Summer break!

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι ίδιοι!

Η νέα κυβέρνηση σηματοδοτεί το λυκόφως του ΠΑΣΟΚ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Διαφέρει ουσιωδώς από πολιτική σκοπιά η νέα κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου από την προηγούμενη που είχαν συγκροτήσει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.
Δεν αναφερόμαστε απλώς στο γεγονός ότι η νέα δικομματική κυβέρνηση είναι πολύ ασταθέστερη ακόμη και από πλευράς κοινοβουλευτικής ισχύος αφού έχει οριακή πλειοψηφία - μόλις 153 δικούς της... βουλευτές έναντι 179 βουλευτών που είχε η προηγούμενη μόλις ξεκίνησε. Είναι αυτονόητο ότι ο Αντώνης Σαμαράς αποδυναμώθηκε θεαματικά μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ. Άλλο όμως είναι το σοβαρότερο ζήτημα κατά τη γνώμη μας.
Η συγκυβέρνηση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ επισφραγίζει το οριστικό τέλος του κάποτε κραταιού αυτού κόμματος ως αυτόνομου πόλου εξουσίας - και υπογραμμίζουμε τη λέξη «αυτόνομου». Η υπουργοποίηση του Ευάγγελου Βενιζέλου υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά βεβαίως και παρατείνει προσωρινά τον πολιτικό βίο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, όπως και κάποιων στελεχών του ίδιου κόμματος.
Στα μάτια του κόσμου όμως μετατρέπει όντως το ΠΑΣΟΚ σε απλή «συνιστώσα» της ΝΔ - και μάλιστα όχι και τόσο συμπαθή είτε στους ψηφοφόρους της Δεξιάς είτε στους εναπομείναντες ψηφοφόρους του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και τώρα πνέει τα λοίσθια. Ένα ΠΑΣΟΚ όμως που είναι απλώς «τσόντα» της ΝΔ δεν λύνει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα για το σύστημα και το κατεστημένο, αφού έτσι μένει χωρίς δεύτερο κόμμα πέραν εκείνου της Δεξιάς. Το ζητούμενο μέχρι εντελώς πρόσφατα ήταν η συνένωση, η συγχώνευση του ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να δημιουργηθεί ένας κεντροαριστερός πόλος που να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του συστήματος.
Στόχος δεν ήταν να παραμείνει αυτοτελής αυτός ο νέος κομματικός φορέας που θα προερχόταν από την ενοποίηση του ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά να συνεργαστεί αμέσως με τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα. Μέσω της συνεργασίας αυτής να επιδιώξει κατ' αρχάς να εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ απολύτως εντός του συστήματος και στη συνέχεια να βοηθήσει στη μετάλλαξη και πλήρη ενσωμάτωσή του ώστε αυτή η νέα Κεντροαριστερά που θα προέκυπτε να ήταν το νέο κεντροαριστερό κόμμα του κατεστημένου.
Αυτή η προσπάθεια εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο μετά την προσχώρηση του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά. Αντικειμενικά μειώθηκαν έτσι οι δυνατότητες του συστήματος να ενσωματώσει ταχύτερα τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω του εκβιασμού εξελίξεων. Άλλο, βέβαια, αν τμήμα της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θελήσει αυτοτελώς και αυτοβούλως να παίξει τέτοιο ρόλο - κάτι που κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει εκ των προτέρων ως πιθανότητα. Σήμερα όμως που μιλάμε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα του συστήματος. Δεν είναι κόμμα που η άρχουσα τάξη της χώρας μας προωθεί στην εξουσία για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Το τι θα γίνει στο μέλλον, θα το δούμε.
Η εξάλειψη όμως του ΠΑΣΟΚ ως εναλλακτικού κόμματος εξουσίας έχει δύο τουλάχιστον σοβαρές συνέπειες.
Πρώτον, το κατεστημένο πρέπει πάση θυσία να βγάλει πρώτο κόμμα τη ΝΔ με την ΠΑΣΟΚική «συνιστώσα» της.
Δεύτερον, πρέπει να εντείνει τις προσπάθειες να ενσωματώσει τον ΣΥΡΙΖΑ όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Οι παράγοντες που καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις γνωρίζουν πολύ καλά πόσο ζοφερό είναι το άμεσο μέλλον της Ελλάδας. Ξέρουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκδηλωθεί κοινωνική έκρηξη ακόμη και από απρόβλεπτη αφορμή. Η απροσδόκητη κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων σε όλη την επικράτεια εξαιτίας της απόφασης του πρωθυπουργού να κλείσει την ΕΡΤ τους το υπενθύμισε με έντονο τρόπο. Δεν θα ήθελαν λοιπόν κατά κανένα τρόπο να λάβουν χώρα λαϊκές κινητοποιήσεις που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε κατάρρευση την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, με τον ΣΥΡΙΖΑ να μη έχει ακόμη μεταλλαχθεί σε αξιόπιστο εκφραστή και υπερασπιστή των συμφερόντων τους.
Ο χρόνος πιέζει, επομένως, και πρέπει να δράσουν αποφασιστικά και συντονισμένα. Για την ώρα, η απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ ενίσχυσε τους βουλευτές και τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και υποχρέωσε τον Φώτη Κουβέλη να ηγηθεί ο ίδιος της αποστασιοποίησης από την κυβέρνηση. Πέρα από τους αβάσιμους ισχυρισμούς περί δήθεν αποτελεσματικότερης κυβέρνησης, η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός τα έκανε κυριολεκτικά ρόιδο! Τα θαλάσσωσε και έφερε την κυβέρνησή του στο χείλος του γκρεμού, ένα μόλις βήμα πριν από την κοινοβουλευτική κατάρρευση! Ο σχηματισμός της δικομματικής κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ τον διέσωσε μεν προσωρινά, αλλά τον αποδυνάμωσε δραστικά. Οι επαΐοντες γνωρίζουν πλέον ότι βρισκόμαστε σε παραμονές σοβαρών πολιτικών εξελίξεων παρά τα φληναφήματα περί... «κυβέρνησης με προοπτική τετραετίας».

Πηγή: Έθνος, Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013
http://ostria-gr.blogspot.gr/2013/06/blog-post_5154.html

Η Ε.Ε. αναγνώρισε ότι το νερό δεν μπορεί να πουληθεί

Μεγάλη νίκη του Right2Water, οργάνωσης που μάχεται για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό στις χώρες της Ε.Ε., καθώς οι 1,5 εκατομμύριο υπογραφές που συγκέντρωσε ανάγκασαν τον αρμόδιο για την Εσωτερική Αγορά επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ να δηλώσει ότι «η ιδιωτικοποίηση του νερού της βρύσης δεν υπήρξε ποτέ ως πρόθεση, ούτε ως πραγματικότητα για την Ε.Ε.». Η Right2Water, μάχεται για να αναγνωριστεί το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα και συγκέντρωσε τις υπογραφές, μέσω φόβων ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδίαζε την ιδιωτικοποίηση του νερού. Το ζήτημα έχει προκαλέσει επίσης οργή στη Γερμανία.
Ο Barnier είπε ότι τώρα, θα εισηγηθεί στην Επιτροπή την αφαίρεση του νερού από τον κατάλογο των προς ιδιωτικοποίηση αγαθών, διότι «είναι καθήκον μας να λαμβάνουμε υπόψη τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από τόσους πολλούς πολίτες. Ανέφερε επίσης ότι αντιλαμβάνεται γιατί «οι πολίτες είναι τόσο θυμωμένοι και αναστατωμένοι, όταν τους λένε ότι το πόσιμο νερό θα μπορούσε να ιδιωτικοποιηθεί, παρά τη θέληση τους».
«Ελπίζω ότι το ότι η Επιτροπή «ακούει» θα καθησυχάσει τους πολίτες. Κι εγώ ο ίδιος θα αντιδρούσα σε μια τέτοια περίπτωση», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μπαρνιέ.
Κομμάτι της μάχης της «Right2Water» είναι και η Ελλάδα, μια χώρα όπου υπάρχει η πρόθεση ιδιωτικοποιήσεων στο νερό, όπως στην ΕΥΑΘ. Η οργάνωση συνεργάζεται με την ελληνική οργάνωση «Κίνηση 136» που απαρτίζεται από κοινωνικά κινήματα της Θεσσαλονίκης και παλεύει κατά της ιδιωτικοποίησης του αγαθού.

Πηγή: www.lifo.gr

Ένα βαγόνι γεμάτο τέχνη

Δώδεκα ταλαντούχοι νέοι καλλιτέχνες-τελειόφοιτοι και απόφοιτοι του Ζ' εργαστηρίου ζωγραφικής της ΕΣΚΤ κάνουν μία ειρηνική κατάληψη στο New Wagon του Τρένου στο Ρουφ και διαμορφώνουν στα 12 κουπέ του μία συνολική εικαστική πρόταση, με θέμα το ταξίδι και τους ταξιδιώτες.
Το βαγόνι μεταμορφώνεται με ζωντανή εικαστική γλώσσα, τολμηρές ιδέες και ευφάνταστες καλλιτεχνικές προτάσεις σε δώδεκα διαφορετικούς μικρόκοσμους, που αιφνιδιάζουν και ανατρέπουν απρόβλεπτα το αυτονόητο και το αναμενόμενο. Ζωγραφική, μικτά υλικά, κατασκευές στο χώρο και βιντεοπροβολές συνθέτουν μια εικαστική εγκατάσταση - τμηματικά συνολικά - δημιουργώντας ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον γεμάτο σύγχρονες εικόνες και πλαστικούς προβληματισμούς με αίσθημα και φαντασία.
Εδώ το ιδιωτικό συνδέεται με το δημόσιο, το προσωπικό γίνεται συλλογικό και το ιδιωτικό βίωμα του ταξιδιού μετασχηματίζεται σε κοινή εμπειρία μέσα σ' ένα βαγόνι τέχνης, που διαρκώς ταξιδεύει για να ανακαλύψει καινούργιους τόπους και σταθμούς φαντασίας, ευαισθησίας και πρωτότυπης καλλιτεχνικής έκφρασης. Η επιμέλεια είναι του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Λία Κουτελιέρη, Στέφανος Αθάνατος, Άντα Αναστασέα, Ανδριάνα Δαούτη, Λητώ Κάττου, Χριστίνα Μαϊφόσιη, Φωτεινή Παλπάρνα, Χρήστος Παπασωτηρίου, Παναγιώτης Προφήτης, Μπέσσυ Ράλλη, Ελένη Φυλαχτίδου, Γιάννης Χειμωνάκης.
Διάρκεια: εως 7 Ιουλίου.

Φωτογραφία: Έργο της Λίας Κουτελιέρη
Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Ο «σιωπηλός» Πελέ είναι ένας ποιητής

Ο βασιλιάς είναι γυμνός τις τελευταίες ώρες στη Βραζιλία. Ο Πελέ, ο άνθρωπος που βρίσκεται πάντοτε κοντά στην εξουσία, όπως τον κατηγορούν οι συμπατριώτες του αλλά και το αντίπαλον δέος, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, υπέπεσε στο μεγάλο λάθος. Στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός στους χορηγούς και στο μεγάλο αφεντικό, τη FIFA, αφού άλλωστε φέρει τον τίτλο του πρεσβευτή του Μουντιάλ 2014, δέχτηκε να πρωταγωνιστήσει σε βίντεο που προτρέπει τους διαδηλωτές να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις τους.
«Ζητώ από τους Βραζιλιάνους να μην μπερδεύουν τα πράγματα. Προετοιμαζόμαστε για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Πρέπει να υποστηρίξουμε την εθνική ομάδα. Ας ξεχάσουμε την αναστάτωση που επικρατεί στη Βραζιλία. Ας ξεχάσουμε τις διαδηλώσεις», είπε ο... "βασιλιάς" του ποδοσφαίρου στο τηλεοπτικό του μήνυμα, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στα social media.
Ενας από τους ορκισμένους εχθρούς του, ο πρώην άσος του ποδοσφαίρου και νυν βουλευτής Ρομάριο, ο οποίος από την πρώτη στιγμή τάχθηκε στο πλευρό των διαδηλωτών εκφράζοντας μάλιστα την ικανοποίησή του για τα όσα συμβαίνουν στους δρόμους, του ζήτησε «να το βουλώσει» και τον κατηγόρησε για αναλγησία απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπατριώτες του. «Είχα υποσχεθεί να μην ξαναμιλήσω για τα σκατά που λέει ο Πελέ γιατί μιλάει καθημερινά. Δεν έχει ιδέα τού τι συμβαίνει στη χώρα. Θυμάστε μια φράση που είχα πει, πως ο σιωπηλός Πελέ είναι ένας ποιητής. Το ίδιο ισχύει και τώρα».
Οι διαδηλωτές «θυμήθηκαν» και παλαιότερο σχόλιο της άλλοτε δόξας της Σελεσάο, Ρονάλντο, που είναι επίσης μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Μουντιάλ 2014, σύμφωνα με το οποίο «δεν μπορείς να διοργανώσεις ένα Παγκόσμιο Κύπελλο χτίζοντας νοσοκομεία. Το Κύπελλο είναι μια σπουδαία ευκαιρία να έλξεις την προσοχή, επενδύσεις, τουρισμό και χιλιάδες άλλα πράγματα. Αμφιβάλλω αν η χώρα θα ήταν καλύτερη αν δεν είχε επιλεγεί για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2014».
Ο Ρομάριο προέτρεψε τον Ρονάλντο, με τον οποίο διατηρεί στενή φιλία, να μην ασχολείται με το θέμα «γιατί δεν μπορείς να το χειριστείς».
Πελέ και Ρονάλντο έγιναν στόχος των διαδηλωτών που με συνθήματα καταφέρονταν εναντίον τους. Στα social media κυριάρχησε η φράση που είχε πει πριν από χρόνια ο Ρομάριο για τον Πελέ: «Ο σιωπηλός Πελέ είναι ένας ποιητής», ενώ στους δρόμους υπήρχαν πλακάτ, όπως αυτό της φοιτήτριας Μάιρα Κριστοβάο, που έγραφαν: «Ρονάλντο και Πελέ, η ομάδα μου είναι η Βραζιλία χωρίς διαφθορά».
«Ο Πελέ και ο Ρονάλντο το μόνο που θέλουν είναι να κερδίσουν οι επιχειρήσεις τους που δραστηριοποιούνται στο ποδόσφαιρο. Δεν τους ενδιαφέρει να εκπροσωπούν τον κόσμο», λέει η Κριστοβάο.
«Δεν είμαστε εναντίον του ποδοσφαίρου, αλλά εναντίον της διαφθοράς», έγραφε ένα άλλο πανό, ενώ οι φίλαθλοι που παρακολούθησαν το τελευταίο παιχνίδι της Σελεσάο με το Μεξικό γύρισαν τις πλάτες τους τη στιγμή που παιάνιζε ο Εθνικός τους Ύμνος, τον οποίο όμως τραγούδησαν α καπέλα για αρκετή ώρα στη συνέχεια προκαλώντας κύματα ενθουσιασμού μεταξύ των παικτών της ομάδας τους. Πολλοί ωστόσο ήταν αυτοί που φώναζαν μετά «καλύτερα ένας δάσκαλος παρά ένας Νεϊμάρ». 
Οι αντιδράσεις του κόσμου οδήγησαν τους Πελέ και Ρονάλντο σε πλήρη αναδίπλωση και μέσω των social media επιχείρησαν να απολογηθούν.
«Πάντοτε έδινα μάχη εναντίον της διαφθοράς. Στο χιλιοστό μου γκολ είχα μιλήσει για τη σημασία της εκπαίδευσης των παιδιών μας. Σας παρακαλώ, μην παρανοείτε τα λόγια μου. Είμαι 100% υπέρ αυτού του κινήματος για τη δικαιοσύνη στη Βραζιλία!», έγραψε ο κατά πολλούς κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών.
Λιγότερο απολογητικός εμφανίστηκε ο Ρονάλντο, ο οποίος υπογράμμισε πως «όταν είχαν γίνει οι δηλώσεις μου, υπήρχε διαφορετικό πλαίσιο αλλά εμφανίστηκαν σαν να τα είπα αυτή την εβδομάδα». 
«Για μια Βραζιλία χωρίς βία, καλύτερη, ειρηνικότερη, πιο μορφωμένη, με καλύτερη υγεία, πιο τίμια και ευτυχισμένη», πρόσθεσε ο Ντάνι Άλβες.
Το πιο συγκινητικό μήνυμα ήταν του πρώην άσου του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ Ριβάλντο: «Είναι ντροπή να ξοδεύεις τόσο πολλά χρήματα γι' αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο και να αφήνεις σε κακή κατάσταση τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Ημουν φτωχός και έχω ζήσει στο πετσί μου τη δυσκολία να σπουδάζεις σε δημόσιο σχολείο και να μην έχεις καλή περίθαλψη. Ακόμα μέχρι σήμερα με πονά όταν θυμάμαι πως ο πατέρας μου πέθανε γιατί δεν είχε την περίθαλψη που έπρεπε στο δημόσιο νοσοκομείο του Ρεσίφε…».
Οι διεθνείς του Λουίς Φελίπε Σκολάρι έχουν ταχθεί από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του Ρομάριο και των διαδηλωτών. «Θέλω μια πιο δίκαιη, ασφαλέστερη, με καλύτερη υγεία και πιο έντιμη Βραζιλία. Μπορεί να μοιάζω με δημαγωγός, αλλά ο μόνος τρόπος να υποστηρίξω την πατρίδα μου είναι να την εκπροσωπήσω παίζοντας ποδόσφαιρο», έγραψε στο Instagram ο Νεϊμάρ.

 Πηγή: Τα Νέα

Το συρτάκι της πλατείας Ταξίμ

Η επανάσταση πρέπει πρώτα να είναι εσωτερική. Χωρίς παιδεία και βάση, δεν μπορείς να εκτιμήσεις ούτε να διεκδικήσεις τα δικαίωμα σου και την ελευθερία σου. Πιθανότατα να μην το παίρνεις και χαμπάρι όταν σου τα παίρνουν μέσα από τα χέρια σου. 

Στο νεοελληνικό κράτος, μας προσφέρθηκε μία παιδεία απαράδεκτη. Γέμισε τα μυαλά μας με προπαγάνδα ψεύτικης ιστορίας και μας προκάλεσε μία αποστροφή προς τα βιβλία. 

Το αποτέλεσμα; 

Η δικιά μου γενιά, δίνει μεγαλύτερη αξία στην εφήμερη καλοπέραση και στην φτηνή διασκέδαση, αγνοώντας την δύναμη ενός ανοιχτού βιβλίου. 

Η νεαρή Τουρκάλα έχει πιάσει τον παλμό των τελευταίων ημερών που διανύουμε. Πόσο περισσότερο όταν κρατάει στα χέρια της τον θρυλικό Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη. 

Το "θερμό" καλοκαίρι εξακολουθεί να υπάρχει... στις άλλες χώρες...

Εδώ πότε; 

Το σταυροδρόμι των πολιτισμών...

Καλοκαίρι 2008. Τελευταίες μέρες της θητείας μου στο στρατό. Στον προαύλιο χώρο του στρατοπέδου, συζητάω μαζί με έναν εξαιρετικό φίλο για τα ταξίδια που έχουμε κάνει, κυρίως εκείνος μιας και μέχρι τότε είχα βγει λίγες φορές έξω. Σ' εκείνη τη συζήτηση, ο Γιάννης, επέμενε πως απ' όλες τις πόλεις που έχει επισκεφθεί, η καλύτερη είναι η Κωνσταντινούπολη. Τον πίστεψα.

Άνοιξη 2009. Κατέβαινα με το τραίνο από Θεσσαλονίκη Αθήνα. Στο κυλικείο του βαγονιού συζητούσα με δύο τύπους για τα ταξίδια μας. Και οι δύο ομόφωνο υποστήριζαν πως η Κωνσταντινούπολη είναι η πιο όμορφη πόλη που έχουν δει στη ζωή τους. Τους πίστεψα κι αυτούς. 

Μάρτιος του 2013. Επιτέλους πάτησα το πόδι μου στην Πόλη. Οι απόψεις και οι εντυπώσεις άλλων ανθρώπων, επαληθεύτηκαν. Η Κωνσταντινούπολη είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Δεν παύει όμως να είναι χαοτική και δύσκολη όσον αφορά την μετακίνηση. Παρ' όλα αυτά, ο χρόνο φαίνεται πως σταματάει μέσα στα σοκάκια της. Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις κάτι ιδιαίτερο, κάτι όμορφο, κάτι μαγικό, κάτι διαχρονικό. 

Η Κωνσταντινούπολη είναι η μόνη πόλη που δεν μπορώ να περιγράψω. Τα συναισθήματα είναι έντονα και δυστυχώς δεν μπορώ να τα μοιραστώ. Όμως μπορώ να συνδυάσω το παραπάνω φωτογραφικό βίντεο μ' ένα απόσπασμα από ένα κείμενο που αναφερόταν στην Πόλη. 

Καμιά πόλη δεν ασκεί τη γοητεία της Κωνσταντινούπολης. Την προηγούμενη νύχτα πριν την αντικρίσεις, θα ονειρευτείς το πιο παράξενο όνειρο της ζωής σου. Θα δεις πολιτείες των παραμυθιών με κρυσταλλένια και μαρμάρινα παλάτια, θα δεις βρύσες με το αθάνατο νερό και σπηλιές με δράκους. Θα δεις θησαυρούς, χρυσάφι και πεντάμορφες με τα ξανθά μαλλιά. Θα δεις λεφούσια καβαλάρηδες και βασιλιάδες σαν τον ήλιο. Θα δεις τάφους και κρεβάτια ερωτικά, πολέμους κι αγάπες, ζωή και θάνατο. Ένα φανταστικό ηδύπαθο, τερατώδες, ανερμήνευτο όνειρο. Κανείς ονειροκρίτης δεν το εξηγεί. Το εξηγεί αυτή μόνο, η Κωνσταντινούπολη. Γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι το φίλτρο των ονείρων, είναι η χρυσόσκονη των παραμυθιών, το χασίς, το όπιο. Κι είναι η ίδια παραμύθι και όνειρο. Είναι η Χαλιμά καμωμένη πόλη. 

Στην Προποντίδα σε υποδέχονται τα κοπάδια των γλάρων. Δεν πετούνε, σέρνονται στο ακράτητο ρεύμα του Βοσπόρου. Τα νομίζεις γύψινα και φοβάσαι μη σπάσουν στα πλευρά του βαποριού. Ο Νίτσε, μαέστρος των τίτλων, θα έγραφε "Χίλια προμηνύματα ενός πράγματος ασύγκριτου". Το ασύγκριτο είναι η Κωνσταντινούπολη. Να τη! Πως περιγράφεται; Πως ζωγραφίζεται; Πως τραγουδιέται; Αυτή δεν είχε ποτέ τον εμπνευσμένο της, όπως η Σιών τον Δαβίδ της. Οι ξένοι πέρασαν, την είδαν και την τραγούδησαν. Τραγούδια αθάνατα για τον κόσμο, γι' αυτήν αταίριαστα και βραχνά. Μόνο μία λύρα την έψαλε όπως της πρέπει, μία φαντασία, μία έμπνευση: η ποιήτρια των ποιητριών, η Ιστορία. Ποια πόλη είχε την τύχη της; Η Βενετία; Ήταν μόνο κυρά των θαλασσών. Η Ρώμη; Ήταν η μονόφθαλμη φυλακισμένη της Δύσης. Μόνον η Κωνσταντινούπολη αντικρίζει τη Δύση και την Ανατολή, μόνον αυτή κυβέρνησε στεριές και πελάγη. Η ζωή της δράμα. Σκλάβα κι αρχόντισσα, υψωμένη και ταπεινωμένη, αγαπητικιά και σύζυγος, καλόγρια κι εταίρα. Βυζάντιο - Κωνσταντινούπολη - Σταμπούλ. Κόσμος ολόκληρος. Αιωνιότητα. Γύρω απ' αυτήν σκοτώνεται η υφήλιος. Ο Γραικός την δόξασε και την έχασε. Ο Φράγκος την έκλεψε και την ατίμασε. Ο Τούρκος την πήρε με το γιαταγάνι του και την γλεντά. Τα έθνη της γης την ορέγονται, όπως ο άντρας τη γυναίκα. Πρώτος στους πρώτος ο λιχουδιάρης ο Μόσκοβος. Κυρά μου, εσύ ξελόγιασες τους λαούς και να μην ξελογιάσεις έναν κοινό ταξιδιώτη;

Στο αντίκρισμά σου χάνονται, σβήνουν, αέρας γίνονται οι αναμνήσεις των ταξιδιών μου. Τις χαιρετώ μία μία στην αστραπή του μυαλού. 

Αντίο Νάπολι με τα μάγια του κόλπου σου, Ρώμη με την ιερή μεγαλοσύνη, Βενετία του Σαν Μάρκο και της γόνδολας. Αντίο Βιέννη με τα βάλτσερ σου και τη χρυσή καρδιά των κοριτσιών σου, αντίο Τιρόλο με το αγριωπό σου ειδύλλιο. Μόναχο, θεία πόλη των τεχνών. Αντίο Ιένα, αγαπημένη παλιά φωλιά, Βαϊμάρη του Γκαίτε και του Σίλερ. Αντίο Γερμανία με τα ρόδα της Πεντηκοστής. Και σεις ελβετικά βουνά με τα εντελβάις, και σεις μεσάνυχτα του Πόλου με τον ανέσπερο ήλιο σας. Αντίο στυγνή, όσια, φιλοσοφημένη ομορφιά της Ιερουσαλήμ. Όλα όσα είδα και τα αγάπησα, όλα όσα δεν είδα και τα επόθησα, η Κωνσταντινούπολη τα σκεπάζει όλα. Τα λιώνει όπως ο ζωγράφος τα χρώματα και ζωγραφίζει τις γραμμές του κορμιού της. Από παντού έχει πάρει κι όμως είναι η πιο πρωτότυπη πόλη της γης...

Θεμιστοκλής Αθανασιάδης -Νόβας

Ελεύθερος Τύπος, Νοέμβριος 1925

Το χρονικό ενός αποτυχημένου πραξικοπήματος

Τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να μπω στο μυαλό του πρωθυπουργού. Έχει αναγνωρίσει το λάθος που έκανε; Έχει συνειδητοποιήσει πως το όνομά του θα γραφτεί σε μία ακόμη μελανή σελίδα της ιστορίας του σύγχρονου νεοελληνικού κράτους; Δεν είναι λίγο να κατηγορείται κάποιος από τον λαό, ως πραξικοπηματίας.
Επίσης αναρωτιέμαι για το αν το λάθος του προέρχεται από βλακεία ή αν ήταν προμελετημένο. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν έβλεπα τόσες μέρες, έναν άνθρωπο που θεωρείται πρωθυπουργός μιας χώρας να χει τόσο πείσμα κι εγωισμό, λες και είναι ένα κακομαθημένο παιδάκι του δημοτικού που θέλει να περάσει το δικό του. Πρώτη φορά τον είδα τόσο νευριασμένο (ίσως και χεσμένο). Η αντίδρασή του ήταν τελείως ανώριμη κι ανεύθυνη. Τα 'βαλε με όλους. Έριξε το φταίξιμο στους υπαλλήλους της κρατικής τηλεόρασης αλλά και στον κόσμο, λέγοντας που κάποτε έβριζε την ΕΡΤ ενώ τώρα την υπερασπιζόταν. Ίδια αντίδραση συνάντησα στα social media από οπαδούς της Χρυσής Αυγής. Ευτυχώς που οι περισσότεροι δεξιοί φίλοι μου είχαν αναγνωρίσει την λάθος απόφαση του κόμματός τους και δεν την υποστήριζαν. Για τους νεοναζί όμως ήταν βούτυρο στο ψωμί τους να πουν πάλι τις εξυπνάδες τους.
Μήπως όμως η οργή του πρωθυπουργού να πήγαζε από την αποτυχία ενός σχεδίου;
Πρέπει να γυρίσουμε εξήντα χρόνια πίσω για να βρούμε την πρώτη φορά που σίγησε ένα κρατικό κανάλι λόγω πραξικοπήματος. Ήταν το 1953 στο Ιράν με την ανατροπή του Μοσάντεκ. Ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε η Γουατεμάλα. Την συνταγή αυτή, την είχε προτείνει η CIA μαζί με τις μυστικές υπηρεσίες άλλων χωρών.
Τα συγκεκριμένα πραξικοπήματα στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Πλέον ήταν βέβαιο πως δεν χρειαζόταν πλέον τα τανκς για να καταλυθεί ένα δημοκρατικό καθεστώς. Η σίγηση των κρατικών καναλιών κι ο έλεγχος των ιδιωτικών, ήταν ιδανική μέθοδος. Με τα χρόνια αυτή η μέθοδος εξελίχθηκε.
Φτάνουμε λοιπόν στην 11 Απριλίου του 2002. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις κινήθηκαν προς το ραδιομέγαρο του Καράκας. Μέσα σε λίγα λεπτά η κρατική τηλεόραση σίγησε. Φυσικά στην εξέλιξη αυτή σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι ιδιοκτήτες και οι διευθυντές των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης. Όπως επίσης, παρατηρούμε πως η αστυνομία είχε αντικαταστήσει τον στρατό.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα του 2013 θα δούμε πως Ματατζήδες επιτέθηκαν στους πομπούς του Υμηττού ρίχνοντας το σήμα της ΕΡΤ στις 11 το βράδυ (κι όχι 12 όπως ήταν κανονισμένο). Επίσης είδαμε Ματατζήδες να επιτίθενται στον πομπό του Χορτιάτη (Θεσσαλονίκη) σπάζοντας τζάμια. Σκηνές που θυμίζουν την Βενεζουέλα του 2002. Εκεί ο λαός ήταν απροετοίμαστος. Ευτυχώς εδώ προ νοήσαμε και περικυκλώσαμε το Ραδιομέγαρο από το μεσημέρι της Τρίτης. Μ' αυτήν την κίνηση η αστυνομία δεν μπόρεσε να επέμβει. Προτίμησε να αποφύγει μία διεθνής κατακραυγή, διότι η επίθεσή της στο κεντρικό κτίριο της ΕΡΤ θα έκανε τον γύρω του κόσμου. Εκεί είναι που απέτυχε το σχέδιο του πρωθυπουργού. Επίσης θα παρατηρήσουμε πως την επόμενη κιόλας μέρα που έκλεισε η ΕΡΤ, ο Στουρνάρας συμφώνησε να μεταδώσει τον τρίτο τελικό του μπάσκετ από το ΣΚΑΪ. Οπότε κι εδώ παρατηρούμε μία ανάμειξη των ιδιωτικών καναλιών στα θέματα της ΕΡΤ.
Διάολε, θα πει κανείς, τόσες συμπτώσεις;
Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Χθες το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε να ξαναβγεί στον αέρα το σήμα της ΕΡΤ μέχρι να κλείσει ξανά!!! Ο κόσμος βιάστηκε να πανηγυρίσει. Πολύ φοβάμαι πως είναι μία μεγάλη μπλόφα κι αν ο κόσμος δεν την προσέξει, θα βρεθούμε σύντομα σε δυσάρεστες εξελίξεις.
Συνεχίζουμε λοιπόν να δίνουμε το παρόν στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Η ελευθερία οδηγεί τον λαό...

Όταν δημιουργούνται ταυτόχρονες εντάσεις σε δύο γειτονικές χώρες, προσφέρεται μία ιδιαίτερη ευκαιρία για να γίνει σύγκριση των καταστάσεων αλλά και της συμπεριφοράς-αντίδρασης, του κάθε λαού. 

Αυτή τη στιγμή, η Τουρκία διανύει την τρίτη βδομάδα εξέγερσης. Ο λαός της δεν έχει κουραστεί. Ούτε έχει τρομοκρατηθεί από την άκρως βίαιη καταστολή της αστυνομίας. Αντιθέτως παραμένεις στους δρόμους κι εξακολουθεί να υψώνει την φωνή του, σ' έναν πρωθυπουργό που έδειξε και την άσχημη πλευρά του. Είναι αλήθεια πως ο Ερντογάν έδωσε νέα πνοή στην γειτονική μας χώρα. Την έβγαλε από το ΔΝΤ και την επανέφερε στην ελίτ των ισχυρών χωρών. Όμως η εξουσία πολλές φορές τρελαίνει τον άνθρωπο. Η αποτυχημένη απόπειρα της Τουρκίας να εισέλθει στον δυτικό κόσμο, ανάγκασε την κυβέρνηση να πραγματοποιήσει μία απότομη στροφή προς την ανατολή. Όμως δεν υπολόγισαν την νέα γενιά. Μία γενιά που μεγάλωσε με τα δυτικά πρότυπα και τώρα βρίσκει ακραία κι απαράδεκτα τα νέα μέτρα που έχει επιβάλλει ο Τούρκος πρωθυπουργός. Κι όπως δείχνουν οι εξελίξεις δεν σκοπεύει καμία πλευρά να υποχωρήσεις. Παρ' όλα αυτά η νέα γενιά μάχεται, έχοντας αφήσει πίσω της έναν αριθμό νεκρών κι αρκετούς τραυματίες. Αξίζει την προσοχή μας και τον σεβασμό σε όλους εμάς που ακόμα αναζητούμε τον προορισμό μας.

Από την άλλη πλευρά έχουμε την ξαφνική αντίδραση των Ελλήνων. Επηρεασμένοι από τον ξεσηκωμό των Τούρκων, αναζητούσαμε την αφορμή για να βρεθούμε στους δρόμους. Η επιθυμία μας αυτή πραγματοποιήθηκε πριν από μία βδομάδα. Η πρώτη αντίδραση του κόσμου ήταν αυθόρμητη και ειλικρινής. Ο δρόμος έξω από το Ραδιομέγαρο έκλεισε από ανθρώπους κάθε ηλικίας και οικονομικής κατάστασης που απαιτούσαν την επαναφορά της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου (επαναλαμβάνω πως το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν απλά η αφορμή). Ο αυθορμητισμός και η ειλικρινής αντίδραση του λαού κράτησε για δύο μέρες. Αμέσως μετά εξελίχθηκε σε μία εμποροπανήγυρις που μου θύμιζε αρκετά το φιάσκο των αγανακτισμένων του Συντάγματος. Για μία ακόμη φορά απογοητεύτηκα με την "αγωνιστικότητα" των Νεοελλήνων. 

Παρ' όλα αυτά πριν από λίγα λεπτά το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την υπουργική απόφαση. Η ΕΡΤ είναι και πάλι στον αέρα.

Άντε να 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς!

Πως οι λιποθυμίες των άστρων δεν είναι δυνατόν να προκαλέσουν κυβερνητικούς ανασχηματισμούς...

"...Η έλλειψη πολλές φορές κυβερνητικού ανασχηματισμού ευαισθητοποιεί τους αστερισμούς και τους εξωθεί σε ομαδικές και θεαματικές λιποθυμίες το μεσονύκτιον ιδίως, κι όταν η κάψα του καλοκαιριού γίνεται αφόρητος, δυσβάστακτος που λένε. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να υποστηρίξω το αντίθετον για να γίνω αρεστός εις τους αρεσκόμενους να τακτοποιούν τα πράγματα κατά πως τους βολεύει, κοινώς κατά πως τους αρέσει. Όπως και να χει το πράγμα οι αστέρες λιποθυμούν. Εξακριβωμένα. Αλλά σκεφτήκατε πόσο απαράδεκτη είναι η συμπεριφορά μας απέναντί τους και ιδιαίτερα κατά την ώρα της λιποθυμίας των; Τους δείχνουμε με το δάχτυλο σαν κακομαθημένοι μαθητές δημοτικού σχολείου αντί να τρέξουμε πλάι τους την ώρα που πέφτουν, για να τους βοηθήσουμε να πέσουν στην αγκαλιά μας τουλάχιστον κι έτσι ίσως να νιώσουν αυτό που διαφημίζουμε με πάθος σαν κύριο συστατικό μας και το ονομάζουμε ανθρώπινη ζεστασιά ή ανθρώπινη συμπεριφορά. Μύθος θα πείτε κι αυτός σαν όλους τους άλλους. Ελάτε όμως στη θέση μου όταν γνωρίζω, επιβεβαιωμένα, πως η στάση μας αυτή ενοχλεί, όχι μόνο τους άλλους πλανήτες, αλλά και τα διάφορα ζώα του δικού μας πλανήτη. Τι θα συμβεί αν η αγανάκτηση τους ξεπεράσει τα όρια που λένε και μια μέρα σκεφτούν να μας χαρίσουν κανένα ανεπανάληπτο μάθημα;..."

Σαν σήμερα έφυγε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Απόσπασμα από το βιβλίο Τα σχόλια του Τρίτου, εκδόσεις Εξάντας

Δεν πέφτει μόνη της η κυβέρνηση Σαμαρά εξαιτίας της ΕΡΤ...

Του Γ. Δελαστίκ

Οι μαύρες τηλεοπτικές οθόνες που σόκαραν τους Ελληνες, όταν ο πρωθυπουργός έκοψε το σήμα των κρατικών καναλιών, σύμβολο του μέλλοντός μας.
Όχι, δεν επίκειται η κατάρρευση της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ λόγω αποχώρησης του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη από το κυβερνητικό σχήμα εξαιτίας της απαράδεκτης και εκβιαστικής στάσης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που με χουντική νοοτροπία και αντισυνταγματικό τρόπο έκλεισε την ΕΡΤ και απέλυσε πάνω από 2.500 εργαζόμενους σε μια μέρα!..
Αρχίσαμε έτσι το άρθρο μας γιατί επιθυμούμε να εκφράσουμε την άποψή μας για το θέμα που κυριάρχησε χθες στην πολιτική ζωή της χώρας. Απίθανα σενάρια κάθε προέλευσης εσκεμμένα έθεταν σε κυκλοφορία κύκλοι ακόμη και της ΝΔ, οι οποίοι υποβλέπουν τη θέση του αρχηγού της Δεξιάς και πολύ θα ήθελαν την ανατροπή του Σαμαρά για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.
Όποιος όμως δίνει βάση σε τέτοιες αφελείς εικασίες σημαίνει ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει το θεμελιώδες: ότι η μοναδική «κόκκινη γραμμή» για τον Ευ. Βενιζέλο και τον Φ. Κουβέλη είναι η συμμετοχή στην κυβέρνηση! Το μοναδικό πράγμα που δεν συζητούν με τίποτα είναι να φύγουν από την κυβέρνηση! Ολα τα υπόλοιπα μπορούν να τα κουβεντιάσουν, αρκεί να μη θέτουν υπό αμφισβήτηση τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση! Ο λόγος είναι απλούστατος: αποχώρηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση σημαίνει ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά και άμεση προκήρυξη εκλογών.
Στις εκλογές αυτές όμως το ΠΑΣΟΚ θα πάρει μονοψήφιο ποσοστό και η ΔΗΜΑΡ θα κινηθεί λίγο πάνω από το όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Πρακτικά, αυτό σημαίνει -συμβολικά μιλώντας- ότι την ίδια τη νύχτα των εκλογών θα καρατομηθούν τόσο ο Ευ. Βενιζέλος όσο και ο Φ. Κουβέλης από αρχηγοί των κομμάτων τους προκειμένου με άλλους ηγέτες το όποιο ΠΑΣΟΚ και η όποια ΔΗΜΑΡ έχουν απομείνει να προσπαθήσουν να προσκολληθούν ως δήθεν ανανήψαντα, αντιμνημονιακά πλέον κόμματα, στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός έχει βγει πρώτο κόμμα.
Τρελοί είναι επομένως ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης να εγκαταλείψουν οικειοθελώς την κυβέρνηση, έστω και ως εταίροι κατωτάτης υποστάθμης, και να οδεύσουν αμέσως και με τη δική τους βούληση προς την πολιτική γκιλοτίνα των εκλογών αντί να συνεχίσουν να δρέπουν τους καρπούς της εξουσίας ίσως και για τρία χρόνια ακόμη; Από πλευράς προσωπικού πολιτικού συμφέροντος θα ήταν όντως ανόητοι για να επιλέξουν την πολιτική αυτοκτονία. Αυτό το γνωρίζει άριστα ο Αντώνης Σαμαράς, του οποίου πιθανότατα θα τελείωνε ακαριαία και η δική του πολιτική καριέρα αν προκήρυσσε εκλογές μέσα σε αυτό το κλίμα γενικευμένης κοινωνικής κατακραυγής εναντίον του λόγω του κλεισίματος της ΕΡΤ, όπου η πιθανότητα να βγει τώρα η ΝΔ πρώτο κόμμα θα ήταν πολύ περιορισμένη.
Το κύριο στοιχείο όμως είναι πως ο Αντ. Σαμαράς ξέρει ότι έχει στο χέρι τους Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη και γι' αυτό τους εκβιάζει ωμά. Τόσο με τις διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου ότι ο Σαμαράς δεν πρόκειται να κάνει πίσω και αν τολμούν οι Βενιζέλος και Κουβέλης ας τον ρίξουν όσο και με την επικρεμάμενη χθες απειλή ότι θα καταθέσει πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του, εξαναγκάζοντας έτσι τους Βενιζέλο και Κουβέλη να του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης.
Μέσω της ταπείνωσης των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ο Αντ. Σαμαράς θέλει όχι τον απλό δημόσιο εξευτελισμό τους, αλλά τη μετατροπή τους σε ακόμη περισσότερο πειθήνια και άβουλα όργανά του, που να μην τολμούν να του προκαλούν έστω και δευτερεύοντα μικροπροβλήματα στο μέλλον. Η επίδειξη πυγμής όμως του πρωθυπουργού με την απόλυση δυόμισι χιλιάδων ανθρώπων δεν αποσκοπεί πρωτίστως στη διαπαιδαγώγηση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που άλλωστε συνιστούν τόσο μεγάλο κίνδυνο για την πολιτική Σαμαρά όσο ένα σκυλάκι πεκινουά της αγκαλιάς.
Ο πρώτος στόχος του δεν είναι καν η μετατροπή της ΕΡΤ σε ακραιφνή «μνημονιακή γιάφκα», πειθαρχημένη στην κυβέρνηση Σαμαρά όσο η χουντική ΥΕΝΕΔ στους δικτάτορες Παπαδόπουλο και Ιωαννίδη. Πάνω απ' όλα ο Αντώνης Σαμαράς θέλει με τις αποκρουστικά μαύρες οθόνες των κρατικών καναλιών να τρομοκρατήσει ολόκληρο τον ελληνικό λαό, να τσακίσει κάθε διάθεσή του για αντίσταση στην κυβερνητική πολιτική.
Η συστηματική παραβίαση άρθρων του Συντάγματος από τον πρωθυπουργό αποτελεί πτυχή της ίδιας προσπάθειας προώθησης αυτού του στόχου. Θέλει να φοβίσει τον λαό, γιατί μόνο ο φόβος και η βία διασφαλίζουν σίγουρα την υποταγή των πολιτών στο νέο μνημονιακό καθεστώς που καταβαραθρώνει το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων Ελλήνων και καταστρέφει εκατομμύρια ζωές.
Οι μαύρες τηλεοπτικές οθόνες που σόκαραν τον λαό μας όταν ο Σαμαράς διέταξε να κοπεί το σήμα της ΕΡΤ συμβολίζουν το μέλλον των Ελλήνων και της δημοκρατίας στη χώρα μας.

Δημοσιεύθηκε στο "Εθνος" την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013
Πηγή: http://ostria-gr.blogspot.gr/2013/06/blog-post_321.html

Το success story του πρωθυπουργού

Όταν αυτοπαρουσιάζεσαι ως πρωθυπουργός μ' ένα πετυχημένο σχέδιο στο τσεπάκι, δεν μπορείς να παραδεχτείς για δεύτερη φορά (!) το λάθος σου. Ήδη μία ήταν αρκετή. Στην δεύτερη καίγεσαι.
Μπορεί ο κ. Σαμαράς να μην παραδέχεται το δεύτερο λάθος που έκανε, όμως γνωρίζει πως έχει χάσει πλέον την θέση του. Κι αυτό  όχι από εμάς, δυστυχώς, αλλά από τους από πάνω.
Φυσικά η αντίδραση του κόσμου, αλλά και το όπλο (το κρατικό κανάλι) που αξιοποιούν με επιτυχία οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ, κατάφεραν να ταράξουν όχι μόνο τα ελληνικά νερά αλλά και τα ευρωπαϊκά. Πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί και εφημερίδες έχουν ταχθεί με το μέρος των εργαζομένων. Η απόφαση του Σαμαρά και του Κεδίκογλου δεν είναι καθόλου μα καθόλου δημοκρατική. Αυτό δεν αρέσει καθόλου τόσο στους Ευρωπαίους πολίτες όσο και στους Γερμανούς πολιτικούς. Αυτοί είναι που θα ρίξουν τον Σαμαρά (όπως είχαν κάνει με τον Παπανδρέου όταν ζήτησε δημοψήφισμα).
Η αναμπουμπούλα που έχει προκληθεί με τις τελευταίες εξελίξεις, φαίνεται στις αλλαγές στάσεις των πολιτικών προσώπων. Χθες ο Σαμαράς απειλούσε σε εκλογές. Σήμερα είναι πιο συνεργάσιμος αλλά εγωιστικά σταθερός στην απόφασή του για την ΕΡΤ. Οι ουρές του, ο Κουβέλης και ο Βενιζέλος προσπαθούν να πηδήξουν από το ναυάγιο όσο είναι νωρίς. Όμως ο κόσμος πλέον δεν ξεχνά. Οι ώρες τους είναι μετρημένες καθώς οι εκλογές έρχονται όλο και πιο κοντά
Πλέον ο λαός έχει τη δύναμη στα χέρια του και για να την κρατήσει πρέπει να συνεχίσει με την ίδια ένταση τον αγώνα που ξεκίνησε το βράδυ της Τρίτης.
Δεν αντιδρούμε για τις απολύσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ. Ξεσηκωνόμαστε για το άδικο των τριών τελευταίων χρόνων. Για την αυταρχική συμπεριφορά των τελευταίων κυβερνήσεων. Για την απάνθρωπη αστυνομική βία. Για τις απειλές των κυβερνώντων προσώπων με επιστρατεύσεις κι απολύσεις. Με τα χαράτσια. Με την ανευθυνότητα και την απάθεια των πολιτικών, ειδικά όταν μαθαίνουμε από τον διεθνή τύπο πως το ΔΝΤ είχε κάνει λάθος υπολογισμούς. Για όλα αυτά που έριξαν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας στα τάρταρα. Για όλα αυτά βγαίνουμε στο δρόμους με αφορμή την φασιστική απόφαση για κλείσιμο της ΕΡΤ.
Γι' αυτό πρέπει να είμαστε απόψε όλοι στο Ραδιομέγαρο!

Το Πολυτεχνείο πέθανε! Ζήτω το Ραδιομέγαρο!

Την "Ρωμιοσύνη" την έχουμε ακούσει άπειρες φορές σε πορείες, σε ραδιόφωνα κι εκδηλώσεις. Είχε πλέον συνδυαστεί με κάθε τι επαναστατικό, ριζοσπαστικό κι αριστερό. Κι όταν κάτι συνηθίζεται παύει να συγκινεί. Όμως χθες το βράδυ, όταν την άκουσα από τα χείλη του Βασίλη Λέκκα, ένιωσα τις τρίχες του σώματός μου να τεντώνονται μέχρι τον ουρανό. 

Είχα καιρό να νιώσω έναν τόσο δυνατό παλμό. Κόσμος κάθε ηλικίας, ήταν μαζεμένος μέσα κι έξω από το πάρκο του Ραδιομεγάρου φώναζε και διεκδικούσε την ελευθερία που τα τελευταία τρία χρόνια του στερούν οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις. Είδα σημαίες του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες ερυθρόμαυρες να κυματίζουν ρυθμικά. Ενωμένες. 

Αυτό έλειπε από τον ελληνικό λαό. Η αλληλεγγύη, η ένωση, ο κοινός αγώνας. 

Χθες το βράδυ ο κόσμος είχε γεμίσει όλο το τμήμα της Μεσογείου έξω από το Ραδιομέγαρο. Όσος κόσμος έφευγε, τόσος κόσμος ερχόταν. Μία αυθόρμητη αντίδραση που έδωσε το έναυσμα για την αρχή του αγώνα. 

Ένα παλικάρι χθες είπε το εξής: "ο φόβος πλέον βρίσκεται στο απέναντι στρατόπεδο". Πράγματι. Ο Αντωνάκης Σαμαράς μαζί με τους υφισταμένους του, τυφλώθηκαν από την δύναμη της εξουσίας. Μετέτρεψαν την Ελλάδα σε δικό τους τσιφλίκι. Κι όσο διαπίστωναν πως σαν λαός δεν αντιδρούμε, τόσο περισσότερο ξεπουλούσαν την χώρα μας. Εκεί ήταν και το λάθος τους.

Δεν ξεσηκωθήκαμε χθες για την ΕΡΤ. Η ΕΡΤ όλα είχε προδώσει. Όμως εμείς σταθήκαμε δίπλα της. Διότι στα πρόσωπα των απολυμένων υπαλλήλων της, βλέπουμε τα δικά μας πρόσωπα. Χθες ήταν εκείνοι. Αύριο θα είμαστε εμείς. Η σειρά μας έρχεται με μαθηματική ακρίβεια. 

Επίσης εκτός από τα κρατικά κανάλια, έκλεισαν το BBC, η DW, το TV5 και το ΡΙΚ. Με λίγα λόγια μας απομόνωσαν από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι τηλεοράσεις δεν πρέπει να ανοίξουν ποτέ ξανά. Δε θα υποστούμε κι άλλη πλύση εγκεφάλου από τις τραγικές εκπομπές και σειρές των κρατικών καναλιών. Το ίδιο ισχύει και με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Σιχάθηκα τον ΣΚΑΙ και τον Βήμα FM για την σημερινή τους στάση. Αντιθέτως ο σταθμός "Στο Κόκκινο" και ο Flash, κέρδισαν την εκτίμησή μου. 

Φυσικά η επανάσταση δεν θα ρθει ούτε από την τηλεόραση ούτε από το ραδιόφωνο. Στο χέρι μας είναι πλέον. Και πρέπει να δράσουμε τώρα που δεχτήκαμε αυτό το φασιστικό χτύπημα. Δεν είναι όμως αυτό το μόνο σοκ.

Το σοκ είναι αλλού. Μέχρι χθες λέγαμε πως είχαμε ένα αβέβαιο μέλλον. Από σήμερα λέμε πως έχουμε ένα αβέβαιο αύριο. Αυτό δείχνει πως δεν έχουμε άλλο περιθώριο. 

Η κυβέρνηση Σαμαρά (Κουβέλης και Βενιζέλος, τους βγάζω απέξω μιας και ο "φίλος" τους ο Κεδίκογλου τους ξεγύμνωσε σήμερα) έπεσε σε ένα μεγάλο λάθος. Ένα λάθος που θα μείνει στη μνήμη μας. Η χθεσινή ημερομηνία θα μετατραπεί σε μία μαύρη επέτειο της νεοελληνικής ιστορίας. Αυτό το λάθος είναι πλέον το όπλο μας.

Μη ξεχνάτε πως την απόφαση της κυβέρνησης, την χαιρέτησε η Χρυσή Αυγή ενώ σήμερα στη βουλή σηκώθηκε ο φασίστας Βορίδης για να την δικαιολογήσει. Σας είχα αναφέρει παλιότερα πως δεν με τρομάζει τόσο η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής στην Βουλή, όσο η ύπαρξη φασιστικών σταγονιδίων μέσα στην Νέα Δημοκρατία. Είχαμε τους Βορίδη, Γεωργιάδη, Δένδια και Σαμαρά. Από χθες έχουμε και τον Κεδίκογλου. Σιγά-σιγά ξεσκεπάζονται όλοι. 

Από μας εξαρτάται η αλλαγή αυτή.

Πριν από δύο χρόνια είχα αναφέρει πως το Πολυτεχνείο πέθανε. Η περίοδος της μεταπολίτευσης έδυε όσο βυθιζόταν η χώρα στην οικονομική κρίση. Για να βγούμε όμως απ' αυτόν τον βούρκο χρειαζόμαστε ένα νέο σύμβολο. 

Χθες το βρήκαμε.

Και σήμερα οφείλουμε να το υπερασπιστούμε.

Απόψε όλοι στο Ραδιομέγαρο!!!

Οι Τούρκοι ξεσηκώθηκαν για δέκα δέντρα...

... ενώ εμείς καθόμαστε και κλαιγόμαστε για το κλείσιμο της ΕΡΤ!

Και δεν απογοητεύομαι μόνο στην εικόνα της κλάψας αλλά και στην "εμφύλια" διαδικτυακή διαμάχη που έχουν ανοίξει όλοι οι Νεοέλληνες τηλεθεατές. 

Ντρέπομαι για μας. 

Πραγματικά. 

Εδώ ξαφνιαστήκαμε που στην Τουρκία ενώθηκαν οι τρεις μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες, οι οποίες άφησαν στην άκρη όλα τα οπαδικά τους μίση, για το κοινό καλό ενώ εμείς φαγωνόμαστε για το αν πρέπει να κλείσει ή όχι η κρατική τηλεόραση. 

Σπατάλες και ασυδοσία υπάρχουν σε πολλούς κρατικούς φορείς. Κι όμως αποφασίζεται ξαφνικά να κλείσει η κρατική τηλεόραση. Σήμερα είναι η ΕΡΤ. Αύριο θα ΄ναι κάτι άλλο. Και σε όλους αυτούς που χαίρονται για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ας το ξανασκεφτούν διότι θα ρθει και η σειρά τους.  

Έγιναν πολλά λάθη. Δεν άρεσε σε κανέναν η εξυγίανση που είχε προτείνει ο Μόσιαλος κάποτε. Οι συνδικαλιστές για μία ακόμη φορά φάγανε τα παιδιά τους. Όλα αυτά μαζεύτηκαν και προκάλεσαν το σημερινό σοκ. Παρ' όλα αυτά σίγουρα θα μας λείψουν πολλές σπουδαίες κι ενδιαφέρουσες εκπομπές κι αφιερώσεις, όπως το "σαν σήμερα" που πάντα σταματούσε το ζάπινγκ μας. 

Εκτός του ότι θλίβομαι στη σκέψη ότι θα πάψω να παρακολουθώ ενδιαφέρουσες τηλεοπτικές στιγμές, ενοχλούμαι με την αφασία και την αδιαφορία του νεοελληνικού λαού. Και πάνω απ' όλα εξοργίζομαι με τις ατάκες εξυπνάδας των Νεοελλήνων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μπράβο μας!

Ας αρκεστούμε λοιπόν ζώα, στα τούρκικα σίριαλ και τις ηλίθιες εκπομπές των ιδιωτικών καναλιών

Παρ' όλα αυτά οι Τούρκοι μας έβγαλαν το καπέλο. Οι γείτονες απέναντι ξεσηκώθηκαν εναντίον ενός ισχυρού καθεστώτος. 

Εμείς παραμένουμε στους καναπέδες μας. 

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας!

Η Αγιά Σοφιά και τα τζαμιά της Πόλης...

Θα μπορούσα να δημιουργήσω ένα φωτογραφικό βίντεο που να παρουσιάζει μόνο την όψη και τους θησαυρούς του βυζαντινού ναού της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού, την γνωστή σε όλους μας Αγιά Σοφιά ή αλλιώς ως ο Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας. Όμως προτίμησα να μοιράσω το βίντεο στην ομορφιά αυτής της Μεγάλης Εκκλησίας και των τζαμιών της Πόλης. Ο λόγος είναι ότι θέλω να δείξω το πόσο πολύ επηρέασε η αρχιτεκτονική της Αγιάς Σοφιάς, στους μεταγενέστερους τόπους λατρείας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Αγιά Σοφιά (00:04-01:30 και 03:35-04:00) υπήρξε ορθόδοξος καθεδρικός ναός από το 360 μέχρι το 1453. Στο ενδιάμεσο είχε μετατραπεί σε ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό ναό (1204-1261). Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης λειτούργησε ως τέμενος μέχρι το 1934. Από τότε μέχρι σήμερα είναι μουσείο.

Ο ναός βρίσκεται κοντά στο Μεγάλο Παλάτι και στον Ιππόδρομο. Η απλάδα που υπάρχει γύρω του τον αναδεικνύει μ' έναν τρόπο ανεξήγητο (00:31-00:44). Την ημέρα που επισκέφθηκα τον ναό με το λεωφορείο, δεν κατάφερα να τον απολαύσω όσο θα ήθελα (00:10-00:30). Εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου. Παρκάραμε στην ανατολική πλευρά του. Οπότε η πρώτη εικόνα που αντίκρισα ήταν το ιερό του ναού. Όμως η βραδινή εξόρμηση από το ξενοδοχείο προς τον ναό, με αντάμειψε μ' αυτό που περίμενα να δω. Μετά την μεγάλη Κλειστή Αγορά και πίσω από τα δέντρα και το πολύχρωμο συντριβάνι του πάρκου, απλωνόταν η δόξα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κοντοστάθηκα για να παρατηρήσω καλύτερα τον τρούλο, τις πλάγιες όψεις με τις οποίες τον έχουμε μάθει τόσα χρόνια μέσα από τα σχολικά βιβλία και τις γκραβούρες αλλά και τους μιναρέδες που πλέον κοσμούν περιμετρικά του ναού. Η χαρά ότι επιτέλους αντικρίζεις αυτόν τον σπουδαίο ναό, είναι απερίγραπτη.

Ο καθένας όμως γοητεύεται με τις νυχτερινές όψεις διαφόρων μνημείων όπως με την Ακρόπολη της Αθήνας, τον Πύργο του Άιφελ, τον Καθεδρικό του Στρασβούργου κ.ο.κ. Το θέμα όμως είναι αν σ' εντυπωσιάζει το ίδιο κι ο εσωτερικός χώρος. Στην περίπτωση της Αγιάς Σοφιάς όχι μόνο εντυπωσιάζεται ο κάθε επισκέπτης αλλά και συγκινείται. 

Εισερχόμαστε στον ναό από την αυτοκρατορική πύλη (00:48). Ανάμεσα από τους χοντρούς μαρμάρινους κίονες και τους τεράστιους πολυελαίους, απλώνεται ένας θεσπέσιος εσωτερικός χώρος με υπέροχα αρχιτεκτονικά μοτίβα, πανέμορφα ψηφιδωτά, ζωντανές τοιχογραφίες κι έναν ουράνιο χρυσό φωτισμό. Δεν έχω ζήσει ποτέ παρόμοια κατάνυξη. 

Οι παρεμβάσεις στο εσωτερικό του ναού είναι άπειρες (00:52-01:19). Την μεγαλύτερη καταστροφή, την προκάλεσαν οι Σταυροφόροι με την Άλωση της Πόλης το 1204. Καθολικοί χριστιανοί λεηλάτησαν με μανία το εσωτερικό του ναού. Αφαιρούσαν χρυσές ψηφίδες από τους τοίχους κι έκλεβαν ότι πολύτιμο κειμήλιο έβρισκαν εκεί μέσα. Μετέπειτα οι μουσουλμάνοι όταν μετέτρεψαν τον ναό σε τζαμί, προσπάθησαν να κρύψουν τις τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά του ναού. Έχοντας όμως ένα δέος προς την Δύση, δεν προχώρησαν σε λεηλασίες. Αντιθέτως κάλυψαν τον εσωτερικό διάκοσμο με ασβέστη και μαρμάρινες πλάκες. Η κίνησή τους αυτή βοήθησε στο να διασωθούν τα εναπομείναντα ψηφιδωτά και να παραμείνει όρθιος ο ναός. Αν οι Οθωμανοί άφηναν τον ναό να μαραζώσει, σήμερα θα θαυμάζαμε μόνο τα θεμέλιά του.
Δεκαπέντε αιώνες ένδοξης ζωής δεν σβήνονται τόσο εύκολα. Η Αγιά Σοφιά στέκει ακόμα όρθια και περήφανη. Γι' άλλους υπενθυμίζει την χιλιετή ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι' άλλους είναι το λίκνο της πίστης και γι' αρκετούς ο διακαής πόθος της Μεγάλης Ιδέας.
Οι Οθωμανοί εντυπωσιασμένοι από το μεγαλείο της Αγιάς Σοφιάς, προσπάθησαν να το αντιγράψουν. Ακριβώς απέναντι της και με κατεύθυνση προς την Μέκκα, χτίστηκε το Μπλε Τζαμί (01:35-01:44, 03:31), το οποίο μοιάζει πολύ εξωτερικά με τον βυζαντινό ναό. Ίσως να την ξεπερνάει σε θέμα εντυπωσιασμού. Όμως είναι αδύνατον να κλέψει την δόξα της.
Την τακτική του Μπλε Τζαμιού έχουν ακολουθήσει κι άλλα τεμένη της πόλης, όπως το Γενί τζαμί (Νέο Τζαμί) το οποίο βρίσκεται στον Κεράτιο Κόλπο δίπλα στο παζάρι της Αιγύπτου και το τζαμί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή (02:50, 03:05-03:30).
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συναντάς παντού στην Κωνσταντινούπολη, μικρογραφίες, άλλες φορές πετυχημένες κι άλλες φορές αποτυχημένες, της Αγιάς Σοφιάς...

Χαμένος σε μία λεωφόρο...

Είναι εποχή επαναστάσεων

του Γιώργου Δελαστίκ

Zούμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή από ιστορική σκοπιά. H οικονομική κρίση αφενός και η αποκάλυψη στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών του βαθύτατα αντιδραστικού χαρακτήρα της EE αφετέρου μεταδίδουν με επώδυνο τρόπο το μήνυμα ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός ούτε επιδιώκει ούτε μπορεί πλέον να ενσωματώνει τις μάζες των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων, των νέων ή των συνταξιούχων....
Aκριβώς γι’ αυτό ο καπιταλισμός της εποχής μας συρρικνώνει αθόρυβα ολοένα και περισσότερο την αστική δημοκρατία, αντικαθιστώντας την με ένα δημοκρατικοφανές, όλο και πιο αυταρχικό καθεστώς.
Όλοι οι λαοί της Eυρώπης συνειδητοποιούν σταδιακά ότι η EE –δηλαδή η συσπείρωση των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων υπό την ηγεμονία των Γερμανών αστών– είναι ο κύριος μοχλός υλοποίησης της αντιλαϊκής πολικής. Mε τις πλάτες της EE η αστική τάξη κάθε χώρας – μέλους της εφαρμόζει μια τόσο αντιδραστική πολιτική που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ούτε στα πιο άγρια και επιθετικά όνειρά της. Aπό τη μια πλευρά, αυτή η επιθετικότητα της EE «ξεβολεύει» τις αστικές τάξεις του κάθε κράτους – μέλους της, καθώς υποχρεώνει να σκίσουν τα ανά χώρα «κοινωνικά συμβόλαια» και να δώσουν απότομο τέλος στην όποια φάση «κοινωνικής ειρήνης» είχαν πετύχει. Aπό την άλλη πλευρά όμως, η σημερινή πολιτική της EE αφυπνίζει τις αστικές τάξεις που αδρανούσαν, τις καθιστά πολύ πιο επιθετικές και επιπλέον τους προσδίδει πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση και τις απαλλάσσει από ταξικούς φόβους και πολιτικά στερεότυπα που απορρέουν από κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις του παρελθόντος. Για παράδειγμα, πριν από τρία χρόνια κανένας αστός πουθενά στην EE δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να επιβληθούν τέτοια μέτρα λεηλασίας μισθών και συντάξεων, χωρίς να έχουν λάβει χώρα κοινωνικές εξεγέρσεις ή και επαναστάσεις με βίαιο και αιματηρό χαρακτήρα, όπως ήταν βέβαιοι ότι θα συνέβαινε.
Aπό τη στιγμή όμως που πέτυχαν να εξανδραποδίσουν τους λαούς της Eυρώπης χωρίς να ανοίξει μύτη, αλλάζει ριζικά ο ταξικός συσχετισμός δυνάμεων. Oι αστοί αισθάνονται ξαφνικά παντοδύναμοι. O επικίνδυνος και απειλητικός λαός γίνεται στα μάτια τους ένας θλιβερός δούλος, τον οποίον μπορούν να περιφρονούν και να κλωτσούν όσο και όποτε θέλουν, χωρίς κανένα κίνδυνο. Θεωρούν τους ευατούς τους ηλίθιους οι αστοί που τόσες δεκαετίες ενσωμάτωναν τους εργαζόμενους δίνοντάς τους λεφτά και βελτίωση του βιωτικού τους επίπεδου, αντί να τους πατάνε στο λαιμό, όπως κάνουν σήμερα εφαρμόζοντας την πολιτική της EE. Aν δεν σημειωθούν βίαιες κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, οι αστοί και η EE δεν θα αλλάξουν γραμμή. Θα αναδειχθούν μάλιστα νέα αστικά στρώματα, πολύ πιο επιθετικά από τους παλαιότερους αστούς. Προϊόντα των νέων ταξικών συσχετισμών, οι αστοί αυτοί θα είναι βασισμένοι στα 400 και 500 ευρώ που θα δίνουν στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους, στην απόλυτη εξαθλίωση δηλαδή του κόσμου της εργασίας στη νέα εποχή. Δείγμα της νέας εποχής είναι η Γερμανία. Aφού με τα μνημόνια δημιούργησε δεκάδες εκατομμύρια άνεργους νέους στην Eυρώπη, τώρα εμφανίζεται ως …φιλάνθρωπη» διακηρύσσοντας την πρόθεσή της να πάρει μερικές δεκάδες χιλιάδες νέους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες μετανάστες στη Γερμανία ως μαθητευόμενους! Tώρα ο δήμιος Σόιμπλε φτιάχνει προγράμματα …καταπολέμησης της ανεργίας των νέων! Θράσος απύθμενο. Όταν ένα κοινωνικό σύστημα χάνει την ικανότητα ενσωμάτωσης των μαζών και βασίζει την εξουσία του αποκλειστικά και μόνο στη βίαιη επιβολή του, αυτό σημαίνει ότι από ιστορική σκοπιά έχει περάσει στο τελευταίο στάδιο της κυριαρχίας του. H ανατροπή του όμως είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση. Προϋποθέτει πρώτα πρώτα την ύπαρξη μιας τάξης που να θέλει πραγματικά την ανατροπή του συστήματος πάση θυσία, με βίαιο εν ανάγκη τρόπο.
Mια τάξη που να έχει σαφή άποψη για το καθεστώς που θέλει να εγκαθιδρύσει και το οποίο αντικειμενικά να υπηρετεί τα συμφέροντά της. Στη βάση αυτή να έχουν ιδρυθεί και να λειτουργούν οι πολιτικοί φορείς, προετοιμάζοντας τα μέλη τους, τους οπαδούς τους και τις μάζες για σύγκρουση μέχρι τέλους με όλα τα μέσα.
Eίναι προφανές ότι πουθενά στην Eυρώπη δεν υφίστανται τέτοιες προϋποθέσεις, ούτε υπάρχουν πολιτικά κόμματα με αξιόλογη εκλογική απήχηση που να έχουν τέτοιον επαναστατικό προσανατολισμό και να προετοιμάζονται για ένοπλη εν ανάγκη σύγκρουση με στόχο την ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Aυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι πρέπει να περάσουν δεκαετίες μέχρι να προκληθούν επαναστατικά γεγονότα. Kάθε άλλο. Δεν πρέπει όμως να υποτιμούμε το γεγονός ότι μέχρι να συμβούν εξεγέρσεις και επαναστάσεις, οι ευρωπαϊκές αστικές τάξεις έχουν κάθε δίκιο να βρίσκονται σε παροξυσμό αλαζονείας και άκρατης επιθετικότητας. Λύση συμβιβαστική δεν υπάρχει! Ή αυτοί ή εμείς!
Όσο και αν οι αστοί νομίζουν ότι ελέγχουν το παιχνίδι, θα κατατροπωθούν αν οι λαοί ξεσηκωθούν. Eμείς έχουμε πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι η Eλλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της EE.

Οι διαδηλωτές είναι νέοι, κομματικά άστεγοι και έξαλλοι...

Η φωτογραφία είναι από την προκυμαία της Σμύρνης

H πλειοψηφία των διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ δεν αισθάνονται ότι τους εκπροσωπεί κάποιο πολιτικό κόμμα και δηλώνουν ότι η αυταρχική συμπεριφορά του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προκάλεσε τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες σε όλη την Τουρκία, σύμφωνα με πρόσφατη διαδικτυακή έρευνα.
Το 70% των ερωτηθέντων διαδηλωτών είπε ότι ταυτίζεται με κανένα κόμμα, σύμφωνα με τη διαδικτυακη έρευνα που διεξήχθει από τους Εζρά Ερκάν Μπιλτζίκ και Ζεχρά Καφκασλί, δύο ακαδημαϊκούς από το Πανεπιστήμιο του Μπιλγκί μεταξύ της 3ης και 4ης Ιουνίου. Μόνο το 7% είπε ότι το πολιτικό κόμμα της προτίμησής τους τους επηρέασε ώστε να συμμετάσχουν στις διαμαρτυρίες.
Η αυταρχική στάση του πρωθυπουργού υπήρξε ο πιο καθοριστικός παράγοντας για να βγει στους δρόμους το 92,4% των διαδηλωτών, ενώ το 91,3% των ερωτηθέντων απάντησε ότι επηρεάστηκε και από τη δυσανάλογη χρήση βίας από την τουρκική αστυνομία.
Επίσης μία ευρεία πλειοψηφία της τάξεως του 91,1% είπε ότι οι παραβιάσεις των δημοκρατικών δικαιωμάτων επέδρασαν στην απόφαση για συμμετοχή στις πορείες διαμαρτυρίας. Η σιγή ( σσ: τις πρώτες μέρες ) εκ μέρους πολλών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης επηρέασε το 84,2% των ερωτηθέντων. Τέλος, περισσότεροι από τους μισούς, συγκεκριμένα το 56,2%, απάντησε ότι το κόψιμο των δέντρων στο πάρκο Γκεζί της Ταξίμ ήταν ισχυρός επηρεαστικό παράγοντας για τη συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις.
Τί θέλουν οι Τούρκοι διαδηλωτές; Η πλειοψηφία των διαδηλωτών απαίτησε σεβασμό στις ελευθερίες τους και να δοθεί ένα τέλος στην αστυνομική βία ενώ απέρριψε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια στην κυβέρνηση.
Οσοι απαιτούν «να σταματήσει η αστυνομική βία» είναι 96,7%, ενώ το 96,1% ζητά «σεβασμό των ελευθεριών από εδώ και στο εξής». Μάλιστα το 37% δήλωσε ότι επιθυμεί την ίδρυση ενός καινούριου πολιτικού κόμματος. Το 79,5% των ερωτηθεντων απάντησε ότι δεν επιθυμεί ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, σε αντίθεση με το μόλις 6,6% που απαιτεί «να επέμβει ο στρατός».
Ποιοί είναι οι διαδηλωτές στο Γκεζί ; Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων διαδηλωτών ( σε ποσοστό 81,2% ) προσδιόρισε τον εαυτό της ως «οπαδούς της ελεύθερης σκέψης και δράσης» που δεν ψήφισαν το κυβερνητικό κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), σύμφωνα με την έρευνα. Το 64,5% αυτοχαρακτηρίστηκε ως «οπαδοί του κοσμικού κράτους».
Επί συνόλου 3.000 ερωτηθέντων, το 75,8% είπε ότι συμμετέχει συστηματικά στις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες στην Τουρκία. Οσο για τις ηλικίες, η νέα γενιά κυριαρχεί : μεταξύ των ερωτηθέντων, το 63,6% ήταν μεταξύ 19 και 30 ετών.

Πηγή: http://www.tovima.gr

Προς Θεσσαλονικείς.

Του Χρήστου Μουζεβίρη

Έφτασε και πάλι το καλοκαιράκι, ο καιρός που με λαχτάρα ταξιδεύω και πάλι στα πάτρια εδάφη, να επισκεφθώ φίλους και συγγενείς στην γενέτειρά μου την Θεσσαλονίκη. Κάθε φορά όμως που κατεβαίνω στην πόλη μας, η επίσκεψη μου αφήνει μια πικρή γεύση.
Όχι δεν είναι εξ'αιτίας της οικονομικής κρίσης, σας πληροφορώ ότι είναι εξαιτίας της άθλιας κατάστασης που διατηρείτε εσείς που μείνατε στην Θεσσαλονίκη την πόλη μας.
Τον περασμένο χρόνο που επισκέφθηκα την Θεσσαλονίκη έφριξα από την κατάντια της πόλης. Και όχι δεν φταίει μόνο ο Δήμος ή οι τοπικές αρχές, αλλά και εσείς οι ίδιοι που απ'ότι φαίνεται σας αρέσει να ζείτε σαν ανάγωγα παλιόπαιδα σε μια από τις σημαντικότερες ιστορικά πόλεις της Ελλάδας, των Βαλκανίων αλλά και της Ευρώπης.
Ανεξέλεγκτες αφισοκολλήσεις στην πλατεία Αριστοτέλους, από αριστερούς ανάγωγους κάφρους και οργανώσεις φοιτητών στα πανεπιστήμια της πόλεις μας. Αυτά μαζί με τα άπειρα πολιτικά συνθήματα γραμμένα με σπρέι στους τοίχους κάθε νεοκλασικού κτιρίου και όχι μόνο.
Οι αθεόφοβοι πήγαν και μου έγραψαν ακόμη και έξω από τον Πύργο τον Λευκό, πάνω στα καινούρια μάρμαρα όπου ο Δήμος περίφραξε το πιο γνωστό μνημείο και σύμβολο της πόλης μας. Πάνω στα κάστρα τα ίδια, έξω από την Ροτόντα και τον ναό του Αγ. Μηνά στο κέντρο της πόλης. Δηλαδή σε ότι μας απόμεινε από την μακρά ιστορία της πόλης, έχετε βαλθεί να μουτζουρώσετε χωρίς κανένα σεβασμό.
Και απορώ ποιοι είναι αυτοί οι ανόητοι, και από τί σπίτια προέρχονται που νομίζουν ότι κάτι καταφέρνουν με αυτή την συμπεριφορά τους. Και πώς εσείς οι υπόλοιποι Θεσσαλονικείς ανέχεστε να βλέπετε τέτοια εκτρώματα στην πόλη όπου ζείτε, το σπίτι σας δηλαδή και δεν αντιδράτε.
Ποιες είναι αυτές οι μανάδες που αφήνουν τα κακομαθημένα τους τέκνα να καταστρέφουν δημόσια περιουσία, και από ποια σχολεία αποφοιτούν τέτοιοι ηλίθιοι! Ποιος ο ρόλος των δασκάλων μας;
Έρχομαι συνεπώς στο θλιβερό συμπέρασμα οτι οι νεο-Έλληνες είναι αμαθείς και άξεστος λαός, που δεν του αξίζει κανένας απολύτως σεβασμός ή θαυμασμός. Όταν εσείς οι ίδιοι έχετε βαλθεί να μετατρέψετε την πόλη όπου ζείτε σε ένα απέραντο κωλοχανείο, πώς περιμένετε να σας σεβαστούν εσάς και την χώρα σας οι άλλοι λαοί;
Η εικόνα που παίρνει ένας επισκέπτης από μια πόλη που επισκέπτεται, λέει πολλά για την κουλτούρα, την νοοτροπία και την νοημοσύνη των κατοίκων της πόλης αυτής. Όταν εσείς παρουσιάζετε αντί για ομορφιά ένα χάος, αντί για καλαισθησία μουτζούρες, και αντί για τέχνη επιγραφές του τύπου "Γαμώ τον Θρύλο και τον Πειραιά," σε κάθε πάρκο της πόλης και νεοκλασικό κτίριο, ε τότε να μην παραπονιέστε όταν δεν σας υπολογίζουν οι ξένοι λαοί.
Δεν έχετε αφήσει δημόσιο κτίριο, αρχαίο μνημείο η εξωτερικό ναού που να μην έχετε μουτζουρώσει με συνθήματα, πολιτικού η αθλητικού περιεχομένου. Στην καινούρια παραλιακή οδό που μόλις φτιάχτηκε, κάποιοι αθεόφοβοι πήγαν αφισοκόλλησαν και έγραψαν ήδη της βλακείες τους, μετατρέποντας πολύ γρήγορα την αναπλασμένη παραλιακή οδό σε ένα γιατί.
Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτοί οι νεο-ψευτο-Τσε Γκεβάρα του κερατά νομίζουν πώς άμα ψεκάσουν της αναχρονιστικές αριστερές ιδεολογίες τους, κάτι καταφέρνουν. Τα χρόνια του Πολυτεχνείου πέρασαν παιδάκια. Τότε οι νέοι εκείνης της εποχής αγωνίστηκαν για κάτι, για μια δημοκρατική Ελλάδα. Εσείς γιατί συνεχίζετε να ψεκάζετε συνθήματα στους τοίχους; Αν έχετε τόση ανάγκη για αυτοέκφραση, πάρτε ένα σπρέι και ψεκάστε το σπίτι της μάνας σας μέσα έξω, να σας καμαρώνει, γαϊδούρια!
Έχετε κολλήσει σε μια ιδεολογία που δεν έχει να προσφέρει τίποτα πια στην χώρα μας. Και αυτό είναι ένας από τους λόγους που η χώρα μας είναι τόσο πίσω. Παράλογος ιδεαλισμός και κολλήματα σε πολιτικές ιδεολογίες του παρελθόντος, χωρίς καμία καινούρια ιδέα για να προχωρήσει η χώρα μπροστά. Τα Κομμουνιστικά/Αριστερά κόμματα της χώρας προωθούν αυτόν τον ιδεολογικό δεινόσαυρο και φανατίζουν τους νέους μας μέσα στα πανεπιστήμια της χώρας.
Ίσως ήρθε η στιγμή να καταργήσουμε το άσυλο των εκπαιδευτικών ινστιτούτων της χώρας, εάν αυτά παράγουν φανατισμένους πολιτικά, κλειστόμυαλους πολίτες και όχι άτομα με φιλελεύθερες ιδέες που χρειάζεται η χώρα μας.
Οι νέοι μας νομίζουν ότι με το να αφισοκολλήσεις ανεξέλεγκτα παντού, χωρίς σεβασμό στα μνημεία και νεοκλασικά κτίρια της πόλης μας, ότι καταφέρνουν κάτι. Με συγχωρείτε αλλά εμένα μου φαίνεστε ως Δον Κιχώτες που μάχεστε ανεμόμυλους.
Καταστρέφοντας τα εθνικά κειμήλια που μας άφησαν οι παλαιότερες γενεές, όσων έζησαν στην πόλη μας και δημιούργησαν με ένα όραμα ίσως για μια όμορφη πόλη, δεν δείχνετε καθόλου σεβασμό προς αυτούς. Και όχι μόνο. Προβάλλετε τον χείριστο χαρακτήρα σας σε ολόκληρη την Θεσσαλονίκη και τους κατοίκους της. Μας εξομοιώνετε όλους μας με την ηλιθιότητά σας και μας κατεβάζετε όλους στο ζωώδη επίπεδό σας.
Γιατί να πάτε να αφισοκολλήσετε πάνω στην πλατεία Αριστοτέλους δηλαδή; Χάθηκαν οι τοίχοι της γειτονιάς σας και των σπιτιών σας; Μια ωραία πλατεία μας έμεινε και εμάς, να έχουμε να προβάλλουμε την πόλη μας. Και εσείς ως καλοί ανθέλληνες πάτε και την καταστρέφετε. Γιατί αυτό είστε. Αν αγαπούσατε στο ελάχιστο την πόλη ή την πατρίδα σας δεν θα κάνατε ότι κάνετε.
Ως γνήσιοι εγκεφαλοπλυμένοι αναρχο-κομμουνιστές θέλετε να προσβάλλετε το κάθε τι "εθνικό" ή Ελληνικό, αλλά δυστυχώς το μόνο που καταφέρνετε είναι να υποβιβάσετε το βιωτικό επίπεδο των συμπολιτών σας και αυτό με κάνει εχθρό σας.
Όσο για τους ανεγκέφαλους οπαδούς των διαφόρων ποδοσφαιρικών ομάδων, που εκφράζουν τα αισθήματα τους προς ένα ποδοσφαιρικό όμιλο, τι να σας πώ; Είστε ηλίθιοι και να σας χαίρονται η μανάδες σας για τους μαλάκες που έχετε γίνει. Άμα δηλαδή νομίζετε ότι οι ομάδες σας θα σας δώσουν δουλειές, πρόοδο, ευκαιρίες, μόρφωση και πολιτισμό και τις υποστηρίζετε φανατικά με το να ψεκάζετε την πόλη με βλακώδη συνθήματα ε τότε σας λυπάμαι.
Πόσοι από εσάς έχετε ταξιδέψει στο εξωτερικό, και που στο διάολο είδατε τέτοια καφρίλα; Γκραφίτι υπάρχουν παντού, αλλά είδατε κανένα πάνω στις κεντρικές πλατείες των άλλων Ευρωπαϊκών πρωτευουσών; Πάνω στα νεοκλασικά τους κτίρια, ή σε οποιοδήποτε ιστορικό μνημείο; Όλοι οι άλλοι λαοί κοιτάνε να αναδείξουν την κουλτούρα τους και την πολιτισμική τους κληρονομιά. Εσείς κάνετε το αντίθετο και περιμένετε μετά να σας υπολογίζουν σαν ένα πολιτισμένο έθνος, τρομάρα σας.
Μια όμορφη και περιποιημένη πόλη, ντυμένη με πάρκα και καλοδιατηρημένα ιστορικά κτίρια ή μνημεία, προσελκύει τουρισμό και αυτό σημαίνει χρήμα και ευκαιρίες για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Και εσείς κάνετε το αδύνατο δυνατό να καταστρέψετε αυτό το μέλλον ή πιθανότητα, με την βλακεία και την αμορφωσιά σας.
Ο νεο-Έλληνας κάθε άλλο από πολιτισμένος είναι, και μου το αποδεικνύετε κάθε φορά που επιστρέφω στην Θεσσαλονίκη. Είναι οι πολίτες που αντανακλούν και εκφράζουν την ψυχή της πόλης, ή μάλλον είναι μια άσχημη πόλη που γεννά άσχημους και άξεστους πολίτες; Η Θεσσαλονίκη είναι μια κακοκτισμένη πόλη που ενώ είχε πιθανότητες και πολλές ευκαιρίες, οι εκάστοτε διοικητές της την έχουν μετατρέψει σε μια επαρχιακή πόλη. Ας την χαιρόσαστε λοιπόν και ελπίζω κάποια μέρα να είστε ικανοί να την σεβαστείτε και να την φανταστείτε όπως της αξίζει.

«Αγάπη, δάκρυα και σεβασμός»

Με ένα μήνυμα στο Facebook o Roger Waters, το ιδρυτικό μέλος των θρυλικών Pink Floyd, δήλωσε τη στήριξη και το σεβασμό του, στους Τούρκους διαδηλωτές.
Παρεμβατικός και ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένος σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα ο Roger Waters έγραψε :
«Για όλους τους φίλους μου στην Τουρκία,

Είμαι μαζί σας! Είμαστε μαζί σας! Είστε τόσο σωστοί που αντιστέκεστε στις δυνάμεις του αυταρχισμού και της καταστολής. Δεν έχει σημασία ποιοι είναι. Αν διαβάζω σωστά στο διαδίκτυο, στην περίπτωσή σας, αντιστέκεστε στους αυταρχικούς υπέρμαχους της θεοκρατίας. Η Τουρκία είναι η χώρα σας και σας υποστηρίζουμε που λαχταράτε για την ελευθερία σας, αλλά και εσείς και ο αγώνας σας είναι τόσο σημαντικός για τον υπόλοιπο κόσμο. Κάθε φορά που ένας άντρας ή μια γυναίκα ή ένα παιδί βγαίνει στους δρόμους και αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για αυτοδιάθεση, για τη δημοκρατία, για την Ελευθερία, ο υπόλοιπος κόσμος τους είναι υποχρεωμένος. Δεν είμαστε φυσικά μαζί σας όταν οι αύρες εκτοξεύουν νερό, ούτε μέσα στα σύννεφα των δακρυγόνων, αλλά είμαστε μαζί σας πνευματικά. Επικροτούμε την στάση σας γιατί ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο.
Η μεγάλη χώρα σας βρίσκεται στην πύλη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Κωνσταντινούπολη είναι ένας θρύλος στην ιστορία του πολιτισμού. Σήμερα η αντίσταση σας μπορεί κάλλιστα να είναι ένα σημείο καμπής μεταξύ όλων μας ή μία επιστροφή στα σκοτεινά χρόνια. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από αυτό που κάνετε σήμερα:

Με αγάπη, και δάκρυα, και τεράστιο σεβασμό,

Roger Waters».

Πηγή: www.kamarinia.gr

Αυτές είναι οι διαφορές Κωνσταντινούπολης, Αθήνας και πλατείας Ταχρίρ

Γράφει ο Paul Mason

«Εχω καλύψει διαδηλώσεις στην Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του Occupy και έχω κάνει ρεπορτάζ στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο. Τούτο εδώ είναι διαφορετικό από όλα τ΄άλλα.
Πρώτον, είναι μαζικό: Οι αριθμοί και μόνο κάνουν κάθε επεισόδιο κοινωνικής αναταραχής στην Ελλάδα να φαίνεται πολύ μικρό.
Δεύτερον, το εύρος της κοινωνικής υποστήριξης -μέσα στον αστικό κλωβό της Κωνσταντινούπολης- είναι μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και πιο κοντά σε αυτό της Αιγύπτου.
«Ολοι βρίσκονται εδώ -εκτός από το κυβερνών κόμμα- λέει μια γυναίκα. Κι ο κόσμος δίπλα της συμφωνεί. Στην Ελλάδα η μέση αστική τάξη είναι διασπασμένη, εδώ η κοσμική μέση τάξη είναι ισχυρή κι έξω στο δρόμο, ενωμένη πέρα από πολιτικές διαιρέσεις και, βεβαίως, ποδοσφαιρικά μίση. Είναι αυτή η τουρκική πλατεία Ταχρίρ; Οχι εκτός κι αν έρθουν εδώ και οι εργάτες. Η Τουρκία διαθέτει ένα μεγάλο εργατικό κίνημα και μεγάλο τμήμα φτωχών εργαζόμενων στις πόλεις. Σήμερα όμως είναι Δευτέρα, οπότε θα δούμε.
Οι τουρκικές διαδηλώσεις είναι βεβαίως κάτι ήδη μεγαλύτερο από μια απλή εκδοχή τουρκικού Occupy».

Πηγή: BBC

Σμύρνη, Ιούνιος 2013 / Izmir, Haziran 2013

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην πλατεία Ταξίμ!

Κωνσταντινούπολη δεν είσαι μόνη σου! / İstanbul yalnız değilsiniz!

Έχοντας επισκεφθεί πρόσφατα την Κωνσταντινούπολη, με πιάνει ρίγος με την παραπάνω εικόνα. Η γέφυρα του Βοσπόρου είναι ένα οικοδόμημα θεόρατο, αντάξιο για τον ρόλο που του χει δοθεί, να ενώνει την Ανατολή με την Δύση. Όταν βλέπω αυτή τη γέφυρα γεμάτη κόσμο νιώθω ενοχές που κάθομαι παρατηρητής όλου αυτού του γεγονότος που εκτυλίσσεται στην Τουρκία. 

Οι επαναστάσεις εμφανίζονται τυχαία. Το ζήσαμε τον Δεκέμβριο του 2008 στην Αθήνα. Η κοινωνία μας όμως δεν ήταν ώριμη για να "αξιοποιήσει" την ευκαιρία που της δινόταν να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Τότε ζούσαμε ακόμα στην ουτοπία του οικονομικού θαύματος. Αντιθέτως η Τουρκία έχει περάσει πρόσφατα από μία οικονομική κρίση, έχει μία χρόνια εμπόλεμη κατάσταση στα ανατολικά σύνορα και παράλληλα έχει δεχτεί πολλούς πρόσφυγες από την Συρία. Όλα αυτά συσσωρεύονται μέσα σε μία κοινωνία. Κάποιος πρέπει να πυροδοτήσει το φιτίλι για να έρθει η έκρηξη. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια υπήρξαν αρκετά φιτίλια αλλά κανένας δεν πήρε την πρωτοβουλία να τα ανάψει. Τώρα βλέπουμε τον ξεσηκωμό απέναντι και ζηλεύουμε. Ζηλεύουμε που είμαστε τόσο μαμούχαλοι. Ένας λαός ευνουχισμένος.

Παρ' όλα αυτά και στην ελληνική κοινωνία υπάρχει κόσμος που θέλει να ανατρέψει την κατάσταση. Υπάρχει κόσμος που θέλει να σταθεί δίπλα στον ξεσηκωμένο τούρκικο λαό. Γι' αυτό κι απόψε στις 7 θα μαζευτούμε όλοι έξω από την τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα (Λεωφόρος Βασιλέως Γεωργίου) κάτι που θα επαναληφθεί και την Δευτέρα στις 5:30 το απόγευμα.

Να είμαστε όλοι εκεί!!!

Το σύμβολο της Τουρκίας / Türkiye'nin sembolü

Αυτή είναι η αντίσταση που έλειψε στον ελλαδικό χώρο. Πόσο πιο ηρωική γίνεται όταν μία νεαρή γυναίκα αντιστέκεται με τρομερό σθένος απέναντι στο καθεστώς της γειτονικής χώρας. 

Καλό μήνα!

Ο νέος μήνας είναι αρκετά θερμός. Όχι στην κοιμισμένη μας Ελλάδα αλλά στον γείτονά μας. Η Τουρκία τις τελευταίες ώρες φλέγεται. Ο ξεσηκωμός ήρθε από ένα συμβάν στην Κωνσταντινούπολη ενώ τώρα έχει επεκταθεί σε Άγκυρα και Σμύρνη. Θυμίζει εποχές καλοκαιριού του '11 στην Αθήνα. Η μόνη διαφορά είναι πως στην Τουρκία υπάρχει ένα ιδιαίτερα σκληρό καθεστώς, για το οποίο πρέπει να χεις κότσια για να αντισταθείς. 

Πληροφορίες αναφέρουν πως το αντίστοιχο indymedia κι άλλα αντικαθεστωτικά site της Τουρκίας έχουν πέσει. Όμως ο κόσμος δεν τα χει ανάγκη διότι βρίσκεται στους δρόμους. Η μάχη δίνεται εκεί κι όχι στα πληκτρολόγια των υπολογιστών. 

Μέχρι στιγμής ακούγεται πως υπάρχουν 4 νεκροί και 118 τραυματίες. 

Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης περνάνε το γεγονός αθόρυβα. Οι Τούρκοι διαδηλωτές, αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη την υποστήριξή μας. Και κατά τη γνώμη μου, καλό είναι να πάρουμε σαν παράδειγμα την οργισμένη αντίδρασή τους κατά του συστήματος και να την συγκρίνουμε με τις δικές μας εμποροπανήγυρις που διοργανώναμε πριν δύο καλοκαίρια αλλά και τις απεργίες και πορείες μαϊμού που μας προσφέρουν οι πουλημένοι εργατοπατέρες. 

Καλή δύναμη και κουράγιο στους γείτονές μας.