Οι γηραιότεροι Τούρκοι που κατοικούν σ' αυτήν την πόλη, μιλούν κι ελληνικά και οι συμπολίτες τους, τους αποκαλούν Μωραϊτες, επειδή κατάγονται από την Πελοπόννησο. Μετανάστευσαν εκεί μετά την Επανάσταση του 1821.
Αξιόλογο σημείο της πόλης είναι το κάστρο (00:09-01:07), το οποίο ανάγεται από τον 14ο αιώνα όταν και το έχτισαν οι Γενοβέζοι κι επεκτάθηκε μετέπειτα από τον Βαγιαζίτ. Στην πόλη δεσπόζει ακόμα η όμορφη εκκλησία του Άγιου Χαράλαμπου (01:08), η οποία έχει μετατραπεί σε πολιτισμικό κέντρο. Στο εσωτερικό της έχουν διατηρηθεί αρκετά στοιχεία διακόσμησης και αγιογραφίες.
Η σύγχρονη πόλη είναι ένα συνηθισμένο τουριστικό θέρετρο. Δεν υπάρχουν αρκετά παραδοσιακά σπίτια που μπορούν να σου τραβήξουν την προσοχή ούτε φημίζεται για την κουζίνα της. Οι κάτοικοι κερδίζουν όμως αρκετά λεφτά από την εκτροφή χιώτικων προβάτων κι από την αποτυχημένη καλλιέργεια χιώτικης μαστίχας.
Περπατώντας στα στενά σοκάκια της θα μπερδευτείς μιας και θα βρεις πολλών ειδών κατοικίες. Σε ορισμένα στενά συναντάς λευκά νησιώτικα σπιτάκια, στις ανηφόρες πέφτεις πάνω σε παλιά αρχοντικά σπίτια και παντού βρίσκεις πετρόχτιστες κατοικήσιμες κι ερειπωμένες οικίες (01:14-02:44).
Την προσοχή μου τράβηξε μία γριούλα που διάβαζε μία εφημερίδα στην κεντρική αγορά της πόλης. Καθόταν έξω από την εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου. Δεν μπορούσα να μην την βγάλω φωτογραφία (02:57).
Η πιο όμορφη στιγμή όμως ήταν το ηλιοβασίλεμα (03:10-03:35). Η μοναδικότητα αυτού του ηλιοβασιλέματος είναι πως στο φόντο φαίνεται το νησί μου, η Χίος. Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τον ήλιο να κρύβεται πίσω από τα χιώτικα βουνά. Στιγμή ανεκτίμητη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου