Απανθρωπιά...

Δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν στο Περιστέρι και η οργή του κόσμου ακόμα κοχλάζει.
Προτίμησα να κρατήσω μία απόσταση από το γεγονός. Δεν ήθελα να γράψω την άποψή μου με συναισθηματική φόρτιση. Ούτε ήθελα να το παίξω ψευτοδιανοούμενος όπως το έκαναν πολλοί άλλοι για να δουν το ονοματάκι τους να φιγουράρει για λίγες μέρες σε υβριστικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο (η τέλεια διαφήμιση).
Μετά από δύο μέρες προσπάθησα να σκεφτώ και τις δύο πλευρές. Έχω πέσει πολλές φορές σε έλεγχο στο μετρό και στα λεωφορεία. Είναι γεγονός πως σχεδόν όλοι οι ελεγκτές έχουν ένα ηλίθια αυστηρό ύφος. Σχεδόν ξενερώνουν όταν διαπιστώνουν πως είσαι νομοταγής πολίτης. Στα έντεκα χρόνια που κατοικώ στην Αθήνα, δεν μ' έχουν πιάσει ούτε μία φορά χωρίς εισιτήριο, κι ο λόγος είναι πως θέλω να 'μαι δίκαιος και να μη δίνω σε κανέναν δικαιώματα. Την περίοδο του μνημονίου που έσφιξαν τα οικονομικά λουριά κι ανέβηκε η τιμή των εισιτηρίων (και των μηνιαίων καρτών), προτίμησα να αφήσω τα Μ.Μ.Μ. και να μετακινούμαι με τα πόδια, κυρίως στο κέντρο με πιο μακρινή απόσταση το Εξάρχεια-Νέος Κόσμος. Αν θέλω να διανύσω μεγαλύτερη απόσταση, επιλέγω τα μέσα αλλά με εισιτήριο πάντα. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι με οικονομικά προβλήματα που θεωρούν απαραίτητα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μ' αποτέλεσμα να τα χρησιμοποιούν χωρίς εισιτήριο. Μία παράβαση που δυστυχώς είναι αναγκαία για να μπορούν να ζουν την καθημερινότητά τους, οι άνθρωποι αυτοί. Ίσως να είναι και το παιδί σ' αυτήν την κατηγορία. Δεν το γνωρίζω και δεν μπορώ να χω άποψη όσον αφορά τον αδικοχαμένο νεαρό. Ας μην ταλαιπωρούμε άλλο την μνήμη του. Μπορεί να μην θέλω να σχολιάσω τον νεαρό αυτό, όμως μπορώ να μιλήσω για γνωστούς μου που για μαγκιά ή για ψευτοϊδεολογία αποφεύγουν να χτυπήσουν εισιτήριο, στο όνομα της οικονομικής κρίσης, την στιγμή που έχουν πράγματι χρήματα για να κυκλοφορούν με ακριβά κινητά και να κάνουν συχνές διακοπές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ξέρω πολλούς στον ευρύ κύκλο μου. Αυτούς τους κατηγορώ, διότι είναι εν μέρει ηθικοί αυτουργοί στην αυστηρότητα των ελεγκτών. Κι εξαιτίας της ανόητης στάσης τους, μαζί μ' αυτούς τιμωρούνται κι άνθρωποι που δεν το αξίζουν.
Από την άλλη όμως θέλω να ασχοληθώ με την απανθρωπιά του ελεγκτή (και πιθανότατα του οδηγού). Φαίνεται πάντα και ξεκάθαρα όταν κάποιος είναι παραβάτης άθελα ή ηθελημένα. Ο ελεγκτής θα 'πρεπε να φερθεί λίγο ανθρώπινα, όταν το παλικάρι αυτό εκλιπαρούσε να μην τον γράψουν επειδή δεν έχει λεφτά ούτε αυτός ούτε η οικογένειά του. Αντιθέτως άρχισαν να στάζουν τα σάλια του από το στόμα σαν θηρίο ανήμερο, έχοντας μπροστά του παγιδεύσει την λεία η οποία έσκουζε για να σωθεί. Και δυστυχώς το θράσος εξακολουθούσε να υπάρχει και μετά το τραγικό συμβάν. Οπότε σίγουρα ο άνθρωπος αυτός θα κοιμάται ήρεμος και τα υπόλοιπα βράδια της ζωής του.
Το τραγικό γεγονός του Περιστερίου αποδεικνύει την μέγιστη απανθρωπιά που έχει κυριεύσει τη σύγχρονη κοινωνία μας. Προχθές η απανθρωπιά σκότωσε έναν ακόμα άνθρωπο.
Και δυστυχώς αυτές οι μαύρες στιγμές φέρνουν χειρότερες φουρτούνες.