Ο Πύργος του Άιφελ, ένα από τα πιο γνωστά (υπερτιμημένα) μνημεία παγκοσμίως, ήταν μισητός στους κατοίκους του Παρισιού. Το αποκαλούσαν ουλή της πόλης. Τόσο πολύ πίστευαν πως κατέστρεφε το τοπίο. Όλα αυτά μέχρι που κατέλαβαν οι Ναζί την Γαλλία.
Ο Χίτλερ από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στο Παρίσι, τους έκανε σχεδόν να παραμιλούν αφού τον συμπεριέλαβε στη λίστα των μνημείων που έπρεπε να καταστραφούν...
Με τρόμο και αγωνία λοιπόν κάθε πρωί οι παριζιάνοι ξυπνούσαν και κοίταζαν από το παράθυρό τους αν έστεκε ακόμα όρθιος...
Έτσι μετατράπηκε όχι μόνο σε σύμβολο της πόλης αλλά ολόκληρου του γαλλικού έθνους...
Αντιθέτως εμείς τον Παρθενώνα τον σκεφτόμαστε μόνο όταν θέλουμε να θυμίσουμε στους ξένους πως όταν εμείς (αυτοπροσώπως) τον χτίζαμε εκείνοι αναζητούσαν ονομασία στα βελανίδια που έτρωγαν...
Ο Παρθενώνας έχει καταλήξει να είναι μια μόνιμη δικαιολογία για πολλά, μια μόνιμη επανάληψη για την απόδειξη της και καλά μεγαλειότητας μας, μια επιχειρηματολογία χωρίς επιχείρημα από πίσω της που ωστόσο για κάποιους τα δικαιολογεί όλα και τα εξυπηρετεί όλα...και να φανταστείς πόσοι είναι αυτοί που δεν έχουν κάνει καν τον κόπο έστω να τον επισκεφθούν...πόσο μάλλον να διαβάσουνσχετικά μ αυτόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Το 70% των κατοίκων της Αθήνας δεν τον έχουν επισκεφθεί. Το θέμα είναι όμως άλλο. Πως οι Γάλλοι μετέτρεψαν ένα μνημείο που μισούσαν, σε σύμβολο της χώρας τους επειδή κινδύνευσε από τον Χίτλερ. Μέσα από αυτήν την απειλή συνδύασαν τον πύργο με την ίδια τους την χώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ ενδιαφέρον πως μνημεία γίνονται σημεία αναφοράς. Και οι λόγοι είναι πολλοί και νομίζω πως έχουν να κάνουν με ιστορικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς λόγους ή τέλως πάντων από μια περίεργη μίξη αυτών. Αν τώρα εξετάσεις τον Πύργο του Αιφελ νομιζω οτι στην περίπτωση των Γάλλων μιλάμε για ενα λαό που έδειξε μια συγκρότηση απέναντιθ στην απειλή και έμπρακτα μέσα από αυτή την μετέπειτα λατρεία στον Πύργο έδειξε οτι χωνεύει τις εμπειρίες του, όπως και τα επιτεύγματα και τα παραπτώματά του, όπως κάποιος χωνεύει το κρέας, ακόμα κι όταν αναγκάζεται να καταπιεί μερικά σκληρά κομμάτια.
ΑπάντησηΔιαγραφή