαμε τα χλωμά πρόσωπά τους μετά την 7άρα από την πανηλίθια Πορτογαλία η οποία είπε να δείξει τη μαγκιά της σε αυτούς τους ανθρώπους που ατίμασαν την πολιτική τους επανάσταση με αυτό το σκορ. Τους λυπηθήκαμε ενώ παράλληλα βρίζαμε και φτύναμε τον μαλάκα τον Κριστιάν Ρονάλντο που προσπαθούσε με λύσσα να βάλει ένα γκολ. Έβαλες ρε Μπούλη, μπράβο σου. Αλλά παράλληλα βοήθησες και συ στο να γίνει πιο αυστηρή η τιμωρία που θα υποστούν τα κορμιά των παικτών της Β. Κορέας.

Αυτή είναι η επανάσταση. Αυτή είναι η πολιτική και το όνειρο που έχουν τα μέλη του Κ.Κ.Ε. και του ΠΑΜΕ. Και μη πείτε πως δεν ισχύουν τόσο ακραίες καταστάσεις. Όλοι γνωρίζουμε για την κατάσταση στην Τσεχία, στην Ρουμανία ακόμα και στην Αλβανία εκείνους τους καιρούς. Ρωτήστε έναν Αλβανό να σας περιγράψει τις εμπειρίες του από εκείνες τις εποχές.

Αυτοί είναι λοιπόν οι μάγκες που κατεβαίνουν και κλείνουν τα πλοία. Αυτοί που καταστρέψανε την αριστερά στη δεκαετία του '50 και '60 (μαζί με τον γέρο Γ. Παπανδρέου, τους Άγγλους και τους Αμερικανούς), αυτοί που αδιαφορήσανε για την θανατική καταδίκη του Μπελογιάννη (χρησιμοποιώντας με ασέβεια το γαρύφαλλο του για σύμβολο της Πασπουδαστικής), αυτοί είναι που καταδικάζανε την εξέγερση του Πολυτεχνείου θεωρώντας το αργότερα δικό τους έργο, αυτοί είναι που αποφασίζουν ένα συνασπισμό για το καλό της αριστεράς και τα διαλύουν όλα για το συμφέρον.

Δυστυχώς αριστερά δεν υπάρχει πιά... Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει η αριστερά όσο θα υπάρχουν αυτοί που οι τραγικοί που την εκπροσωπούν στη Βουλή και στα συνδικάτα.

Τσάμπα σκοτώθηκαν καισκοτώνονται τόσες ζωές, τσάμπα σβήνουν τόσα όνειρα, τσάμπα δεν χαιρόμαστε τη ζωή μας για το συμφέρον αρκετών ηλιθίων. Αλλά πιο ηλίθιοι είμαστε εμείς που δε τους έχουμε γυρίσει ακόμα την πλάτη.

Όμως δεν είμαι απαισιόδοξος. Ήδη ο κόσμος αρχίζει να τους γυρίζει τη πλάτη, αρχίζει να τους χλευάζει, αρχίζει να τους βρίζει. Το τέλος μιάς εποχής μόλις ήρθε... Και ακόμα είμαστε στην αρχή αυτού του τέλους...