Πριν από μερικές μήνες (συγκεκριμένα τον Φλεβάρη) κάποια κωλόπαιδα από τα βόρεια προάστια της Αθήνας, με καλάσνικοφ επιχείρησαν να κλέψουν μία τράπεζα, στο όνομα της αναρχίας, Πολλοί έσπευσαν να τους υποστηρίξουν. Τη στάση αυτής της μερίδας του κόσμου, τη βασίζω στην άγνοια του όρου "αναρχία". Πριν από λίγους μήνες (συγκεκριμένα τέλη Ιουνίου με αρχές Ιούλη), ο νεαρός Σακκάς που αδίκως κρατιόταν φυλακισμένος, αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας. Αμέσως εμφανίστηκαν στους δρόμους οι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί, οι οποίοι με σπρέι και κουκούλες προσπάθησαν να κερδίσουν λίγο από τη δόξα του νεαρού απεργού πείνας. Αν και οι αντιδράσεις τους ήταν ειρηνικές, χτυπήθηκαν βιαίως από τον κρατικό τρομοκρατικό μηχανισμό.
Αυτά τα δύο τελευταία γεγονότα (αν ανατρέξουμε ακόμα πιο πίσω μπορούμε να βρούμε κι άλλα πολλά παραδείγματα αλλά θα ξεφύγουμε από το θέμα μας μετά), τα οποία ξεχάστηκαν με την ίδια ταχύτητα που πήραν έκταση τότε, αποδεικνύουν πως οι πλειοψηφία των νεαρών που ανήκουν στους χώρους αυτούς, έχουν μαύρα μεσάνυχτα όσον αφορά τον όρο "αναρχία".
Η αναρχία γι' αυτούς είναι τα σπρέι, οι αφίσες, οι κουκούλες, τα ρόπαλα και οι συμπλοκές με το νεοναζιστικό μόρφωμα που πλέον έχει πάρει ανησυχητικές εκτάσεις στον ελλαδικό χώρο. Αυτό έχεις ως επακόλουθο, οι νέοι αυτοί, να μετατρέπουν την αναρχία, ως μία ιδεολογία του άλλου άκρου απ' αυτό που είναι ο νεοναζισμός. Με λίγα λόγια, τα καμώματά τους παραλληλίζουν την αναρχία με τον ναζισμό.
Δυστυχώς αυτή η κατάντια δεν τιμάει καθόλου την ιδεολογία της αναρχίας, της οποίας η φύση και η πορεία στα χρόνια της ανθρωπότητας και της σύγχρονης ιστορίας έχει συσχετιστεί με την αλληλεγγύη, την αγάπη, την συνεργασία, την ισότητα και τον σεβασμό.
Μπορεί μία πλειοψηφία ανιστόρητων και ημιμαθών νέων να υποβαθμίζει την αναρχία, όμως υπάρχουν μικρές ομάδες που τον τιμούν και το δείχνουν μέσα από τις πράξεις τους χωρίς κουκούλες, ρόπαλα, σπρέι, αφίσες, μίσος και βίαιες πράξεις.
Νέοι και μεσήλικες διορατικοί άνθρωποι εμφανίζονται ταπεινά μπροστά στο φακό της κάμερας για να μας περιγράψουν το έργο και το όραμά τους.
Τελικά ένας νέος κόσμος είναι υπαρκτός αλλά δύσκολα εφικτός. Τουλάχιστον κάποιοι από μας "πολεμούν" γι' αυτόν.
ένας απο αυτούς τους ανθρώπους ήταν και ο Κορνήλιος Καστοριάδης, απο τα βιβλία του οποίου έχω πάρει μιά πολύ μικρή γεύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ιστορικά βέβαια ο Πιότρ Κροπότκιν
Σε σας τους νέους θέλω να μιλήσω σήμερα. Οι γέροι — εννοώ φυσικά τους γέρους στην καρδιά και το πνεύμα— ας αφήσουν στην άκρη το βιβλιαράκι μου αυτό για να μην κουραστούν διαβάζοντας κάτι που δεν θα τους πει τίποτε.
Υποθέτω ότι είσαι περίπου δεκαοκτώ ή είκοσι χρονών, ότι τελειώνεις με την μαθητεία σου σε μια Τέχνη με τις σπουδές σου, και ότι τώρα βγαίνεις στην ζωή. Φαντάζομαι ότι το πνεύμα σου είναι απαλλαγμένο από τις προλήψεις τις οποίες διάφοροι άνθρωποι προσπάθησαν να σου εμφυσήσουν, ότι δεν φοβάσαι τον διάβολο και ότι δεν δίνεις σημασία στα παραληρήματα των παπάδων και των ιεροκηρύκων.
Υποθέτω ακόμη ότι δεν είσαι ένας από εκείνους τους ανόητους λιμοκοντόρους —θλιβερά προϊόντα μιας κοινωνίας σε παρακμή— που επιδεικνύουν τα γελοία παντελόνια και τις πιθηκίσιες φάτσες τους στους δρόμους, και οι οποίοι ήδη σ’ αυτήν την ηλικία δεν κυριαρχούνται από τίποτε άλλο πέρα από την ακόρεστη επιθυμία για απολαύσεις έναντι οποιουδήποτε τιμήματος… Απεναντίας πιστεύω ότι η καρδιά σου είναι ζωντανή, γι’ αυτό ακριβώς και σου μιλώ.
Ξέρω ότι μπροστά σου ορθώνεται ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πολύ συχνά αναρωτιέσαι: «Τι θα γίνω στην ζωή μου;». Είναι γεγονός πως όταν ένας άνθρωπος είναι νέος πιστεύει ότι, έχοντας μάθει μια τέχνη ή σπουδάσει μια επιστήμη για κάποια χρόνια, με έξοδα της κοινωνίας, δεν το έκανε για να γίνει ένα όργανο εκμετάλλευσης. Θα ήταν πολύ διεφθαρμένος και ανήθικος, εάν δεν είχε ποτέ ονειρευτεί πως κάποια μέρα θα χρησιμοποιούσε την ευφυΐα, τις ικανότητες και τις γνώσεις του για να βοηθήσει στην χειραφέτηση εκείνων που σήμερα σέρνονται μέσα στην εξαθλίωση και την αμάθεια.
Είσαι κι εσύ ένας από εκείνους που είχαν ένα τέτοιο όραμα, δεν είναι έτσι; Πολύ καλά! Ας δούμε λοιπόν τι θα κάνεις για να γίνει το όνειρό σου πραγματικότητα.
Δεν ξέρω μέσα σε ποιο κοινωνικό περιβάλλον γεννήθηκες. Πιθανόν, ευνοημένος από την τύχη, να έχεις στρέψει την προσοχή σου στην σπουδή μιας επιστήμης — θα γίνεις γιατρός, δικηγόρος. φιλόλογος ή επιστήμων. ‘Ένας μεγάλος δρόμος ανοίγεται εμπρός σου. Βγαίνεις στον στίβο της ζωής εφοδιασμένος με πλούσιες γνώσεις κι ένα καλλιεργημένο πνεύμα· ή, πιθανότατα, είσαι ένας απλός τεχνίτης με επιστημονική γνώση που περιορίζεται στα λίγα εκείνα που έμαθες στο σχολείο. Έχεις όμως το πλεονέκτημα να ξέρεις από πρώτο χέρι το νόημα μιας ζωής εξαντλητικού μόχθου που αποτελεί την μοίρα του εργάτη της εποχής μας.