Ένα από τα αίτια της ξενοφοβίας είναι η ελλιπής εικόνα που έχουμε για τους άλλους λαούς. Με αυτήν την ύπουλη ξενοφοβία "υποδεχτήκαμε" βιαίως τους Αλβανούς μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας πριν τρεις δεκαετίες. Παρά τις δύσκολες συνθήκες εκείνων των χρόνων, οι Αλβανοί κατάφεραν να αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία και να τονώσουν την ελληνική οικονομία.
Όμως τρεις δεκαετίες μετά, ποτέ δεν επιδιώξαμε να τους προσεγγίσουμε και να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Μια στάση άδικη, που δε πατάει πλέον στο μίσος απέναντι στον ξένο Αλβανό αλλά στο φόβο μήπως και συνειδητοποιήσουμε πως έχουμε περισσότερα κοινά με τον "φτωχό" μας γείτονα παρά διαφορές να μας χωρίζουν.
Αυτή η κοινωνική στασιμότητα προσέγγισης προς τον γείτονά μας, καλό είναι να πάψει να υφίσταται, μήπως και μπορέσουμε ως γειτονικοί λαοί να έρθουμε πιο κοντά, να συμφιλιωθούμε κι επιτέλους να συνυπάρξουμε αρμονικά, σπάζοντας κάθε αυγό φασισμού και ξενοφοβίας.
Το βιβλίο της Λέα Ούπι είναι μια καλή αρχή για να μάθουμε την πρόσφατη ιστορία των γειτόνων μας και την περηφάνεια που τους διακατέχει.
Οι εξιστορήσεις της συγγραφέως, συνδυάζουν το προσωπικό ύφος με το πολιτικό και τους υπαρξιακούς της προβληματισμούς με τις πολιτικές θεωρίες των δικών της. Το ενδιαφέρον αυτό βιβλίο είναι οι μαρτυρίες ενός μικρού κοριτσιού που είχε την τύχη (ή τη δυστυχία) να μεγαλώσει και να ωριμάσει ανάμεσα σε δύο κόσμους διαφορετικούς μέσα στην ίδια της τη χώρα.
Το βιβλίο αυτό είναι η προσωπική εξομολόγηση ενός ανθρώπου που βρέθηκε απέναντι στο "Τέλος της Ιστορίας", κάνοντάς την να αναρωτιέται σήμερα για το νόημα τόσο των ιδεολογιών που εξαφανίστηκαν όσο και του νέου κόσμου που ξανοίχτηκε απότομα μπροστά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου