Ποια βία καταδικάζουμε λοιπόν;

Τα τελευταία χρόνια έχουμε βαρεθεί να ακούμε από την εξουσία την γραφική πλέον φράση: "Καταδικάζουμε την βία απ' όπου κι αν προέρχεται!".
Αυτή τη φράση την δεχτήκαμε όταν πέθαναν οι τρεις υπάλληλοι στην Marfin Bank, την υποστηρίξαμε όταν διάφοροι αλήτες ψευτοεπαναστάτες σκοτώσανε με καλάσνικοφ αστυνομικούς, την θυμηθήκαμε κάθε φορά που ακούγαμε πως κάποιος άνθρωπος αυτοκτονεί.
Ισχύει όμως αυτό και στις περιπτώσεις των βασανισμών, των θηριωδιών και των δολοφονικών τάσεων που έχουν τα όργανα της τάξης προς τους πολίτες;
Τα όργανα της τάξης. Τόσο γελοίο ακούγεται πλέον το όνομα αυτό, κάτι που το κατάλαβαν και τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε. και τους μετονόμασαν σε "προστάτες του πολίτη". Η νέα αυτή βάφτιση μας πρόσφερε περισσότερο γέλιο.
Συχνά βλέπουμε την προσπάθεια των ΜΜΕ, κυβέρνησης και φασιζόντων κοινωνικών κύκλων, να βάλουν τις ζωές των ανθρώπων στο ζύγι, να υποβαθμίσουν δηλαδή τον βασανισμό ή τις δολοφονικές επιθέσεις του κράτους (μέσω της αστυνομίας) προς τους πολίτες και δη τους μετανάστες, σε σχέση με τις επιθέσεις διαδηλωτών ενάντια στα ΜΑΤ για παράδειγμα. Ξέρουμε πολύ καλά πλέον για ποιους κάποιες ζωές αξίζουν περισσότερο από κάποιες άλλες, κι αυτό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να απορρίψουμε· αυτό είναι εξάλλου η ουσία του ανθρωπισμού.
Ο Δυτικός πολιτισμός από τον Διαφωτισμό και μετά, σε όλες του τις νομικές πρακτικές έχει διαβαθμίσει ξεκάθαρα την βία σε διαφορετικά επίπεδα . Το έγκλημα δηλαδή χαρακτηρίζεται ειδεχθές και βαρύτερο όταν αυτό τελείται από άτομο το οποίο έχει ρόλο προστάτη ή μεγαλύτερη εξουσία από το θύμα. Ακόμη περισσότερο, σε όλες τις διακηρύξεις δικαιωμάτων αλλά και στα δεδικασμένα υποθέσεων στον δυτικό κόσμο, ακόμη και η μη τέλεση παράνομης πράξης αλλά η εκμετάλλευση της θέσης ενός ανθρώπου ο οποίος τελεί μια πράξη που κατά τ’άλλα μπορεί να 'ναι καθ’όλα νόμιμη, θεωρείται παράνομη και καταχρηστική.
Γι’αυτόν τον λόγο ο γονέας βιαστής είναι ειδεχθής εγκληματίας. Για τον ίδιο λόγο ο δάσκαλος ή ο προϊστάμενος εκτελεί σεξουαλική παρενόχληση όταν φλερτάρει με έναν μαθητή του ή έναν υφιστάμενο, ή το αφεντικό θεωρείται πως εκβιάζει ψυχολογικά έναν υπάλληλό του όταν του φωνάζει. Βασισμένος σε αυτή την αρχή θεωρεί ο νόμος τον έχοντα εξουσία διπλά υπεύθυνο για την τέλεση της παράνομης πράξης. Είναι η εκμετάλλευση της θέσης του θύτη και η παράβαση του καθήκοντος που έχει οριστεί να εκτελεί που κάνει την πράξη του ειδεχθή. Και γι’αυτό ακριβώς ο ξυλοδαρμός, η παρενόχληση, η καταστροφή περιουσίας και εν τέλει η δολοφονία ενός ατόμου από έναν αστυνομικό έχουν μεγαλύτερο βάρος ειδικότητος από την τέλεση των ιδίων πράξεων από έναν τυχαίο πολίτη.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο η υπεξαίρεση χρήματος ή η απλή κλοπή είναι κατά πολύ ειδεχθέστερες όταν τελούνται από έναν πολιτικό ο οποίος έχει εκλεγεί ώστε να προασπίζεται το δημόσιο συμφέρον, απ’ότι εάν αυτή τελεσθεί από έναν απλό πολίτη.
Γι’αυτό η τιμωρία του Γιάννη Αγιάννη στους Αθλίους θεωρείται πανανθρωπίνως άδικη σε σχέση με την τιμωρία ενός πολιτικού που έχει υπεξαιρέσει οποιοδήποτε ποσό από τα δημόσια ταμία· όχι λόγω του μεγέθους της κλοπής, αλλά λόγω της θέσης την οποία κατείχε ο δράστης κατά την τέλεση της παράνομης πράξης.
Ο νόμος επίσης αναγνωρίζει ελαφρυντικά όπως η τέλεση του εγκλήματος “εν βρασμώ ψυχής”, η “αυτοάμυνα” κτλ. Όλα αυτά η εξουσία, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τα ΜΜΕ μέχρι την αστυνομία την ίδια, έχει βάλει σκοπό να μας κάνει να τα ξεχάσουμε ώστε να θεωρούμε πως η βία είναι το ίδιο καταδικαστέα απ’όπου κι αν προέρχεται· είτε από τον βιαστή, είτε από τον βιαζόμενο.
Αυτό είναι απλούστατα μια προσπάθεια ισοπέδωσης και εξίσωσης της βίας του καταπιεστή με την όποια νόμιμη αυτοάμυνα του καταπιεζόμενου.
Από τη στιγμή που ένα κομμάτι κόσμου διαδηλώνει ειρηνικά (ανεξαρτήτως που βρωμίζει τους τοίχους με άθλια σπρέι, κάτι το οποίο το καταδικάζω), για ποιον λόγο η εξουσία ξεσπάς με τόση βία χωρίς λόγο;
Γιατί δεν καταδικάζεται αυτό;
Ποιος προκαλεί λοιπόν σύρραξη μεταξύ των οργάνων καταστολής και των πολιτών;
Ποιος θα ΄ναι ο υπεύθυνος στο επερχόμενο αιματοκύλισμα;
Ποιος σκέφτεται λογικά κι ανθρώπινα σ' αυτήν την κοινωνία;