Αλάτσατα, το διάσημο χωριό της Ερυθραίας

Θυμάμαι στο σχολείο όταν μαθαίναμε δημοτικά τραγούδια και ποιήματα, ένα στίχο που έλεγε ρυθμικά "Στ' Αλάτσατα, είναι 'να βουνό...". Το όνομα μου φαινόταν περίεργο και πολλές φορές το πρόφερα στο τραγούδι μηχανικά χωρίς να αναρωτιέμαι για το που βρίσκεται και ποιά είναι η ιστορία του.
Όταν ξεκίνησα να πηγαίνω Σμύρνη, κάθε φορά που περνούσαμε με το πούλμαν έξω από τα χωριά της Ερυθραίας, ο ξεναγός μας έδειχνε το χωριό αυτό. "Αριστερά μας έχουμε το διάσημο χωριό Αλάτσατα, με τα παραδοσιακά σπίτια του, τα οποία οι Τούρκοι τα αποκαλούν χιώτικα, με την εκκλησία της Θεοτόκου. Μέσα στην εκκλησία βρίσκεται το μαρμάρινο τέμπλο που χει φτιάξει ο Χαλεπάς. Το χωριό απέχει 6 χιλιόμετρα από την θάλασσα όμως οι Τούρκοι έχουν ανοίξει κανάλια για να φέρουν την θάλασσα μέσα στο χωριό και να το κάνουν μία νέα Βενετία". Έχω ακούσει τόσες φορές τα λόγια αυτά που τα χω μάθει απέξω. Όπως και το χωριό. Τόσα χρόνια το ξέρω απ' έξω. Ποτέ δεν είχα μπεί μέσα.
Μέχρι που φέτος, και με ξεναγό μία φίλη από την Τουρκία μπήκαμε και μέσα. Όπως μάθαμε το χωριό αυτό είναι ένας διάσημος τούρκικος προορισμός όπως τα Αράχωβα εδώ στην Ελλάδα. Ανακαινισμένα παλιά κτίρια, καφετέριες κάτω από την σκιά λουλουδιών, ένα παζάρι σχεδόν μόνιμο και η εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου. Δυστυχώς ήταν κλειστή και δεν την είδαμε από μέσα. Όμως από ένα παράθυρο καταφέραμε να απολαύσουμε το πάνω μέρος του μαρμάρινου τέμπλου του και τα ισλαμικά σύμβολα στην θέση των παλιών αγιογραφιών. Οι καταστάσεις που επικρατούσαν εκείνα τα χρόνια αναγκαζαν τον κάθε λαό να καταπατάει τις θρησκίες και τις αρχές του άλλου λαού. Ήταν θέμα επιβιώσης. Έτσι και η εκκλησία άλλαξε πολύ και μετατράπηκε σε τζαμί.
Τα Αλάτσατα μας προσφέρανε μία ευχάριστη πρωινή βόλτα στη τριήμερη απόδρασή μας στην Τουρκία.
Αυτό το φωτογραφικό βίντεο είναι για τον φίλο μου τον Μάριο που τόσο καιρό μου παραπονιόταν ότι περνούσα συχνά απέναντι στην Σμύρνη και ποτέ δεν είχα επισκεφθεί τον τόπο καταγωγής του.