Η επανάσταση δε γίνεται με σπρέι κι αφίσες ηλίθιε...

Πριν λίγες μέρες έπεσε στην αντίληψή μου μία προκήρυξη - παρωδία του Ελεύθερου Σχήματος της ΣΕΜΦΕ. Η προκήρυξη αναφερόταν στην απόφαση της διοίκησης της σχολής για καθαρισμό των τοίχων της σχολής (ΣΕΜΦΕ). Σίγουρα θα γελάτε με το θέμα του κειμένου (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) και να αναρωτιέστε για το που βρίσκεται το κακό σε μία απόφαση σαν κι αυτή. Την ίδια απορία είχα κι εγώ και γελούσα στην ιδέα ότι κάποιοι αργόσχολοι προσπαθούν να βρουν παντού προβλήματα για να 'χουν κάτι να ασχοληθούν στη βαρετή τους ζωή. 

Διαβάζοντας όμως ολόκληρη την προκήρυξη, εξοργίζεσαι. Μέσα από αυτές τις ηλίθιες σκέψεις αυτών των τραγικών τύπων που θέλουν να λένε πως ανήκουν στο χώρο της αριστεράς και της αναρχίας, διαπιστώνεις πως στις μέρες μας δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την επικινδυνότητα των νεοναζί αλλά και την βλακεία ορισμένων που έχουν κατακλύσει έναν χώρο που έχει μία αξιόλογη ιστορία κι ένα εξαιρετικό πνευματικό επίπεδο. 

Οι συγκεκριμένοι καραγκιόζηδες λοιπόν, εξοργίστηκαν μόλις πάτησαν ξανά το πόδι τους στη σχολή διότι βρήκαν τους τοίχους καθαρούς. Χαρακτήρισαν ως κίνηση καταστολής στις φοιτητικές παρατάξεις, την απόφαση της διοίκησης να καθαρίσει τον πανεπιστημιακό χώρο από τις βρομιές των κομματόσκυλων που έχουν κυριεύσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση εδώ και δεκαετίες. Βλέπετε οι συγκεκριμένοι ηλίθιοι προτιμούν τους τοίχους βρώμικους και γεμάτους ανούσιες αφίσες κι όχι καθαρούς με λευκό χρώμα. Ίσως το λευκό να μην αρέσει ως χρώμα διότι συνηθίζεται σε ιδρύματα και νοσοκομεία. Σ' αυτό θα συμφωνήσω αλλά μέχρι εκεί.

"...Αντί να δεχθούμε συγχαρητήρια για την αισθητική και το γούστο μας, δεχθήκαμε ξεκάθαρη καταστολή. Απ' την στιγμή που εμφανιστήκαμε στην σχολή, προκειμένου να αρχίσουμε τις διαδικασίες στησίματος της δράσης (σπρέι, ηχεία, λάπτοπ κ.λ.π.), βρήκαμε όλες τις πόρτες κλειδαμπαρωμένες..."

Η βλακεία αυτών των νέων ξεκινάει από την αρχή. Γι' αυτούς η φοιτητική ζωή είναι σπρέι, ηχεία, λάπτοπ κ.λ.π. (κανονικά θα πρεπε να είχαν γράφει κ.α. κι όχι κ.τ.λ., αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Με λίγα λόγια, γουστάρουν να συντηρούν το μπάχαλο που επικρατεί στον πανεπιστημιακό χώρο. Θέτουν τα θεμέλια για να βγουν στην κοινωνία ως παράσιτα που θα βρωμίζουν τους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγαλουπόλεων της Ελλάδος. Από μόνοι τους μετατρέπονται σε πιόνια του συστήματος που οι ίδιοι αναθεματίζουν και θέλουν να γκρεμίσουν. Επιλέγοντας την κατάντια και την παρακμή, ωθούν την κοινωνία ένα βήμα προς τον γκρεμό. 

Επίσης είναι τραγικό να περιμένετε συγχαρητήρια για την αισθητική σας και το γούστο σας. Ποτέ δεν επιβραβεύεται η κακογουστιά. Όσο για την ποιότητα των "δημιουργημάτων" σας, ας αφήσετε το κόσμο να την κρίνει. Η αηδία που σχηματίζεται στο πρόσωπο των περισσότερων στα "κατασκευάσματά" σας, είναι η καλύτερη απάντηση που μπορείτε να πάρετε. Οπότε ξεχάστε τα συγχαρητήρια και προσπαθήστε να αποφεύγετε τη γιούχα από τον κόσμο. Δυστυχώς όμως αρκετοί από σας φοράτε παρωπίδες κι ωτοασπίδες. Ποτέ δε θα ακούσετε ούτε θα παρατηρήσετε κάτι διαφορετικό από τον δικό σας χώρο.

Όμως τα παλικάρια συνεχίζουν το κρεσέντο της παράνοιάς τους στη προκήρυξη.

"...Η λέξη «λερώσουμε» δεν χρησιμοποιήθηκε τυχαία στην αφίσα μας. Ξεκαθαρίζουμε πως δεν είχαμε σκοπό να γεμίσουμε με σκουπίδια τη σχολή, ούτε να γράψουμε στους τοίχους γηπεδικά, χουλιγκάνικα και γενικότερα άσκοπα συνθήματα, ούτε να κάνουμε τους τοίχους της σχολής έναν καμβά ασύδοτης κατάθεσης κομπλεξισμών. Οι τοίχοι της ΣΕΜΦΕ θα γέμιζαν με γκραφίτι, στένσιλ, πολιτικά συνθήματα, αλλά και καλλιτεχνικά δημιουργήματα, πάντα υπό τη σκοπιά των συμφερόντων όσων είμαστε αυτό που λέμε οι «από κάτω» αυτού του κόσμου. Αντί για τοίχοι ψυχιατρείου, να γίνονταν τοίχοι σκέψης και προβληματισμού.Δεν είμαστε ατενίστας, ούτε μποέμ καλλιτεχνάδες με φετίχ να ζωγραφίζουμε ό,τι βρίσκουμε..."

Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ανακαίνιση ενός δημόσιου χώρου, σε στοχευμένη επίθεση στις δικές τους αφίσες. Με λίγα λόγια προσπαθούν να πλάσουν έναν ψεύτικο πόλεμο για να νιώσουν σημαντικοί σε μία κοινωνία που τους αγνοεί παντελώς, ανεξαρτήτως του ότι εκείνοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, βρωμίζοντάς την. 

Επίσης βρίσκω αρκετά ηλίθιο να διαχωρίζουν τα δικά τους γκράφιτι και λοιπές μουτζούρες από τα αντίστοιχα των οπαδών διαφόρων ομάδων. Η αλήθεια είναι πως όλοι όσοι χρησιμοποιούν σπρέι και κολλάνε ασύστολα αφίσες σε δημόσιους τοίχους, προκαλούν την ίδια ζημιά και καταστρέφουν την αισθητική μίας πόλης. 

Μάγκες πάρτε το χαμπάρι. Η επανάσταση δε γίνεται με γκράφιτι και κακόγουστες αφίσες. Ξεκολλήστε λίγο το μυαλό σας. 

Κλείνετε την πρότασή σας λέγοντας πως δεν είστε ατενίστας ούτε μποέμ καλλιτεχνάδες με φετίχ να ζωγραφίζετε ότι βρίσκετε. Λυπάμαι που θα σας στεναχωρήσω αλλά τέτοιοι δήθεν τύποι είσαστε, που επιβάλλεστε φασιστικά σε δημόσιους χώρους εξαιτίας ενός κομπλεξισμού που σας έχει κυριεύσει.

Παρ' όλα αυτά το χιούμορ τους είναι αστείρευτο. 

Θελήσαμε να τους απαντήσουμε πως η σχολή ανήκει σε αυτούς που τη χρησιμοποιούν καθημερινά, που όχι μόνο παρακολουθούν και διαβάζουν, αλλά τη χρησιμοποιούν σαν αυτό που είναι. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ (τα κεφαλαία δεν είναι τυχαία). Θεωρήσαμε πως μία συλλογική διαδικασία όπως αυτή θα ένωνε ανθρώπους της σχολής, θα δημιουργούσε ισότιμες σχέσεις αγώνα ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που μας περιβάλλει. Δεν ήταν οι τοίχοι σαν ντουβάρια χωρίς χρώματα που μας ενόχλησαν. Ήταν όλη η κυρίαρχη κουλτούρα που προσπαθεί να επιβληθεί με τη βία τον τελευταίο καιρό είτε αυτό λέγεται καταστολή των καταλήψεων είτε των κοινωνικών χώρων γενικότερα. Θέλαμε απλά να επανοικειοποιηθούμε το χώρο μας.

Σπούδασα σε μία σχολή που είναι κατακυριευμένη από αριστερές παρατάξεις. Καμία δε σεβόταν την άλλη. Καμία δε πίστευε σε ισότητα. Η μία προσπαθεί να φάει την άλλη παίρνοντας καθηγητές με το μέρος της. Όσο πιο πολλούς αριστερούς καθηγητές είχε μία παράταξη, τόσο πιο ισχυρή νιώθει. 

Επίσης καμία από τις αριστερές παρατάξεις που συνάντησα στα φοιτητικά μου χρόνια, δεν επιδίωκε να αξιοποιήσει κάποιον χώρο προς κοινό όφελος. Η καθεμία προσπαθούσε να κυριαρχήσει στην άλλη. Άρα όλα αυτά που έγραψαν τα παλικάρια στην παραπάνω παράγραφο, είναι με μία λέξη, μαλακίες.

"...να ζητήσουμε συγγνώμη σε όσους ήρθαν και βρήκαν τη σχολή εντελώς νεκρή και να συνεχίσουμε με άλλους τρόπους την πολιτική υπεράσπιση της δράσης..."

Μάγκες μη 'σκάτε. Νομίζω πως αρκετός κόσμος απολαμβάνει έναν χώρο όταν είναι καθαρός παρά βρώμικος. Πάντα ένιωθα καλύτερα βλέποντας τη σχολή μου καθαρή κάθε Σεπτέμβρη που επέστρεφα Αθήνα. Είμαι σίγουρος πως αρκετοί το ίδιο αίσθημα είχαν.

Η προκήρυξη κλείνει μ' εντυπωσιακό τρόπο. Απαξιώ να τον σχολιάσω. Ούτε θέλω να σας χαλάσω την περιέργεια καθώς θα θέλετε να την διαβάσετε ως το τέλος. 

Από την μεριά μου, κλείνοντας την ανάρτησή μου, θα ήθελα να ευχηθώ σ' αυτούς τους μπαχαλάκηδες, καλά μυαλά και καλή σταδιοδρομία. Το χουν ανάγκη. Η κοινωνία τους έχει έτσι ανάγκη. Και φυσικά θα τους φώναζα κατάμουτρα πως "Η επανάσταση δε γίνεται με σπρέι κι αφίσες ηλίθιοι"...