Hey Pink Floyd, leave them kids alone!

Είναι γεγονός πως εκνευριζόμαστε πολύ όταν κάποιος μας τα χώνει κατάμουτρα. Δεν έχουμε μάθει να αναζητάμε την αλήθεια ούτε να την αποδεχόμαστε. Αποφεύγουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Για όλα φταίνε οι άλλοι.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση φταίνε οι Pink Floyd. Φουσκώνουν τα μυαλά των νέων. Τους αναγκάζουν να πετάξουν τις παρωπίδες, τις οποίες τα σχολεία επιδιώκουν να τους εφαρμόσουν στο κεφάλι ενώ παράλληλα με τους στίχους τους, ωθούν τα πιτσιρίκια σε μία πιο κριτική σκέψη.
Μα αν είναι δυνατόν.
Ποιος θέλει να κουράσει το μυαλούδακι του από την στιγμή που τα βρίσκει όλα έτοιμα;
Παραπάνω από μία δεκαετία που έχω φύγει από το σχολείο, μπορώ να πω με σιγουριά πως τίποτα δεν έμαθα. Κι αυτό διότι τα μισά μαθήματα ήταν ανούσια κι αδιάφορα και τα άλλα μισά γεμάτα προπαγάνδα και ψέμα.
Οπότε έχουμε δώδεκα χρόνια χαμένα;
Μπα... Δεν είμαι τόσο απόλυτος.
Έμαθα να γράφω και να διαβάζω. Είναι ένα κρυφό όπλο που σου προσφέρει το κράτος. Κάποιοι το εκτιμούν και το χρησιμοποιούν. Αυτοί οι άνθρωποι, για μένα, προκόβουν. Οι περισσότεροι όμως στρέφουν αυτό το όπλο εναντίον τους κι αιχμαλωτίζονται στο σύστημα. Γι' αυτούς η ανάγνωση είναι η δίοδος που χρησιμοποιεί το κάθε παρακράτος για να τους γεμίσει το κεφάλι με σκατά. Γι' αυτό και στα σκούρα, διαπιστώσαμε μία απότομη άνοδος στα δύο άκρα.
Παρ' όλα αυτά η αλήθεια είναι σκληρή και πρέπει να ακουστεί.
We don't need no education!
Ποια εκπαίδευση; Από ποιους δασκάλους; Την πραγματική παιδεία την βρίσκουμε μόνοι μας κι αυτό θέλει χρόνια προσπάθεια και κόπο. Όλα όσα σου προσφέρουν τρίτοι, είναι απλά μια προπαγάνδα.
We don't need no though control!
Όλη η αλήθεια μαζεμένη σ' έναν στίχο. Με την προπαγάνδα των σχολείων χάνουμε την κριτική σκέψη, την αυτογνωσία και την αυτοπεποίθηση. Απ' όλα τα μαθητικά μου χρόνια, ελάχιστοι ήταν οι πραγματικοί καθηγητές που επιδίωξαν την ανάπτυξη της κρίσης μας. Ο σπουδαιότερος απ' αυτούς είναι ο αημνιστος κύριος Ξύδας.
No dark sarcasm in the classroom...
Ευτυχώς αυτό έχει εξαλειφθεί. Δεν φοβούνται πλέον οι μαθητές τους δασκάλους αλλά οι δάσκαλοι τους μαθητές. Ο σαρκασμός έχει αλλάξει στόχο. Πλέον είναι άλλος ο θύτης κι άλλος το θύμα. Σημεία των καιρών πως η παιδεία που σου προσφέρει το κράτος, έχει πεθάνει. Φυσικά κανείς δε θέλει να το συνειδητοποιήσει, γιατί πολύ απλά είναι βολεμένος στο σημερινό σύστημα.
Teacher leave them kids alone...
Ζήσαμε μία ακόμη φορά την ομηρεία μαθητών από συνδικαλιστές καθηγητές. Η ελευθερία δυστυχώς ξεκινάει να εξαλείφεται μέσα από τα σχολεία...

Παρ' όλα αυτά, για μία ακόμη χρονιά, μία γενιά είναι έτοιμη να δώσει εξετάσεις για να προσδιορίσει το μέλλον της.
Μία ακόμη γενιά χαμένη...