Ντόλτσε Βίτα στην Αιώνια Πόλη...

Κλείνουμε το κεφάλαιο Ρώμη, μ' ένα φωτογραφικό βίντεο που προσπαθεί να δείξει την καθημερινότητα, τους ρυθμούς και τα πρόσωπα αυτής της πόλης.
Η Ρώμη είναι ιδιαίτερη πόλη. Μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη σε έκταση σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όμως είναι γεμάτη με θησαυρούς, μνημεία, υπέροχα στέκια, γραφικά στενά και πολύ μυστήριο. Ένα μυστήριο αιώνων που κατάφερε να διατηρήσει μέχρι σήμερα, όταν άλλες πόλεις όπως η Αθήνα, το κάλυψαν κάτω από τόνους τσιμέντο. Αυτό είναι το μόνο παράπονο που μου δημιούργησε η επίσκεψή μου στην όμορφη αυτή πόλη.
Η βόλτα ξεκινάει με μία φωτογραφία, πάνω από την σκεπή του μνημείου Βιτόριο Εμανουέλε ΙΙ. Η χαμηλή δόμηση της πόλης βοηθάει τους τρούλους των εκκλησιών (στο βάθος είναι του Αγίου Πέτρου) να ξεπηδάνε σαν μανιτάρια πάνω από τις σκεπές των κτιρίων. Αυτό δείχνει έναν σεβασμό προς τα θρησκευτικά κτίρια. Πάντα οι εκκλησίες ήταν πιο ψηλές από τα υπόλοιπα σπίτια. Έτσι έκλεβαν τις εντυπώσεις και τραβούσαν τα βλέμματα των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών. Στην Αθήνα δυστυχώς ακόμα και οι εκκλησίες έχουν καλυφθεί από τσιμέντο. Όπως βλέπετε το παράπονό μου για την Αθήνα εξακολουθεί να με κυνηγάει...
Ένα άλλο όμορφο στοιχείο αυτής της πόλης είναι ο καλλωπισμός των κτιρίων. Το καθένα έχει την δικιά του προσωπικότητα. Αυτό φαίνεται από τον γλυπτό διάκοσμο, από τα αρχιτεκτονικά στοιχεία αλλά κι από τα ιδιαίτερα γήινα χρώματα που έχουν επιλέξει για τις προσόψεις, κάτι που ξεκουράζει το μάτι (00:10-00:44). Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το ρετιρέ ενός κτιρίου κοντά στην piazza dei fiori (00:20), η γκρίζα πρόσοψή του έκρυβε μία πλούσια τοιχογραφία. Ίσα ίσα διακρίνονται δύο ζωγραφικές κολώνες δίπλα στο μπροστινό παράθυρο αλλά και το ζωγραφικό γείσο που βρίσκεται πάνω απ' αυτό. Δεν είναι εύκολο να τα διακρίνει κανείς με μία γρήγορη ματιά, όμως οι κόκκινες κουρτίνες τράβηξαν την προσοχή μου, κάτι που μ' έκανε να παρατηρήσω την πρόσοψη καλύτερα και να ενθουσιαστώ με την ανακάλυψη της κρυφής ομορφιάς του κτιρίου.
Επιστρέφω πάλι στην ταράτσα του μνημείου Βιτόριο Εμανουέλε ΙΙ. Ο λόγος ποιος είναι; Μα φυσικά η  περήφανη κορμοστασιά ενός γλάρου (00:45) η οποία με βοήθησε να αποθανατίσω μία από τις πιο όμορφες φωτογραφίες που έχω βγάλει μέχρι σήμερα. Η Ρώμη μπορεί να βρίσκεται πιο πέρα από την θάλασσα, όμως οι ουρανοί της είναι γεμάτη γλάρους. Χάρης στον Τίβερη φυσικά...
Η τέχνη σ' αυτήν την πόλη βρίσκεται παντού. Ακόμα και στις πινακίδες σήμανσης. Με μία απλή λεπτομέρεια, μπορείς να μετατρέψεις μία πινακίδα απαγόρευσης σ' ένα συμπαθητικό έργο τέχνης (00:52). Η βιτρίνα μίας γκαλερί κάνει τα πάντα για να ομορφύνει μία γειτονιά (01:01). Για να τραβήξει πελάτες, πρέπει να κερδίσει το ενδιαφέρον τους πρώτα σκλαβώνοντας την προσοχή των περαστικών από τα έργα που χει στις βιτρίνες. Επίσης και οι επεμβάσεις των κατοίκων βοηθούν στο να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών. Όπως σε μία ταχυδρομική θυρίδα (01:07) ή στη διάσωση μιας παλιάς επιγραφής στην πρόσοψη ενός κτιρίου (01:10). Ακόμα και η κομμουνιστική πινακίδα έχει ένα ιδιαίτερη ύφος (00:57) σε αντίθεση με τις ελληνικές...
Λίγο πριν κάνουμε την βόλτα μας στον Τίβερη, κι αφού έχουμε περάσει την γέφυρα των Αγγέλων, θα σταματήσουμε κάτω από μία πανύψηλη βάση στην κορυφή της οποίας στέκει ένας άγγελος με το σπαθί του, έτοιμος να πετάξει (01:18). Πόσο πετυχημένα αντέγραψε ο χριστιανισμός τoν αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ακόμα και στην γλυπτική. Η Νίκη αντικαταστάθηκε με μεγάλη επιτυχία από τους αγγέλους...
Στον Τίβερη μπορείς να ανακαλύψεις όμορφες λεπτομέρειες, όπως ο φωτισμός της πόλης (01:23), ο φωτισμός του ποταμού με τους γλάρους (01:25), η στοά που δημιουργούν τα κλαδιά των δέντρων (01:30). Ακόμα και το Ίζολα Τιβερίνα (01:50) προσφέρει μία όμορφη πινελιά στα θολά νερά του ποταμού.
Η περιοχή Τραστέβερε (01:35-01:50) είναι η αντίστοιχη Πλάκα της Ρώμης. Φτωχογειτονιά που σήμερα έχει μετατραπεί σε μποέμικη συνοικία. Χάνεσαι στα στενά της και το ευχαριστιέσαι μέχρι να βρεις την άλλη άκρη που σε βγάζει πάλι στο ποτάμι.
Το Καπιτώλιο έχει για μία ακόμη φορά την τιμητική του (01:55-02:04) για να μπορέσετε να απολαύσετε τους Διόσκουρους κι από την μπροστινή πλευρά αλλά κι επειδή στην πρόσοψη του μουσείου είχαν κρεμασμένη τη φωτογραφία της Τιμονέσκο, της Ιρανής ακτιβίστριας που σκοτώθηκε σε μία διαδήλωση της Τεχεράνης και μίας άλλης γυναικείας μορφής που δεν γνωρίζω. Όπως επίσης δεν έμαθα τον λόγο που τις είχαν κρεμασμένες εκεί.
Η καθημερινότητα της πόλης ξεκινάει με ένα γραφικό κουρείο (02:05), συνεχίζεται με μία ευχάριστη πλευρά της πόλης που δείχνει στον επισκέπτη προς τα που να πάει για να δει τα αξιοθέατα (02:10), στις πινακίδες που αναγράφουν τις οδούς (02:17-02:24), και στα γκράφιτι που άλλα γράφουν το γνωστό ελληνικό σύνθημα σε μία παραλλαγή "Ναζιστική ιταλική αστυνομία" (02:25) ενώ άλλα εκφράζουν διάφορα συναισθήματα (02:30).
Η νύχτα μας πιάνει στην πλατεία του Κολοσσαίου (02:36). Τα ποδήλατα δίπλα στη στάση του μετρό περιμένουν τους αναβάτες τους να επιστρέψουν. Μία ακόμη αγαπημένη φωτογραφία από την Ρώμη. Η νύχτα βοηθάει στην κάλυψη των άσχημων ουλών μιας πόλης. Η Ρώμη όμως δεν το χει ανάγκη. Αντιθέτως της δίνει μία πιο γοητευτική όψη ακόμα και στα αδιάφορα μαγαζιά και μπαράκια που κι αυτή έχει (02:40-03:20).
Κι από την νυχτερινή μας περιπλάνηση καταλήγουμε στην πιο όμορφη καφετέρια της πόλης, το Caffe Greco (03:20-03:30) το οποίο βρίσκεται στην Via dei Condotti, κοντά στην Πιάτσα ντι Σπάνια. Ήταν το φημισμένο στέκι των διανοούμενων της εποχής. Αξίζει να απολαύσει κανείς τον πανάκριβο εσπρέσο του μετά από μία βόλτα στις πλατείες της πόλης.
Η βόλτα μας ολοκληρώνεται με τα πορτραίτα των κατοίκων και των επισκεπτών της Ρώμης. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι προσεύχεται στην πανέμορφη εκκλησία της Σαν Κλεμέντε (03:30), μία κοπέλα ζωγραφίζει πάνω στην γέφυρα των Αγγέλων (03:35), μία άλλη κοπέλα που πιθανότατα με πήρε είδηση πως την βγάζω φωτογραφία, χαμογελάει καθώς περιμένει να ολοκληρωθεί το πορτραίτο μιας φίλης της στην Πιάτσα ντι Σπάνια (03:40), ένας κύριος στέκεται ανάμεσα σε δύο αγάλματα στο εσωτερικό μπαλκόνι του μνημείου Βιτόριο Εμανουέλε ΙΙ, παρατηρώντας τον κόσμο που εισέρχεται στον χώρο (03:45), ένας γεροντάκος απολαμβάνει τα χάδια του ήλιου και την παρέα των γατιών που έχει γύρω του (03:50), ένα μοντέλο ποζάρει στον φακό πάνω στην γέφυρα των αγγέλων (03:55), κι εγώ χαμένος σ' ένα στενό της πόλης προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι, μελετώντας τον χάρτη (04:00)...
Arrivederci Roma!