Αυτή τη φορά δεν έφταιγε καμία κολόνα της Δ.Ε.Η. Είναι πλέον φανερό πως κάποιοι εγκληματίες κυκλοφορούν ανάμεσά μας και περιμένουν πότε θα κάνουν την εμφάνισή τους τα μποφόρ για να σπείρουν την καταστροφή στον τόπο μας. Αυτοί οι συνειδητοποιημένοι εγκληματίες όχι μόνο δε βάζουν μυαλό αλλά έχουν το θράσος να καίνε το νησί για δεύτερη φορά μέσα σε ένα καλοκαίρι. Δυστυχώς όμως για το καμένο δάσος δεν υπάρχει κανείς που θα κινηθεί νομικά εναντίον των ενόχων και των υπευθύνων. Τι θα συμβεί όμως όταν θρηνήσουμε κάποιο θύμα; Ήδη μία γυναίκα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση με καμένο το μεγαλύτερο μέρος του σώματός της (μαζί με άλλες δυο γυναίκες που είναι σε κάπως καλύτερη κατάσταση).
Δυστυχώς η κοινή αδιαφορία κι ανοχή δεν έχει επηρεαστεί καθόλου από την πρόσφατη πυρκαγιά αλλά κι από τη μεγάλη καταστροφή του 2012. Μου είναι ενοχλητικό πως οι ένοχοι ζουν και κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Συνένοχοι είμαστε όμως κι εμείς που δεν κάνουμε κάτι να τους ξεσκεπάσουμε και να τους τιμωρήσουμε για το κακό που έχουν κάνει στο τόπο μας. Μόνο όταν καεί κάποιος άνθρωπος, υπάρχει περίπτωση να κινήσουν κάποιοι τις νομικές διαδικασίες, κυρίως οι συγγενείς του θύματος. Αλλά και πάλι πολύ φοβάμαι πως η μήνυσή τους θα την πάρει ο άνεμος, όπως τη στάχτη των καμμένων δέντρων που σκόρπισε αυτές τις μέρες, στα ανοιχτά του Αιγαίου.
Τον Αύγουστο του 2012, ο τότε δήμαρχος Χίου, περιέγραψε την φωτιά ως την τρίτη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του νησιού (μετά τη Σφαγή και τον μεγάλο σεισμό του 1881). Έκανε όμως ένα λάθος στην διατύπωσή του. Δεν ήταν η πυρκαγιά η τρίτη μεγαλύτερη καταστροφή του νησιού. Η αδιαφορία των κατοίκων του νησιού είναι, που δεν έχει συνειδητοποιήσει την ομορφιά και την αξία του τόπου μας. Είναι το ατομικό συμφέρον μερικών συμπολιτών μας, που τους ωθεί να θέτουν σε κίνδυνο τον τόπο τους και τους συνανθρώπους τους.
Η δεύτερη μεγάλη πυρκαγιά της Χίου γι' αυτό το καλοκαίρι είναι απολύτως εξοργιστική διότι πίστεψα πως με τη φωτιά στα Μαστιχοχώρια θα ταρακουνιόταν η συνείδηση των συμπολιτών μου αλλά και των τοπικών αρχών, κάνοντάς μας πιο προσεκτικούς, πιο επιφυλακτικούς αλλά και πιο καχύποπτους για την υπόλοιπη περίοδο του καλοκαιριού. Τελικά απ' ότι φάνηκε εξακολουθούμε να χουμε μαύρα μεσάνυχτα. Μαύρα είναι και τα μεσάνυχτα που επιλέγουν αυτοί οι εγκληματίες να βάζουν φωτιά στο νησί, μιας και μέχρι εκεί φτάνει η μαγκιά τους.
Η δεύτερη πυρκαγιά με γέμισε απαισιοδοξία. Πολύ φοβάμαι πως ο κόσμος του νησιού θα συνειδητοποιήσει το τραγικό λάθος της κοινής αδιαφορίας και της εξοργιστικής ατιμωρησίας των ενόχων όταν θα καεί και το τελευταίο δέντρο. Κι αν τότε ξεσπάσει οργή, θα αναζητούμε ανεμογεννήτριες για να κρεμάσουμε πρώτα τους ενόχους κι έπειτα τους εαυτούς μας, από τύψεις για την αδιαφορία και την απραξία μας μπροστά σ' αυτό το έγκλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου