Χρυσή Αυγή και Κύπρος

του Γεωργίου Μαλούχου

Είναι ιστορικά αδιαμφισβήτητο ότι σε αυτό τον τόπο οι πιο μεγάλοι «πατριώτες» έχουν διαπράξει κάποια από τα μέγιστα εθνικά εγκλήματα, ενίοτε και προδοσίες.
Και για να θυμηθεί κανείς μόνον ορισμένα, το 1897 και τον «Ατυχή πόλεμο» τον οργάνωσε η εθνικά ανεύθυνη «Εθνική Εταιρία» - με τις βλακείες τους οι Τούρκοι κόντεψαν να φτάσουν στη Λαμία και τους σταμάτησαν οι ξένοι, για δικούς τους φυσικά λόγους.
Στην καρδιά της Κατοχής, από τις τάξεις της άκρας δεξιάς βγήκαν οι συνεργάτες των Ναζί που φόρεσαν τις στολές τους και σκότωναν Ελληνες.
Είναι δυνατόν ποτέ Ελληνες πατριώτες να είναι θαυμαστές του Χίτλερ και να ακούν τους ύμνους του; 
Βύθισε ποτέ κανείς άλλος την Ελλάδα τόσο βαθιά στο αίμα και την καταστροφή όσο εκείνο το κτηνώδες γερμανικό καθεστώς;
Πέρα από όλα τα άλλα τερατώδη εγκλήματα που έκανε και τις συμφορές που έφερε απ’ όπου κι αν πέρασε, ο ναζισμός έψηνε ανθρώπους στους φούρνους , ανάμεσά τους και χιλιάδες Ελληνες Εβραίους στο θρήσκευμα.
Ελληνες που αγαπούσαν την πατρίδα τους εξίσου με όλους τους άλλους, που δεν ήταν σε τίποτα λιγότερο Ελληνες. Και που πέρα από Ελληνες, ήταν άνθρωποι!!!
Υπάρχει λοιπόν αληθινός Ελληνας πατριώτης που μπορεί αυτό το γεγονός είτε να το αρνείται είτε, ακόμα χειρότερα, να το θαυμάζει;
Εκείνα τα κτήνη σκόρπισαν παντού τον όλεθρο, σε κάθε άνθρωπο και κάθε τόπο που αντιτάχθηκε στο σκότος τους…
Και φυσικά, πιο πρόσφατα, το χουντικό καθεστώς έκανε την προδοσία της Κύπρου που οδήγησε στην τελευταία εθνική τραγωδία.
Πώς γίνεται λοιπόν να δηλώνει κανείς πατριώτης και να θαυμάζει το καθεστώς που κατέστρεψε την Κύπρο;
Δεν γίνεται, εκτός κι αν επενδύει στην άγνοια: όταν λοιπόν στελέχη της Χρυσής Αυγής, που δεδηλωμένα θαυμάζουν τη χούντα, μιλούν για την Κύπρο είναι να απορεί κανείς αν μη τι άλλο για το πώς αντιλαμβάνονται τη νοημοσύνη των οπαδών τους.
Ο περίφημος «Φάκελος της Κύπρου», αν πραγματικά υπάρχει κάτι τέτοιο υπό τη μορφή τουλάχιστον που του απέδωσε ιδίως το ΠαΣοΚ στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 για προπαγανδιστικούς λόγους και που πάντως στις δεκαετίες της εξουσίας του δεν τον βρήκε ποτέ να τον ανοίξει, το πρώτο πράγμα που θα έχει μέσα, είναι το αυτονόητο: ότι η ευθύνη για την εθνική καταστροφή εκείνου του καλοκαιριού βαραίνει αποκλειστικά τους δικτάτορες που κυβερνούσαν την Ελλάδα δια των όπλων από το 1967 και που οδήγησαν την Κύπρο στον όλεθρο.
Είναι τερατώδες ακόμα και να τολμά να μιλά κανείς, όταν είναι θιασώτης της χούντας, για την Κύπρο: επτά ολόκληρα χρόνια είχαν υφαρπάξει την εξουσία. Άλλος φταίει;
Είναι ακόμα πιο τερατώδες να «κατηγορείται» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γι αυτή την υπόθεση: έλλειπε έντεκα χρόνια από την Ελλάδα, γύρισε και βρήκε ερείπια στην Κύπρο και απόλυτη διάλυση στην Αθήνα, μια χώρα που ενώ την κυβερνούσε ο στρατός, αυτή είχε μείνει χωρίς στρατό που να μπορεί να εκπληρώσει το ελάχιστο καθήκον του!...
Μια χώρα που όχι απλώς δεν είχε τα μέσα να προχωρήσει εκείνη τη στιγμή σε ανακατάληψη του νησιού, αλλά και που αν επιχειρούσε πόλεμο θα ζούσε το νέο 1897.
Πριν φτάσει καν ο Καραμανλής στην Αθήνα, η καταρρέουσα χούντα δεν είχε καν καταφέρει να οργανώσει μία επιστράτευση, ενώ οι άνθρωποι που είχαν φέρει στον ελληνισμό τη μεγαλύτερη εθνική του καταστροφή μετά το 1922 ήταν κι εκείνοι που δεν είχαν αφήσει το στρατό που βρισκόταν στην Κύπρο να πολεμήσει: με διαταγές αντιφατικές και με προδοτική στάση, όχι μόνον προκάλεσαν την τουρκική εισβολή, αλλά την έκαναν και όσο πιο εύκολη μπορούσαν για την Αγκυρα, όπως και την προέλασή της στο νησί.
Ετσι κι αλλιώς, η τραγική πραγματικότητα που ζούμε σήμερα προσφέρει δυστυχώς στη Χρυσή Αυγή πλήθος πεδία να κάνει, εκ του ασφαλούς φυσικά, την προπαγάνδα της.
Ας αφήσει λοιπόν ήσυχη την Κύπρο: στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σκοινί...