Σεπτέμβριος, ένας αντιναζιστικός μήνας(;)...

Ίσως ζήσαμε έναν από τους πιο δυνατούς μήνες των τελευταίων ετών. Οι εξελίξεις εκτός του ότι ήταν αρκετά γρήγορες, κατάφεραν (οι τελευταίες συγκεκριμένα) να μας πιάσουν ακόμα και στον ύπνο. 

Το τελευταίο σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, για πολλούς συσχετίστηκε ως μία ημερομηνία νίκης της δημοκρατίας απέναντι στο φασισμό. Κατά τη γνώμη μου, ο κόσμος βιάστηκε να πανηγυρίσει. Δε συμμερίστηκα τους πανηγυρισμούς αυτούς (αναφέρθηκα γι' αυτό στο συγκεκριμένο άρθρο). Πολλοί με κατέκριναν. Μάλιστα κάποιος είπε πως βρίσκομαι εκτός πραγματικότητας. Από τη μεριά μου κράτησα μία ουδέτερη στάση τόσο στις εκδηλώσεις χαράς των Μ.Μ.Ε. και των φίλων μου μέσα στο διαδίκτυο και δεν δυναμίτισα το κλίμα με όσους δεν συμφωνούσαν μαζί μου. Η αλήθεια είναι πως για λίγο πίστεψα πως έκανα λάθος. Η μοναξιά της άποψής μου ενίσχυσε την ανασφάλεια του λάθους.

Όμως σήμερα διαπίστωσα πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν κρατήσει την ίδια επιφύλαξη (για παράδειγμα η Ελληνοφρένεια). Δεν είναι τυχαίο πως όταν κοιτάμε πίσω στο παρελθόν, διαπιστώνουμε πως η ιστορία κάνει κύκλους. 

Κάποτε λέγανε πως είχαν μείνει σταγονίδια φασισμού στους πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους. Σίγουρα και στους κοινωνικούς. Αυτά τα σταγονίδια ενώθηκαν κι έγιναν ρυάκια. Στη συνέχεια χείμαρροι που έφτασαν στις μέρες μας ως υπερχειλισμένα ποτάμια που παρέσυραν τα πάντα στο πέρασμά τους. Πολλές ανθρώπινες ζωές χάθηκαν στα ορμητικά αυτά νερά. Με μία ελληνική όμως απώλεια αποφασίστηκαν να παρθούν μέτρα.

Δυστυχώς δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος με την έκβαση αυτών των αποφάσεων. Η κυβέρνηση Σαμαρά πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας έχουν φλομώσει στην προπαγάνδα. Και μόνο το ότι εκπλήσσονται με την δράση της Χρυσής Αυγής, δείχνουν το πόσο ψεύτες είναι. Έχω την εντύπωση πως μόνο το Έθνος έχει γλιτώσει από αυτήν την μαζική ξεφτίλα των Μ.Μ.Ε. Από την άλλη μεριά σίγουρα οι χρυσαυγίτες έχουν για λίγο εξαφανιστεί από το προσκήνιο αλλά είμαι σίγουρος πως η επιστροφή τους θα είναι ακόμα πιο δυναμική. Το διαπιστώνω αυτό, βλέποντας και τα προφίλ φίλων και γνωστών φυσιογνωμιών στο facebook που υποστήριζαν την Χρυσή Αυγή και συνεχίζουν να την υποστηρίζουν. Για μένα η κυβέρνηση έκανε μία τρύπα στο νερό. 

Το θέμα του νεοναζισμού δε θα τελειώσει. Κι αν τότε με την μεταπολίτευση έμεινα κάποια σταγονίδια, σήμερα έχουμε ολόκληρες λίμνες οι οποίες θα μετατραπούν σε θάλασσες οργής και μίσους. Κι όσο θα παίρνονται νέα μέτρα, τόσο περισσότερο θα τρικυμίζουν οι επιφάνειές τους.  

Η δουλειά παραμένει ημιτελής όταν φυλακίζονται ναζιστές κι άνθρωποι επικίνδυνοι για την κοινωνία, από κρυφοφασίστες που διοικούν την χώρα. 

Όταν διαπιστώνουμε πως η μισή (ίσως και παραπάνω) αστυνομία αποτελείται από νεοναζί, όταν βρίσκουμε πως οι μισοί (ϊσως και παραπάνω) αξιωματικοί στο στρατό είναι χουντικοί, όταν βλέπουμε φασίστες στη κυβέρνηση (όπως ο Βορίδης, ο Δένδιας, ο Γεωργιάδης, ο Πολύδωρας, ο ξεφτιλισμένος Κρανιδιώτης, και ο ψυχοπαθής Σαμαράς), τότε δύσκολα μπορούμε να απολαύσουμε τον ύπνο μας τα βράδια...

Την επόμενη φορά πάλι θα μας πιάσουν στον ύπνο...