Μετά The Wall εποχή... (η συνέχεια)

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Στο μυαλό μου το είχα σίγουρο πως θα ξαναπάω. Και πράγματι από Τρίτη απόγευμα ήμουν μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. στις θέσεις των V.I.P. ακριβώς απέναντι από τη σκηνή. Ήθελα να σταθώ ακριβώς απέναντι από τον Roger Waters.
Όμως η βραδιά έκρυβε πολλά απρόοπτα.
Πρώτο απρόοπτο. Μία σειρά πιο κάτω από μένα έκατσε ο αγαπημένος μου πρωινός δημοσιογράφος Τάκης Γιαννούτσος. Τον χαιρέτησα. Ήθελα χρόνια να τον συναντήσω μιάς και η φωνή του με συντρόφευε πολλά πρωινά χρόνια τώρα. Ο ίδιος με κάλεσε κοντά του και αρχίσαμε να συζητάμε. Η βραδιά φαινόταν από την αρχή ενδιαφέρουσα.
Όπως είπα και στον Τάκη κατα τη διάρκεια της συναυλίας ένα όνειρο ζωής ήταν να δω αυτή τη συναυλία από κοντά. Και το ξαναζώ για δεύτερη φορά. Άλλο ένα όνειρο ήταν να πιώ μπύρα με την τρελοπαρέα του πρωινού. Τελικά κατάφερα να συνδιάσω συναυλία και μπύρα με τον Τάκη την ίδια βραδιά. Χάρηκα πολύ που έζησα μαζί του τη συγκίνηση όταν είδε την κόρη του να χορεύει πάνω στη σκηνή. Ανέλυα κάθε τραγούδι μαζί του. Είναι φοβερό όταν συναντιούνται και συζητάνε δύο άνθρωποι που τους έχει αγγίξει και σημαδέψει αυτός ο δίσκος. Ένιωσα όμορφα όταν ο Τάκης μου είπε πως πραγματικά απόλαυσε την παρέα μου. Πιστεύω να κατάλαβε τον ενθουσιασμό μου που τον συνάντησα.
Όμως τα απρόοπτα δε σταματάνε εκεί.
Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας ο Roger Waters έδειχνε προς το κοινό. Τελευταίο έδειξε εμένα. Εγώ του έγνεψα αν εννοεί εμένα και ο ίδιος κούνησε το κεφάλι καταφατικά ξαναδείχνοντάς με. Θα με πείτε τρελό αλλά ευτυχώς έχω τον Τάκη μάρτυρα, ο οποίος ενθουσιασμένος μου έλεγε: ρε συ εσένα έδειξε, μα καλά τι άλλο θες απόψε, όλα σου χουν πάει τέλεια. Και πράγματι ένιωθα υπέροχα. Τον άνθρωπο πρότυπο που χω μιά ζωή για λίγα δευτερόλεπτα της ζωής του έγνεψε προς εμένα. Όσο ασήμαντο είναι γι' αυτόν τόσο σημαντικό είναι για μένα. Φυσικά μετά πήρε το αυτόματο και πυροβόλησε προς την μεριά μου. Ο Τάκης του φώναξε: ρε τον φίλο μου βαράς; Ξέρω πως σας φαίνονται απίθανα. Ειλικρινά αδιαφορώ. Η αλήθεια είναι πως το έζησα και νιώθω πολύ τυχερός...
Η συναυλία τελείωσε, το όνειρο πέρασε. Νιώθω πιο γεμάτος πλέον.
Την επόμενη μέρα ο Τάκης αφιέρωσε την εκπομπή σε μένα...
Πιστεύω εκτός από την εμπειρία των συναυλιών κέρδισα έναν φίλο που άκουγα εδώ και χρόνια...

Η συναυλία της Τρίτης ήταν η 120η στην ιστορία του The Wall.

Roger Waters σ' ευχαριστώ πολύ για αυτές τις υπέροχες βραδιές.