Κυριακή 29 Μαρτίου 2009. Ζω μια κυριακάτικη συνήθεια μου διαφορετικά. Αντί να διαβάζω τις εφημερίδες μου στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, βρίσκομαι σε μία όμορφη καφετέρια (Το Μπρίκι) κοντά στο φάρο του κάστρου της Καβάλας και έχω θέα από την Θάσο ως την Χαλκιδική. Αυτό το πα για να ζηλέψετε. Στο ένθετο περιοδικό Εικόνες του Έθνους είχε θέμα για την σχέση των Ελλήνων με τα μουσεία και την προσπάθεια του κράτους να ανανεώσει και να αναπαλαιώσει τα μουσεία του κράτους ώστε να τα κάνουν περισσότερο προσβάσιμα και ενδιαφέροντα για το κοινό. Η αλήθεια είναι πως ότι και να κάνει η πολιτεία ως Έλληνες θα απέχουμε από τα στοιχεία με τα οποία καυχιόμαστε πίνοντας τη φραπεδιά μας. Δε θα αναλύσω αυτό το θέμα αλλά θα μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που μου είπε μια αρχαιολόγος με την οποία συνεργαζόμαστε αυτή τη περίοδο.
Ήταν σε μια ανασκαφή στην επαρχία και διαπιστώσανε πως ο χώρος για τον οποίον έπρεπε να επεκτείνουν την ανασκαφή τους έφτανε μέχρι τον κήπο ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. Ως υπεύθυνη της ανασκαφής ενημέρωσε τόσο τις αρχές όσο και το ζευγάρι ότι πρέπει να μετακομίσουν για ένα χρονικό διάστημα ώστε να συνεχίσουν το έργο. Το ζευγάρι δέχτηκε οπότε αρχίσανε να αδειάζουν το σπίτι. Καθώς περνούσε η αρχαιολόγος έξω από τον κήπο τους για να τους πει καλημέρα είδε έναν ιωνικό κιονόκρανο μαζί με έναν δύο σπονδύλους (δημιουργώντας έτσι ένα μικρό τραπεζάκι) μέσα στα πράγματα τα οποία βγάζανε από το σπίτι. Χτύπησε την πόρτα και ρωτάει την γριούλα.
- Καλημέρα σας. Το ξέρετε πως το κιονόκρανο και οι σπόνδυλοι είναι αρχαίοι;
- Ναι κόρη μου, της είπε ευγενικά. Ήταν της μητέρας μου και καθάριζε εκεί τα ψάρια.
- Όχι είναι πιο παλιό της απάντησε ευγενικά η αρχαιολόγος.
- Εμ βέβαια είναι πολύ παλιό το πήρε από την μητέρα της…
Η αρχαιολόγος της εξήγησε πόσο σημαντικό είναι για το πολιτισμικό τομέα του κράτους ο «πάγκος» που καθάριζε η γριούλα τα ψάρια και της ζήτησε να τον πάρει με την προϋπόθεση ότι θα της το αντικαθιστούσε με κάτι πιο σύγχρονο.
Ίσως το νέα μάρμαρο που χρησιμοποιεί η γριούλα για να καθαρίζει τα ψάρια να γίνει αντικείμενο αναφοράς και μελέτης για τους αρχαιολόγους του 40ου αιώνα!
Ως τότε ας αναλογιστούμε το αθώο οικογενειακό παράπτωμα αυτών των ανθρώπων οι οποίοι σεβάστηκαν άθελα τους περισσότερο από μας τα αρχαία. Μπορεί να τα αξιοποιούσαν για καθημερινές δουλειές και ανάγκες αλλά τουλάχιστον δεν τα χλεύασαν ποτέ.
Ήταν σε μια ανασκαφή στην επαρχία και διαπιστώσανε πως ο χώρος για τον οποίον έπρεπε να επεκτείνουν την ανασκαφή τους έφτανε μέχρι τον κήπο ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. Ως υπεύθυνη της ανασκαφής ενημέρωσε τόσο τις αρχές όσο και το ζευγάρι ότι πρέπει να μετακομίσουν για ένα χρονικό διάστημα ώστε να συνεχίσουν το έργο. Το ζευγάρι δέχτηκε οπότε αρχίσανε να αδειάζουν το σπίτι. Καθώς περνούσε η αρχαιολόγος έξω από τον κήπο τους για να τους πει καλημέρα είδε έναν ιωνικό κιονόκρανο μαζί με έναν δύο σπονδύλους (δημιουργώντας έτσι ένα μικρό τραπεζάκι) μέσα στα πράγματα τα οποία βγάζανε από το σπίτι. Χτύπησε την πόρτα και ρωτάει την γριούλα.
- Καλημέρα σας. Το ξέρετε πως το κιονόκρανο και οι σπόνδυλοι είναι αρχαίοι;
- Ναι κόρη μου, της είπε ευγενικά. Ήταν της μητέρας μου και καθάριζε εκεί τα ψάρια.
- Όχι είναι πιο παλιό της απάντησε ευγενικά η αρχαιολόγος.
- Εμ βέβαια είναι πολύ παλιό το πήρε από την μητέρα της…
Η αρχαιολόγος της εξήγησε πόσο σημαντικό είναι για το πολιτισμικό τομέα του κράτους ο «πάγκος» που καθάριζε η γριούλα τα ψάρια και της ζήτησε να τον πάρει με την προϋπόθεση ότι θα της το αντικαθιστούσε με κάτι πιο σύγχρονο.
Ίσως το νέα μάρμαρο που χρησιμοποιεί η γριούλα για να καθαρίζει τα ψάρια να γίνει αντικείμενο αναφοράς και μελέτης για τους αρχαιολόγους του 40ου αιώνα!
Ως τότε ας αναλογιστούμε το αθώο οικογενειακό παράπτωμα αυτών των ανθρώπων οι οποίοι σεβάστηκαν άθελα τους περισσότερο από μας τα αρχαία. Μπορεί να τα αξιοποιούσαν για καθημερινές δουλειές και ανάγκες αλλά τουλάχιστον δεν τα χλεύασαν ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου