Στην Ακρόπολη ξεκίνησαν οι διακοπές...

Ατύχησα στον διαγωνισμό του Πεληναίου

Ένα από τα πράγματα που με ανανεώνουν και μου γεμίζουν τις μπαταρίες είναι οι ξαφνικές αποδράσεις μου εκτός Αθήνας. Αυτή τη φορά έφυγα και κατέβηκα στο νησί μου. Δε το ξερε κανείς και πολλοί λίγοι το έμαθαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να την απολαύσω διαφορετικά. Πρώτη φορά πήγα στην αγαπημένη μου παραλία, τα Βρουλίδια μόνος με το βιβλίο που μου κανε δώρο ο Γάλλος φιλαράκος μου Ραφαέλ (Γράμματα σε έναν νέο ποιητή του Ρίλκε) και με φόντο την Ικαρία πέρα από το Βενέτικο μια έκανα βουτιές για να δροσιστώ μια άραζα στην παραλία και διάβαζα το βιβλίο. Να πω την αλήθεια το απόλαυσα όμως με ενόχλησαν κάποια περίεργα βλέμματα του στυλ γιατί είναι μόνος του αυτός, τι βιβλίο διαβάζει κτλ. Αν θες να απολαύσεις μια βουτιά μόνος σου τελικά είναι να το κάνεις κάπου πιο απόμερα. Ακόμα και σε παραλία γυμνιστών. Το θέμα του σαββατοκύριακου είναι πως έλαβε χώρα ένας διαγωνισμός στο περιοδικό Πελιναίο στο οποίο μας ζήτησαν να βγάλουμε φώτο με θέμα την Χίο και τον αριθμό 50. Δυστυχώς ενώ έκανα πολύ καλή δουλειά δε πρόλαβα τον διαγωνισμό. Ευελπιστώ η φωτογραφία μου, η οποία άρεσε στον πρόεδρο της λέσχης κ. Βούλγαρη Ιωάννη να δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος. Ας συνεχίσουμε την απόδραση μας στο κέντρο της Αθήνας έστω πνευματικά με το νέο βιβλίο που αγόρασα, Η ζωή είναι αλλού του Μίλαν Κούντερα. Ίσως από τον τίτλο του να "πάω αλλού" από το συμπαθητικό μου μπαλκονάκι που θα κάθομαι να το διαβάζω...

Καλό καλοκαίρι....

Ίσως το καλύτερο καλοκαιρινό τραγούδι για το 2009...

Stellar Wind

Νιώθω μεγάλη τιμή που είχα μια ιδιαίτερη ξενάγηση στο νέο μουσείο της ακρόπολης από τον κ. Μανόλη Κορρέ

Όταν γίνεται μια μάχη έχουμε και θύματα...

Χθές βραδάκι επιστρέφοντας σπίτι μου έζησα αυτό που ευχόμουν να μη ζήσω ποτέ ως φοιτητής αλλά και όσο μένω μόνος στην Αθήνα. Αφού μπήκα σπίτι και άραξα στον καναπέ να δω λίγο τηλεόραση μέχρι να με πάρει ο ύπνος άκουσα έναν ανατριχιαστικό ήχο ¨φρρρρρρρρρρρρρρρ............" αμέσως κοίταξα προς την κουζίνα και διαπίστωσα πως είχα αφήσει την μπαλκονόπορτα ανοιχτή και είχε μπεί μέσα στο σπίτι μια τεράστια, ιπτάμενη, ξανθιά κατσαρίδα. Πέταξε από την μία κουρτίνα στην άλλη. Τρελάθηκα. Οι κατσαρίδες είναι ο θάνατος μου. Ρίξτε με σε λάκο με φίδια, ποντίκια, λιοντάρια, η τρομάρα όμως που θα πάρω δε συγκρίνεται με αυτήν στην εικόνα μιας κατσαρίδας. άρχισα να βαράω τις κουρτίνες. Εκείνη πετούσε πανικοβλημένη και γω σε κατάσταση αμοκ έσπασα δύο ποτήρια και παραλίγο μια αγαπημένη κούπα. Η κατσαρίδα πήγε και κρύφτηκε πίσω από ένα αγαλματάκι που είχα. Πονηρούλα είπα. Ξέρεις ότι προς τα εκεί δε θα πετάξω τίποτα για να μη πάθει κάτι το άγαλμα. Μετά απο λίγο έφυγε και άρχισε να τρέχει στο διάδρομο. Εγώ σε απόσταση ασφαλείας προσπαθούσα να την στοχεύσω με τις παντόφλες και μετά με τα παπούτσια μου. Ξέφευγε συνέχεια με τρομερούς ελιγμούς. Ε ρε γαμώτο δε θα κοιμηθώ απόψε έλεγα και όλο και νευρίαζα. Αν και οικολόγος δεν ήθελα να το κάνω αλλά αναγκάστηκα στο τέλος να πάρω το αεροζόλ και να την ψεκάζω παντού. Αφού την είδα να ζαλίζεται πήρα το θάρρος και άρχισα να την βαράω με λύσσα μέχρι που έγινε κομματάκια. Το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Συνέχεια άκουγα το πέταγμα της. Με είχε στοιχιώσει έλεγα. Το πρωί είχα την επίπληξη της στριμμένης διαχειρίστριας. Τι θόρυβοι ήταν αυτοί το βράδυ;... Ξέρετε κυνηγούσα μια κατσαρίδα... Μωρε τι μας λές, άκου να δεις αγόρι μου. Αυτή η πολυκατοικία έχει οικογενειάρχες και εργαζόμενους που θέλουν τα κοιμηθούν... Μα και γω ήθελα να κοιμηθώ γι΄αυτό κυνηγούσα την κατσαρίδα. Εξάλλου και γω εργαζόμενος είμαι... Δε ξέρω τι κάνεις εσύ... Ώπα. Εδώ σας το κόβω. Δε θα σας αφήσω να μου την μπείτε κιόλας. Όταν παλεύεις με ένα θηρίο πάντα κάνεις θόρυβο. Ευτυχώς χθες το βράδυ νίκησα. Και τώρα κάντε μου την χάρη και αφήστε με να πάω στη δουλειά...

Μέσα σε μία ώρα...

Κι όμως μέσα σε μια ώρα το κείμενό μου στη Lifo δέχτηκε πάνω από 36 σχόλια...και έχει και συνέχεια...

Κεριά και λιβάνια...

Καλό καλοκαίρι παίδες... Επισήμως μπήκαμε τόσο στο καλοκαιράκι όσο και στην τελευταία εβδομάδα πριν τις αδιάφορες ευρωεκλογές. Μάλλον το κουράσαμε αυτό το θέμα. Εξάλλου ότι είχα να πω το είπα. Και όλοι όσοι μιλάμε εδω μέσα πάνω κάτω γνωρίζουμε ή καταλαβαίνουμε τα πιστεύω μας. Ωστόσο εγώ θέλω να ασχοληθώ με ένα θέμα που έθεσε το Βήμα της Κυριακής (31.05.09) σελίδα 96-97 για τον βουλευτή του Κ.Κ.Ε. Γιάννη Πρωτούλη. Το θέμα είναι μεγάλο και δε θέλω να σας κουράσω. Θα πω το γεγονός συνοπτικά. Σε ένα λύκειο της Πετρούπολης ο διευθυντής έδωσε τριήμερη αποβολή σε έναν μαθητή μέλος της Κ.Ν.Ε. λόγω ασέβειας προς το πρόσωπό του. Ο νεαρός είχε αντιδράσει άσχημα όταν μια καθηγήτρια πήρε τους μαθητές και πήγαν να δουν την (εξαιρετική) θεατρική παράσταση Rock n Roll την οποία ο Ριζοσπάστης την αποκαλεί αντισταλινική. Ο μαθητής ζητούσε από την καθηγήτρια να σχολιάσει την παράσταση κατηγορώντας την για λογοκρισία και αντικομμουνισμό. Η καθηγήτρια του ζήτησε να πει την άποψη του μετά το τέλος του μαθήματος. Όμως εκείνος συνέχισε να κάνει φασαρία. Τότε η καθηγήτρια χρησιμοποίησε την φράση "είχαμε την Εκκλησία και το ΛΑ.Ο.Σ. τώρα έχουμε και το ΚΚΕ" κάτι το οποίο όξυνε την ήδη τεταμένη κατάσταση. Το θέμα είναι πως και ο ένας και ο άλλος τραβούσαν το σκοινί. Θα μπορούσε το θέμα να είχε λήξει πιο πολιτισμένα. Το θέμα όμως είναι πως την επομένη στο σχολείο πήγε ο βουλευτής του Κ.Κ.Ε. κ. Γιάννης Πρωτούλης με πρόσχημα πως ΄θέλει να μιλήσει στους μαθητές για τις ευρωεκλογές. Είχε το δικαίωμα να το κάνει οπότε τον δέχτηκαν. Όμως ο βουλευτής πήγε στο γραφείο του υποδιευθυντή και ρωτούσε που είναι η καθηγήτρια. Όταν δεν πήρε κάποια απάντηση άρχισε να φωνάζει κεριά και λιβάνια και να χτυπάει το χέρι του στο γραφείο. Δεν έμεινε όμως εκεί. Πήγε στο γραφείο των καθηγητών και φώναζε "Εμένα θα με ακούσετε. Είμαι βουλευτής και θα με ακούσετε, εγκάθετοι του ΠΑΣΟΚ..." Τότε ένας καθηγητής αγρίεψε και του είπε "Τι συμπεριφορά είναι αυτή. Οι βουλευτές εκλέγονται για να υπηρετούν τον λαό".

Δε θέλω να πάρω θέση. Αλλά θα θελα να ακούσω την άποψη σας... και μέσα από τα σχόλια θα διατυπώσω και τη δική μου...

Δύο κείμενά μου στα top των σχολίων 01.06.09