Σεληνιαζόμαστε...

Τελετές προς το μάγο φεγγάρι.
Οι κοπέλες σεληνιάζονται.
Πετούν όλα τους τα ρούχα.
Στο πλακόστρωτο ακούγονται τα χαρωπά τακούνια.
Τικ τακ τικ τακ
Σαν χτύπος ρολογιού που σημαίνει
μιαν ώρα ακριβή ο πόθος.

Ανάγκη επικοινωνίας...

Τι λείπει από τους νέους σήμερα;

Η γενική απάντηση στην παραπάνω ερώτηση είναι "πολλά", όμως θα επικεντρωθώ στις επιλογές των νέων για τις σχολές και τις μελλοντικές δουλειές που θέλουν να κάνουν. 

Πριν δέκα χρόνια όταν οργάνωνα το μηχανογραφικό μου, ένας συμμαθητής μου, μου είχε εκμυστηρευθεί την πίεση που δεχόταν σπίτι του για να βάλει τις αστυνομικές σχολές. Όταν τους ρωτούσε για ποιον λόγο τον πιέζουν να ακολουθήσει τον συγκεκριμένο κλάδο, δεχόταν τις εξής απαντήσεις: Πρώτον δε θα κάνεις φαντάρος (ο πατριωτισμός πάνω απ' όλα) και δεύτερον μόλις τελειώσεις τις σπουδές σου θα χεις κατευθείαν το μηνιάτικο στην τσέπη. Φυσικά ο γνωστός μου αυτός επέλεξε το επάγγελμα που πραγματικά ήθελε και ποτέ δε το μετάνιωσε. 

Μέσα από αυτήν την ιστορία θέλω να σας δείξω πως ο οικογενειακός κύκλος περιορίζει τις ευθύνες του κάθε ατόμου. Το καθιστούν υποσυνείδητα άχρηστο στο να πετύχει κάτι ή ακόμα στο να οραματιστεί κάτι. Του περνάνε το μικρόβιο του βολέματος. Μπες σε στρατιωτική ή αστυνομική σχολή και θα ηρεμήσεις. 

Αυτό είναι που λείπει από τους νέους. Και δεν είναι τωρινό φαινόμενο όπως θέλουν τα μέσα να το περάσουν. Άκουγα χθες να λένε πως οι νέοι επέλεξαν σχολές δίπλα στο σπίτι τους και σπουδές που θα τους αποφέρουν άμεσα δουλειά. Μεγάλο ψέμα. Αυτά πάντα ίσχυε. Δεν φταίει η κρίση για τις επιλογές αυτές. Φταίει η λάθος παιδεία... 

Οι νέοι δεν έχουν όραμα ούτε διάθεση για παραγωγή. Τα θέλουν όλα έτοιμα. Αυτό είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που τους λείπει, κι έτσι απαντιέται το ερώτημα του τίτλου.

Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Για παράδειγμα διάβασα σε ένα σημερινό πρωτοσέλιδο εφημερίδας (μάλλον στον Αδέσμευτο αν δεν κάνω λάθος) πως αρκετοί νέοι επέλεξαν σχολές αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Σ' αυτά τα παιδιά τους βγάζω το καπέλο. Είναι νέοι με όραμα. Νέοι που πιστεύουν στον εαυτό τους και θέλουν να ανέβουν ένα σκαλοπάτι παραπάνω για να μπορέσουν να βγουν δυναμικά στην παραγωγή. Πόσοι να ναι όμως αυτοί οι νέοι; 

Δυστυχώς για μία ακόμη φορά βρήκα τα κριτήρια που είχαν οι νέοι για επιλογή σχολής αστεία, σαν την φωτογραφία που επέλεξα για την ανάρτηση αυτή...

Η Αθήνα που χάθηκε...

Λεγόταν “Βίλλα Μαργαρίτα”. Ήταν στη γωνία Βασ. Σοφίας και Μεσογείων, εκεί όπου σήμερα είναι το αδιάφορο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας (πρώην Κτηματικής) Γκρεμίστηκε κατά τη διάρκεια της χούντας, τη δεκαετία του 1970.Η ‘’εξήγηση” που δόθηκε από το αρμόδιο υπουργείο ήταν [περίπου] ότι “δεν εντάσσεται στην ελληνική αρχιτεκτονική παράδοση, άρα δεν χρειάζεται να χαρακτηριστεί διατηρητέο”…

Στα καθολικά χωριά της Τήνου

Η Τήνος είναι γνωστή για την εκκλησία της Παναγιάς. Αυτό είναι και καλό και κακό. Κακό επειδή αλλοιώνεται η ταυτότητα και η ιστορία αυτού του τόπου και καλό διότι έχει έναν μόνιμο τουρισμό θρησκευτικού χαρακτήρα που καταφθάνει στο νησί για να προσκυνήσει στην εκκλησία, προσφέροντας ένα σεβαστό οικονομικό κέρδος για τους κατοίκους του που ασχολούνται με το συγκεκριμένο κομμάτι. Ωστόσο, η ύπαρξη του συγκεκριμένου θρησκευτικού τουρισμού που δε ξεπερνάει τα όρια της Χώρας (πέρα από οργανωμένες επισκέψεις στον Πύργο), στάθηκε αφορμή να παραμείνει άγνωστη, αυθεντική κι αναξιοποίητη η μαγευτική ομορφιά της Τήνου, που δεν είναι άλλη από τα υπέροχα χωριά της και τις όμορφες παραλίες της.

Στις πρώτες μου επισκέψεις στο νησί, μου δημιουργήθηκε μεγάλη εντύπωση για την ύπαρξη ενός πλήθους καθολικών χωριών στο πιο γνωστό "ορθόδοξο" νησί του Αιγαίου. Την απορία αυτή μου την κάλυψε ένας φίλος που έχει καταγωγή από το νησί και συγκεκριμένα από την Κώμη κι από την συγκεκριμένη πηγή που σας παραθέτω εδώ. 

Ο καθολικισμός εδραιώθηκε στο νησί την περίοδο της Βενετοκρατίας. Όταν ο Τήνος προσαρτήθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1715, έγινε συμφωνία μεταξύ Βενετών και Οθωμανών, η οποία προστάτευε την ανεξιθρησκία του νησιού και πως κανένας Τούρκος δε θα πατούσε το πόδι του εκεί κι οι φόροι υποτέλειας θα δίνονταν μέσω θαλάσσης. Με αυτή τη συνθήκη, στο νησί κατέφτασαν ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι χτίσανε χωριά στην άγονη περιοχή της Τήνου, μιας και την καλή πλευρά την κατείχαν ήδη οι καθολικοί. 

Στην δεύτερη επίσκεψή μου στην Τήνο, άρχισα να ανακαλύπτω τα καθολικά χωριά, έχοντας την Κώμη ως ορμητήριο. Επισκέφθηκα τα χωριά Βώλαξ κι Αγάπη κι ανέβηκα στην κορυφή του επιβλητικού βράχου με τα απομεινάρια της καστροχώρας του Εξώμβουργου, που ορθώνεται πάνω από τα καθολικά χωριά του νησιού. 

Ο Βώλαξ είναι ένα ιδιαίτερο χωριό. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά και περιβάλλεται από θεόρατες κι ολοστρόγγυλες πέτρες. Ακόμα δεν έχουν βρει την προέλευσή τους και τα αίτια ύπαρξής τους. Προσφέρουν όμως ένα ιδιαίτερο θέαμα. Ειδικά όταν περπατάς μέσα στο χωριό και βλέπεις σε κάθε στενό, συμπλέγματα βράχων και σπιτιών, αρμονικά δεμένων μεταξύ τους. Πολύ έξυπνο και πρωτότυπο το δέσιμο των βράχων με το μικρό θέατρο του χωριού. Σαν να είναι και οι όγκοι αυτοί θεατές των παραστάσεων που ανεβαίνουν εκεί κατά καιρούς.

Η Αγάπη είναι ένα μικρό χωριουδάκι κοντά στην Κώμη. Ήσυχο κι όμορφο, αναπτύσσεται πάνω σε μία πλαγιά. Αποκαλύπτεται, φτάνοντας και παρκάροντας σε μία αντικριστή απλάδα. Από εκεί κατεβαίνεις στην κεντρική πλατεία του χωριού που βρίσκεται ανάμεσα σε τρεχούμενα νερά, κι από εκεί ανηφορίζεις στα καλντερίμια του. Εκεί βρίσκεται μία μόνο παραδοσιακή ταβέρνα με το όμορφο μπαλκόνι της να κοιτά προς την κοιλάδα που σχηματίζουν τα γύρω βουνά. 

Τέλος, το Εξώμβουργο είναι ένας μεγάλος βράχος στην καρδιά της Τήνου. Θέλει αντοχή για να τον ανέβεις με τα πόδια και πολύ δύναμη για να κρατηθείς από τον ισχυρό αέρα που συναντάς στην κορυφή του. Με δυσκολία καθίσαμε κάτω από τον ψηλό σταυρό της κορυφής για να απολαύσουμε την θέα. "Ο σταυρός αυτός κάποτε καταστράφηκε από έναν κεραυνό και ξαναχτίστηκε" μου ανέφερε ο Γιάννης. Κατά τη κάθοδό μας, φοβήθηκα σε πολλά σημεία πως θα με ρίξει ο αέρας στον γκρεμό. "Κλείσε τα αυτιά σου για να κατέβεις πιο εύκολα" μου φώναζε ο Γιάννης. "Δεν υπάρχει περίπτωση να σε παρασύρει ο αέρας, η αλλαγή της πίεσης στα αυτιά είναι που σε κάνουν να χάνεις την ισορροπία σου". 

Γύρω από το Εξώμβουργο υπάρχουν διάσπαρτα πολλά καθολικά κι ορθόδοξα χωριουδάκια. Ένα από αυτά το έχουν αγοράσει Γερμανοί και το 'χουν μετατρέψει σε δικό τους τουριστικό θέρετρο καθώς δεν επιτρέπεται σε κανέναν Τηνιακό να το επισκεφθεί. Κράτος εν κράτει. Μία κατάσταση που δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν επιπλέον τρόπο ξεπουλήματος της πατρίδας μας.

Όσο για το νησί, έχω την αίσθηση πως κάθε φορά που θα το επισκέπτομαι, θα ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο. Αναχωρώντας, αναρωτήθηκα πως γίνεται ένα τόσο μικρό νησί να έχει τόσα πολλά να σου δείξει. Θεωρώ πως όσο επικρατεί το καθεστώς του θρησκευτικού τουρισμού, τόσο αυτός ο τόπος θα είναι εναλλακτικός και ήρεμος. Δεν είναι τυχαίο, το ότι όσοι ανακαλύπτουν την ενδοχώρα του νησιού, θέλουν να την επισκεφθούν ξανά και ξανά... 

Η κουτοπόνηρη ανευθυνότητα του Νεοέλληνα!

Ο Σεπτέμβριος είναι κοντά. Θα ζήσουμε πάλι έντονες στιγμές. Ίσως πιο δυνατές από αυτές του Φεβρουαρίου και του Ιουνίου (του 2011). Θα ακούσουμε όμως και τις ίδιες κουτοπονηριές που λέει ο κάθε ημιμαθής άθελά του ή εσκεμμένα, αν είναι κουτοπόνηρος (δυστυχώς έχουμε πολλούς από αυτούς).

Πριν λίγες μέρες μου τράβηξε την προσοχή το παραπάνω σκίτσο, το οποίο το βρήκα πολύ έξυπνο. Πάνω σ' αυτό θα αναπτύξω την σημερινή ανάρτηση. 

Πράγματι από το σχολείο αλλά και από το κοινωνικό μας περιβάλλον είχαμε μάθει να κλαιγόμαστε. Είχαμε πιστέψει πως για όλες τις καταστροφές της Ελλάδος ευθύνονται οι άλλοι και πως εμείς είμαστε ο αδικημένος λαός που κάποια στιγμή ο καλός θεούλης (ή η Ρωσία) θα τον λυπηθεί

Η δυτική ανάπτυξη δεν έφτασε στην Ελλάδα λόγω τουρκοκρατίας μας λέγανε πολλοί. Μέγα λάθος. Θα σας το εξηγήσω με δύο παραδείγματα. Την περίοδο που τα σημερινά ελληνικά εδάφη άνηκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία, υπήρξε μεγάλη πρόοδος στην γεωργία και στην υπόλοιπη παραγωγή. Κάποιες περιοχές μάλιστα όπως η Χίος ήταν αφορολόγητες κι αυτό βοηθούσε στην ανάπτυξη του τόπου. Φυσικά όλα αυτά έχουν σκεπαστεί κάτω από τους μύθους με τα κρυφά σχολειά και τα λάβαρα της εκκλησίας. Επίσης στην οθωμανική αυτοκρατορία βρίσκονταν σημερινά κράτη που είχαν στο παρελθόν μεγάλη ανάπτυξη, όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία. Αυτοί δεν είχαν σκλαβιά; Ας σταματήσει αυτή η αηδία λοιπόν διότι εκτός από τα αυτιά έχει αρχίσει να κουράζει και στα νεύρα μας.

Καλό είναι να επικεντρωθούμε στο παραπάνω σκίτσο και στην νεώτερη ιστορία μας, για την οποία δυστυχώς λίγοι άνθρωποι έχουν σοβαρή και βάσιμη γνώση πάνω σ' αυτήν. 

Ας πάμε στην Μικρασιατική καταστροφή που αναφέρεται ο κύριος με το μουστάκι. Τα σχολικά εγχειρίδια αναφέρουν πως ο κόσμος βουτούσε στην θάλασσα και προσπαθούσε να ανέβει στα πλοία των μεγάλων δυνάμεων που ήταν στο κόλπο της Σμύρνης και οι ναύτες τους, τους έδιωχναν με ζεματιστό νερό και τσεκούρια. Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να ενημερώσω πως τα ξένα πλοία βρίσκονταν εκεί για να σώσουν τους δικούς τους που ζούσαν στην όμορφη πόλη της Σμύρνης. Αυτά είναι γεγονότα που πράγματι έλαβαν χώρα στην προκυμαία της Σμύρνης. Κάποιοι όμως ήθελαν να εστιάσουν την προσοχή του κόσμου σ' αυτήν την στιγμή της καταστροφής για να αποπροσανατολίσουν τους μελλοντικούς αναγνώστες της προπαγανδιστικής ιστορίας της χώρας μας, αποκρύπτοντάς τους τα βασικά αίτια που φτάσαμε στο γεγονός αυτό.  Καλό είναι να αναζητήσουμε την αλήθεια βαθύτερα και να αποφύγουμε τα έτοιμα που μας σερβίρουν κάποιοι (η τεμπελιά μας όμως αρέσκεται σ' αυτά μόνο). Κοιτώντας τα βαθύτερα αίτια θα διαπιστώσουμε το εξής:  Με την συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) δινόταν στην Ελλάδα η Ανατολική Θράκη, τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, επικύρωνε την κυριαρχία στα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου και εμπιστευόταν την διοίκηση της περιοχής της Σμύρνης, η οποία θα δινόταν στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια και με την υλοποίηση ενός δημοψηφίσματος. Οι συνθήκες τότε γινόντουσαν για να σταματήσει ο πόλεμος. Για την Ελλάδα όμως ήταν η συνέχιση του πολέμου με την Τουρκία (τα μυαλά μας πήραν ξαφνικά αέρα και γίναμε ιμπεριαλιστές). Ο Κεμάλ που όλοι μας βρίζουμε, βλέποντας την χώρα του να συρρικνώνεται και να απειλείται κήρυξε εθνική επανάσταση κι απέρριψε την Συνθήκη των Σεβρών (εδώ που τα λέμε ο καθένας θα το κανε αυτό). Η Ελλάδα είχε από πίσω της την Αγγλία. Οι Βρετανοί μας ωθούσαν τότε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική αντίσταση. Η αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων στην Σμύρνη δημιούργησε αντιδράσεις στο Ανώτατο Συμβούλιο της Διάσκεψης της Ειρήνης. Η γαλλοϊταλική αντίδραση έγινε πιο έντονη όταν τα ελληνικά στρατεύματα πέρασαν τη ζώνη της Σμύρνης (άραγε μέχρι στιγμής ποιος φαίνεται να είναι ο φταίχτης;) για να χτυπήσουν τον Κεμάλ στην Άγκυρα. Η Ιταλία αμέσως υπέγραψε την αναγνώριση και ανεξαρτησία της Αλβανίας. Η Γαλλία υπέγραψε την ανακωχή με την Τουρκία, τερματίζοντας τις εχθροπραξίες στην Κικίλια. Ο Κεμάλ έχοντας ηθική και υλική υποστήριξη από τα Σόβιετ ξεκίνησε τις επιχειρήσεις του για να αντιμετωπίσει την ελληνική εκστρατεία. Η εκστρατεία αυτή από την αρχή ήταν αβέβαιη. Έγιναν εκλογές. Ο ελληνικός πληθυσμός κουρασμένος από τους πολέμους ψήφισε κατά του Βενιζέλου. Οι βασιλόφρονες ξαναπήραν την εξουσία στα χέρια τους κι επανέφεραν τον βασιλιά στο θρόνο του. Η Αντάντ μετά από αυτή τη κίνηση εγκατέλειψε την Ελλάδα. Η Αγγλία δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στον βασιλιά και τα φιλογερμανικά του κόμματα και η Γαλλία άρχισε να υποστηρίζει με μεγαλύτερη θέρμη το κίνημα του Κεμάλ για να αντισταθμίσει την αγγλική επιρροή στην Ανατολή (με λίγα λόγια ο καθένας κοιτούσε το συμφέρον του). Η νέα κυβέρνηση, χωρίς υποστήριξη, συνέχισε την εκστρατεία (και τότε λέγανε τα λαμόγια ψέματα στον ελληνικό λαό, αλλά εμείς 100 χρόνια μετά στα ίδια λάθη πέφτουμε). Οι δυνάμεις του ελληνικού στρατού εξασθένησαν στον ποταμό Σαγγάρειο. Από κει και πέρα οι Τούρκοι εξαπέλυσαν επίθεση, φτάνοντας στα τραγικά γεγονότα με την καταστροφή της Σμύρνης και τον διωγμό των Ελλήνων. Πριν μου πει κανείς κάποια εξυπνάδα θα ήθελα να ενημερώσω πως τις πληροφορίες αυτές προέρχονται από το βιβλίο του Νίκου Σβορώνου, Επισκόπηση της Νεοελληνικής ιστορίας (σελ. 122-124). 

Διαβάζοντας την ιστορία με μία αντικειμενική οπτική γωνία μπορούμε να διαπιστώσουμε πως μόνοι μας φάγαμε το κεφάλι μας. Δε φταίνε ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Άγγλοι και φυσικά ούτε οι Τούρκοι. Φταίμε καθαρά εμείς.

Ο φίλος μας με το μουστάκι αναφέρει πως στον εμφύλιο λέμε πως φταίνε οι Άγγλοι. Αν μελετήσουμε καλά την ιστορία θα διαπιστώσουμε πως αυτός που φταίει για τον Εμφύλιο πόλεμο ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο γέρος φυσικά που ξεκίνησε τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης από κάθε αριστερό στοιχείο του ελλαδικού χώρου από την Μέση Ανατολή. Η μεγάλη έκρηξη έγινε στην Ελλάδα. Η ιστορία είναι αρκετά πιο γνωστή και δε θέλω να σας κουράζω με λεπτομέρειες. Η μόνη επέμβαση των Άγγλων ήταν η θέση που πήρε ο Τσόρτσιλ, με την οποία έγινε η Συμφωνία της Βάρκιζας και ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ το 1945. Ένα θέμα που θέλω να το αναλύσω σε μία άλλη ανάρτηση. Κι εδώ ο εμφύλιος ήταν καθαρά δικό μας λάθος. Δε φταίει κανένας ξένος ούτε εδώ.

Και φτάνουμε στην δικτατορία. Βρίζουμε τους Αμερικάνους. Πράγματι τότε οι Αμερικάνοι βοηθούσαν με ύπουλο τρόπο αρκετά καθεστώτα σε χώρες που τους ενδιέφερε να τις εκμεταλλευτούν (η σχολή του Σικάγο και ο σατανικός Φρίντμαν προκάλεσαν το μεγαλύτερο κακό σε πολλές χώρες, μετά τον Χίτλερ και τον Στάλιν). Πράγματι μαγείρευαν μία μεγάλη χούντα στην Ελλάδα (αξίζει να διαβάσετε την Χαμένη Άνοιξη του Τσίρκα για να πάρετε μία γεύση από τα παρασκήνια εκείνης της περιόδου). Τους πρόλαβαν όμως ο Παπαδόπουλος και τα υπόλοιπα παιδιά που μέσα σε μία νύχτα έκανα το πραξικόπημά τους. Φυσικά και δεν άφησαν οι Αμερικάνοι ανεκμετάλλευτη αυτή τη χούντα. Εκεί μπορώ να πω πως το χεράκι τους το βάλανε οι ξένοι. Ήμασταν πρόσφορο έδαφος όμως. Δικό σου είναι το λάθος όταν αφήνεις κάποιον άλλον να κάνει κουμάντο στο σπίτι σου. 

Όσο για την σημερινή οικονομική κρίση, έχω γράψει πολλές αναρτήσεις που αναφέρω την γνώμη μου για όλη αυτή τη κατάσταση που ζούμε. Φυσικά αρκετοί από σας με έχετε αποκαλέσει Ανθέλληνα κι άλλα πολλά κοσμητικά επίθετα. Δε με πειράζει όμως. Μέσα από αυτό το ιστολόγιο προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια και να διευρύνω τους ορίζοντες ορισμένων. Μάταιοι οι κόποι μου. 

Όπως είπα και χθες σε ένα φιλικό μου πρόσωπο, συνεχίζω να γράφω από απελπισία. Οι ελπίδες μου στον διάλογο έχουν πλέον εξαντληθεί...

Κίνημα 18 Αυγούστου

Στις 18 Αυγούστου του 2012 η Χίος καταστράφηκε ολοσχερώς. Το χέρι του εμπρηστή δεν έδρασε μόνο του. Όσα και να μας πουν για παρανοϊκούς πυρομανείς ή για ξένο δάκτυλο, είναι κενά περιεχομένου και τροφή για αφελείς υπνωτισμένους της παλαιάς εποχής. Την Χίο την αφάνισε η επί δεκαετίες στοχευμένη στην «ανάπτυξη» και στην προσέλκυση επενδύσεων και χρήματος πολιτική, η οποία απαξίωσε και δεν φρόντισε ποτέ να διαφυλάξει τον πραγματικό πλούτο του νησιού που είναι η φυσιογνωμία του, το φυσικό και πολιτισμικό του κεφάλαιο.
Τη Χίο την αφάνισαν ξανά, δυο αιώνες μετά τις ορδές του Καρά Αλή, οι τοπικοί της πολιτικοί άρχοντες, οι οποίοι βεβαίως αναρριχήθηκαν στα αξιώματά τους ευνοημένοι από το σάπιο πλέον πολιτικοκοινωνικό σύστημα που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεοκοπία, την διεθνή απαξίωση και στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των φυσικών της πόρων.
Το Κίνημα 18 δημιουργήθηκε και οργανώνεται από πολίτες που έφτασαν πλέον στο σημείο να φωνάξουν ότι δεν πάει άλλο. Είναι ένα κίνημα πολιτών που έχει στόχο να γυρίσει σελίδα στην πολιτική και κοινωνική ιστορία του νησιού, να υποστηρίξει σθεναρά τον σεβασμό προς τον άνθρωπο, το περιβάλλον και τον πολιτισμό.
Να βάλει τέλος στην καταστροφική ανάπτυξη του γιγαντισμού που έως τώρα ευαγγελίζονταν οι αυτόκλητοι σωτήρες του τόπου και να μιλήσει με άλλους όρους, για ευημερία με έργα μικρής κλίμακας, με ανάδειξη όλων των ιδιαιτεροτήτων και των δυνατοτήτων του τόπου και με στήριξη της μικρής, πρωτότυπης και παραγωγικής επιχειρηματικότητας. Το Κίνημα 18 είναι ένα κίνημα πολιτών που θα «επενδύσει» στην μόρφωση των νέων αλλά και στην αφύπνιση των συνειδήσεων των μεγαλύτερων σε ηλικία πολιτών, για να σταματήσουμε όλοι μαζί οριστικά την παράνοια της καταστροφής που έως τώρα θεωρούνταν ανάπτυξη.
Το Κίνημα 18 θα έχει από δω και μπρος λόγο και δράση. Θα αντιπαλέψει κάθε μορφή «ανάπτυξης» που έρχεται από την πρότερη, καταστροφική εποχή, θα προτείνει τρόπους και δράσεις για την ευημερία των κατοίκων του, θα υπερασπίζεται σθεναρά το φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο της Χίου, θα προσπαθήσει να διαμορφώσει κοινωνικούς όρους και προϋποθέσεις που θα αποδείξουν στο μέλλον ότι η θυσία της Χίου στις 18 Αυγούστου 2012 δεν πήγε χαμένη. Ότι κάτι άλλαξε. Καλούμε τους πολίτες της Χίου να γίνουν κοινωνοί και συμμέτοχοι στο Κίνημα 18 επικοινωνώντας με το μέηλ μας. Εκδηλώσεις και ομιλίες που οργανώνονται σε Χίο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αργότερα και σε άλλες ελληνικές πόλεις, θα ανακοινωθούν σύντομα.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:  http://www.kinima18.gr/

Αγωνιστής στην δημοσιογραφία

Αυτοί είμαστε!

Αυτοί μας αξίζουν!

Κωλοκυνηγοί Χιωτάδες!

Μιλάω σε σένα ηλίθιε Χιωτά κυνηγέ (θα ήθελα να ενημερώσω τους αναγνώστες του κειμένου που δεν είναι Χιώτες το εξής, όπως η υπόλοιπη Ελλάδα έχει τον όρο Νεοέλληνα έτσι και στο νησί μου χρησιμοποιούμε γι' αυτήν την πάστα ανθρώπων τον όρο Χιωτά). Συνεχίζω λοιπόν...

Εσύ που έχεις αντικαταστήσει το άχρηστο μόριό σου με την καραμπίνα. 

Εσύ που αντί να "ρίχνεις" κοπέλες, προτιμάς να ρίχνεις ότι πετούμενο βρεθεί στον ορίζοντά σου. 

Εσύ που δεν έχεις μάθει να εκσπερματώνεις από ηδονή ή έρωτα αλλά από αίμα και τουφεκιές. 

Εσύ πανηλίθιε Χιωτά που αντί να πάρεις τα βουνά για να σβήσεις την φωτιά που χει ρημάξει τον τόπο σου, περίμενες πίνοντας καφέ στην προκυμαία να ρθει η Δευτέρα για να πάρεις το τουφέκι σου και να πας να σκοτώσεις ότι ζωντανό κατάφερε να σωθεί από την λαίλαπα που κάποιοι μαλάκες σαν εσένα έβαλαν και έκαψαν όλο το νησί μου. 

Εσύ καραγκιοζάκο που πρέπει κάποιος να σε ρίξει σε ένα δάσος για να σε κυνηγήσουν τα λυκόσκυλα και τα σκάγια μήπως και καταλάβεις το έγκλημα που κάνεις τόσα χρόνια, είσαι μία από τις πιο τραγικές φιγούρες αυτής της σάπιας νεοελληνικής κοινωνίας.

Άκου να δεις φίλε μου Χιωτά. Ο πραγματικός κυνηγός (που ούτε αυτουνού το χόμπι εκτιμώ) σέβεται την φύση. Οι πραγματικοί κυνηγοί αφήσανε τις καραμπίνες στην αποθήκη, φόρεσαν την στολή παραλλαγής που έχουν για το κυνήγι και με ένα κουβά νερό έτρεξαν στα βουνά. Ενώ εσύ πανηλίθιε Νεοέλληνα όχι μόνο σκότωσες την Δευτέρα αλλά πέρασες και την φωτογραφία με τα θηράματα σου στο facebook, και συγκεκριμένα στο προφίλ του Κυνηγετικού Συλλόγου Χίου  ΆΡΤΕΜΙΣ. 

Αν υπάρχει κάποιος μέσα σ' αυτόν τον σύλλογο που είναι πραγματικός άνθρωπος καλό είναι να δώσει το όνομα αυτού του αλήτη και να του αφαιρέσει την κωλοάδεια να σκοτώνει πτηνά επειδή δε του σηκώνεται το δικό του πουλάκι. 

Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι το εξής, όλο αυτό το κόμπλεξ το βγάζεις πατώντας την σκανδάλη; 

Συγχαρητήρια Χιωτά... 

Η Χίος είναι ένα νησί ιδιαίτερο και σπουδαίο αλλά ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων είναι τραγικό και ανάξιο της ιστορίας αυτού του τόπου. 

Ο τόπος μου...

Βέσσα

Ελάτα

Τραχήλια

Μαστιχόδεντρα

Αρμόλια Κοντυλοφόρος

Αυγώνυμα

Νέα Μονή Χίου

Αναδάσωση τώρα

Η φωτιά δυστυχώς δε σβήνει. Ένας τόπος ιερός και προικισμένος με μαστιχόδεντρα καταστράφηκε εξαιτίας κάποιων υπανθρώπων. Γι' αυτά τα άτομα πρέπει να κηρυχθεί ισλαμικός νόμος. Παραδειγματική τιμωρία στις πλατείες των χωριών που αυτή τη στιγμή καίγονται. 

Αλλά πριν γίνουμε βάρβαροι γι' αυτούς τους αλήτες, θα χρειαστεί να κοιτάξουμε το αύριο. 

Καμία ανάπτυξη στα καμμένα. 

ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!!

Πένθος

Ημέρα πένθους σήμερα
Το μεγαλύτερο και πιο όμορφο πευκοδάσος της Χίου καίγεται. Εικόνες του 1988 ξαναζωντανεύουν.
Αυτή την πατρίδα θέλουνε οι νεοέλληνες αναπτυξιολάγνοι νυκοκυραίοι που παραδώσανε την λέξη και την έννοια “πατριώτης” στους αμόρφωτους ακροδεξιούς
Αυτή την πατρίδα, την απαξιωμένη για να την ξεπουλήσουνε όσο όσο και να πάρουνε δανεικά, θέλουνε οι γελοίοι που ασχολούνται με το χρήμα και ταυτόχρονα καταστρέφουν τον πλούτο της.
Δεν έχω πλέον μέσα μου χώρο για οίκτο προς τους νεοέλληνες. Μονάχα τα ζωντανά και τα φυτά που τους έλαχε η φύτρα τους σ’ αυτόν τον τόπο, μονάχα αυτά σκέφτομαι, μονάχα γι αυτά λυπάμαι.
Ημέρα πένθους και απαρχή μιας μακροχρόνιας πένθιμης περιόδου κατά την οποία η Ελλάδα θα μεταμορφωθεί σε χαβούζα και κάρβουνο.  

Γιάννης Μακριδάκης  

Χίος...

Λίγο πριν την απόδραση

Οι διακοπές προέρχονται από το ρήμα διακόπτω. 

Διακόπτω τη δουλειά για ένα χρονικό διάστημα.

Διακόπτω το ίντερνετ και τα social media. 

Διακόπτω (ή καλύτερα απενεργοποιώ) το κινητό τηλέφωνο. 

Διακόπτω την καθημερινότητά μου

Όμως δεν πρέπει να διακόπτουμε τη σκέψη μας. Αυτές τις μέρες απομακρύνουμε κάθε αρνητική ενέργεια, διώχνουμε κάθε άγχος, ελαττώνουμε τους ρυθμούς μας και ρίχνουμε όλο μας το βάρος στην σκέψη, στην αναζήτηση, στην γαλήνη...

Πράγματα αυτονόητα που πλέον δεν τα κάνουμε διότι την προσοχή μας, την έχουν τραβήξουν τα γεγονότα που τρέχουν, η επαγγελματική ανασφάλεια, οι δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις και η αναποτελεσματική επικοινωνία με τα πρόσωπα γύρω μας. 

Έχουμε χάσει δυστυχώς τον εαυτό μας. Ζούμε και σκεφτόμαστε μηχανικά. Πλήρης αποβλάκωση. 

Αυτές τις μέρες όμως που τα βάζουμε όλα τα εμπόδια στην άκρη, είναι ευκαιρία να κάνουμε μία διείσδυση στην προσωπικότητά μας. Να δούμε τι λάθη έχουμε κάνει, να νιώσουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση με πράγματα που έχουμε πετύχει. Να προχωρήσουμε λίγο πιο κοντά προς την αυτογνωσία. 

Διότι με την αυτογνωσία γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι... 

Οπότε αυτές οι μέρες ίσως είναι για κάποιους μία ευκαιρία στο να αρχίσουν να σκέφτονται...

Κι όσο πιο πολλοί σκέφτονται, τόσο πιο υγιής είναι μία κοινωνία. 

Ας βελτιώσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας και παράλληλα με αυτό να ωθήσουμε και τους γύρω μας να κάνουν το ίδιο...

Φωνητική μεταγραφή

Ανάμεσα σε αγκύλες και αμέσως μετά το λήμμα σημειώνεται η φωνητική μεταγραφή με βάση το διεθνές φωνητικό αλφάβητο, τροποποιημένο για τις ειδικές ανάγκες του ΛΚΝ (βλ. σελ. κδ'-κε').

Φωνητική μεταγραφή συνοδεύει: (α) όλους τους τύπους κάθε λήμματος, (β) το θηλυκό τύπο των αρσενικών ουσιαστικών, (γ) το πρώτο ομόηχο και ομόγραφο, σε περίπτωση διάσπασης του λήμματος. Στα επίθετα, στις αντωνυμίες και στα τακτικά αριθμητικά φωνητική μεταγραφή παρατίθεται μόνο για το αρσενικό γένος, στα ρήματα μόνο για τον ενεργητικό τύπο. Σε ελάχιστες περιπτώσεις παραβαίνεται αυτός ο κανόνας, όταν το απαιτεί ο χαρακτήρας του λήμματος.

Επειδή δεν έχουν ακόμη διεξαχθεί ειδικές μελέτες με στατιστικά στοιχεία για τη συνίζηση ή την προφορά πολλών ομάδων λέξεων της κοινής νεοελληνικής, ιδιαίτερα των δάνειων λέξεων, οι περιπτώσεις διττής προφοράς αντιμετωπίστηκαν με βάση τις ακόλουθες γενικές κατευθύνσεις:

Λόγιοι ή λόγιας προέλευσης τύποι που από πολλούς ομιλητές προφέρονται και συνιζημένα (π.χ. διολίσθηση [δiοlίsθisi] και [δjοlίsθisi]) μεταγράφονται στην ασυνίζητή τους μορφή, εκτός, βέβαια, αν η επικράτηση της συνιζημένης εκφοράς είναι καθολική ή αν η διττή προφορά συνδυάζεται με διαφοροποίηση στη σημασία και/ή στη χρήση, π.χ. αγιο- [ajo] ή [ajio] (στη σημ. 2).

Στην περίπτωση που η προφορά ενός λήμματος διαφοροποιείται σε κάποιο από τα παραδείγματά του, εκεί παρέχεται και η φωνητική μεταγραφή, π.χ. στο ρήμα αγιάζω. Στις περιπτώσεις των προθημάτων και των επιθημάτων, εκτός από την προφορά τους προσφέρονται και επιπλέον πληροφορίες (παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται η προφορά κτλ.), π.χ. στο λήμμα -ιανός -ιανή -ιανό.

Για τα δάνεια προτιμήθηκε η προφορά που βρίσκεται πλησιέστερα στον ξένο τύπο, εφόσον, βέβαια,

ακούγεται πραγματικά και με κάποια συχνότητα, π.χ. παρμπρίζ [parbriz], καμπάνια [kampaña].

Στις λέξεις που γράφονται με τα μη αρκτικά ρινικά συμπλέγματα μπ και ντ, το ρινικό μ ή ν προφέρεται συνήθως ξεχωριστά, ενώ τα ακόλουθα π και τ προφέρονται όπως το αρκτικό δίψηφο μπ ή ντ, π.χ. κουμπί, [kumbί], πέντε [pénde]. Όμοια και στις λέξεις που γράφονται με τα ρινικά συμπλέγματα γκ και γγ, όπου το πρώτο γράμμα προφέρεται συνήθως ως ν και το δεύτερο όπως το αρκτικό δίψηφο γκ, π.χ. αγκαλιά (angalá], άγγελος [ángelos]. Στις περιπτώσεις αυτές δηλώνεται με ειδικό σύμβολο το υπερωικό [η] πριν από υπερωικό [k], [g], [χ], [γ]. Για τα ρινικά αυτά συμπλέγματα πολλές φορές ακούγονται δύο προφορές, έρρινη και άρινη. Το ΛΚΝ καταχωρίζει μόνο την έρρινη ποικιλία, επειδή θεωρήθηκε πιο κοινή και συχνότερη. Εννοείται ότι, όπου απαντά μόνο η άρινη προφορά, δηλώνεται μόνο αυτή, π.χ. μπουμπούκι (bubúkí].

Στο ΛΚΝ δηλώνεται με ειδικό φωνητικό σύμβολο η ουράνωση των κ, γ, χ, γκ/γγ και ν, λ. Τα σύμφωνα κ, γ, χ και το δίψηφο γκ/γγ ουρανώνονται, όταν ακολουθεί ένα από τα γραφικά σύμβολα του [i], δηλαδή ι, η, υ, ει, οι, υι, ή του [e], δηλαδή ε, αι, π.χ. κερί [kerί], γέρος [jéros], γυμναστική [jimnastikί], χέρι [xéri]. Τα σύμφωνα ν και λ ουρανώνονται, όταν ακολουθεί ένα από τα γραφικά σύμβολα του [i] και άλλο ένα φωνήεν στην ίδια συλλαβή, π.χ. νιάτα [ñáta], δόλιος2[δόĨοs].

Ξένα δάνεια που διατηρούν και στα ελληνικά το διπλό τους τόνο μεταγράφονται άλλοτε ως μία λέξη με έναν τόνο, π.χ. βιντεοκλίπ [videoklíp], άλλοτε ως μία λέξη με δύο τόνους, π.χ. βαγκονλί [vagόnlί], και άλλο ως δύο λέξεις με δύο τόνους, π.χ. βαγκόν ρεστοράν) [vagόn restoran]. Η επιλογή της μεταγραφής έγινε με γνώμονα τη συχνότητα του τρόπου με τον οποίο οι λέξεις αυτές ακούγονται ή γράφονται.

Το τονικό σημάδι τοποθετείται επάνω από το τονιζόμενο φωνήεν. Μονοσύλλαβες λέξεις που στη γραπτή τους μορφή δεν παίρνουν τόνο σύμφωνα με τους κανόνες του μονοτονικού μεταγράφονται φωνητικά με τόνο, όταν αυτός ακούγεται πραγματικά, π.χ. φως [fόs], γκελ [gél].

Στην καρδιά του λιβαδιού της Τήνου

Δεύτερη εξόρμηση στο νησί της Τήνου, κι αυτή τη φορά κινήθηκα από την άλλη πλευρά. Έχοντας ως ξεναγό τον φίλο μου τον Γιάννη επισκέφθηκα και γνώρισα τα καθολικά χωριά του νησιού (για τα οποία έχω ετοιμάσει ένα δεύτερο φωτογραφικό βίντεο), απόλαυσα το μπάνιο μου στην καταπληκτική παραλία της Κολυμπήθρας και γεύτηκα τοπικά πιάτα στην παραδοσιακή ταβέρνα του Μάκη στο χωριό Αγάπη. 

Έδρα μου σ' αυτήν την εξόρμηση ήταν το χωριό Κώμη. Σαν τοπικιστής θα ήθελα να αναφέρω πως Κώμη έχουμε και στην Χίο, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το όνομα το πήρε επειδή είναι το μεγαλύτερο χωριό του λιβαδιού της Τήνου. Ένα μακρόστενο, ήρεμο χωριό με ενορία την καθολική εκκλησία του Άι Γιάννη. 

Ξυπνώντας το πρωί του Σαββάτου, σαν πρώτη εικόνα αντίκρισα το Εξώμβουργο. Ένας τεράστιος βράχος όπου πάνω σ' αυτόν στέκεται ένας μεγάλος σταυρός. Η βόλτα μου ξεκίνησε μ' αυτή τη θέα. Τα σπίτια του χωριού φρεσκοασβεστομένα αντανακλούσαν το φως του ήλιου κάνοντας τα σοκάκια  πιο φωτεινά και τα χρώματα των λουλουδιών πιο έντονα. 

Σημείο αναφοράς του χωριού η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη με τις τρεις παλιές κολόνες (άγνωστης προέλευσης) να βρίσκονται σε διάφορα σημεία του προαυλίου χώρου, μιας μικρής πλατείας με μία πηγή και πολλά τραπεζάκια. 

Όπως και στον Πύργο, έτσι κι εδώ υπάρχουν πολλές ανάγλυφες μαρμάρινες επιφάνειες πάνω από τις πόρτες των σπιτιών, ως διακοσμητικά. 

Καθώς περπατούσα για αρκετή ώρα βρέθηκα έξω από το χωριό. Ακολούθησα την πορεία ενός ξεροπόταμου. Ο δρόμος με οδήγησε σε ένα μικρό χωριουδάκι, την Περάστρα. Αφού ζύγωσα και το περπάτησα κι αυτό, έκανα μεταβολή και γύρισα πάλι στην Κώμη. Διέσχισα κατά μήκος όλο το υπόλοιπο χωριό. 

Στο δρόμο μου συνάντησα ένα ετοιμόρροπο κτίριο. "Θα μπορούσε να ταν το στολίδι του χωριού", μου είχε πει το προηγούμενο βράδυ ο Γιάννης. "Η αρχιτεκτονική του είναι ξενόφερτη και τα χαρακτηριστικά του, ιδιαίτερα. Είχαμε κινητοποιηθεί όλοι στο χωριό για να το σώσουμε αλλά δυστυχώς μας πρόλαβε η πτώση της σκεπής. Πλέον έχει κάνει παντού μεγάλες ρωγμές. Δεν έχει ελπίδες. Μέρα με την μέρα, το βλέπουμε να καταρρέει". Ανέβηκα σε ένα μπαλκόνι για να το δω καλύτερα. Πράγματι είναι κρίμα ένα τόσο όμορφο κτίριο να αργοπεθαίνει. Το φωτογράφισα προσπαθώντας να το διασώσω τουλάχιστον μέσα από τις εικόνες.

Στην είσοδο του χωριού συνάντησα κι ένα άλλο ερειπωμένο σπίτι. Πολύ όμορφο κι αρχοντικό. Βρήκα μία κρυφή σκάλα κι ανέβηκα μέχρι πάνω. Σε κάποια ράφια υπήρχαν ακόμα παλιά μπουκάλια. Η σκεπή του είχε πέσει όπως και το εσωτερικό πάτωμα. Δείχνοντάς το μετά στον Γιάννη, μου είπε πως έχει αγοραστεί και θα ανακαινιστεί. Τουλάχιστον ένα αρχοντικό σπίτι θα σωθεί. 

Δίπλα του ένα εκκλησάκι, κατάλευκο και λερωμένο από το μπλε καμπαναριό του. Η μπογιά είχε τρέξει στον τοίχο, προσφέροντάς του μία όμορφη πινελιά γαλάζιου χρώματος στη κατάλευκη πρόσοψή του. 

Ως μουσικό κομμάτι επέλεξα ένα της Ελένης Καραΐνδρου, από την υπέροχη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, "Το λιβάδι που δακρύζει". Πιστεύω πως ταιριάζει απόλυτα αυτή η μουσική με το συγκεκριμένο χωριό. 

Παραπάνω πληροφορίες για το χωριό αυτό πατήστε εδώ.

Θερινά μαθήματα καταστολής

Παλιά είχαμε την Κερατέα. Οι Ματατζήδες και όλα τα υπόλοιπα όργανα καταστολής αυτής της χώρας (διότι για προστασίας του πολίτη δε κάνουν) έκαναν μία πετυχημένη πρόβα αντάρτικου μέσα σε πόλεις, στην περιοχή της Λαυρεωτικής. Εξοπλισμένοι με γκλοπ, δακρυγόνα κι εμπειρίες από την Κερατέα ήρθαν στην Αθήνα και ανοίξανε κεφάλια το καλοκαίρι του 2011 και τον Φλεβάρη του 2012. Και όπως νιώσαμε όλοι στο πετσί μας, στα ρουθούνια μας και στα μάτια μας, περάσανε με άριστα τις εξετάσεις. 

Να όμως που έρχεται ο Σεπτέμβρης, η νέα εξεταστική περίοδος. Και τότε τα θέματα θα ναι πιο δύσκολα. 

Όσοι ήμασταν τον Φλεβάρη στο Σύνταγμα, στην πρώτη γραμμή, διαπιστώσαμε πως όταν έριχναν οι ματατζήδες δακρυγόνα, υποχωρούσαμε αλλά δε φεύγαμε. Κάναμε λίγα βήματα πίσω και προχωρούσαμε ενωμένοι πάλι μπροστά. Με εξέπληξε πολύ αυτή η στάση που κράτησε ο κόσμος και πραγματικά μου 'δινε κουράγιο και δύναμη στο να αντιμετωπίσω τους ένστολους. Οι μάχες όμως σκόρπισαν σε όλο το κέντρο και το παρακράτος έκαψε όλη την πρωτεύουσα. Με λίγα λόγια, κατάφεραν να στρέψουν την προσοχή αλλού. Μακριά από τη Βουλή.  

Αυτά έγιναν 6 μήνες πριν. Ακολούθησαν οι εκλογές - παρωδία στις οποίες το μόνο που κατάφεραν κάποιοι ανεγκέφαλοι ήταν να προσφέρουν σε ναζιστές κάποιες βουλευτικές έδρες. Μετά τις εκλογές παρατηρήσαμε πως δεν άλλαξε τίποτα. Η κοροϊδία συνεχίστηκε. Ο Σαμαράς συνεχίζει το καταστροφικό έργο του Παπανδρέου και οι νεοδημοκράτες δε ξέρουν που να κρυφτούν από την ντροπή τους, όσοι έχουν λίγη τσίπα μέσα τους. Μας χαλούσε ο τεχνοκράτης που είχαμε για πρωθυπουργό τότε, την στιγμή που ο Μόντι χτυπάει δυνατά το χέρι του πάνω στο τραπέζι. Ας απολαύσουμε τον Αντωνάκη τώρα...

Όλα αυτά συσσωρεύονται στην συνείδηση του λαού. Η οργή σιγά σιγά φουντώνει μέσα στον λίβα του Αυγούστου. Είναι καλοκαίρι όμως και τα πράγματα είναι χαλαρά. Τον Σεπτέμβρη που θα ρθει το νέο χαράτσι, οι νέες απολύσεις και τα νέα μέτρα, θα ρθει και η έκρηξη. Μία έκρηξη που θα ναι χειρότερη από τις προηγούμενες. 

Οι δυνάμεις καταστολής το ξέρουν και ξεκίνησαν τα θερινά γυμνάσια στην Χαλκιδική. Μόνο που αυτή τη φορά βρήκαν τον ντόπιο πληθυσμό πιο άγριο και αντιδραστικό απ' όσο ήταν οι ηρωικοί κάτοικοι της Κερατέας. Χθες που βγήκαν οι άνθρωποι με τις καραμπίνες, οι ματατζήδες τρέχανε πάνω στα βουνά. Κι αυτό είναι μία πρώτη γεύση του τι θα ακολουθήσει στην Αθήνα.

Ο Σεπτέμβρης είναι κοντά. Και τα πράγματα θα ναι πιο άγρια...

"Πάντα Χιώτισσα!"

2.500 λέξεις και 643 φράσεις της Λαγκαδούσικης ντοπιολαλιάς περικλείει στο βιβλίο των 472 σελίδων που εξέδωσε η Ευγενία Καλαγκιά – Μουρατίδου, θέλοντας να τις διατηρήσει ζωντανές στη μνήμη των μεγαλύτερων και να τις μάθουν οι νεότεροι.
Πρόκειται στην κυριολεξία για ένα έργο ζωής, που ξεκίνησε απ’όταν η ίδια ήταν παιδί και συνεχίζεται ακόμη και τώρα, αφού παρά την έκδοση του βιβλίου, η κα Καλαγκιά  δε σταματά να σημειώνει καινούργιες λέξεις και φράσεις, να τις ερευνά την προέλευσή τους και να τις επεξηγεί.
«Κι εγώ πίστευα ότι είναι λέξεις «αγράμματων ανθρώπων» που αλλιώς τις άκουσαν και αλλιώς τις μετέφεραν, είτε από άγνοια, είτε από λάθος. Εντέλει, όμως, όχι μόνο δεν ήταν «κουτσές», αλλά ήταν λέξεις που τις συναντούμε στα Ομηρικά έπη και που είναι καταγεγραμμένες από Λεξικογράφους», τονίζει μεταξύ άλλων η συγγραφέας στο προλογικό της σημείωμα.

Σημείωση του Γιάννη Μουρατίδη, ενός εξαιρετικού οραματιστή που είχα την τιμή να γνωρίσω στο στρατό.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το δημοσίευμα της Αλήθειας (το παραπάνω κείμενο) για την καταπληκτική προσπάθεια μιας γυναίκας που, πατώντας σε ώμους γιγάντων (Πασπάτης, Κοραής, Βυζάντιος, κ.α.) κατόρθωσε να ολοκληρώσει ένα πνευματικό πόνημα την διαδικασία συγγραφής του οποίου είχα το προνόμιο να παρακολουθώ επί σειρά ετών εκ του σύνεγγυς και χάρη στο οποίο, είμαι βέβαιος, το όνομα της θα μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές πλάι σε εκείνα των αλησμόνητων σκαπανέων της λαλιάς του λαού μας. Η ίδια δεν φέρει και δεν διεκδικεί περγαμηνές λογιοσύνης, απλά δηλώνει "πάντα Χιώτισσα". Μάνα, σε ευχαριστούμε.

http://timouradi.blogspot.gr/2012/08/blog-post.html

Το φλερτ στο απόσπασμα

Η κοινωνία που απορρίπτει τον έρωτα είναι μια κοινωνία καταδικασμένη να αναπαράγει μόνο ασχήμια.
Διαβάζω στο star.gr ότι με νέο νόμο στη Γαλλία οι προκλητικές και επίμονες ματιές ή τα έντονα βλέμματα ακόμα και οι προχωρημένες κινήσεις της γλώσσας του σώματος απαγορεύονται αυστηρά, γιατί διαφορετικά οι... παραβάτες θα βρεθούν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής!
Ναι, φίλοι μου, αυτή είναι η κοινωνία που χτίζεται με θεμέλια υποκριτικές επικλήσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα και απαγορεύει τις φυσιολογικότερες και ομορφότερες εκφάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Τι πιο όμορφο από το φλερτ;
Απ' το παιχνίδισμα των ματιών, των χεριών, των φιλιών, των χαμόγελων ανάμεσα σε δύο ανθρώπους;
Ακόμη κι όταν (συνήθως) στην αρχή είναι μονομερές αυτο το παιχνίδισμα.
Εξάλλου, πρώτα φλερτάρει ο ένας και ύστερα το αντικείμενο του πόθου του κινητοποιείται από το ενδιαφέρον αυτό και απαντά θετικά ή αρνητικά.
Τι πιο απλό; Τι πιο όμορφο στην ιστορία της ανθρώπινης συμπεριφοράς;
Όχι όμως!
Παρενέβησαν κάποιοι "υπερευαίσθητοι" με τα ανθρώπινα δικαιώματα και βάφτισαν εγκληματική ενέργεια το ερωτικό κάλεσμα!
Οι εμπνευστές τέτοιων νόμων δεν μπορούν παρά να είναι ανέραστοι.
Η ηλιθιότητα (;) των υπερευαίσθητων νομοθετών καθίσταται συχνά επικίνδυνη.
Με πρόσχημα την ικανοποίηση ενός βλακώδους αιτήματος κάποιων ανέραστων κυρήττουν παράνομη την ανθρώπινη συμπεριφορά και μάλιστα το πιο όμορφο κομμάτι της.
Ο Έρωτας είναι ο μόνος Θεός που σίγουρα υπάρχει, γιατί είναι ο μόνος Θεός που πραγματικά έχουμε νιώσει όλοι.
Είναι ο μόνος που πραγματικά τιμωρεί τους αρνητές του.
Είναι Θεός γιατί είναι δυνατός και καταλυτικός σαν το Θάνατο.
Στολίζει τη Ζωή και γίνεται λόγος για να ζεις, τρόπος να ζεις.
Αλλά και λόγος να πεθάνεις, ο πιο όμορφος τρόπος να πεθαίνεις.
Να γεννιέσαι και να πεθαίνεις κάθε μέρα.
Αυτά δεν μπορεί να τα ρυθμίσει κανένας νόμος, αγαπητοί μου.
Αυτά ορίστηκαν και υπογράφτηκαν χιλιετηρίδες πριν και αυτή η υπογραφή δεν μπορεί να ανακληθεί.
Μπροστά στον Έρωτα, οι άνθρωποι υπογράφουν την αμετάκλητη και άνευ όρων παράδοση της ατομικής κυριαρχίας τους στο Θεό αυτό.
Πώς μπορείς να νομοθετήσεις εναντίον του;
Είναι Ύβρις!
Ίσως πάντως να βολεύει τους απανταχού ιθύνοντες η ρομποτοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων και η πλήρης αποβλάκωση του ανθρώπινου γένους.
Διότι δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος να κρατιέται ξύπνιο και ζωντανό ένα ανθρώπινο σώμα και πνεύμα από την εγρήγορση του έρωτα.
Και φυσικά το φλερτ είναι μία απ' τις βασικές συμπεριφορές του έρωτα που οξύνουν το μυαλό, κρατούν σε εγρήγορση τον άνθρωπο και τον κρατούν νέο.
Και αυτό κηρύσσεται παράνομο.
Γιατί ίσως είναι καλύτερα για το σύστημα να φλερτάρουμε ελεγχόμενα.
Ένα facebook, κάποιο διαδικτυακό forum ίσως να είναι προσφιλέστερος χώρος για φλερτ σε σχέση με την παραλία, το μπαρ, το τρένο, το δρόμο.
Να με συμπαθάνε οι φίλοι μας οι Γάλλοι, αλλά αν έρθει εδώ αυτός ο νόμος (που δεν αποκλείεται), τότε θα παρανομήσω.
Και το κίνημα ανυπακοής στο νόμο δε θα λέγεται "Δεν Πληρώνω", αλλά "Δεν Αποβλακώνομαι".
Είναι τόσο ωραία η αίσθηση να φλερτάρεις με κάποια σε οποιοδήποτε σημείο και σε οποιαδήποτε στιγμή, ώστε ανεξαρτήτως της θετικής ή αρνητικής έκβασης του φλερτ, καταλήγεις κι εσύ και η ποθητή παρουσία, με ένα πλατύ χαμόγελο.
Αυτοί βαφτίζουν το φλερτ "σεξουαλική παρενόχληση".
Εγώ βαφτίζω την απαγόρευσή του "παρενόχληση της Φύσης".
Κι αυτό είναι Ύβρις, που επιφέρει Τίσι και Νέμεσι.


http://www.theinsider.gr

Some people are poison

Πρόσωπα απρόσωπα

Πρόσωπα αδιάφορα,
πρόσωπα μίζερα,
πρόσωπα κενά,
πρόσωπα απρόσωπα.
Λειτουργείτε με το ένστικτο,
πως να μπείτε στο λεωφορείο,
πως να πιαστείτε από τη χειρολαβή,
τι ισορροπία χρειάζεται για να μην πέσετε.
Σας βαρέθηκα.
Θέλω να σας κοιτάζω έναν έναν,
να πέφτετε κάτω σε κάθε τράνταγμα.
Κι εγώ να γελάω...

Καθημερανοητότητα,

σελ.  81

Καλό μήνα.

Φεύγει το καλοκαίρι γρήγορα ή εμένα μου φαίνεται; 

Το θέμα είναι πως μπήκαμε στον Αύγουστο. Τον μήνα που όλοι όσοι μπορούμε, ετοιμαζόμαστε για διακοπές. Το αν θα γεμίσουμε ή θα αδειάσουμε τις μπαταρίες μας θα εξαρτηθεί από τον προορισμό, την παρέα και τον σκοπό...

Όμως οι εξελίξεις τρέχουν, αν και θα πρεπε πολιτικά να είναι ένας μήνας αδιάφορος. Όμως οι προθεσμίες έχουν λήξει και μεις τρέχουμε σαν τρελοί. Αρκετοί από μας θα το συνειδητοποιήσουν μόλις επιστρέψουν από τις διακοπές. Τότε είναι που θα αρχίσει το πανηγύρι. 

Ως τότε ας ξεχαστούμε για λίγο, ας απολαύσουμε τον ήλιο και την θάλασσα που άλλες χώρες δεν τον έχουν και από Σεπτέμβρη ξαναμιλάμε. 

Καλό μήνα και καλές διακοπές σε όλους.