Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Η αρχή...

Ήταν αρχές λυκείου όταν σε ένα ιδιαίτερο μάθημα που έκανα σε ένα σπίτι, βρήκα πάνω στα ράφια του καθηγητή μου όρθια μία διπλή κασετίνα. Με τράβηξε πολύ ο τίτλος της.
Ο Τοίχος. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Το όνομα του συγκροτήματος ως τότε μου ήταν απλά γνωστό. Θυμάμαι ακόμα έναν διάλογο που είχα με ένα ξερόλα του σχολείου μου ο οποίος λίγες μέρες νωρίτερα ξαφνιαζόταν που δεν γνώριζα τους Pink Floyd. Εκείνη τη χρονιά κατάλαβα την αξία τους ενώ η εικόνα που είχα για τη μουσική και την ιστορία τους βελτιωνόταν με το πέρασμα του χρόνου. Οπότε ο ένας λόγος ήταν το όνομα του συγκροτήματος που μου είχε μείνει στο μυαλό από το διάλογο εκείνον και ο δεύτερος λόγος ήταν ο τίτλος. Όσο απλός ακουγόταν τόσο απειλητικός φαινόταν.
Ο Τοίχος! Τι κακό μπορεί να σου κάνει ένας τοίχος ώστε να σε τρομάζει; Κι όμως, έλεγα μέσα μου, κάποια έννοια έχει. Θέλω να την μάθω.
Ο τρίτος λόγος που με τράβηξε ο δίσκος τότε ήταν το εξώφυλλο. Μινιμαλιστικό. Ένας τοίχος με λευκά τούβλα όπου ήταν γραμμένο πάνω το όνομα του συγκροτήματος καθώς και ο τίτλος του άλμπουμ.
Θέλω να το ακούσω. Δε ξέρω γιατί έδειξα τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για έναν δίσκο που τον έβλεπα πρώτη φορά στην ζωή μου από ένα συγκρότημα που ως τότε δε θυμάμαι να είχα ακούσει κάποιο τραγούδι του.
- Μπορώ να το δανειστώ; ρώτησα τον καθηγητή μου.
- Απαγορεύεται.
Δε το είπε σε αστείο τόνο. Αντιθέτως με παρακολουθούσε μέχρι να φύγω από το ράφι λες και φοβόταν πως θα του το κλέψω.
Αυτό ήταν. Θα κάνω οικονομίες. Θα μαζέψω χατζιλίκι για να αγοράσω αυτό το άλμπουμ. Έκανε γύρω στις 7.000 δραχμές τότε. Κατάφερα και τα μάζεψα σύντομα και έτσι το είχα γρήγορα στα χέρια μου.
Το πρώτο μου άλμπουμ από τους Pink Floyd.
Και αν ο καθηγητής μου αυτός ήταν η πηγή που ανακάλυψα αυτό το συγκρότημα, η Μαρίνα (καθηγήτρια γαλλικών) ήταν ο άνθρωπος που μου έθεσε τις βάσεις αυτού του μουσικού ταξιδιού στο ψυχεδέλικο κόσμο τους, δίνοντάς μου τους επόμενους δίσκους τους (The Dark Side of the Moon και The Division Bell).
Ένα μήνα και κάτι πριν από την σπουδαία μουσική βραδιά που θα ζήσω στο κλειστό του Ο.Α.Κ.Α. θα ήθελα να παρουσιάσω την λατρεία μου γι' αυτό το συγκρότημα και να περάσω τα μηνύματα που έλαβα από το διαχρονικό αριστούργημα που ονομάζεται The Wall...
Όσοι πιστοί θέλετε, ακούστε το...

2 σχόλια:

  1. Σου ειπα "Απαγορευται"?
    Περιεργο μου φανεται, συνηθως δανειζω οτι μου ζητησει καποιος ειτε φιλος ειτε μαθητης χωρις δυσκολια...Μηπως ηταν παραμονες εξετασεων, και δεν ηθελα να παθιαστεις με αυτο το cd?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχα.... Μαρίνα δε διάβασες καλά. Ο άλλος καθηγητής μου είχε πει το απαγορεύεται. Εσύ με μεγάλη χαρά μου είχες δώσει τα CD... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή