Λίγο πριν φύγουμε από την Πράγα είχαμε την αίσθηση πως δεν τα είδαμε όλα. Και δεν είχαμε άδικο γι΄αυτό. Οι τρείς μέρες είναι πολύ λίγες για μία πόλη σαν την Πράγα. Λίγο πριν μπούμε στο αεροπλάνο δίναμε μία υπόσχεση πως θα ξαναρθούμε να δούμε και τα υπόλοιπα αξιοθέατα και μουσεία.
Η Πράγα έχει μάθει να σέβεται τόσο την ιστορία της όσο και τα κτίριά της. Έτσι τα φωτίζει όταν πέφτει ο ήλιος. Αυτό δίνει την εικόνα μιας στολισμένης πόλης. Όμως αυτό που μ' άρεσε ήταν η αίσθηση της περιέργειας που είχα να κοιτάω μέσα από τα τζάμια των κτιρίων. Πολυέλαιοι, "αριστοκρατικοί φωτισμοί" και ένα κλίμα μυστηρίου στα στενά της μου ερέθιζε περισσότερο το ενδιαφέρον μου γι' αυτή τη πόλη. Το χιόνι στους δρόμους μας κρατούσε στο γιορτινό κλίμα των ημερών μιάς και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια μαζεύονταν σιγά σιγά από τις αρχές και τους κατοίκους.
Η διάθεση μας οδήγησε στην γέφυρα του Καρόλου. Θελήσαμε να την διασχίσουμε και βράδυ. Να σταθούμε στα μισά της και να απολαύσουμε από την μία πλευρά του ποταμού την Καστρούπολη και από την άλλη τα υπέροχα φωτισμένα κτίρια της πόλης. Τα πολυάριθμα αγάλματα της γέφυρας παίζανε με τις σκιές τους δίνοντάς μας τροφή για περισσότερες φωτογραφίες.
Ο περίπατός μας συνεχίστηκε προς την πλατεία με το αστρολογικό ρολόι. Κατα την διαδρομή διαπιστώναμε πως σε κάποια στενά της η πόλη είχε μείνει λίγους αιώνες πίσω. Ειδικά το στενό με τα εντοιχισμένα φανάρια και το φωτεινό ρολόι στο βάθος προσφέρανε μία πολύ στοιχειωμένη ατμόσφαιρα.
Ο δρόμος μας έβγαλε στο ρολόι. Τα χρυσαφένεια μοτίβα αντανακλούσαν το φως από τους γύρω προβολής κάνοντας το ρολοι να λαμπιρίζει από μόνο του. Σαν ζωύφιο που ελκύεται από το φως πήγα κοντά του. Θυμήθηκα μία στιγμή από τα παιδικά μου χρόνια όταν ρωτούσα την μητέρα μου που βρίσκεται το εικονιζόμενο κτίριο ενός περιοδικού που διάβαζα τότε. Είναι το αστρολογικό ρολόι της Πράγας, μου απάντησε. Μου είχε τραβήξει την προσοχή ο σκελετός. Από τότε τον παρατηρούσα στη φωτογραφία να μου γνέφει να πάω κοντά του. Τώρα τον είχα ακριβώς από πάνω μου. Τα συναισθήματα περίεργα. Ένιωθα ικανοποίηση που κατάφερα και έφτασα κοντά του να το παρατηρώ, να το φωτογραφίζω και το θαυμάζω. Προχώρησα πιο κοντά. Το άγγιξα. Ήθελα να νιώσω την υφή του και να πάρω την επιβεβαίωση πως πράγματι το έχω μπροστά μου.
Στη συνέχεια κάνουμε μία τελευταία βόλτα στην πλατεία να απολαύσουμε για τελευταία φορά τα κτίρια που την διακοσμούν. Μέσα από μία στοά μπήκαμε μέσα στον ναό. Είχε λειτουργία. Με ένα φιλοδώρημα μπορούσαμε να προχωρήσουμε κι άλλο στο εσωτερικό της. Το θεωρήσαμε κοροϊδία. Σταθήκαμε στην πόρτα. Ένας ιερέας γυρνούσε προς την μεριά των επισκεπτών και με αγένεια ζητούσε να κάνουμε ησυχία. Σε μένα μου ζήτησε να βγάλω τον σκούφο μου. Το σεβάστηκα και το έκανα. Όμως η διάθεση είχε χαλάσει οπότε φύγαμε. Βγαίνοντας από την στοά φωτογράφησα την διακριτική παρουσία του Άγιου Νικόλα στην πλατεία.
Η ηδονοβλεπτική μου διάθεση να παρακολουθώ τον εσωτερικό χώρο των κτιρίων συνεχίστηκε. Παράθυρα ψηλοτάβανων διαμερισμάτων, εστιατόρια και καταστήματα με σουβενίρ ήταν οι στόχοι και τα θύματά μου.
Λίγο πριν πάρουμε το μετρό από τον σταθμό του Mustek προχωρήσαμε λίγο προς το Εθνικό Μουσείο. Το είδα από μακρία να στέκεται επιβλητικό. Απομεινάρι ενός παλιού καθεστώτος. Δυστυχώς δε προλάβαμε να δούμε τους θησαυρούς που κρύβει. Θα ξανάρθουμε και για σένα.
Μία πολύχρωμη μπετονιέρα μας αποχαιρετούσε στριφογυρνώντας την δεξαμενή που κουβαλάει.
Στο μετρό μέσα μου έκανε εντύπωση η διαφημιστική αφίσσα της συναυλίας του Roger Waters στη Πράγα. Τότε ζήλευα τους κατοίκους αυτής της πόλης που θα τον απολαύσουν (τον απόλαυσαν πια). Πλέον τον περιμένω στις 8 Ιουλίου εδώ να τον ακούσω επιτέλους ζωντανά.
Πριν κλείσω το κεφάλαιο Πράγα θα ήθελα να πω πως παρόλο που την επισκέφθηκα την πόλη αυτή, τελικά εκείνη παρέμεινε γνωστή άγνωστη. Θα την μάθουμε καλύτερα στη νέα μας βόλτα στα στενά της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου