"Τα μεγάλα πράγματα έχουν μικρό ξεκίνημα"

Αυτή τη φράση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε από το πρώτο blockbuster του καλοκαιριού, το "Prometheus", η αρχή της θρυλικής πλέον τετραλογίας του Alien.
Το τρέιλερ μας προετοίμαζε για μία καλή περιπέτεια που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του κάθε θεατή-θαυμαστή των Aliens. Αν συγκρίνουμε την ταινία αυτή με την σειρά τότε θα απογοητευτούμε. Η παρουσία των γνώριμων τεράτων είναι ανύπαρκτη. Αν κάποιος πάει σινεμά γι' αυτόν τον λόγο και μόνο, σίγουρα θα απογοητευτεί. Από την άλλη, οι ρόλοι είναι συνηθισμένοι γι' αυτού του είδους τα έργα. Πάντα υπάρχει μία σκύλα (Charlize Theron), ένα ή δύο πρόσωπο αγνά που έχουν σκοπό την εκπλήρωση ενός στόχου (το ζευγάρι της ταινίας), ένας τρελός (ο γεωλόγος) και άλλες προσωπικότητες που είναι επιφανειακές που τις ξεχνάς μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους. Φυσικά αποκάλυψη για μία ακόμη φορά ήταν ο Michael Fassbender (φωτογραφία), που υποδύεται ένα ρομπότ. Πετυχημένη η προσπάθεια να μην εξωτερικεύει τα συναισθήματά του (το είχαμε ξαναδεί αυτό στον Εξολοθρευτή) αλλά λίγο τραβηγμένοι οι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις του πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη και την θρησκεία. Η φωνή του και ο τρόπος σκέψης του, μου θύμισαν τον κεντρικό επεξεργαστή της ταινίας 2001: Η Οδύσσεια του διαστήματος. Επίσης ενδιαφέρουσα ήταν η παρουσίαση των εξωγήινων μορφών.
Μέχρι τα μισά η ταινία βλέπεται με μεγάλο ενδιαφέρον και άγχος.Τα εφέ και οι τοποθεσίες είναι καταπληκτικές. Επίσης μου ξύπνησε εφηβικές αναμνήσεις, σκηνές τρομακτικές ή ανατριχιαστικές που με ανάγκαζαν να κλείσω τα μάτια ή να απομακρύνω το βλέμμα μου από την οθόνη. Το έκανα ασυναίσθητα σε μία σκηνή του έργου. Όσο για την πλοκή, οι πληροφορίες είναι γρήγορες και καθόλου κουραστικές. Φυσικά κατά την διάρκεια του έργου, σου προκαλούνται ερωτήματα τα οποία περιμένεις να απαντηθούν στη συνέχεια. Μόνο που εκεί έρχεται η απογοήτευση. Υπάρχουν αρκετά κενά στο σενάριο που γίνονται αισθητά. Η δράση δεν είναι τόσο έντονη όσο σε προϊδεάζει το τρέιλερ της ταινίας ενώ το φινάλε για μία ακόμη φορά σου αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για μία συνέχεια, κάτι που πλέον έχει αρχίσει να κουράζει εμένα προσωπικά.
Επίσης ο ρόλος της Charlize Theron είναι ενδιαφέρον και είναι κρίμα που δεν αναπτύσσεται όσο πρέπει. Μπορεί να μην είναι η πρωταγωνίστρια της ταινία αλλά αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις στο τέλος. Όσο για τον πρωταγωνιστή του ζεύγους της ταινίας, αν σας θυμίζει κάποιον, θα σας πρότεινα να ξαναδείτε το πρώτο Scream.
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω την γνώμη μου για την νοοτροπία του αμερικανικού κινηματογράφου που την παρατήρησα και στο Prometheus. Πόσο εύκολα περνάνε τον θάνατο. Πόσο συνηθισμένες πλέον φαίνεται στις οθόνες, οι σφαγές, οι ακρωτηριασμοί, οι θάνατοι και οι ανθρώπινες απώλειες. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι Αμερικανοί σκοτώνονται πιο άνετα από τους υπόλοιπους λαούς. Αυτό  με ενόχλησε αλλά δεν αφορά μόνο αυτήν την ταινία.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως δε μετάνιωσα που την είδα. Η ταινία από μόνη της είναι καλή αλλά πολύ λίγη αν την συγκρίνεις με τα δύο πρώτα Alien.
Πάντως αξίζει να την απολαύσει κανείς σε ένα θερινό σινεμά.

Το τρέιλερ της ταινίας είναι εδώ.