Το Γελαστό Παιδί…

Ακούγοντας σήμερα τον δήμαρχο Αθηνών κύριο Νικήτα Κακλαμάνη να επευφημεί ως σημερινός Καίσαρας τον εαυτό του και θεωρώντας τον κόσμο που ήθελε να διαδηλώσει έξω από το δημαρχείο Αθηνών ως παρακρατικούς και έτοιμος να δημιουργήσουν μια καινούργιο υπόθεση Λαμπράκη του αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι. Ωστόσο τι σχέση έχουν οι «παρακρατικοί» του Κακλαμάνη με τους ακροδεξιούς της Θεσσαλονίκης στην υπόθεση Λαμπράκη καθώς και τον εαυτό του με τον άνθρωπο αυτό δε μπορώ να καταλάβω. Ας του αφιερώσουμε αυτό το τραγούδι και ας κοιμηθούμε όλοι απόψε πάλι με το σκεπτικό ότι όλα εκεί έξω από το παράθυρό μας είναι μια χαρά.

'Ήταν πρωί τ' Αυγούστου,

κοντά στη ροδαυγή

βγήκα να πάρω αγέρα στην ανθισμένη γη.

Βλέπω μια κόρη,

κλαίει, σπαρακτικά θρηνεί,

σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί.

Είχεν αντρειά και θάρρος κι αιώνια θα θρηνώ,

το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό.

Ανάθεμα την ώρα , κατάρα τη στιγμή

σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί.

Ω! να 'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι

και μόνο από βόλι Εγγλέζου να 'χε πάει

κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή

θα 'ταν τιμή μου που 'χασα το γελαστό παιδί.

Βασιλικιά μου αγάπη, μ' αγάπη θα στο λέω

για τ' ότι έκανες αιώνια θα σε κλαίω

γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ.

Δόξα τιμή στο αξέχαστο γελαστό παιδί.

Βασιλικιά μου αγάπη, μ' αγάπη θα στο λέω

για τ' ότι έκανες αιώνια θα σε κλαίω

γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ.

Δόξα τιμή στο αξέχαστο γελαστό παιδί.

Γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ.

Δόξα τιμή στο αξέχαστο γελαστό παιδί .