Προχθές μίλησα με έναν φίλο μου από το στρατό. Τον είχε πιάσει ένας πανικός.
- Ρε λες να μπούμε σε πόλεμο με την Τουρκία;
Δε ξέρω. Ότι και να πω θα ναι ανοησία. Ίσως και αλήθεια. Ο χρόνος θα το δείξει. Πέρσι το καλοκαίρι είχα γράψει μία ανάρτηση "Σάλπιγγες πολέμου" (http://chatzelenisgeorge.blogspot.com/2010/08/blog-post_2632.html). Είχε συζητηθεί έντονα η ανάρτηση αυτή. Σε κάποια σημεία βγήκα αληθινός. Σε κάποια άλλα όχι. Δε ξέρεις τι σου ξημερώνει.
Ο κόσμος έχει πλέον απελπιστεί. Έχουμε χάσει το ενδιαφέρον μας για δουλειά και το χειρότερο έχουμε βαρεθεί να ελπίζουμε και να ανυπομωνούμε για ένα καλύτερο αύριο.
Προχθές επίσης είχε βγει μία φήμη. Ο Μάκης της ζούγκλας (ο πατριώτης που έχει κάνει και φαντάρος όπως όλοι ξέρουμε) έβγαλε μία είδηση πως βρεθήκανε ομόλογα μίας ξεχασμένης τράπεζας. Σε άλλες εποχές αυτή η είδηση θα ήταν τόσο αδιάφορη που ίσως να κέρδιζε λίγες γραμμούλες στις τελευταίες σελίδες μιάς εφημερίδας. Όμως αυτή τη φορά αρκετοί από μας αναρτήσαμε την δημοσίευση στους τοίχους μας στο facebook ή γράφτηκε σε αρκετά blogs. Όλος ο κόσμος διαβάζοντας το άρθρο έβγαλε έναν αυθόρμητο και ίσως ανώριμο στιγμιαίο ενθουσιασμό.
- Λες να σωθήκαμε;
Εκεί φτάσαμε λοιπόν... Να παρακαλάμε για ένα παραμύθι. Για μία ιστοριούλα που ίσως να μας κάνει να χαρούμε λίγο.
Κάποιοι μάλλον κυνηγάνε φήμη και λίγη προσοχή εκμεταλλευόμενοι την ψυχολογική κατάσταση των Νεοελλήνων.
Κάποιοι έχουν κάνει τον κατήφορό μας... παιχνίδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου