Μία ακόμα επέτειος

Η Ελλάδα είναι γεμάτη επετείους και γιορτές. Άλλες θρησκευτικές, άλλες εθνικές, άλλες πολιτικές, άλλες αθλητικές. Όμως έχει και την επέτειο της 21ης Απρίλη. Άλλη θέλουν να ξεχάσουν αυτήν την 7ετία και άλλη την λησμονούν. Είναι πολλοί γνωστοί μου που σύμφωνα με τις μέρες μας όταν ήταν ο Παπαδόπουλος στην εξουσία δεν ανέβηκε μια δραχμή πάνω το ψωμί. Συμφωνώ τους απαντάω όμως τότε ήταν λίγοι αξιωματικοί που έπαιρναν λεφτά από τους Αμερικάνους. Σήμερα είναι 300 βουλευτές και άλλοι τόσοι που θέλουν μεγαλύτερο χρηματικό ποσό για να θρέψουν τις μεγάλες τους κοιλιές (μικρός βλέποντας τον Πάγκαλο και τον Βενιζέλο αναρωτιόμουν γιατί να μην επιλέγουμε αδύνατους ανθρώπους και με την πάροδο της θητείας τους να βλέπουμε και την σωματική τους διάπλαση). Το θέμα ποιο είναι. Η επέτειος σαν γεγονός έχει σημασία διότι μας κάνει να αναπολούμε τα λάθη του παρελθόντος και να βελτιώνουμε την κοινωνία μας αλλά και να θαυμάζουμε τους προγόνους μας και αν όχι να τους ξεπεράσουμε τουλάχιστον να τους φτάσουμε. Όμως ο Ελληνάρας δεν είναι έτσι. Θα αναπαυθεί πάνω στα κατορθώματα των προγόνων του και με την φραπεδιά στο χέρι θα λέει εμείς κατασκευάσαμε Παρθενώνες, διδάξαμε την ιατρική, την αστροφυσική, τα μαθηματικά, φέραμε την Δημοκρατία κτλ. Ωραία ρε μάγκα και τώρα εσύ τι κάνεις. Από την άλλη η κάθε επέτειος στην Ελλάδα όχι μόνο καλό δε κάνει αλλά ξύνει τις πληγές μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Εγώ δεν είμαι ούτε του ενός άκρου ούτε του άλλου. Δε βλέπω με νοσταλγία ούτε με απάθεια την 21 Απριλίου αλλά ούτε κάνω το ίδιο με τις επετείους που έχει υιοθετήσει η αριστερά διότι αν διαβάσουμε ντοκουμέντα και κείμενα και δούμε ταινίες βασισμένα σε κομουνιστικές χώρες (Αγριόκυκνοι, Αβάσταχτη Ελαφρότητα του είναι, Πριν πέσει η Νύχτα κ.α.) θα διαπιστώσουμε ότι και η αριστερά όπου εφαρμόστηκε τα ίδια και χειρότερα λάθη έκανε. Δεν υπήρχε και κει ελευθερία της γνώμης, όσοι δεν ήταν προσηλωμένοι στο κόμμα τους υποβαθμίζανε κατηγορία ή τους καθάριζαν κτλ. Ξέρω πως με αυτά που λέω θα με πούνε ακροδεξιό (όπως ο φίλος μου ο σεισμογράφος) όμως αναφέρω πως και για τα δύο άκρα έχω την ίδια άποψη. Βασικά η άποψη μου είναι πως καμία ιδεολογία δεν εφαρμόζεται διότι όταν πάρει κανείς την εξουσία χάνεται η λογική και η ανθρωπιά. Το ότι δεν έχουμε βάλει μυαλό από τις επετείους οπότε για μένα είναι ανούσιες παρατηρούμε ούτε στην Ευρώπη αναβιώνει πάλι η ακροδεξιά και ο εθνικισμός (Σκόπια) ανατολικά καθώς και ο κομμουνισμός (Μολδαβία). Με την οικονομική κρίση και την ανεργία μαζί με τα ακραία πολιτικά ρεύματα μας βλέπω πολύ κοντά σε μία νέα σύρραξη. Τώρα το που θα γίνει και το πότε αυτό δε μπορούμε να το ξέρουμε. Όμως είμαστε όλοι έτοιμη να δοθεί η αφορμή (όπως η δολοφονία του Αυστροούγγρου πρίγκιπα στο Σαράγιεβο όπου έδωσε την αφορμή για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο). Ίσως να πέσουν κάποιοι άλλοι δίδυμη πύργοι ίσως να σκοτώσουν κανένα άλλο πολιτικό πρόσωπο κατά την επίσκεψη του σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής. Σημασία έχει να κάνουμε μια νέα αρχή. Να αφήσουμε στην άκρη κάθε επέτειο και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για το καλό του τόπου και της ζωής μας. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας μέχρι την επόμενη επέτειο και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε…